My baby Demon เธอร้ายแต่...ผมก็รัก

สวัสดีค่ะ ง่วงเลย มาเปิดเรื่องตอนห้าทุ่ม!!!! ทำการบ้านพึ่งเสร็จ ค่ะก็พึ่งมาใหม่ไม่ฝึกเขียนแต่เคยเขียนเพียงจะลองนำมาลงใครก็ตามที่หลงเข้ามา(YOYรู้สึกเศร้าใจจัง) หรือตั้งใจเปิดมาก็ตามแต่ขอจงเจริญ ช่วยเม้นเยอะๆน่ะค้า รักนักอ่านค่ะเพราะก็เป็นนักอ่านค่ะ นิยายเรื่องนี้ไรเตอร์พึ่งหัดลงเว็บไม่เคยลงเว็บเลยค่ะเรื่องเเรกที่ลงขอกรุณาให้นักเขียนฝึกหัดคนนี้เม้นกันเยอะๆน่ะค่ะ ใครเม้นขอให้ หน้าตาดีสวยๆรวยๆทุกคน สาธุ!!! ช่วยติชมได้น่ะค่ะ 555ไรเตอร์เป็นคนไม่เครียดค่ะคุยได้ไม่ว่าหยอกล้อได้(แต่อย่าแรงกลัวค่ะT-T) 

"นี่หยุดร้องเถอะน่ะ ร้องไห้ในที่สาธารณะมันไม่ดีน่ะ"

"เธอไม่เป็นฉัน..."เสียงที่ค้านขึ้นโดนตัดหน้าก่อนด้วยเสียงสดใสที่เศร้าลงเพราะความสงสาร

"แต่ฉันรู้ นายโดนยัยนั้นทิ้งสิน่ะ"ใครบอกว่าฉันจะไม่เข้าใจ..ก็...นิดนึงอ่ะน่ะT-T

"แล้วเธอเป็นใคร"

"ฉันเป็นเซล่ามู.."สาวน้อยพาเสียงสดใสกลับมาอีกครั้ง ก็ฉันสงสารเค้านี่หน่าใครจะทนดูคนร้องไห้เเถมเป็นผู้ชายอีกน่าสงสารจัง ถ้าเป็นผู้หญิงจะไม่แปลกใจเท่าไรเลย

"ปัญญาอ่อน-_-"ง่ะ โดนว่าอีกY-Y อีตานี่ไม่น่าช่วยเลย

"บอกก็ได้ฉันชื่อโซเย เซโย"

" -_- " มุกเเป็ก 

"ยัยบ้า"

"อร๊ายยยยยย นี่ฉันอุตส่าต์ช่วยน่ะ เพราะสงสารหรอก"คราบนางเอกหลุดหมดเลย บู๋บบบบบไปแล้ว