Shadowlord จบแล้วครับ

ลำดับตอนที่ #5 : Intro : นักโทษแห่งอาณาจักรแห่งความมืดมิด

                ที่อาณาจักรดาร์กนีซ แพลซ

                ที่แห่งนี้เป็นบริเวณที่อุดมสมบูรณ์มาก เนื่องจากจำนวนมนุษย์ที่อาศัยในที่แห่งนี้มีน้อยมาก และส่วนมากมีแต่ปีศาจอาศัยอยู่กันทั้งนั้น

                ซึ่งปีศาจส่วนมากมีรูปลักษณ์คล้ายมนุษย์ แต่จะแตกต่างกันตรงพละกำลัง สติปัญญา

                อารมณ์ของปีศาจก็มีเหมือนมนุษย์ทุกประการ แต่มีเพียงอารมณ์โกรธเท่านั้นที่เด่นกว่าอารมณ์อื่นๆ และความโลภปีศาจไม่ค่อยมีนัก

                ความกลัวและความรักของปีศาจนั้นซ่อนไว้ในส่วนที่ลึกที่สุดของจิตใต้สำนึก

                ทางตอนเหนือสุดของทวีปมีภูมิศาสตร์เป็นแนวทิวเขาสูงแหลมรูปกรวย ซึ่งที่นั่นเป็นห้องขังสำหรับเหล่าปีศาจที่กระทำความผิด

                ห้องขังจะแบ่งเขตการคุ้มครองอย่างชัดเจนยิ่งระดับสูงขึ้นระบบการป้องกันยิ่งต้องเข้มงวดมากตาม

                ที่ห้องนักโทษต้องห้าม

                ห้องที่ได้รับการป้องกันอย่างแน่นหนาที่สุด

                นักโทษคนดังกล่าวนั่งลงพื้นและถูกโซ่ตรึงแขนทั้งสองข้างเอาไว้ บริเวณรอบข้างนั้นมีเขตอาคมแน่นหนา และรูปร่างของเขานั้นมีเพียงชุดเกราะสีดำทมิฬเท่านั้น เขาไม่มีหัวเลย!

                เขาถูกคุมขังอยู่ที่แห่งนี้มานานหลายวัน หลายเดือน หลายปี จนไม่อาจจดจำได้ เขาเพียงเฝ้ารอคนๆ หนึ่ง และเฝ้ารอให้คนๆ นั้นกลับมาช่วยเขาจากห้องขังอันมืดมิดนี้

                นักโทษขยับแขนเล็กน้อย เพื่อกระตุ้นความทรงจำว่าตนเองยังมีชีวิตอยู่ และเพื่อออกกำลังกายนิ้วไปพลางๆ เขาทำได้เพียงแค่นั้น

                แค่รอ และรอ

                ไม่รู้ว่าต้องรออีกนานเท่าไหร่

                วงเวลาจะผ่านไปนานมากแค่ไหน

                แต่เขาจำเป็นต้องรอ

                เสียงหนูร้องระงมไปทั่ว มันเที่ยววิ่งตามฝาผนัง เพดาน นำเศษอาหารมาให้นักโทษคนนี้

                “ข้าขอบใจเจ้ามาก ปีเตอร์” เขาเรียกหนูที่มันเอาแอปเปิลมาให้เขา หนูร้องตอบอย่างดีใจ แต่น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถเอื้อมมือไปหยิบมันมากินได้ ทั้งๆ ที่มันอยู่ข้างหน้านี่แล้วแท้ๆ

                “ปีเตอร์ เจ้าช่วยป้อนให้ข้าหน่อยได้ไหม” นักโทษบอก เหมือนกับหนูตัวนี้ฉลาดกับภาษาของเขา มันอุ้มแอปเปิลลูกนั้นและปีนป่ายบนชุดเกราะของเขา

                เมื่อมันมาถึงคอของชุดเกราะ จากที่เขาเคยเป็นนักโทษไร้หัว เริ่มมีไอหมอกสีดำจางๆ และมันควบแน่นกันเป็นก้อนทรงกลมขนาดใหญ่ และปรากฏเป็นหัวของเขา

                เป็นหัวที่ดำ ไร้ใบหน้า มีเพียงตา และปากเป็นรอยหยักซี่ฟันปลาเท่านั้น

                เขาอ้าปาก และเจ้าหูปีเตอร์ก็ป้อนแอปเปิลให้

                เขาเพิ่งค้นพบว่า กับดักต่างๆ และระบบรักษาความปลอดภัยนั้น ไม่มีผลต่อสัตว์ตัวเล็กๆ อย่างพวกสัตว์ประจำบ้าน ด้วยเหตุนี้เขาจึงอยู่รอดด้วยหนูตัวนี้เสมอมา

                “ขอบใจเจ้ามากปีเตอร์” นักโทษกล่าวเบาๆ “เจ้าไปหาลูกกับเมียเจ้าเถอะ”

                หนูตัวดังกล่าวรีบวิ่งออกห่างตัวเขาอย่างรวดเร็ว และปล่อยให้ชุดเกราะอยู่อย่างโดดเดี่ยว

                นานเหลือเกิน

                ท่านจะมาช่วยข้าไหมนะ

                ท่านราชินีของข้า

                ราชินีอสูรลูก้า

                อีกฝากของห้องขังที่อยู่ภายใต้ระบบดูแลเดียวกับนักโทษชุดเกราะ ห้องนี้เป็นห้องขังนักโทษหญิงอุฉกรรจ์นางหนึ่ง ซึ่งนางเป็นแม่มดแห่งดาร์กนีซ แพลซ

                นางมีโทษในคดีร้ายแรงซึ่งศาลโลกแม่มดต้องตัดสินให้จำคุก นั่นก็คือ นางสังหารบิดาของตนเอง ผู้เปรียบเสมือนประธานาธิบดีแห่งโลกแม่มด

                นางถูกขังมานาน แต่หลังนักโทษชุดเกราะดำ แต่นางถูกจำกัดการเคลื่อนไหวด้วยโซ่อันหนาเท่านั้น มือของนางสามารถทำการได้ตามปกติ ทั้งๆ ที่นางสามารถออกจากที่นี่ได้ด้วยเวทมนตร์

                แต่ทว่า นางกลับถูกจำกัดการใช้เวทมนตร์ด้วยยา ที่ทำให้นางเหมือนคนไร้พลัง

                ที่อยู่ได้ทุกวันนี้ก็เพราะนางรอผู้ชายอยู่คนหนึ่ง

                คนที่นางรักมากที่สุด

                นางเพ้อถึงผู้ชายอันเป็นที่รัก ถึงกับยอมตายเพื่อเขาได้

                กลับมาที่ห้องนักโทษชาย สำหรับเขาวันนี้คงเป็นวันที่แปลกที่สุดสำหรับเขา ไม่ใช่เจ้าหนูปีเตอร์ หรือบรรยากาศรอบข้าง แต่ที่แปลกสำหรับเขาก็คือ เขตอาคมเวทกำลังอ่อนกำลังลง

                ด้วยเหตุใดล่ะ ทำไม? ทุกวันมันไม่เป็นเช่นนี้เลย

                ทั้งๆ ที่เขาสามารถมองเห็นในความมืดได้อย่างสะดวก แต่วันนี้กลับมืดลงมาก จนแทบจะมองไม่เห็น และเหตุอาเพศก็อุบัติขึ้นตามลำดับ

                โซ่อันใหญ่ที่ตรึงแขนทั้งสองข้างของเขาต่างขาดออกจากกัน เขาถูกปล่อยเป็นอิสระ แทนที่จะเป็นเช่นนั้นกลับหาไม่

                ร่างของเขาถูกตรึงอยู่กับที่ และไอหมอกสีดำก็หนาขึ้นมาก และมันบอกแก่เขาว่า

                “การคัดเลือกราชาเงาคนใหม่ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว”