คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Intro : นักบวชแห่งอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์
นอกจากแอสการ์จะเป็นทวีปที่รุ่งเรืองด้านการทหาร และเศรษฐกิจแล้ว ในด้านศาสนาก็เฟื่องฟูอีกด้วย ในเมืองหลวงแห่งนี้มีมหาวิหารที่ไว้สำหรับประกอบพิธีกรรมทางศาสนาอยู่แห่งเดียวเท่านั้น
และที่นี่เองก็มีนักบวชอยู่หลากหลายคน และทุกคนล้วนแต่เป็นที่ศรัทธาต่อประชาชนมาก แม้กระทั่งนักบวชที่เข้ามาใหม่ก็ตาม ซึ่งเขามีชื่อว่า โกรนิเซีย เดอร์กลาส
แม้ว่าโกรนิเซียจะเป็นนักบวชที่ไม่ค่อยมีประสบการณ์มากนัก แต่หลักคำสอนต่างๆ ของเขาสามารถเข้าถึงผู้ฟังได้อย่างง่ายดาย และสามารถอบรมคนได้อย่างน่าอัศจรรย์
และวันนี้ก็ถึงภาระของเขาที่ต้องออกมาเทศนาให้ประชาชนฟัง
โกรนิเซียก้าวเข้ามาในห้องโถงอย่างมั่นใจ เขายืนอยู่ต่อหน้าผู้ฟังหลายคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ภายในห้องโถงโบสถ์
นักบวชวางสมุดลงบนโต๊ะ ก่อนจะเอ่ยถ้อยวัจนจากพระเจ้า
“ศรัทธาในพลังอันเปี่ยมในตัวของพระเจ้า ท่านทรงให้พรแห่งความสำเร็จแก่พวกเราทุกคน” โกรนิเซียเริ่มพูด
“พวกเราก็ควรทำตามความประสงค์ของท่านบ้าง และแบ่งเวลาให้ครอบครัว” โกรนิเซียเว้นวรรคอยู่พักหนึ่ง
“และเลี้ยงดูบุตรของพวกท่าน ดั่งที่พระเจ้าคุ้มครองพวกท่าน” นักบวชพูดพร้อมกับหลับตาหลง ภายในห้องโถงนี้ มีแต่คนชื่นชมเขาเป็นอย่างมาก
โกรนิเซียยอมรับว่าตนเองไม่เก่ง ยอมรับว่าตนเองไม่มีอำนาจมากอะไร หากเขายอมรับว่า การปลูกฝังเด็กนั้นเป็นสิ่งที่ควรทำมากที่สุด
โกรนิเซียบอกให้เหล่าสาวกที่มาเข้ารับฟังทำสมาธิ โดยที่ตัวของเขายืนสงบนิ่งเป็นองค์ประธาน สักประมาณครึ่งชั่วโมงให้หลัง นักบวชบอกให้ทุกคนคลายสมาธิก่อนที่จะบอกให้ทุกคนกลับบ้านได้
หลังจากเสร็จพิธี เขารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
ในยุคสมัยนี้คนต้องการที่พึ่งมาก และที่เมืองศักดิ์สิทธิ์นี้ก็มีเพียงมหาวิหารที่นี่เท่านั้นที่เป็นหลักยึด หลักปฏิบัติของคนทั่วอาณาจักร
โกรนิเซียเดินออกนอกโบสถ์ และตรงไปที่สวนหลังมหาวิหาร ในขณะที่เขากำลังชมไม้สมุนไพรที่ปลูกเมื่อวานก่อน ก็มีเสียงทักขึ้น
“สวัสดีค่ะ คุณพ่อ” เสียงหวานใสของเด็กน้อยเอ่ยขึ้น
นักบวชยิ้มให้เด็กสาวที่อยู่ข้างหลังเขา ก่อนเอื้อมมือไปลูบหัว
“แล้วพวกเพื่อนๆ ล่ะ” เขาเอ่ยถาม
“ไปเล่นกันที่บึงหลวงค่ะ” เธอบอก
“แล้วเราไม่ไปเล่นกับเพื่อนๆ ล่ะ” เมื่อโกรนิเซียถามเสร็จ เด็กสาวทำหน้าเขินอายก่อนกัดปกเสื้อ แล้วค่อยบอกโกรนิเซียอย่างยากลำบาก
“ก็พวกนั้นเล่นอะไรก็ไม่รู้ สกปรกมากค่ะ” เธอพูด พลางนึกภาพที่เพื่อนผู้ชายเอาไม้จิ้มอุจาระของสุนัขแล้ววิ่งแหย่ใส่เธอ
นักบวชหัวเราะร่วน พร้อมกับบอกให้เด็กสาวกลับเข้ามหาวิหาร เพื่อปฏิบัติพิธีกรรม ไม่นานพวกเพื่อนๆ ของเธอก็กลับมา และเข้าปฏิบัติไปพร้อมๆ กัน
เด็กพวกนี้เป็นเด็กกำพร้า พวกเขาถูกทิ้ง และถูกปล่อยให้อดอยากอยู่ตามสถานที่ต่างๆ อยู่อย่างไร้บ้าน ไร้ความอบอุ่น โกรนิเซียเที่ยวเสาะหาเด็กๆ ที่ถูกทิ้ง แล้วเขาชุบเลี้ยงพวกเด็กเหล่านี้ที่มหาวิหาร เริ่มแรกได้รับการคัดค้านจากเพื่อนนักบวชด้วยกัน แต่ทว่าโกรนิเซียกับดันทุรังดำเนินการต่อ ด้วยความคิดที่ว่า
“ต้องให้ศรัทธา ช่วยเด็กไร้โอกาสพวกนี้”
เด็กพวกนี้รักเขามากเสมือนพ่อคนหนึ่ง โกรนิเซียเองอยากให้โอกาสแก่เด็กให้มากกว่านี้ และวันนี้มันก็มาถึง...
เขาปล่อยให้เด็กไปวิ่งเล่นต่อ และบอกว่าจะกลับเข้าทำงานที่ห้อง และเมื่อเขามาถึง นักบวชหลับตาลงสักพักก่อนเอ่ยปากพูด
ราวกับว่าเขาสนทนากับตัวเอง แต่ความเป็นจริงมันไม่ใช่
เขากำลังสนทนากับสิ่งที่เขาเรียกว่าพระเจ้า
“วันนี้เป็นวันที่ดีอย่างหนึ่ง - - แผนการเริ่มต้นได้ซินะครับ”
“ถ้าหากเป็นยามวิกาลจะสะดวกจริงเหรอครับ”
“ผมขอยืมพลังของท่านหน่อย”
ฉับพลัน นัยน์ตาของนักบวชหนุ่มลุกวาว และเขามีเป้าหมายที่จะทำในค่ำคืนนี้แล้ว เป้าหมายที่ว่านี้ก็คือ การโค่นบัลลังก์
โดยอาศัยช่วงที่เกิดวิกฤตทางสงครามเป็นประโยชน์ เข้าเอื้อ
ความคิดเห็น