หม่ำหมีนายหัวเห็ด

บรรยากาศเดิมๆโรงอาหารที่แน่นเอี๊ยดเหมือนเดิมดูท่าจะหนักกว่าเดิมด้วย 

วันนี้ได้รู้ซึ้งถึงการเป็นพี่มอปลายในโรงอาหาร ข้าวหมด... เอาไงดีวะเห้ยหมดทุกอย่างเหลือแต่ไอติมโถ่ชีวิต

" น้ำกูอยากกลับไปมอต้น" เสียงไม่ดังนักของกฎ เด็กมอปลายป้ายแดงที่ร้องออกมาเมื่อเห็นสภาพโรงอาหารที่มีแค่ร้านไอติมที่ไฟเปิดอยู่ 

"กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นชดใช้ตอน สิบสิงนาฬิกาของทุกวัน" เสียงของน้ำเด็กสาวใส่ฮู๊ดดำ ที่ไม่ดูอากาศเกือบสี่สิบองศาในโรงอาหารโดยให้เหตุผลว่า รุ่นพี่ที่ชอบใส่เสื้อเหมือนกันเอวัง

"หมดไฟเลยอ่ะ"เมื่อทำอะไรไม่ได้เด็กสาวกฎจำต้องกินไอติมกะทิใส่ขนมปังราดด้วนมข้นจืดยี่ห้อสีแดง แน่นนอนว่าการกินครั้งนี้ถือว่าเปื้อนทั้งตัว

สิบหกนาฬิกา ศาลาในร่มที่ไม่ค่อยมีใครมานั่งเพราะสงบเกินไป ใช่เหตุผลนี้จริงๆเมื่อก่อนศาลาและที่นั่งแถวนี้สงบมากแต่ตอนนี้มีผู้คนประปรายมานั่ง ส่วนใหญ่เป็นเด็กตัวเล็กๆ

เมื่อเดินเข้าไปเหมือนยักษ์กับมนุษย์ในละครจักรๆ วงศ์ๆเลยแฮะ

การสนทนาผ่านไปไม่นานเด็กมอปลายสามคนก็เดินออกจากศาลาเพื่อมาหาของกินหน้าโรงเรียน

"วันนี้ร้านน้ำคนโครตเยอะอ่ะอีกนิดเบียดกูลงถังน้ำเเข็งแล้ว" มาคนแรกๆแต่ไอ้เด็กหัวกลมๆข้างหน้าสั่งน้ำสองแก้วพี่ไม่บ่น สามแก้วพี่ไม่ว่าแต่ เพื่อนน้องต่อคิวกันไม่ใช่ต่อคิวซื้อนะ ต่อคิวฝากน้องซื้อ

พวกเอ็งไม่เดินมาซื้อเองล่ะวะ สุดท้ายคือน้องสั่งน้ำไปทั้งหมด แปดแก้ว แปดแก้วที่น่าจดจำที่สุดไอ้เด็กหัวเห็ดกับผองเพื่อน กว่าพี่จะได้กินน้ำเพื่อนพี่กินไปครึ่งแก้วแล้วไอ้หนูววว

เดินหัวเสียดูดน้ำหลายอึกเดินออกจากสถานที่แออัดเบียดกันซื้อของแต่โรงเรียนพึ่งประกาศไปเมื่อเช้าว่าให้เว้นระยะห่าง...

เดินมาใกล้ประตูโรงเรียนก็สะดุดเข้ากับเด็กหัวเห็ดที่ซื้อน้ำข้างหน้านี่ พอมองข้างหน้าแล้วน่ารักจัง เสื้อกีฬาสีกับป้ายห้อยที่เขียนว่าน้องณฐ กับแป้งที่เปื้อนตามตัว ยิ่งเห็นชัดที่กางเกงวอร์มสีดำของโรงเรียน

น่ารักเป็นบ้า เอ็นดูว่ะเด็กสามขวบ จากใจคอซีรี่ส์วาย นายเอกนุ้บนิ้บขวัญใจหมั่มหมี แต่วันนี้เจอคนที่นุ้บนิ้บจริงๆเอาอะไรมาไหว ปักโพไว้เลยได้มั้ย

ตอนเดินกลับมาทำให้ได้รู้ว่าน้องนั่งอยู่โต๊ะที่ห่างกันแค่หนึ่งช่วงโต๊ะเอง น้องมาบ่อยมั้ยนะ คุ้นๆว่าเหมือนเห็นบ่อย 

เอาล่ะปฏิบัติการหวีดน้องหัวเห็ดของหม่ำหมีกฎในโรงเรียนเริ่มขึ้นได้นะบัดนี้!!!