คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ถุงหาย
10
ถุหาย
ประูถูถีบปิเสียัสนั่น แ่เาลับไม่ิหยุยัูบปาที่เริ่มอบสนอ มือให่เริ่มุนลูบไล้เ้าไปสัมผัสวามอวบหยุ่นเมื่อรู้ีว่าถ้าเาสามารถปลุวาม้อารที่หลับใหลอเธอไ้ ่อให้เอา้ามาุเธอ็ไม่หยุร่วมรัับเาอย่าแน่นอน
“ฮึ่ม...ุ๊บๆๆ ๊วบๆๆๆ อ๊า ถอมันออ อื้อ ถอมันออามฝัน..”
เสียแหบพร่าสั่ออมาพร้อมับเริ่มูบไล่ลไปามลำอระห เรื่อยมานออวบที่โผล่พ้นเสื้อในถูรอบรอ้วยปาหยั ามฝันที่อนนี้วาม้อารถูปลล็อไปเรียบร้อยแล้ว เธอ่อยๆึทึ้เสื้อผ้าอัวเอออ มือเล็ปัป่ายไปมาามล้ามเนื้อแน่นใ้เสื้อาวน์ที่เาใส่อยู่
“อื้อออ หมอ อ๊ะ พะ...พอไ้แล้ว อื้อ ัน...ัน้อาร อ๊า ้อาร”
พอไ้ยินแบบนั้น ุหมอหนุ่มถึับหัวเราะึ้นมาในลำออย่าพอใเพราะอนนี้เาสามารถปลุวาม้อารอันหลับใหลอเธอึ้นมาไ้แล้ว
“ทำสิ...อยาไ้อะไร็ทำเลย...”
และอยู่ีๆเา็หยุารระทำอเาทุอย่า แล้วเินถอยออมา ทำเอาามฝันถึับ้า เธอมอ้อไปที่เานิ่
“ถ้าไม่ทำ...”
“ุ๊บ...”
ปาที่ยัพูไม่ทันบถูปิล เมื่อามฝันสลัวามิทุอย่าทิ้ไป่อนะยืัวึ้นูบปาเา
“หึหึหึ”
เสียหัวเราะอย่าพึพอใอเพรภีมัออมา ่อนเาะโอบอร่าเล็แน่นแล้วูบอบ เาันเธอไปที่เียพร้อมับูบับหนัหน่ว ลิ้นสาวัูึเ้าไปหาลิ้นเล็อเธอแล้วนำพาให้เธอำิ่สู่ห้วแห่ราะ
“อ๊า! ุ๊บๆๆ ามฝัน อื้อ ่อไปนี้ห้ามบอว่าะไปไหน ถ้าเธอไป ันเอาเธอายแน่...เ้าใไหม?”
เาูบนพอใ ่อนะยหน้าึ้นมามอแล้วอที่ะู่ออมาไม่ไ้
“แล้วเรื่อหมอะวัน...”
“ันัารไ้...บอมาว่าะไม่ไปไหน...บอมา...”
ามฝันเอาแ่มอหน้าเานิ่ ะให้เธอทำยัไไ้ เมื่อทุอย่ามาถึนานี้แล้ว
หึ หั...
“อะไร...”
“็บอว่าไม่ไปแล้ว...ะไปไหนไ้อีล่ะ...”
เธอบอออมาเพราะหนีไปไหนถ้าเาะามหา็เอเธออยู่วันยั่ำ ส่วนเพรภีม เาไม่รู้ว่าเาะเบื่อเธอเหมือนับผู้หินอื่นๆที่ผ่านมารึเปล่า เมื่อเธอไม่เหมือนนอื่น...
“ทีหลัอยู่ับันห้ามพูถึนที่สาม เ้าใไหม ุ๊บ...”
“อึ๊! อื้ออออ”
านั้นเพรภีม็ไม่รีรออี เมื่อเาเอาแ่ิถึบทรัที่เาะสอนเธอทั้วัน เาไม่เยรู้สึื่นเ้นพร้อมๆับรู้สึโรธในเวลาเียวันแบบนี้มา่อนเลยริๆ โรธแ่็้อารเมื่อเธอเป็นอีหนึ่เรื่อท้าทายในีวิอเา
“ุ๊บๆๆๆ ๊วบๆๆๆ อื้มมมม อ๊า ุ๊บๆๆ อื้อ ุ๊บๆ อ๊าาา อยาให้ันสัมผัสรนี้ไหม...หืม?...”
ุหมอหนุ่มูบับไปามร่าเล็ที่เปลือยเปล่าาฝีมืออเา ่อนะล้วลไปแะ้อวามอวบหยุ่นลาายสาว ที่ำลัสั่นระริหลั่ไหลเ็มไป้วยน้ำหวานใส แ่เพียเาแะ้อเธอ็ูพรั่พร้อมแล้ว
“ไม่...มันสปร...” เสียหวานบอึ้นพร้อมับหนีบาหนีสายาอเา
“แน่ในะว่าไม่อยาให้ทำ...” ไม่พูเปล่า แ่เายัับาอเธออ้าออแล้วเอื้อมมือไปสัมผัสปุ่มระสันที่นูนเ่นอยู่บนยอมพู
“อ๊ะ! อ๊า! มะ หมอ อื้ออ หมอ ี๊ หมอ อ๊า อู้วววว”
ปาที่บอเาว่าไม่ให้เาทำ แ่ร่าเล็ำลัระเส่า บิไปมาอย่าระสัน เธอยสะโพยับไปมาเสียสีับมือให่อย่าลืมัว นนที่มออยู่อยยิ้มอย่าอบใไม่ไ้
“ไหนบอว่าไม่ไ...”
“มะ หมอ ี๊ อ๊าาา ัน อ๊ะ! ันไม่ไหวแล้ว อ๊ะ! อ๊ายยยยย อื้อๆๆๆๆ”
เสียรีร้อัึ้นพร้อมับายสาวระุเร็เมื่อทนวามเสียวไม่ไหว เพรภีมเร่นิ้วเสียสีรัวเร็วเพื่อส่เธอไปเยือนสวรร์ เาอยาให้เธอปล่อยวาม้อารออมา่อนสัรอบ ่อนที่ะ้อรับมือับบทรัอันยาวนานาเา
พอเห็นว่าร่าเล็ปลปล่อยไปเรียบร้อยแล้ว เพรภีมึ่อยๆยันัวึ้น มือให่เอื้อมไปล้วหาเรื่อป้อัน ่อนะใส่มันเ้าไป ามฝันที่มอเาอยู่้วยวามอยารู้อยาเห็นอที่ะิน้อยใไม่ไ้ เพราะันิว่าเาลัวเธอท้อแล้วะ้อรับผิอบถึ้อใส่มัน
สวบ! ปึ!!...
“อ๊ะ เ็บ...” เธอร้อออมาเมื่อเาสอใส่
“ยัเ็บอยู่อีเหรอ...้อเอาบ่อยๆสินะ”
พูบเา็เริ่มยับโย พร้อมับเอื้อมมือไปับาเล็ยี้ าม้มลไปมอรอยเื่อมประสานที่อนนี้เอ็นยาวำลัมุเ้ามุอออย่าเสียวสยิว เาสอระแทเ้าไปนมิลำยาว่อนะถอนออแล้วระแทเ้าไปใหม่
สวบ! สวบ! สวบ! สวบ! สวบ! สวบ! สวบ!
เพรภีมระแทเร็วึ้นเรื่อยๆามวาม้อารอเา พอเาำลัะเสร็สมเา็่อยๆผ่อนแรลไม่ยอมปลปล่อย และเธอ็เ่นัน เมื่อเห็นว่าร่อสาวเริ่มบีบรัเาแน่นึ้นเา็ผ่อนแรล เาเฝ้าทำอยู่แบบนั้นนามฝันที่ัใในสิ่ที่เาทำปรือาึ้นมอ
“มะ หมอ...” เสียระเส่าเรียึ้น
“หืม?...” เาอบรับแ่ไม่ยอมหยุระแทสอใส่
สวบ!สวบ!สวบ!...
“ันทำเอ...”
พรึ่บ!!
บ๊วบบบบ
สวบบบ
พอพูบ ามฝัน็ผลัให้เานอนล ่อนะยัวึ้นแล้วนั่ลลาายสอประสานับเาอีรั้
“อ๊าาา”
เพรภีมราออมา พร้อมับมอเธอ้วยสายาพึพอใ ส่วนามฝัน เธอำลัโยไหวไปมาเมื่อไม่รู้้อทำยัไเธอถึะทำให้เาไม่ไปหาผู้หินอื่น
“สอนันสิ...” เธอบอออมา
“ทำอย่าที่เธอ้อาร...ทุอย่า ไม่้ออาย...”
พอไ้ยินเาบออย่านั่น เธอเริ่มทำามสัาาทันที ร่าเล็ยับโยอย่าบ้าลั่และ็หยุลเมื่อิว่าเาำลัะเสร็สม เธอทำเหมือนอย่าที่เาทำับเธอนเพรภีมแทบแิ้น ร่าให่ยัวึ้นเพื่อะเป็นนวบุมแ่ลับถูเธอใ้มือันเอาไว้ ่อนะเริ่มโยไหวหนัหน่ว
สวบ!สวบ!สวบ!สวบ!สวบ!สวบ!สวบ!สวบ!
“อ๊า!!! ามฝัน ึ! พะ...พอไ้แล้ว หยุ่อน ึ! อึ๊! อื้ออ หยุ! อ๊า หยุไ้แล้ว อ๊ะ! อ๊า อ๊า อ๊า”
เสียแหบพร่าพยายามบอให้เธอหยุ แ่เธอลับทำรัน้าม ยิ่เร่แรโย เธอรู้ัหวะอเาไ้อย่าไม่้อสอนอี สอาเล็ล็อสอาให่เอาไว้แน่นส่วนมือ็ร่าให่ให้นอนล อนนี้เธอสามารถัารเาไ้อย่าอยู่หมั ร่าให่ที่เยเป็นผู้วบุมำลัเป็นผู้ามอย่าเลี่ยไม่ไ้
“ามฝัน อ๊าาา ผม อื้อออ ผมไม่ไหวแล้ว...”
ามฝันที่ยิ่ไ้ยินเาร้ออให้หยุ เหมือนมันลับยิ่ไประุ้นให้เธอทำ่อ เธอรู้สึสนุที่ไ้ทรมานเาไปพร้อมๆับไ้เสียวสยิวอย่านี้ เธอเฝ้าทรมานเารั้แล้วรั้เล่า นระทั่เริ่มเหนื่อยและทนไม่ไหว ร่าเล็เร่ยับรัวเร็ว ไม่นานเธอ็ปลปล่อยออมาพร้อมๆันับเา
“อ๊าาาาาา ุเือบทำผมายเลยรู้ไหม?...”
เาบอึ้นเมื่อร่าเล็เหนื่อยหอบนอนบลมาที่ัวเา เสียหัวใสอวเ้นรัวประสานเมื่อสุสมอย่าไม่สามารถะอธิบายออมาไ้
“่ออีไหม?...” เาแล้ถามออมา
“ไม่...” เธอ็รีบบอออมาเ่นัน
“หึหึหึ”
เพรภีมหัวเราะอย่าอบใ ่อนะับเธอให้นอนราบลบนที่นอน แล้วเา็ยันัวลุ เมื่อ้อเปลี่ยนอุปร์ป้อันแล้ว
“เฮ้ย! หายไปไหน?...”
และพอเาำลัะเอื้อมมือไปึมันออ ลับพบว่าเอ็นให่ไม่ไ้สวมใส่อุปร์ป้อันเสียอย่านั้น
“หือ?...อะไระ...”
ามฝันปรือาึ้นมอเมื่อไ้ยินเสียใอเา แ่็้อใเมื่อเาลับเ้ามาหาแล้วอ้าาเธอออาัน ่อนะมอ้อไปทีุ่หลาบสาว ที่อนนี้น้ำรั้นาวำลัไหลเยิ้มออมา
“บ้าเอ้ย!!!”
เาสบถึ้นเสียั เมื่อรู้แล้วว่ามันหายไปไหน
“อื้อออ ทำอะไร อ๊ะ! มะ...หมอ! อื้อออ”
สวบบบบบ
ามฝันที่ยัวึ้นมอเาอย่าแปลใ้อราออมาเมื่ออยู่ีๆเา็สอใส่สอนิ้วเ้าไปในร่อรัอเธอพร้อมับวานลึไปมา
“อ๊า หมอ อื้ออออ ทำ อ๊ะ! ทำอะไร...”
“ถุยา...มันหลุ” เาบอพร้อมับวานลึเ้าไป
“ห๊ะ! อ๊ะ! อื้อ” ส่วนอีนทั้ใทั้เสียวที่ไ้ยินว่าถุยาหลุเ้าไปในร่ออเธอ
“อย่ามิบ...ผมเอแล้ว ฮึ่ม...มันอยู่ลึเินไป...”
เาบอึ้น้วยน้ำเสียเริ่มเปลี่ยนไป เมื่อยิ่เาเ้าลึ เธอ็ยิู่มิบแรึ้นเรื่อยๆ สอามเริ่มปรือมอ้อไปที่ร่อสาว่ำเยิ้มที่อาบเ็มไป้วยน้ำรัอเา และนี่็เป็นรั้แรที่เาไ้เห็นภาพแบบนี้ เพราะเาไม่เยพลาที่ะไม่ใส่เรื่อป้อัน แ่ับเธอ ทุอย่ามันูผิพลาไปหม เาไม่เยมอหรือสนใเธอเลยสันิแ่เธอลับเป็นนที่เา้อารเสียอย่านั้น
“อ๊ะ! เอา มือออ อื้อออ หมอ อ๊า เี๋ยว...เี๋ยวันเอามันออเอ...”
เมื่อเริ่มรู้สึว่ายิ่เาทำ มันยิ่เ้าไปลึมาว่าเิม ามฝันึถอยร่าหนีแล้วัสินใที่ะเอามันออ้วยัวเอ เธอ่อยๆสอใส่นิ้วเ้าไปในุหลาบรัอัวเอเพื่อหาสิ่ที่อยู่้านใน โยลืมไปว่าอนนี้เพรภีมำลัยืนมอารระทำอเธออยู่
เ็บ้า...ไม่รู้อะไรเลยรึไัน...
เาิึ้นมาในใเมื่อันใเ้นแรับภาพรหน้า เามอระระทำอันไร้เียสาแ่ลับทำเอาเาำลัะลั่ายนั้น้วยสอาแน่นิ่
“มันลึเินไป เอาออไม่ไ้”
พอเธอพยายามวานหาแ่ลับพบว่ามันลึนเินไป ่อนะเยหน้าึ้นมอเา และพอเห็นว่าเาำลั้อมอเธอ้วยสายาหื่นระหาย ามฝันที่วรหุบาหนีลับเริ่มทำรัน้าม
เธอแยาออาันว้า แล้วสอใส่นิ้วเ้าไปอีรั้ ่อนะึมันออมาบยี้ปุ่มระสันแล้วสอลึเ้าไปอย่ายั่วยวน
“....................”
ุหมอหนุ่มที่มอารระทำอันร่านสวาทนั้น้วยวาม้อารที่ลับมาเ็มเปี่ยมอีรั้ เา้อารเธอ
หมับ! วับ!
และสุท้ายเา็พ่ายแพ้ให้ับวาม้อารอัวเอ เพรภีมับร่าเล็หมุนลไปนอนว่ำหน้ายสะโพผายโ้อเพื่อรอรับบทเรียนบทใหม่
“มะ หมอ...ถุ...อื้อออ”
สวบ! ปึ!
เาไม่รอฟัที่เธอะบอ ับแ่นายแล้วสอใส่เ้าไปทันที
“อ๊าาาา!! เี๋ยวันัารมันเอ”
เสียแหบระเส่าบอออมา ่อนะระแทสอประสานหนัหน่ว เมื่อเาทนวามยั่วยวนอเธอไม่ไหวอี่อไปแล้ว ส่วนามฝันเอ็ไม่่าัน เธอ้อารและพร้อมรับเาอย่าไม่ยอมแพ้ เธอสามารถรอรับเาไ้โยไม่รู้ัวเลยสันิว่าที่เธอทำอยู่มันทำให้เพรภีมยิ่พอใในัวเธอึ้นไปอี
านั้นเา็สอนหลาย่อหลายบทเรียนให้เธอ โยที่ลืมเรื่อถุยาและลืมที่ะใส่อันใหม่เมื่อวาม้อารบบัวามิอเาและเธอไปนหม
ความคิดเห็น