คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 4 ขอโอกาส
บทที่ 4
อโอาส
“พาย พายฟัผม่อนนะ” เ็หนึ่ระวนระวายปรี่เ้ามารวบสอมือพระพายมาอบุมเอาไว้อย่าร้อนรน
“ไม่ำเป็นแล้วรับ” นที่แทบยืนไม่ไหวส่ายหน้าให้นที่ไ้ื่อว่าเป็นสามี
“ำเป็นสิ ผมไม่ยอมให้เราหย่าันเ็า ผมรัพายนะ”
“ปล่อยพายนะ ถ้าหนึ่รัพายริหนึ่ะไม่ทำแบบนี้หรอ” พระพายสะบัมือออามือให่ไ้็้ำอ้าว รีบเินออมาาัวบ้านมาทันที อยาออไปาที่นี่ให้เร็วที่สุเพราะหัวใมันแหลสลายไปหมแล้ว
“พายเปิประู พายลมาุยัน่อน พายฟัหนึ่่อนนะ” สอเท้าวิ่ามมือเาะระรถให้พระพายหยุ....รอยยิ้มมุมปาพร้อมับน้ำานอหน้าที่เ็หนึ่ไม่เยเห็นมา่อน น้ำาอพระพายทำายหนุ่มัวาวาบเหมือนำลัรู้ัวแล้วว่าสิ่ที่เาทำลไปมันทำให้นนหนึ่เ็บปวมามายนาไหน
พระพายมอนรัผ่านระรถ้วยสายาว่าเปล่ามือเล็ยึ้นมาปาน้ำาออลว ๆ ่อนะเหยียบันเร่แล้วับออไปารั้วบ้านทันที เห็นแบบนั้นเ็หนึ่็รีบวิ่ไปที่รถัวเอแล้วับามรถพระพายออไปทันที
“พายรับสายหนึ่สิ!!!” ระหว่าทาที่ับรถามออมาเ็หนึ่็เฝ้าพยายามโทรหาพระพายรั้แล้วรั้เล่า ยิ่พระพายัสายทิ้เท่าไหร่เา็ยิ่ร้อนรนึ้นเท่านั้น เ็หนึ่ับามมาไม่นาน็เอรถเ๋ันเล็อพระพายอเทียบอยู่ริมฟุบาท
เห็นรถอพระพายอรออยู่้าหน้า เ็หนึ่ึับเ้ามาอ่อท้ายทันที ายหนุ่มรีบลารถแล้ววิ่มาเาะระรถเหมือนนบ้าลั่
“พายเปิประู พายเปิประูให้ผม เปิเี๋ยวนี้พาย เปิสิวะ!” เสียเาะระรถไม่ไ้ทำให้นที่ำลัฟุบหน้าร้อไห้ำพวมาลัยรถเยหน้าึ้นมามอเลย้วย้ำ
“พายลมาุยันเถอะ” นเมื่อเห็นว่ามืออายหนุ่มเริ่มมีรอยแาแรฝาระ นั่นแหละพระพายึเยหน้าเปื้อนน้ำาึ้นมามอผ่านระั้น่อนะ่อย ๆ ลระับระรถล เผยใบหน้านเป็นสามีที่เ็มไป้วยน้ำาไม่่าัน
น้ำาอเ็หนึ่ที่พระพายไม่เยเห็นมา่อนเ่นัน รอยยิ้มที่พยายามฝืนยิ้มออมาอพระพายเ็มไป้วยวามเ็บปว หลัมือเล็่อย ๆ ไล่ไปบนใบหน้าหล่อเ็น้ำาให้อย่าอ่อนโยน
พยายามระับสิอารม์อัวเอ ลิปและรูปทั้หมที่เพื่อนส่ใหู้เมื่อวันนั้น พระพายเปิูมันหมแล้วเมื่อี้นี้
ลิปที่เ็หนึ่โอบเอวอเ็นนั้นเ้าไปในห้อรวรรภ์ หรือแม้แ่ารูแลเอาใใส่เป็นอย่าีทุอย่า สมุฝารรภ์ที่มีื่ออเ็หนึ่เป็นพ่ออเ็ในท้อแ่นี้มัน็ัเนพอแล้วว่าหนึ่นอใเา แ่นี้็เพียพอแล้วสำหรับารเลิรา
“พายรับ” ปาอิ่มสั่นเทา เยหน้าสบสายานเป็นสามี้วยวามเ็บปว พระพายยัไม่พร้อมพูุยอะไรอนนี้้วย้ำ
แ่สุท้ายเา็แพ้ใัวเอนไ้ มือเล็เอปลล็อประูรถ เ็หนึ่ึเปิประูแล้วึพระพายเ้ามาในอ้อมอทันที สอมือสั่นเทาลัเลเล็น้อย่อนะ่อย ๆ ยมันึ้นมาวาอไปรอบเอวสอบ้วยเ่นัน
‘ไม่อยาให้มันเป็นรั้สุท้ายที่ะไ้รับอ้อมออบอุ่นนี้เลย ทำไมหนึ่ถึทำับพายแบบนี้ละ’
“อย่าามพายมา ลับไปอยู่ับรอบรัวอหนึ่เถอะ”
“ไม่เอานะพาย พายเป็นรอบรัวอหนึ่นะ....อโทษ” เ็หนึ่ระับอ้อมอนรั้ำ ๆ ้วยลัวว่าถ้าปล่อยแล้วพระพายะหนีหายไปอี
“ะอโทษทำไม ในเมื่อมันไม่มีประโยน์อะไรแล้ว หนึ่ทำมันไปแล้ว หนึ่ไม่นึถึใพายเลย”
“มันไม่ไ้เป็นอย่าที่พายเ้าในะ” ายหนุ่มพู้วยน้ำเสียหนัแน่น แ่นฟัลับส่ายหน้าไปมาไม่อยารับฟั
“ฟั พาย้อฟัผมนะ”
“แล้วมันเป็นยัไ อธิบายสิ่ที่พายเห็นมาสิ! ฮึ หือ หนึ่ทำเาท้อใ่ไหม เียบทำไมละ ็พูสิ ฮึ” พระพายะอเสียัแบบที่ไม่เยทำมา่อน แล้วสลััวนหลุออาอ้อมออเ็ทันที ทรุลับพื้นถนน นนเป็นสามี้อุเ่าลรหน้า
“อืม ผมผิเอ” ใบหน้าอพระพาย่อย ๆ เยึ้นสบสายาับนเป็นสามีที่พูประโยเือนใออมา วาลมโสั่นระริปริ่มไป้วยหยาน้ำา มือให่เลื่อนึ้นมาเ็ออให้อย่าอ่อนโยน
“หนึ่อยามีลูเหรอ ฮึ” ประอร่าบอบบาให้ลุึ้นยืนแ่ยัไม่ยอมอบำถามอพระพายในทันที ยิ่เ็หนึ่เินเ้าหา พระพายลับ้าวเท้าถอยหลัหนีห่าเรื่อย ๆ
“......” ายหนุ่มเียบไปอึใ่อนะพยัหน้า
“หนึ่ไม่อยามีลูับพายเหรอ ฮึ ฮือ ฮือ” พระพายมอหน้านรัอย่าัพ้อ น้ำาไหล่อาบแ้ม เสียร้อไห้ยัั่อเนื่ออย่าสะเทือนใในำถามอัวเอ
“อยาสิอยา ผมอยามีลูับพายนะเพียแ่ผมพลาเอ”
“เรื่อแบบนี้มันพลาันไ้้วยเหรอหนึ่ ฮึ ะหลออะไรพายอี” น้ำเสียเบาหวิวถามออไปอย่านหมแร
“ผมอโทษรับ”
“ฮึ้ หือ” พระพายอัวเอเมื่อไ้ยินำอโทษาปาายหนุ่มอีรั้ มันหมายถึเ็หนึ่ทำมันลไปแล้วเาทำผิับพระพายริ ๆ
“ืนนั้น เมื่อหลายเือน่อนที่ผมไม่ไ้ลับมานอนที่บ้าน...พายำไ้ไหม อนนั้นผมเมามา มีผู้ายนหนึ่มา่วยประอผมไว้ หลัานั้น็ำอะไรไม่ไ้อีเลย ื่นมาอีวัน็มีอินอินนอนร้อไห้อยู่้า ๆ แล้ว” พระพายนึย้อนไปถึเหุาร์ในวันนั้นที่เ็หนึ่ออไปพบลู้าอบริษัท แล้วลับบ้านมาในอนเ้ามืออีวัน เาำเหุาร์นี้เมื่อหลายเือน่อนไ้ี แ่วันนั้นเ็หนึ่ลับหลอลวเา้วยารบอว่าลับไปนอนที่บ้านนีรนาทผู้เป็นแม่
“ฮึ้ ฮือ ละ แล้ว หนึ่ะเอาอย่าไ่อ” ่าน่าร้อไห้ เหมือน่าน่ามอยู่ในวามิอัวเอ
“ไม่หย่ารับ”
“หนึ่!!” พระพายเยหน้ามอนเป็นสามีทั้น้ำา
“ถึยัไ็ไม่หย่าเ็า”
“แล้วเราะใ้ีวิันแบบนี้เหรอ พายทนไม่ไ้หรอนะ ฮึ”
“ไม่หย่า!” พระพายอัวเอส่ายหน้าไปมาับำพูอเ็หนึ่ แ่เ็หนึ่ลับหนัแน่นในำอบอัวเอ
“นเห็นแ่ัว นนิสัยไม่ี หลอพายทำไม หลอันทำไม ทำไมไม่บอพายเลย ฮึ้ ฮึ้ ฮึ้”
“อโทษนะพาย ผมะทำให้ีที่สุ ผมะัารเรื่อนี้เอ พาย้อเื่อใผมนะ อโอาสอีรั้ไ้ไหม” พระพายหลับาล้า ๆ เพราะอ่อนแอเิน่อ้านไ้แ่ปล่อยให้เ็หนึ่ึไปอ
“เื่อใผมนะ อินอินะเป็นแ่แม่อลูหนึ่เท่านั้น ไม่มีทาเป็นนที่หนึ่รั เราลับบ้านเราันเถอะ ่อานี้หนึ่ะไม่มีอะไรปิบัพายอีแล้ว”
ความคิดเห็น