My Boss and I
by justanotherbob
"ํYou've got a great smile."
"ทำไมต้องพูดภาษาอังกฤษทั้งที่พูดไทยก็พูดได้"
พี่อลัน
น้องถุงเงิน
-------------
บอสที่แปลว่าหัวใจไม่ใช่หัวหน้า
'ถ้าชอบเที่ยวนัก ก็ทำงานไกด์ไปซะเลยสิ'
นั่นคือสิ่งที่แม่พูดกับผมวันที่ขอร้องว่าให้กลับมาอยู่บ้าน
แล้วชีวิตการเดินทางบนสายการบินก็สิ้นสุดหลังจากนั้นไม่นานเพราะทนเสียงรบเร้าไม่ไหว
และตลอดเวลาที่ผมเป็นพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน
ผมเจอคนมาหลายรูปแล้ว ซึ่งประเภทที่ผมไม่ปรารถนาจะเจอก็คือ..
"พูดไม่รู้เรื่อง"
แต่เหมือนกับที่โบราณเคยพูดเอาไว้ "เกลียดแบบไหนมักจะได้แบบนั้น"
ครับ...ก็จริงครับ เพราะทุกวันนี้ชีวิตผมเจอไอ้คนพูดไม่รู้เรื่อง
ไม่แน่ใจว่าแกล้ง หรือพูดไม่รู้เรื่องจริงๆ
แต่ไม่รู้ทำไม มันดันกลายเป็นความเคยชินไปซะแล้ว
กับการจะอธิบายในสิ่งที่เราพูดหรือถามในสิ่งที่เขาพูด
แต่ อีกนั่นแหละ..แน่นอนคนเราย่อมมีความกลัว
ในเมื่อ "เกลียดแบบไหนมักจะได้แบบนั้น" ทำให้เราเจอกัน
แล้วถ้าหากผมเกิดชอบเขาขึ้นมา โบราณที่ท่านว่ากันมาตั้งแต่สมัยไหน
จะไม่พาเขาจากไปใช่ไหมครับ?
Genre : Romantic Comedy หนักไปทางตลก
HASHTAGS : #ถุงเงินของอลัน
Twitter : @justanotherbobs
Note : จากใจ Justanotherbob
จัสอะน้าเต้อบ๊อบที่ชอบเปิดฟิคแล้วไม่ค่อยอัพนั่นแหละ
เรื่องนี้เพื่อนชวนมาแต่งก็มาแต่งแบบงงๆ หากมีข้อผิดพลาดตรงไหน ขออภัยมาด้วยนะคะ
รบกวนช่วยชี้แนะด้วยเด้อออ
ปล. ใครคุ้นเคยกับแอคทวิตก็อย่าว่ากัน พี่แยกแอคเคาท์อัพฟิคให้แล้วนะ
ความคิดเห็น