คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : SLL9 : Secret Love Letters 9 [chapter : 6]
-6-
“เฮ้อออ!!” วันนี้ผมถอนหายในอายุสั้นหมละ
“ทียอะ
ะเรียนแล้วนะะ สนใหน่อย่ะ มัวแ่เหม่อถึใรอยู่ะ?” เสียนี้
ให้ทายรับว่าใรพู
ุ้อไม่เื่อแน่ๆเลย
“ีวอน! อะไรเ้าสิเธอห๊ะ!” ผมใับสำเนียพูที่วนนลุนี่ริๆ
แ่็อบนะ ูน่ารันุ่มนิ่มๆ
“็อยาะพูเพราะๆับเพื่อนสนิทั้แ่วัยเ็บ้าไม่ไ้หรอ?”
เธอลับมาพูเสียปิ ทำหน้าาน้อยใ พร้อมหันหลัลับไปทาระานโยไม่รอำอบาผม
อะไรอยัยนี่ัน ==^
ในะที่ผมำลัหาวหวอๆ
ับวิาประวัิศาสร์ที่ฟัเท่าไหร่็ไม่เ้าหัวสมอัะที ็มีเสียแ๊ๆ ๆ
ที่้าๆระ้ายมือ ผมเหลือบไปมอ ผมใมาที่มีสิ่มีีวิำลัปีน้ามหน้า่า
ระโลมาที่โ๊ะอผม
เ้าัวสีน้ำาล ัวิ๋ว าแป๋วแหวว หาฟูฟ่อ
้อมาที่ผม
“ระรอ!” ผมใแบบเียบๆ เพราะอาารย์ำลัสอนอยู่ ้านหลัอมันมีระาษม้วนน้อยๆ
ิอยู่เหมือนระรอส่สารเลย แล้วมัน็หันหลัให้ผม
เหมือนส่สัาว่าให้ผมแะระาษนั่น และที่อ็มีเือเส้นเล็ๆ ูมันไว้้วย
ปลายเือมาา้านล่าห้อยยาวลไปไลเลย ไม่รู้ถูส่มาาห้อไหนัน พอแะม้วนระาษบนหลัอมันออมาเรียบร้อย
เ้าระรอน้อย็โออไปาหน้า่า ปีน้นไม้วิ่ิวลไป ผมะเ้อะแ้มอออไปนอหน้า่าเพื่อหาปลายเืออีฝั่
“อะแฮ่ม! เว ทียอ ้านอหน้า่าน่าสนใว่า หนัสือเรียนสินะ” ผมสะุ้โหย เพราะอาารย์เรียเือนสิผม ผมไ้แ่ยิ้มแหยๆให้อาารย์
“ั้ใหน่อย” อาารย์ทำเสียุผม ผม้มหน้ามอหนัสือัวเอ อาารย์ึสอน่อ
....
..
..
ผมลั้นหายใ่อยๆ ลายระาษม้วนน้อยนี้ออ้วย
2 มือ
อีแล้วนัผมวันานโรเรียนอีแล้ว
วันที่ 24 เนี้ย ? (o.O)
ฟ้ามืนี่้อหลั 5โมเย็นใ่ป่าวหว่า??
ลท้าย้วย ‘้อมานะ’ ับ ‘ลายเ็น’ ?
ลายเ็นนี่เียนว่าอะไรน่ะ ???
J หรอ? เอ๊ะ! (o.O)
รั้นี้ผมพยายามวิเราะห์ รูป รส
ลิ่น เสียเลยรับ สแนูว่ามีอะไรบอใบ้ถึเ้าอไ้บ้า
“อ่า วันนี้พอแ่นี้
อย่าลืมไปทำรายานามที่สั่มาล่ะ”ั้นานที่ผมฟัอาารย์พูไม่รู้เรื่อ
เพิ่ะมาเ้าใอนประโยสุท้ายนี่แหละ
ผมเ็บระาษใบนั้นลระเป๋า
(ระเป๋าผมเ็มไป้วยระาษแล้ววันนี้)
“ีวอน
อยอนวันนี้พวเธอไปมรม่อมั้ย?” ผมถามีวอนับอยอน
“อ่อ
วันนี้ไม่ไ้ไปแล้ว ันับอยอน้อเอาุไปแ้เล็น้อยน่ะ” ีวอนอบผม
“อ่อ ุแสน่ะ หรอ?”
“ใ่
พอีวันนี้เพิ่ไ้รับมาน่ะ” ีวอนยิ้ม
ูระเป๋าึ้นมาแว่ๆ โว์ แ ผมอยาเห็นนะแ่ไว้่อน็ไ้
เี๋ยว่อยอูอนแ้มาแล้วละัน
“ัน้อไเอแล้วล่ะ
เทยา><” อยอนพูพร้อมับเอามือับเอวเล็ๆนั่น
“ั้นันไป่อนนะ ไว้เอัน”ีวอนบอผมแล้วลาอยอนออไปพร้อมัน
ทีนี้ผม็้อไปมรมนเียวสินะ
ผมเินไปถึที่ห้อมรม
“อ้าว
ยัไม่มีใรมาเลยนี่นา”ผมวาระเป๋าสะพายลบนโ๊ะ
ลาเ้าอี้มานั่
..
.
.
“ทียอ มาแล้วหรอ?”
เสียอนายอ ออมาาหลัประูห้อแ่ัวในห้อมรม
“เอ้า ! ไปทำอะไรในนั้น เิอะไรึ้นรึป่าว?” ผมแปลใที่เธอพูับผมทั้ๆที่อยู่ในห้อนั้น
“เอ้ย!! ป่าวๆ อย่าเ้ามานะ เ้ามานายายแน่!!” เธอรีบะโนอบผม
ออมาเลยรับ โอเ โหแบบนี้ปิี
“อ่าๆ แล้วนอื่นๆ
ไปไหนันหมอ่ะ ไม่มาันหรอ?” ผมถามถึสมาิที่เหลือที่หายไป
“นอื่นๆ
เอาุไปแ้น่ะ เอาไปเพิ่มเิมแ่ส่วนอัวเอน่ะ ส่วนแยอไปทำานพิเศษน่ะ”
เธอะโนบอผม รัวๆ
“แล้วเธอะให้ัน่วยอะไรอ่ะ?”
็วันนี้ไม่มีใรมาเลยไม่มีิรรมหรือประุมมรมอะไร
ผมนี่อยารีบลับบ้านไปบิเรื่อ หมายปริศนาะริๆ เียว
..
.
.
“นี่ไ!”
เธอเปิประูออมารับ เธอสวมุใส่แส โอวว นาฟ้ามาๆ ปิใสุ่นัเรียน็น่ารัะแย่อยู่แล้ว อนนี้เธอสวมระโปรสีน้ำเินที่มีารออแบบีไน์เป็นอย่าี เรียบแู่มีอะไร สั้นเหนือเ่าับเสื้อเิ้สีาวปลายแนมีระบายๆ สวยาม ปลระุมอออ โอยยยย ำเาะไหลไ้อย่าไร เธอูเ็ี่มาๆ ทั้ๆที่ัวเล็ๆ ใผมนี่ระุแรเลยรับ เฮือ!
..
.
.
ผมมอเธอนิ่ไปราวับถูส๊าฟไว้
((((<3)))) ึั ๆ ๆ ๆ
...
..
“แฮ่ม! นายว่าุนี้เป็นไมั่อ่ะ?” เธอถามผมเินๆ
“ี !! ีมา ีเลย สวยามที่สุ” ผมพูออไปทั้ๆที่ายั้าอยู่
ทำไมเธอสวยนานี้ฟะ? ไม่อ่อนโยนเลย ผมเหมือนะายเพราะวามสวยอเธอริๆ
“แล้วถ้าันะใส่โ๊เอร์ที่อล่ะ
?” เธอยสร้อยอที่ล้ายๆปลออสีำึ้นมา
…
.
.
ผมมอที่่วออเธอ
มันไม่มีเรื่อประับมีแ่ผมที่ปล่อยยาวไว้้านหลั ผิวเธอแผ่ออร่าออมาเลยรับ เอ่อ เอิ่ม..
.
“็ไ้นะ
เพราะมันโล่ๆนิหน่อย” ผมมอ้าอยู่ที่อาวๆ
แล้วลืนน้ำลาย เอือ! โอยยย เเ่นโนนาฟ้าทรมานเลย
เอื่ออออ!!!
เธอหันหลัให้ผมแล้วรวบผมยึ้น เผยไรผมที่อ้านหลัเธอ โอ้ยยย !! ผมแพ้อะไรแบยนี้ริๆ
“นายใส่ให้หน่อย”
เธอให้ผมใส่สร้อยนั่นให้รับ
“หะ ห๊ะ?” o-O
“ใส่ไวๆสิ ันอยาเห็น”
เธอุเร่ให้ผมรับสร้อยาเธอ
เอื๊อ!! น้ำลายิออะไรน่ะ ว้อยยย!!
ผม่อยๆ เอื้อมมืออ้อมไป้านหน้า เอาห่วสร้อยมาล้อัน
มือสั่นึๆๆ ไม่หยุเลย
‘ผมรู้สึว่า่วเวลานี้
มัน้าเหลือเิน เหมือนทุอย่า่อยๆ ยับ่อยๆ หมุนไปอย่า้าๆ’
ผมไ้ยินเสียหัวใอเธอเ้นแร
รวมทั้เสียหัวใอผม้วย
เธอ้มหน้านิ่อยู่แบบนั้นให้ผมใส่สร้อยโ๊เอร์อเธอ
่วเวลามันอ้อยอิ่มา >/////<
ผมใส่สร้อยให้เธอเรียบร้อยและหมุนัวเธอหันมาหาผมอย่า้าๆ โยที่ไม่พูอะไรัน เธอ็หันามมาโยี
‘ใผมเ้นแรึ้นเรื่อยๆ’ ทั้บรรยาาศที่เียบริบ ผมมอหน้านายอ เธอ็มอหน้าผม ผมเหมือนอะไรุอ
ผมพูอะไรไม่ออ ผมรู้สึเหมือนมีแรึูให้เ้าไปใล้ๆเธอ เหมือนหน้าอเราะใล้ึ้นเรื่อยๆ
“นายอ!!!!!”
เรา 2 นผละออาันทันที!!!
o////o o////o
นที่เ้ามาือแรมรับ
ู่ๆ็เปิประูพรวเ้ามา! ไม่บอไม่ล่าว
“มะ มีอะไร รุ่นพี่”นายอหน้าแๆ ระเรื่อๆ อบแรม
ส่วนแรมเธอเห็นผมับนายอ
ทำท่าทามีพิรุธเพราะผมัวแ็หน้าแ เหื่อแพลั่ๆ เลยสิรับ
“นายอ
เธอะแย่ทียออันหร๊อออ?”
“บะ บ้าหรอ
รุ่นพี่มีอะไร?”
“็ูสิ
ทียอหน้าเป็นมะเือเทศนานี้ ันรู้น้า….” แล้วแรม็มาูมหน้าผมใล้ๆ
ับพิรุธอผมเพิ่ม ผมไ้แ่้มหน้าหลบา
“ะ แรมยัไม่ลับอีหรอ? นะไหนบอไปแุ้ันไ?” ผมถามลบเลื่อน
“อ๋อ ันให้ยูริไปัารแล้วล่ะ
เฮ้ย นายอใส่โ๊เอร์แล้วเ็ี่ึ้นมาเลยอ่ะ เธอะเอามาเป็นเรื่อประับุแสนี่มั้ยอะ
สวยอ่าาาา อยาไ้ม่า ><” แรมหันไปทานายอเห็นนายอสวมุแสับสร้อยโ๊เอร์
แ่มันูเี่ึ้นริๆ รับ หวาวว!!
“ำลัิอยู่ว่าะใส่ีมั้ยอ่ะ
เพราะมันูโล่ๆอ่ะ” นายออบ
“ใส่สิๆ ันอบๆ เอาๆ”
“ั้นเี๋ยวันสั่นไปื้ออทุๆนมาให้
แล้วรุ่นพี่มีอะไร? ู่ๆ็เ้ามาน่ะ” หูยยย ุหนูววว
“อ่อันะมาถามว่า
านี่เราะเอาโทนสีอะไรี อยาให้เธอไปูที่ห้อสีหน่อย พรุ่นี้ะไ้เอามาวาัน
และ็ทียออยูวามเ็ี่อันนะ” แรมหันมาอวผม อ่าๆ
ริๆไม่้อใส่็เ็ี่มารับ
“ะรอูรับ^^” ผมยิ้มให้แรม
“อย่ามาอ่อยันเ่
เธอเ้ามาอหัวอผม” แหะๆ
มันะีมาถ้าเธอไม่อและเย่าไป้วยนะรับ
“รู้แล้วๆ เี๋ยวันามไปๆ
อเปลี่ยนุนัเรียน่อนๆปล่อยนายนั่นไ้ละ”
“เอ๋!!! อะไรอ่า นายออิาหรอ? ที่ันอทียอ ั้นันอนายอ้วยละัน”
แรมพุ่เ้าไปอรันายอ นนายอร้อให้ปล่อยๆ ฮ่าๆ
โมเม้นที่น่ารั ฮ่อวววว
“ั้นันไปละ
รีบๆามมานะ๊ะอย่าลืมนัอันนะ ุ๊บ” แรมที่ำลัะออาห้อมรมอย่าร่าเริหันมาบอผมับนายอที่อยู่ในห้อและวิ่ิวออไป
เฮ้ยๆ แสว่า 1 ในหมายปริศนานั่น็มีอแรมอยู่้วยน่ะสิ
..
แ่! อันไหนล่ะ!!??
..
“นายนัอะไรับรุ่นพี่น่ะ?”
นายอถามผมเพราะผมทำหน้าใอย่าเห็นไ้ั เฮ้ย! ใระไปล้าอบล่ะ
“ป่าวนี่ ็เธอไ นัเธอไ ที่้อามไปไ สสัยลัวลืมไ” ผมแถไปอย่าไม่เนียน
“อืม
ั้นันเปลี่ยนุละ ันอุส่าห์อยาให้นายเห็นันใสุ่นี้เป็นนแระหน่อย”
เธอ้มหน้าพู ูเินๆ
เออ ผม็เินวุ้ย ผมมอเธอที่้มหน้าัรู่นึ็รู้สึเอ็นูเธอึ้นมา ผมย่อัวลไปมอหน้าเธอามุมที่เธอ้มหน้า
“็เห็นนแรแล้วไรับ
รุ่นพี่แรมน่ะือนที่สอที่เห็นนะ ^^” ผมพูบเธอ็แ้มแไปหมเลยรับ แล้ววิ่เ้าห้อเปลี่ยนุไป
ระหว่าที่รอนายอผม็เล่นโทรศัพท์เลื่อนูทวิเอร์ประำวัน
ื่อึ๊! เสีย้อวามอผมเ้า มันเ้ึ้นมาร้านบนออ
เป็น SMS
ผมเปิู ไหนๆ ็ไม่มีอะไรทำระหว่ารออยู่แล้ว
หือ !! (O.o)
อใร!! ><
ส่้อวามมา??
ไม่มีื่อผู้ส่้วย??
นัอน 6.30 น. อีแล้วาฟ้า
!!
ลท้าย้วย อัษร S. ??!!
ำถามในหัวไหลพรูมาเป็นน้ำเลยรับ
เอส อีแล้ว
เหมือนอใรเมื่อเ้านี้ โพสอิทอันนั้น็ลท้าย้วย ำว่า ‘เอส’
ผมนึึ้นไ้ว่า้อไปเลียร์ับบรราหมายในระเป๋านี่หว่า
ผมเลยะโนผ่านห้อไป
“นายอ
ันนึึ้นไ้ว่ามีธุระ้อไป ันอลับ่อนนะ”
เียบไปรู่นึ
“อื้อ
ไปสิเพราะเี๋ยวัน็ไม่่อยว่าอยู่แล้ว” เธอะโนผ่านประูมา
“เอันพรุ่นี้นะ”
ผมว้าระเป๋าเินับๆ
ออมาาห้ออย่าไว พอเินมาถึประูโรเรียน ฮายอยืนอยู่ที่หน้าโรเรียน
ผมึเินเ้าไปหาเธอ
“อ้าว
ยัไม่ลับหรอ?”
“็รอนายอยู่”
หือ !!
“รอันแล้วทำไมไม่บอัน่อนล่ะ
ถ้าันลับ้าว่านี้เธอไม่ราอเลยเรอะ” ผมพูเิุๆเธอ
“ไม่เป็นไร
ยัไนาย็ไม่ไ้นอนโรเรียนใ่ไหมล่ะ?”
“เออ
็รินะ ว่าแ่เธอมีอะไรรึปล่าว? ถึมารอนานี้”
“ไม่มีอะไรหรอ
แ่อยาเินลับ้วยันน่ะ ^^ ” เธอยิ้มาแมวใส่ผมเยเลย
“อ่าๆ
ไ้สิ แ่ไม่้อวิ่แล้วนะ ันวิ่ามเธอไม่ทันหรอนะ”
“ฮ่าๆ
ไม่วิ่แล้วๆ” เธอหัวเราะร่าเลย
เราเินออาโรเรียนพร้อมัน
…
…
…
…
…
…
…
…
…
…
ว้อยยย เียบว้อยย !! ุยไรีล่ะ? วันนี้ฮายอ็มาแปลๆ
“เอ้อ
ุแสเธอ้อแ้อะไรป่าวอ่ะ?” ผมหาเรื่อวนุย
“อืมม
อันไม่้อแ้เลย พอีัวันเ๊ะเลย แยอับนายอเ่ันมาๆเลย”
“อ่อ
ีแล้วล่ะ”
…
…
…
…
…
…
อ่าว เียบอีแล้ว
ว้อยยย วามรู้สึระอัระอ่วนนี่มันอะไร ผมพูอะไรไม่ออเลย
…
…
“นี่ทียอ
ถ้ามีนส่หมายรัให้นาย นายะอบรับเาไหมอ่ะ?” ู่ๆเธอ็พูึ้นมา
O-o เธอรู้เรื่อที่ผมัวลอยู่ไ้ไหรือเธอ็เป็น
1 ในนั้น ????
ะอบยัไีล่ะ?
ยัไม่ไ้ิำอบเลยน่ะสิ
มัวแ่ิอยู่ว่าอันไหนเป็นอใร?
ในนั้น้อมีอฮายอแน่เลย
เวรละ
...
“็้อู่อนว่านส่มาเป็นใรน่ะนะ
^^” โอ้วว ำอบที่ีเป็นลาสุๆ
“แล้วถ้านส่เป็นนที่นายไม่ไ้อบล่ะ??”
เธอถามอย่าสสัยมาๆ
อ่าว เอาไล่ะรู?
“็นั่นแหละ
็้อรู้่อนว่านที่อบันเป็นใรไม่ั้นัน็อบไม่ไ้หรอ
เพราะำอบแ่ละนมันไม่เหมือนัน” เป็นำอบที่หล่อเลือไ้เหลือเินนนนน
“อืมมมมม”
ฮายออมแ้มป่อทำหน้ารุ่นิ ยัยแมวหยั่มมาน่ารัเี๋ยวพ่อับินแม่ม!
ผมไ้ทีถามเธอลับ
“เธอถามทำไมหรอ?”
ผมอยาะหา้อมูลเพิ่มว่าเธอเป็นเ้าอบับไหนไล่ะ
“เพราะว่านายเป็นนที่ื่อบื้อที่สุั้แ่ันเอมาเลย
ถ้าเป็นในสนามบาสนะ นายไม่ไ้ัะแนนาัปันทีมอย่าันหรอ ให้ายเถอะ!”
เธอทำท่าทาเหมือนเอือมระอาผมยัไๆ
“หือ??”
ผม แเลย ับำอบที่ไ้รับมา
“ั้นันลับละนะ”
เธอบอผมและวิ่ไปที่บันไสถานีรถไฟ
“อื้มม
พรุ่นี้เอันนะ” ผมโบมือบ้ายบายเธอ
“อื้ออ
นาย้อมาหาัน้วยนะ”
เธอะโนาที่ไลๆแ่็ไ้ยินัอยู่แล้ววิ่ลบันไไปเลย
ัเลยเธอ็เป็น 1 ในหมายปริศนานั่นริๆ้วย
แ่อันไหนล่ะ ? วันนี้ผมบ่นำนี้ไปี่ร้อยรอบละเนี้ย รำาัวเอั
ผมเินใล้ะถึบล็อบ้านอผม
“หิวแฮะ
วันนี้ิน้าวลาวันไปนิเียวเอ” เพราะที่เหลือีฮอนฟาเรียบ
มนุษย์ไอิว 200 นี่้อินอาหารเพื่อบำรุสมอมานานี้เียวหรอเนี่ย
ผมึัิใเินไปที่ร้านสะวื้อและิว่าน่าะไ้เอแยอ้วย
ื๊อื่อออ!!! ผมเินเ้าประูร้าน
“เอ้า
นายมาทำไร หาีอิ๊วหรอ?” แยอรุถามผมไวมา
แ่้าวเ้ามา้าวเียวเท่านั้น
“หิวเฟ้ย
ไม่ไ้มาหาีอิ๊ว” เธอนี่ละ็อบแล้ผมลอ
ผมเินไปหยิบ้าวปั้นสามเหลี่ยมับาเียว
1 ว
ถ้าินมาไปแล้วิน้าวเย็นไม่ไ้แม่โวยวายแน่ๆ
ผมเินไปที่แเียร์
วาอล เพื่อิเิน
“นายเป็นไรรึป่าว?
ูเหนื่อยๆนะเนี่ย?” แยอถามผมทั้สแนราาอไป้วย
“็นะ
นิหน่อยแ่ไม่เท่าเธอหรอ ไหนะ้อมไหนะานพิเศษ แร่อะไรนานี้อ่ะ” ผมเหน็บแหนมเธอพอำๆ
“ทำไไ้ล่ะ
็้อทำเพื่อรอบรัวและเพื่อนายไ”
เอ๊ะ
เหมือนไ้ยินอะไรผิรึป่าว?
เหมือนเมื่อเ้า็ไ้ยินอะไรแบบนี้าีวอนเลย
“ทำเพื่อันทำไมล่ะ?”
“โถ่ว
นายบื้ออออออ” เธอเอาอใส่ถุวาลแล้ว ยื่นัวมาึแ้มผม 2
้ายืๆ
><
เธอยิ้มาหยีใส่ผมทั้ที่ึแ้มผมอยู่
เล่นะผมเป็นเ็น้อยๆเลย
“ือ
มาเบนาา” ผมร้อเพราะแ้มผมน่าะ้ำเป็นรอยมือแล้ว
“ฮ่าๆๆ
็นายน่ารันี่นา” เธอปล่อยแ้มผมแล้วหัวเราะออมา
ผมแล้มอาวาๆใส่เธอ ิะ = =""
“เอ้า
ลับบ้านเถอะ อย่าลืมอ่านหมายัน้วยนะ” เธอบอผม้วยท่าทาอย่าปิ
“อ่านหมายเธอ?”
ผมนี่ิ้วพันันเป็นเลแปเลยรับ
“อื้อๆ
ไปไ้แล้วๆ เี๋ยวผู้ัารันะออมาแล้ว”เธอพยัหน้าไวๆพร้อมับทำมือไล่ผมไป้วย
ผมเินออมาาร้านามำสั่เธอแบบๆ
เอ้ย อย่าบอนะในหมายพวนั้น็มีอแยอ้วย
ผมเอาถุอินใส่ระเป๋าไม่อยาให้แม่เห็นรับ แล้วพุ่รลับบ้าน
ผมำลัะเลี้ยวเ้าหน้าประูบ้านเอิแ่ผมบัเห็นหมายเสียบอยู่ทีู่้ ุแม่ยัไม่เ็บไปอีหรอ? น่าะมาส่ั้แ่เ้าแล้วนี้ ผมึหมายออมาาู้ หน้าอ่าหน้าถึ ...
เว ทียอ
เฮ้ย !! มาไ้ไใรเอามาใส่ไว้น่ะ?
ผมไม่รอ้ารีบเปิู
เียนื่อเ็ม
ที่อยู่รบเลย!!!
รอผมที่ห้อเรียนหรอ
อนทุ่มนึ ฮือออ ะหายัวยัไ???
บับนี้ลท้าย้วย Ji… หัวใ
Ji… ใรน่ะ???
‘Jiwon = ีวอน’
‘Jisun=ีอน’
‘Jiheon=ีฮอน’
ีไหนละเนี่ย ???
ผมั้สิไ้เ็บหมายเ้าระเป๋าและเ้าบ้านทันที
ผมเินึ้นห้อ ปิประูล็อ!
ผมเปิระเป๋าและเทอออมาาระเป๋าทั้หม ทั้อิน ระาษและโทรศัพท์ผมร่วราวออมา ผมเอาระาษทั้หมมาเรียๆ
เอ๊ะ!
เมื่อี้อนลับมา น่าะมี 8 บับสิ รวมับในโทรศัพท์แล้วนะ
ทำไมอนนี้มี 9 ล่ะ
???? ผมไล่อ่านทุอันใหม่อีรอบแล้ว็เอบับที่ 9 รับ
มันมาอนไหนันน??
“นี่มันเิอะไรึ้นนนนนนน!!!!!!!!!”
ผมแหปาร้อะโนอยู่ในห้ออผมเพราะว่าอะไรหรอรับ ? ็เพราะว่าผมเอหมายบับที่9 ในห้อนอนอผมทำให้วันนี้วันเียวผมไ้หมายรัถึ 9 บับ อย้ำ! 9 บับ โอ้มายอมา แถมเนื้อหาใวาม็นัเอวันเียวันถึเวลาะไล่เลี่ยๆันแ่แยร่าไม่ทันแน่ๆ ผมนี้เรียเลยรับ หน้าา็ไม่ไ้ีเ่อะไร เอาไีล่ะ แ่ผมพอะรู้ว่าเ้าอมีใรบ้านะรับ แ่็ไม่รู้ว่าอันไหนอใรแล้วะไปเอนไหน อนี่โม เิวามสับสนอลหม่านในหัวอผมเพราะ่วหลัๆมานี้มีเพียแ่ผู้หิ 9 นนี้ที่วนเวียนอยู่ในีวิอผมอนนี้และผมะ “ทำไี!!!!!!!!!”
ผม้อสวมบทนัสืบไีแล้วสินะรับ T^T
ุ้อ่วยผมิแล้วนะรับ ว่าโ้ลับ ประโยไหนเป็นอใร ฮืออออ T^T
……
….
…
.
---------------------- end 6-----------------------
comment เป็นำลัใหรือิมไ้น้า
อบุที่เ้ามาอ่านนะ
ฝาแร์ ฝาบอ่อและฝาแฮแท็้วยน้า
#SLL9 #Secretlovelrtters9 #Fromis_9
ความคิดเห็น