คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : SLL9 : Secret Love Letters 9 [chapter : 2]
-2-
ในที่สุ็ถึโรอาหารัที
ว่าแ่ทำไม
“วันนี้นมันเยอะแบบนี้ฟ๊ะ!!!!!” ผมถึับพูออมาเสียั
ีวอนและอยอนมอหน้าันไปมา
“ั้นนายไปื้อนมปัับนมมาเี๋ยวพวันะไปหาโ๊ะว่าๆแล้วอที่นั่ให้”ีวอนเสนอ
“ไ้ เอาไรมั่อ่ะ?”
ผมถามไป
“เอามาเถอะ ินไ้หมเอามาหลายๆอย่านะ ะให้อยอนลอหลายๆอย่า เอานมมา 3 รสเลยนะ” ุ่นพระ นี่ยัยนี่ะินหมเรอะ
ผมหันหลัรุเินออไปทันทีในะที่ยัยีวอนำลัะ่าามหลั
ผมเินไปถึหน้าร้านนมปัยืนมอเหล่านัเรียนายหิำลั่อสรามแย่นมปัันอยู่
็มีเ็สาวนหนึ่หลุระเ็นออมาาฝูนและหาทาเ้าไปไม่ไ้เพราะนแน่นมา
ผมมอเธอเพราะว่าเธอำลัอยู่ในสถานาร์เียวันับผม
ู่เธอ็หันมาสบาผม
(เหมือนเธอรู้สึแหละรับว่ามีนมอ) ผมะบอุยัไ่อี ?
ะบอว่าเอใรีหรือะบอวามรู้สึ่อนี
ใผมระุอีรั้เพราะู่ๆเธอ็ยิ้ม^__________^ ให้ผมรับ โอ้ยยยยยยย ใบา
O/////O
O//////O
O///////O
>///////<
((((<3))))
เธอือเ็รุ่นน้อ ม.4 แพ ีฮอน ที่ผู้นในโรเรียนล่ำรือันว่า ลาไอิวถึ 200 และน่ารัเหมือนพระอาทิย์แ่็ยัไม่มีใรเยไุ้ยับเธอเลย ผม็เพิ่ไ้รับพลั็วันนี้แหละรับ
ไม่รู้หรอนะรับว่า เธอยิ้มทำไมแ่มันทำให้สมออผมไม่สั่าร
เผลอพูออมาเอเลยว่า
“ให้ผมเ้าไปื้อให้ไหมรับ?”
โอ้ พระเ้าผมพึ่บอเธอว่าะผมอาสาพลีีพเพื่อเธอว้อย
เธอไม่ไ้อบอะไร แ่ยื่นเินมาให้ 400 บาท
“100 เียว็พอมั้
เี๋ยวมาทอนให้” ผมบอเธอ
เธอทำหน้า ๆ แล้วพูออมาว่า
“เยอะๆ”
“ห๊ะ! เธอะให้ื้อหม 400 เลยหรอ?” ผมใเบอร์แร
เธอไม่อบแ่เธอ “ยิ้มม”ให้ผมอีแล้วรับ
>_________________< โว้ยย อย่า่าันเลย โอเะไปื้อมาให้
“โอเๆ 400 ็ 400 รอรนี้นะ” เวรรรมอผมละรับ
นมปัิ้นแพสุ็ 60 บาทเอนี่ะเอาให้ไ้ 400 บาทไหนะอยัยีวอนอี นมปัหมร้านแน่ๆ ป้าเอ้ยยย!
ผมอถามถ้าเป็นุ
“ุะไปื้อให้เธอไหม?” ับสถานที่เสี่ยายแบบนี้
แ่ถ้าุเอรอยยิ้มแบบที่ผมเอะี้ละ็ุไ้ื้อร้านนมปันี้ไว้ให้เธอินนเียวแน่ๆเลยรับ
ฮ่าๆ
ผมหายใเ้าลึๆ
ิถึรอยยิ้มนั่นแล้ว็
มุเ้าไประหว่าานัเรียนายที่ำลัเฮโละเอานมปัหมูทอแบบเอาเป็นเอาาย
ผมลาน่อไปนินึแล้วยืนึ้นเพื่อหลบลุ่มนัเรียนหิที่เาะันแน่นเพื่อนมปัสลัอไ่
แหม่ ไ้หลายเมนูละ ผมเ้าไปอย่าทุลัทุเล
นสุทาที่เบียัน ผมวาเิน 500บาท (รวมอทุๆนแล้วนะ) ในะที่ผู้นำลัโหวเหวผมะโนออไป
…
.
“ป้า!!! อนมปัละทุอย่า 500 บาท!!ับ นม 3 รส!!”
ู่ๆ รนั้น็เียบสนิท
ริบแบบแมวเินยัไ้ยิน ป้าอบลับมาว่า
“ะหมแล้ว รวมไ้แ่ 450
เท่านั้น ับนมะเอาไหม?”
“เอา ป้าเอา เหมาๆ”
ผมไม่ลัเลเลยที่ะอบ
ผมเินลับมาหา น้อีฮอนับถุนมปั
4 ใบให่ๆ ผมยื่นส่วนอเธอให้ เธอรับ้วยวามีใและหยิบนมปัเมล่อนึ้นมาแะ
และเอาึ้นมาั! รหน้าผมที่ผมยืนอยู่ เธออมเี้ยว ุ้ยๆ
และยิ้มไป้วยเห็นแ่ายิ้มๆ เอร๊ยยยยย ฟินนุ
เธอหยิบนมปัอีอันน่าะเป็นไส้ทูน่ายื่นมาให้ผม
“ให้” เธอพูสั้นๆอีแล้ว
“อบในะ”ผมรับไว้
“มาอีนะ”
??????? เออ ิ ไม่ไ้อบุนะ
แ่บอผมแบบนั้นและเินไปเลยทิ้ผมให้ยืน
เออ
เ้าใละว่าทำไมไม่มีใรเยุย้วย ุยไม่่อยรู้เรื่อนี่เอ แ่ผมเ้าในะ
เธออยาให้ผมื้อให้อีไล่ะ 55555
“ทียอ!!!!!!!!!!!”
เสียแม่ลอยมาละรับ ยัยีวอนเริ่มเรียหาอินแล้ว
“เทยา!!!!!!”
แหม๊ อยอน็เอาับเา้วย
“ร้าบๆ” ผมรีบวิ่ไปที่โ๊ะ ที่พวเธอเรียัน
ในหัวอผมยัมีภาพรอยยิ้มอน้อฮอนอยู่เลยล่ะรับ
ผมเอานมปัและนมถุให่วาบนโ๊ะและทิ้ัวนั่ลเ้าอี้
“วาย ยูว โว ลอ ทาม?”
อยอนถามผมรับว่าทำไมไปนาน? (แปลๆ555)
“โเมนี่ พีเพิ่ล ไ”
ผมอบ (นเยอะไ)
“ไม่ใ่มัวไปแอบูสาวอยู่หรอนะ
เห็นยิ้มรุ้มริ่มลับมาเียว” ยัยีวอน รู้ทันะมั
“บ้าหรอ นเยอะนานี้
ะมัวมอไรไ้ละ วู้วว” ผมทำลบเลื่อนไป
“แหม าเลิ่ลั่เียว
่าเถอะแล้วนายอะินไร ไหนอนาย?” ีวอนถาม
ผมมอหานมปัทูน่าที่น้อฮอนให้ะี้นี้
ปราว่า
“หยั่บๆ ๆ” อยอนำลัเี้ยวหยั่บๆ อยู่เนี้ย หมันสิ่อที่ฟ้าประทานมา หมัน
ผมี้บอีวอนว่าอันนั้นอผม อยอนพอรู้สึัว็ใ
“โอ้ แอมโอรี่
ไอ้อนโนว ไอไล์ทูน่าเบร” แหม่ ีนะ ฟัออ
“ไม่เป็นไรๆ
เี๋ยวไปื้อใหม่ๆ” ผมบอไปแบบนั้นทั้ๆที่
ไม่มีให้ื้อแล้วว้อย
“ั้นยูเอาืนไปไ้นะ
ูเทยาโแมาเลยอ่ะ” เห้ย
นอาน้อฮอนะประทานให้ผมแล้วอยอนยัะมาส่นมปัที่เหมือนับูบทาอ้อมให้ผมอีรับ
นี่มัน โ 2 ั้นน >///<
ในะที่ำลัิไม่ีๆ อยู่
ีวอน็พูึ้นมา
“มันหมแล้วไม่ใ่หรอ
ไ้ยินนายแหปาะนานั้นอ่ะ อ่ะ เอาส่วนอันไป ันให้”แล้วเธอ็ส่นมปัไส้ผัให้ผมรับ
==”
“ที่เธอให้ัน
เพราะเธอไม่ินผัสินะ”
“ินไป อย่าเรื่อมา”
านั้น 2 สาว็ปลื้มปริ่มับนมปัไส้ั่่านอิ่มหนำ
“นาย
ทำารบ้านเสร็ยัาบสุท้าย้อเรียนแล้วนะ?” ีวอนถามผม
!!!!!
!!!!
!!!!
ายล่ะ !!!! ผมลืมม!!! ลืมสนิทเลย
หรือผมะให้ีอนมาทวารบ้านอีี เอ้ย ไม่ไ้ๆ ไม่ีๆ ้อรีบึ้นไปทำ
“เวรละ
ั้นันึ้นไปปั่น่อ่อนนะ เธออยู่ับอยอนนี่แหละ” ผมิว่าผมวรรีบไป
านั้นผม็วิ่สับาแหลึ้นึไปที่ห้อเรียนอผม
ั้น 1
….
…
..
ั้น 2
….
…
..
ั้น 3
..
.
ทาเิน
.
ประู
โรมมมม!!!!!
โรมให่ว่าเมื่อี้อี นใรอีฟะู
วันนี้บอบ้ำเหลือเิน ที่นแรเพราะผมวิ่มาเร็ว้วยแหละ ผมเยหน้าูู่รีเ่นเิม
พีว่าือ ผมวิ่น ีอนฮะ !! หัวหน้าห้อ!! เธอำลัเินเ้าห้อปิแหละรับแ่ผมสิ...
ผมลุึ้นยืน่อนแล้วยื่นมือให้เธอับเพื่อพยุัวึ้น...
“ลุไหวไหม?” ผมถาม เธอพยัหน้าแล้วับมือผมลุึ้นมา
“เ็บรไหนรึป่าว?
ไปห้อพยาบาลมั้ย?” เธอถามผม่อนอีรับ แม่พระมาเลย
“ไม่เป็นไรๆ เราแ็แรอยู่แล้ว
เธอล่ะเราอโทษนะวิ่มาไมู่เลย”
“ไม่เป็นไรๆ
แ่็เ็บเี๋ยว็หาย ว่าแ่ทียอรีบวิ่มาทำไรน่ะ อย่าบอนะว่า
ารบ้านที่ะ้อส่ยัไม่เสร็?” เธอพูแบบยิ้มๆ
ผมละเบื่อนรู้ทันริๆ แ่็ริอเธอ
“ใ่
ยัไม่เสร็เหลืออีนิเียว เลยะรีบมาทำเนี้ย” ผมบอไปรๆ
“อ่อ ั้นเี๋ยวเรา่วย็ไ้
ะไ้รอเอาไปส่ทีเียวเลย นี่เราำลัะมายไปส่พอี” ีอนเธอ่าน้ำใามยิ่นั
“ไม่เป็นไร
เรามีอีวอนมาลออยู่ รอแป็ปเียว 5 นาทีเท่านั้นอรับ”
ผมพูเิำๆ แล้วรุเ้าไปในห้อ
นั่ที่โ๊ะและัารารบ้านที่เหลือ
.
.
.
“เสร็แล้ว!!! 5 นาที พอี!!”
ผมเยหน้ามา ถึับผะเลยรับ
(...)
เยมาเอีอนำลัมอผมอยู่ เธอมานั่เ้าอี้้านหน้าผม และูผมทำารบ้านเธออยู่ใล้มาะนไ้ลิ่นแมพูอเธอเลย >////< าเล็ๆอเธอเป็นประายวิ้รหน้าผม
“5 นาที 20 วิั่หาทียอ” ีอนพูแล้วยิ้มๆเบาๆให้ผม โว้ยยย
ทำไมน่ารันัล่ะ ยัย้อนน ><
ึั ึั ึั (((( <3))))
วันนี้ใผมสั่นรอบที่เท่าไหร่แล้วเนี่ย ?
“มาเอามา
ะรวมไปส่แล้วะเริ่มเรียนาบบ่ายแล้ว” ีอนพูพลาหยิบสมุสอเล่มไป
เอ๊ะ ! หรือผมะ่วยเธอนไปห้อพัรูีนะ
“ทียอ”
“เทยา”
เรียี้มีใรอีล่ะรับ
ััหวะริเียว
“ทำเสร็รึยั?
อันไ้ส่ยั?” ีวอนเินรมาถามผม
“ส่ละ้า นี่ไ”
ีอนพูพร้อมยสมุให้ ีวอนูและยอสมุึ้น
“ีอนผู้น่ารัไหนมาหอมหัวทีิ ทียออย่ามาแย่ีอนอันนะ” เธอหันมาทำ้อนใส่ผมและีวอน็ับหัวีอนมาหอม โยที่ีอนัืนไม่ไ้เลย แหม่ อยาทำี้มั่ั ุิ ผมเลยไม่ไ้่วยีอนยสมุไปห้อพัรูเลย
เพราะยัยีวอนเนี้ยมาัทาสะวะ่อนาบ่อไปเป็นพละะ้วย ้อไปที่โรยิม ผมเินาม 2 สาวทีู่เป็นเพื่อนี้ย่ำปึ้ไป เธอำลัหัพูำว่า
"สึแว๊!!" swag นั้นแหละรับ ออสำเนียสุไรสุ ฟัๆู็เพลินี
......
....
..
.
---------------------- end 2-----------------------
comment ือำลัใในารแ่ริๆหรือิมไ้น้า
อบุที่เ้ามาอ่านนะ
ฝาแร์ ฝาบอ่อและฝาแฮแท็้วยน้า
#SLL9 #Secretlovelrtters9 #Fromis_9
ความคิดเห็น