คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่6 เข้าใจผิด?
"ไม่อยาเื่อว่าป่านื่มเหล้าไม่เป็น ื่มแ่สอแ้ว็ออ่อนอพับแล้ว ไม่น่าลอเลย "
ธนาพูใล้ๆหู เสียอ่อนโยน ลมหายใอุ่นร้อน ปะทะมาามแ้มและ้นอ มือหนาลูบไล้ามเรือนร่าแน่น้อย ผิวสาว่าเนียนนุ่มไปทุส่วน แถมผิวพรรสาวผุผ่อราวไ่ปอ
"อื้ออ...พี่แทน..ไม่นะ ป่าน..ป่าน ไม่พร้อม.."
ปารีย์ร้อบอหน้าแ่ำ ลมหายใแรึ้น ทำเอาทรวอสาวู่อไหว ยั่วสายาเา
"ไม่พร้อมทุทีเลย เป็นอพี่นะ.."
ธนาัใ อ้อนวอนมาไม่ยินยอม่ายๆเสียแล้ว พร้อมมอร่าสาวยิ้มๆ อย่าหลใหล
"มะ..ไม่..ไม่นะ อื้ออ..."
ที่แท้เธอเ้าใผิ ิว่าโนเาย่ำยีเอาเสียแล้ว
ายสาวร้อนรุ่มร้อนราวับไฟ มือหนาไล้ามร่านุ่มไปมา
"อื้ออ...พี่แทนน.."
ร่าบารามาอย่าสุระับ ลมหายใหอบระเส่า้วยเสียร้อ ราวับเลิเพลิับรส หวามไหวเสียแล้ว ายสาวสั่นสะท้าน วหน้านวล
วาหลับพริ้ม แ่าน ริมฝีปาบาสีมพูเผยอึ้นราวรอรับูบาเา ธนาไม่รีรอึุมพิมอบูบให้สาวนรัอย่ารัใร่ระนูื่มมา
เพราะูบอธนา ทำเอาปารีย์ไม่เป็นัวอัวเออี่อไป เมื่อเาึร่าบาิายหนา สอร่าบเบียัน แววาเธอหรี่ปรือเลิ้มฝันับรสูบหวามไหว ปลายลิ้นหนารุล้ำนัวเนียมา รสหวานล้ำใน่อปาทำเอาเาูบรุวัหาลิ้นบา ลมหายใปารีย์สะุ สมอเธอาวโพลนอย่าราวลอยละล่อสู่ินแนสวรร์ไม่ปาน เาลาเลือนุ้นาทำให้เธอำไ้
"พ่อ...พ่อาา.."
"พ่อมาลานะ ป่าน...พ่อะไปเิใหม่แล้ว"
ปารีย์ร้อไห้ เธอพยายามไว่ว้าร่าบิา แ่ร่านั้นเลือนหายไปเสียแล้ว ราวับะรู้ใบิาบอมาว่า
"แล้วเราไ้พบัน ป่าน.."
ร่านั้นหายไป้วยรอยยิ้ม โยอีฝ่ายไม่เ้าใ
##### ##### #####
"ป่าน...ป่าน. เ็บหรือเปล่า?"
เสียใัมาใล้หู ลมหายใอุ่นๆปะทะพวแ้มเธอ
"อื้อ..ป่าน..ป่าน..ฝันถึพ่อ่ะ "
พอสาวนรัอบ ทำเอาธนาโล่อ่อนเ็น้ำาให้แผ่วเบา ้วยารูบับราบน้ำาระนอ่อนหวาน ปารีย์ใแทบละลาย ัวอ่อนในวแนเา ภายในอ้อมอแร่ ใบหน้านวลุอหนาอับเา แ่ทำให้ธนาาเป็นประายวิบวับ รุเร้ามารอบสอ
"อื้อ..อื้ออ..พี่แทนน...."
ำพูถููลืนหาย้วยริมฝีปาหนา มือบาทุบอหนาระรัว ้านิ่ัน พร้อมัวอ่อนยวบ เลิบเลิ้มับรสูบที่เามอบให้ ่อนเ็มใเพราะวามเผลอไผลที่โนรุเร้ามา
"แ่านับพี่นะ นี พี่รอมานานแล้ว "
ธนาอ้อนู่หมั้นน ที่อ่อนว่าไม่ี่ปี แ่ปารีย์ูหน้าเ็ว่าอายุ วามน่ารัสใสมัทำให้หนุ่มๆามีบ แม้มีแฟนแล้วยัไม่สน เาึใร้อนรวบรััวามเสียเลย แ่รั้เียวที่ไ้เยมร่าน้อย ่าหอมหวานล้ำเสียนี่ระไร
ทัู้่ไม่ไ้วบุมหลัมีอะไรัน วามรัวามห่วใยธนาึมัแสออให้เห็น ว่าหวเธอมา เพียใ
"เราบันแ่ปีสอปีเอ ป่านยัรู้ัพี่ไม่ีพอเลย"
ปารีย์เอ่ย เธอไม่โ่แ่เพียื่อไปหน่อย ึมัหลลนเ้าเล่ห์ประำ มออีฝ่ายอย่า อนๆ
××××× ××××××× ××××××
"ให้มันน้อยๆหน่อยแทน ยัไม่ทันแ่านเลย "
เสียพศรเย้าๆมา เมื่อเห็นปารีย์เินหน้าแอยู่้าายเา ็ะอะไรเสียอี ธนามาอให้เาเป็นเถ้าแ่ฝ่ายาย ้วยวามใร้อน
"็พ่อแม่ผมไม่ว่าที พี่็แ่านแล้วน่าะเ้าใ"
ธนาเอ่ย ปารีย์นั่มอเาาปริบๆ เธอไม่เยเอพ่อแม่เาเลย ร่าหนาึเธอไปอ่อนพูว่า
"แ่พูาอแ่าน็น่าะไ้ เี๋ยวท่าน็ำลัะลับมาทันเอลูสะใภ้นสวยเอรับ "
พศรสบาหนุ่มรุ่นน้อยิ้มๆ เาแล้สั่อหวานทั้ที่ไม่่อยินนั
"อไอศรีมหน่อยรับ เอารสอะไรน้อป่าน?"
"เอ่อ..ป่านเรใ่ะ พอีว่า่ะ"
ปารีย์บออย่าเรใ แมอึอัใ เมื่อพนัานสาวมอธนา ไม่วาา
"เอารสสอเบอรี่ละันนะ อผม็อโแลิพรับ "
"พี่่ายนะ อผมเอารสมะนาวรับ "
แทนไทสั่ยิ้มๆ ปราว่ารสนั้นไ้ปารีย์ ทัู้่ึแบ่ันลายเป็นสอรส พศรนั่มอยิ้มๆ
"แบบนี้ทุที ลน้อป่านอบรสอะไร เอาอพี่มั้ย?"
"พอแล้ว่ะ เี๋ยวป่านไม่ไหว"
สาวน้อยพูอ้อมแอ้ม หาแ้มแเรื่อ เพราะเาุมมือเธอใ้โ๊ะ
"หรือะรอพ่อแม่นายลับมา่อน?"
"ไม่ละ ผมเอร์ไพรท์ท่านีว่าน่าะีว่า "
แทนไทอบยิ้มๆ ่อนโอบอสาวรหน้า พร้อมมอาหวานมา
ความคิดเห็น