คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : แผนการ [จบตอน]
เพี้ยะ! เพี้ยะ! เพี้ยะ!
O[]O
"ฟะ ฟะ ฟะ ฟะ เฟริน!!"คิลพูดแบบละลำละลัก อย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง มันตบพี่โรเวน พี่ลูคัส พี่ลอเรนซ์!!!!!
(ข้าน้อยจาโดนแฟนคลับรุมกระทืบมั้ยเนี่ย - จันทร์ TT^TT)
"พวกพี่ก็เหมือนกัน! ปล่อยให้พวกมันสู้กันทำซากอะไร!! เป็นถึงเสนาฯ เป็นถึงผู้คุมกฎ ทำไมไม่ห้าม!!............."เฟรินที่สติแตกเรียบร้อย หลังจากที่ตบหน้ารุ่นพี่ทั้งสาม ปากก็เริ่มด่าทออย่างไม่หยุด
"คุณคิล!!"เสียงตะโกนเรียกทำให้เจ้าของชื่อหันไปมองคนเรียก สามนางฟ้ากับโซมาเนียกำลังวิ่งมาหาพวกเค้า
"เกิดอะไรขึ้น"มาทิลด้าถาม มองไปที่เฟรินที่ด่ารุ่นพี่มั้งสามอย่างงงงวย
"เรื่องมันมีอยู่ว่า......................"แล้วคิลก็เริ่มเล่าแต่ต้นจนจบ
"งั้นคุณคาโลก็......"เรนอนหันไปมองคาโล........พ่อมดปีศาจ!!
"ต้องรีบไปห้ามแล้วน่ะ ไม่งั้นฟาโรห์อาจตายก็ได้"แองจี้เร่ง เดินไปที่เฟริน"เฟรินพอได้แล้ว!!"แองจี้ตะคอก เฟรินจึงหยุดแต่โดยดี
เฟรินหอบหายใจ หันไปมองคาโลที่ส่งเวทย์หมาป่าน้ำแข็ง หมาป่าน้ำแข็ง นัยตาสีแดงจ้องมองร่าง"เหยื่อ"อย่างหิวกระหาย รอคำสั่งจากเจ้านาย
"ผ่าปฐพี!!!"ดาบในตำนานปรากฎในมือบางของธิดาแห่งความมือที่ฟิวส์ขาดเรียบร้อย"ย้ากกกกกก!!"เฟรินวาดดาบลงกระทบกับกำแพงเวทย์อย่างแรง
เปรี้ยะ! เปรี้ยะ!! เพล้ง!!!
กำแพงเวทย์ปริและแตกออกละเอียด เฟรินทิ้งดาบและรีบวิ่งไปหาคาโล เธอหยุดอยู่ห่างจากคาโลพอสมควร ขอบตาเริ่มร้อง ภาพเริ่มพร่ามัว รู้สึกถึงอะไรอุ่นๆไหลออกมาจากตา
"คาโล....."เฟรินเอ่ยเสียงสั่น คาโลมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยสายตาว่างเปล่า
ใคร.......เธอเป็นใคร........
"คาโล......นี่ฉันไง ฮึก พอแล้วน่ะ"เฟรินค่อยเดินเข้าไปหา
อย่า.......อย่าร้องไห้........
"พอได้แล้ว ฮึก ฉะ ฉัน ฮึก สบายดีน่ะ"เฟรินเดินเข้าไปใกล้เรื่อยๆ
ทำไมเราต้องเจ็บ........เจ็บที่เห็นเธอร้องไห้..........
"ฉันเองน่ะ พอแล้ว ฮึก ฮึก พอได้แล้ว"ร่างบางหยุดอยู่ใกล้ร่างทรงคฑา ดวงหน้างามเปื้อนรอยน้ำตา มองบุรุษตรงหน้า.....กลัว.....กลัวเหลือเกิน......กลัวว่าจะถูกลืม......กลัวว่ามันจะหายไป.....
"คาโล"เฟรินโผกอดร่างสูง ทำนบน้ะตาที่พยายามกลั้นแตกออก แขนเรียวกอดคอร่างสูงแน่น......ขอร้อง.......กลับมาคาโล.......กลับมา
"ฮือ.....ฮึก.....พอได้แล้ว กลับมาเถอะคาโล ฮึก ฮือ.......กลับมา....."
กลิ่นนี้......คุ้นๆ......เฟ.....ริน
แววตาว่างเปล่าเริ่มมีแววตาของความมีชีวิต ร่างสูงเริ่มรับรู้ถึงสัมผัสอุ่นๆที่อุ่นๆที่หัวไหล่ มือที่ทรงคฑาปล่อยคฑาร่วงลงพื้นอย่างไม่สนใจ สองแขนโอบร่างบางอย่างหวงแหน โหยหา คิดถึง
"เฟริน"คาโลเรียกด้วยเสียงนุ่ม อ่อนโยน
"ฮึก...ฮือ...คาโล ฮึก ฮือ.....นายกลับมาแล้ว"เฟรินมองดวงหน้ารูปสลัก น้ำตายังคงไหลไม่หยุด ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มอย่างดีใจ
"ใช่ เฟริน.....ฉันกลับมาแล้ว"คาโลยิ้มอ่อนโยน หน้าผากของเค้าและเธอพิงกัน และเค้าก็ประทับจุมพิตลงบนหน้าผากนวลนั้น"ขอโทษน่ะ"
"ขอโทษอะไร"เฟรินแกล้งถาม
"ที่เข้าใจเธอผิด..........ให้อภัยให้ฉันได้มั้ย"
"อืม..........ได้สิ แต่แกนี่มันก็บ้าชะมัด หึงฉันจนเลือดขึ้นหน้าแล้วไม่ฟังคนอื่น ต่อไปจะปกครองคาโนวาลยังไงเนี่ย"คาโลยิ้มเมื่อได้ยินคำพูด(คล้ายนินทา)จากปากของสาวเจ้า ส่วนเฟรินแค่ยิ้มๆอย่างพอใจ
"เฮ้ย! พวกแกจะหวานกันอีกนานมั้ย คนทั้งโรงเรียนน่ะโว้ย"เสียงตะโกนล้อของคิลทำให้ทั้งสองหลุดจากโลกส่วนตัว และเพิ่งรู้ตัวว่าโดนคนทั้งโรงเรียนมอง
"เอาไงกับไอ้บ้าโลดนี่"ครี้ดชี้ไปที่ฟาโรห์ที่นั่งหอบหายใจอย่างเอาเป็นเอาตาย
"เดี๋ยวให้เพื่อนของฟาโรห์ไปส่งห้องพยาบาลเอง พอหายดีแล้ว เรามีเรื่องต้องเคลียร์กันฟาโรห์"อาเธอร์มองรุ่นน้องด้วยหางตาก่อนจะเดินจากไป ฟาโรห์ตัวสั่นอย่างช่วยไม่ได้ มองคู่รัก(คู่กัด)ตรงหน้าอย่างอิจฉา และโกรธที่แพ้เจ้าชายน้ำแข็งงี่เง่านี่
"เรื่องจบแล้ว พวกเราไปฉลองกันดีกว่าโว้ย!!"เดทตะโกน บิดขี้เกียจ เหล่าทะโมนร้องเฮอย่างชอบใจ
"ไปมั้ยคาโล ฉันอยากไปด้วยอ่ะ"เฟรินเริ่มอ้อน
"อืม......"คาโลทำท่าคิด เมื่อชำเลืองมองสาวเจ้าข้างกายที่ส่งดวงตาป๋องแป๋วมาให้ก็พยักหน้า"ไปสิ เธอไปไหนฉันก็ไปด้วยนั่นแหละ"เฟรินยิ้ม
"แหวะ!! เลี่ยนว่ะ"โซโลพูด เรียกเสียงฮาได้จากทุกคน
"ไปกันเถอะป่ะ เดี๋ยวมื้อนี้ไอ้โร เซวาเลส ห้องสมุดเคลื่อนที่แห่งป้อมอัศวินเลี้ยงโว้ย"ครี้ดตะโกน ทุกคนร้องเฮ แต่มีคนไม่เฮด้วยคือไอ้คนที่โดนยัดเยียดเป็นเจ้ามือนี่สิ เหงื่อแตกอยู่คนเดียว
"เอ่อ.....ฉันรู้สึกปวดหั้ว ปวดหัว อขตัวน่ะ"โรเตรียทวิ่งแต่ถูกคิลกับอาชูร่าคว้าตัวไว้ก่อน
"น่าๆเพื่อนเอย ไปกันเถอะพวกเรา"และเหล่านักเรียนป้อมอัศวินปี 3 ทุกคนก็เดินไปตลาดเอดินเบิร์ก เหล่าเอดินเบิร์กมุงทั้งหลายเห็นไม่มีอะไรแล้วก็กลับไปเรียน แต่อาจารย์ไปไหนกันหมดเนี่ย!!?
"นี่ไงครับท่านเลโมธี นี่ครับๆ อ่ะ อ้าว!?"เมื่อเหล่าบรรดาอาจารย์ลากเลโมธีลงมาได้แล้วก็รีบพามาที่เกิดเหตุ แต่ทว่า......มันก้ว่างเปล่า
"ไหนล่ะนักเรียนทะเลาพวิวาท ไม่เห็นมีแม้แต่แมลงวันสักตัว เฮ้อ~ เสียเวลาคนจะเล่นปังย่าจริงๆ"(แกแล้วน่ะ เลโมธี =_=)
ความคิดเห็น