ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ทะเลาะ
"เฟริน!!"เสียงของน้องนุชประจำป้อมเอ่ยอย่างตกใจ ทำให้เหล่าทะโมนทั้งหลายหันไปมองเจ้าของชื่อ
"คุณเฟริน!!"ซีบิลร้อง
เหล่าทะโมนทั้งหลายรีบรุดเข้าไปดูเฟริน เจ้าตัวยุ่งของป้อมที่ตอนนี้มันตาช้ำแดง จมูกแดง ราวกับผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก
"อะไรกัน ทำไมพวกแกทำหน้าอย่างนั้นเล่า"เฟรินเอ่ยด้วยเสียงที่พยายามทำให้แจ่มใส แต่ก็ไม่อาจทำให้พวกเพื่อนๆเชื่อได้
"นายร้องไห้"โรเอ่ย ส่งสายตาเป็นห่วงมาให้ แต่เฟรินยิ้มรับ
"ไอ้บ้า ฉันเนี่ยน่ะร้องไห้ แกพูดมาได้ไงว่ะ 555"เฟรินแกล้งหัวเราะกลั้ว
"เออ ว่าแต่คาโลมันอยู่ไหน"เฟรินเอ่ย มองหาร่างคนตัวโตที่เธอคิดถึงตลอดทางกลับหอ
"ไอ้เจ้านั่นตอนแรกกลับมาถามหาแก แต่หาไม่เจอ มันเลยออกไปตามหาแก แต่พอมันกลับมามันก็เล่นเอาป้อมแทบเป็นสโนว์แลนด์ พอฉันถามมันว่าเป็นไรมันก็ตอบมาว่า
'ไม่อยากขัดจังหวะคนบางคน' แกเอ๊ย~ ตอนนั้นมันโคตรน่ากลัวเลยว่ะ"ครี้ดอธิบาย
"ดีน่ะที่โรกับแองจี้ใช้เวทย์ละลายน้ำแข็งให้ ไม่งั้นบรื้อ~"มาทิลด้าทำหน้าสยอง
เฟรินมองหน้าคิลอย่างกังวล.........หรือว่ามันจะ..........
"ตกลงคุณเฟรินเป็นอะไรไปค่ะ"เรนอนถาม
"ฉันขอตัว"เฟรินว่า ปล่อยฟลอนที่เธออุ้มอยู่ลง และรีบขึ้นบันไดไป เพื่อไปอธิบายให้คนตัวโตฟัง
"คุณเฟรินเป็นอะไรกันแน่ครับ"กัสและซีบิลเอ่ยขึ้นพร้อมกัน
"เฮ้อ~"คิลถอนหายใจมองหน้าฟลอนอย่างลำบากใจ ฟลอนก็ดูลำบากใจไม่แพ้กัน แต่ฟลอนก็พยักหน้าให้คิล
"เรื่องมันเป็นอย่างนี้........"และคิลก็เล่าให้ฟังจากเรื่องที่เฟรินเล่าให้ฟังและจากที่เค้าเห็น ฟลอนคอยพยักหน้าว่านี่เป็นเป็นความจริง
"หนอย ไอ้เวงนี่ มันกล้ามากไปแล้ว"ครี้ดเอ่ย หักข้อมือกร็อบๆ
"นิสัยเลวที่สุด"แองจี้พูดอย่างเคียดแค้น คฑาในมือควงไปมา แม้เธอกับเฟรินจะมีเรื่องกันทุกทีก็เถอะ แต่เธอกับเฟรินก็สนิทกันมากเช่นกัน
"สรุปคือ"โรเอ่ยขึ้น ทุกคนหันไปมอง"คาโลเข้าใจผิดคิดว่าเฟรินตอบรับเป็นแฟนไอ้หมอนั่น เพราะมันโง่ฟังแค่นั้นแล้วก็เดินกลับมาจนทำให้ปราสาทเกือบเป็นสโนว์แลนด์"โรอธิบาย แต่ไม่วายเหน็บแน่บคาโล บางคนจึงหัวเราะออกมาเบาๆ
"ส่วนเฟรินก็ถูกไอ้หมอนั่นที่หน้าตาบ้านนอกลวนลาม(พูดถึงตอนนี้แววตาโรก็วาวโรจน์)"คิลกับฟลอนพยักหน้า
"แต่ตอนนี้"ซีบิลเอ่ย"เราคงต้องรอคอยทั้งคู่ละครับ"
เหล่าทะโมนทั้งหลายสบตากับ แววตาระริก
"แกกำลังคิดเหมือนฉันมั้ยว่ะคิล"ครี้ดเอ่ยยิ้มๆ
"ฉันก็กำลังคิดเหมือนแกล่ะว่ะครี้ด"คิลตอบ
"ได้เวลาสนุกแล้ว"ทั้งสองพูดพร้อมกัน(เอ่อ =[]= นี่มันเล่นเป็น บี1บี2 กันเรอะ =_=)
ร่างบางเปิดประตูเข้าไปช้าๆ เธอค่อยๆเข้าไป เห็นร่างสูงที่นั่นอ่านหนังสืออย่างไม่รู้ว่าเธอเข้ามา
ตึก!
เฟรินเดินชนปลายเตียงอย่างไม่ได้ตั้งใจ แต่คนร่างสูงแค้ปรายตามามองอย่างไม่สนใจและหันกลับไปอ่านหนังสือต่อ ทั้งๆที่เค้าอ่านบรรทัดเดิมมาแล้วซ้ำๆกันเกือบชั่วโมง
หมับ!"
คาโลรู้สึกหนักๆแถวบริเวณช่วงไหล่ พอก้มลงมองก็พบแขนเรียวกอดเค้าจากด้านหลัง
"ปล่อย"คาโลเอ่ยเสียงเย็นชา แต่เจ้าตัวดีไม่ยอมกลับกอดเค้าอยู่อย่าวนั้น
"เฟรินปล่อย"เค้าพูดอีกรอบ
"โกรธอะไรอีกล่ะ"เฟรินว่า ก่อนจะยอมปล่อยดีๆ แต่ร่างสูงไม่ตอบ
"คาโล?"เฟรินจับหัวไหล่ ร่างสุงลุกพรวด หันไปมองเฟริน
เฟรินตัวเย็นวาบ ใจสั่นๆกับดวงตาเย็นชา เย็นยะเยือก.....มันโกรธจริงๆด้วย.....
"นายโกรธฉันเหรอ"เฟรินถามเสียงอ่อย
"เปล่า"
"เปล่าได้ไง ก็เห็นๆอยู่"เฟรินพูด
"ก็บอกว่าเปล่า"
"นายโกรธจริงๆด้วย"
"ก็บอกว่าเปล่า!!!"คาโลตะคอก เฟรินสะดุ้งโหยง ตัวสั่นอย่างคุมไม่อยู่
"ละ ละ แล้วทำไมต้องตะคอกด้วยเล่า!!!"เฟรินตะคอกกลับอย่างใจดีสู้เสือ
"ถ้านายไม่ได้โกรธนายจะทำแบบนี้เหรอ!!"
"ไม่เฟรินฉันไม่ได้โกรธ!! แต่ฉันผิดหวัง!!! ฉันเสียใจ!!! เธอรู้มั้ยเฟริน!!!!"คาโลเขย่าตัวเฟริน ดวงตาสีฟ้าปวดร้าว
"คาโล นายเข้า....."
"เธอรู้มั้ยว่าฉันเจ็บปวดเท่าไหน เธอรู้มั้ยว่าฉันรู้สึกยังไง!!!"
"คาโล เดี๋ยว นายเข้าใจผิดแล้ว ที่จริง......"
"ไม่เฟริน ฉันเห็นเองกับตา เธออย่าโกหกฉันเลย ฉันเห็นเอง เห็น!! เห็นว่าเธอตอบรับหมอนั่น!!!!!"
"คาโลไม่!!"เฟรินพยาขยามทักท้วง แต่คาโลจ้องไปที่บริเวณลำคอขาวของเธอที่มีรอยจ้ำแดงๆ สองสามจุด
"หึหึหึ"คาโลหัวเราะ ยิ้มเหยียด
"คาโล?"
"สนุกกันมาสิน่ะ หึหึ สนุกกันนักใช่มั้ย ถึงขนาดปนะทับตราเป็นเจ้าของเลยนิ"เค้ามองไปยังเฟรินด้วยสายตาเย็นชาดุจน้ำแข็งที่เค้าก่อขึ้น......เรือนร่างนี้มีแค่เค้าเท่านั้นที่มีสิทธิ์.....มีแค่เค้า.....แต่นี่!!.....
"ไม่ใช่คาโลนายเข้าใจผิด!! ฟังฉันสิ!!"เฟรินตะโกน
"ไม่หรอกเฟริน อย่าโกหกอีกเลย เดี๋ยวหมอนั่นรู้จะแย่น่ะ"เสียงเรียบๆพร้อมรอยยิ้มเหยียด.....อย่าโกหกฉันได้มั้ยเฟริน.....อย่าทรมานฉันอีกเลย......
"นายก็ฟังซิว่ะ!!!"เฟรินอารมย์ขาดผึงกับคำประชดตรงหน้า
"ฉันกับหมอนั่นไม่ได้เป็นอะไรกันเลย!!! ไม่ได้มีอะไรกันด้วย!!! นายเข้าใจผิดไปเอง"
"แล้วตรงคอนี่มันอะไร!!"
"นั่น....อะ เอ่อ.....มัน....."เฟรินพยายามจะพูด แต่ภาพเลวร้ายนั่นทำให้เธอถึงกับตัวสั่นเทา เผลอกอดตัวเอง ภาพข้างหน้าพร่ามัว ขอบตาร้อนผ่าว
แต่คนร่างสูงไม่ได้สังเกตุเพราะมองไปทางอื่น พยายามที่จะไม่มองร่างบาง"ตอบไม่ได้ล่ะสิ หึ คบกันไม่เท่าไหรก็ไปถึงขนาดนี้ซะแล้ว หึหึ".....นี่เราพูดอะไรออกไป.....
"นายว่าไงน่ะ"เฟรินมองร่างสูงอย่างไม่อยากเชื่อหู.....นะ นาย.....
"คบกันไม่เท่าไหรก็ปล่อยตัวซะแล้ว"คาโลพูด้วยน้ำเสียงคล้ายรังเกียจ......เราพูดอะไรไป.....นี่เราพูดอะไรออกไป......
เพี้ยะ!!
ฝ่ามือบางฟาดลงที่ใบหน้าของร่างสูงอย่างสุดแรง ทำให้เกิดรอยฝ่ามือแดงบนแก้ม คาโลลูบมัน ดวงตาเบิกโพลง
"นายมันเลว!! ชั่ว!! นายมันชั่วที่สุด!!! คนเลว!!!!"เฟรินกรีดร้อง มองคนตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา"ฉันเคยบอกนายแล้วใช่มั้ยว่าฉันมีแค่นาย!!!!! ฉันบอกมั้ยว่าฉันรักนายคนเดียว คาโล วาเนบลี เดอะปริ้นซ์ ออฟ คาโนวาล!!!!!"
เฟรินมองคาโลด้วยสายตาปวดร้าวปนผิดหวัง ก่อนจะวิ่งออกไปจากห้อง ทิ้งให้ร่างสูงยังคงนิ่งันอยุ่อย่างนั้น
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
"คุณเฟริน!!"ซีบิลร้อง
เหล่าทะโมนทั้งหลายรีบรุดเข้าไปดูเฟริน เจ้าตัวยุ่งของป้อมที่ตอนนี้มันตาช้ำแดง จมูกแดง ราวกับผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก
"อะไรกัน ทำไมพวกแกทำหน้าอย่างนั้นเล่า"เฟรินเอ่ยด้วยเสียงที่พยายามทำให้แจ่มใส แต่ก็ไม่อาจทำให้พวกเพื่อนๆเชื่อได้
"นายร้องไห้"โรเอ่ย ส่งสายตาเป็นห่วงมาให้ แต่เฟรินยิ้มรับ
"ไอ้บ้า ฉันเนี่ยน่ะร้องไห้ แกพูดมาได้ไงว่ะ 555"เฟรินแกล้งหัวเราะกลั้ว
"เออ ว่าแต่คาโลมันอยู่ไหน"เฟรินเอ่ย มองหาร่างคนตัวโตที่เธอคิดถึงตลอดทางกลับหอ
"ไอ้เจ้านั่นตอนแรกกลับมาถามหาแก แต่หาไม่เจอ มันเลยออกไปตามหาแก แต่พอมันกลับมามันก็เล่นเอาป้อมแทบเป็นสโนว์แลนด์ พอฉันถามมันว่าเป็นไรมันก็ตอบมาว่า
'ไม่อยากขัดจังหวะคนบางคน' แกเอ๊ย~ ตอนนั้นมันโคตรน่ากลัวเลยว่ะ"ครี้ดอธิบาย
"ดีน่ะที่โรกับแองจี้ใช้เวทย์ละลายน้ำแข็งให้ ไม่งั้นบรื้อ~"มาทิลด้าทำหน้าสยอง
เฟรินมองหน้าคิลอย่างกังวล.........หรือว่ามันจะ..........
"ตกลงคุณเฟรินเป็นอะไรไปค่ะ"เรนอนถาม
"ฉันขอตัว"เฟรินว่า ปล่อยฟลอนที่เธออุ้มอยู่ลง และรีบขึ้นบันไดไป เพื่อไปอธิบายให้คนตัวโตฟัง
"คุณเฟรินเป็นอะไรกันแน่ครับ"กัสและซีบิลเอ่ยขึ้นพร้อมกัน
"เฮ้อ~"คิลถอนหายใจมองหน้าฟลอนอย่างลำบากใจ ฟลอนก็ดูลำบากใจไม่แพ้กัน แต่ฟลอนก็พยักหน้าให้คิล
"เรื่องมันเป็นอย่างนี้........"และคิลก็เล่าให้ฟังจากเรื่องที่เฟรินเล่าให้ฟังและจากที่เค้าเห็น ฟลอนคอยพยักหน้าว่านี่เป็นเป็นความจริง
"หนอย ไอ้เวงนี่ มันกล้ามากไปแล้ว"ครี้ดเอ่ย หักข้อมือกร็อบๆ
"นิสัยเลวที่สุด"แองจี้พูดอย่างเคียดแค้น คฑาในมือควงไปมา แม้เธอกับเฟรินจะมีเรื่องกันทุกทีก็เถอะ แต่เธอกับเฟรินก็สนิทกันมากเช่นกัน
"สรุปคือ"โรเอ่ยขึ้น ทุกคนหันไปมอง"คาโลเข้าใจผิดคิดว่าเฟรินตอบรับเป็นแฟนไอ้หมอนั่น เพราะมันโง่ฟังแค่นั้นแล้วก็เดินกลับมาจนทำให้ปราสาทเกือบเป็นสโนว์แลนด์"โรอธิบาย แต่ไม่วายเหน็บแน่บคาโล บางคนจึงหัวเราะออกมาเบาๆ
"ส่วนเฟรินก็ถูกไอ้หมอนั่นที่หน้าตาบ้านนอกลวนลาม(พูดถึงตอนนี้แววตาโรก็วาวโรจน์)"คิลกับฟลอนพยักหน้า
"แต่ตอนนี้"ซีบิลเอ่ย"เราคงต้องรอคอยทั้งคู่ละครับ"
เหล่าทะโมนทั้งหลายสบตากับ แววตาระริก
"แกกำลังคิดเหมือนฉันมั้ยว่ะคิล"ครี้ดเอ่ยยิ้มๆ
"ฉันก็กำลังคิดเหมือนแกล่ะว่ะครี้ด"คิลตอบ
"ได้เวลาสนุกแล้ว"ทั้งสองพูดพร้อมกัน(เอ่อ =[]= นี่มันเล่นเป็น บี1บี2 กันเรอะ =_=)
ร่างบางเปิดประตูเข้าไปช้าๆ เธอค่อยๆเข้าไป เห็นร่างสูงที่นั่นอ่านหนังสืออย่างไม่รู้ว่าเธอเข้ามา
ตึก!
เฟรินเดินชนปลายเตียงอย่างไม่ได้ตั้งใจ แต่คนร่างสูงแค้ปรายตามามองอย่างไม่สนใจและหันกลับไปอ่านหนังสือต่อ ทั้งๆที่เค้าอ่านบรรทัดเดิมมาแล้วซ้ำๆกันเกือบชั่วโมง
หมับ!"
คาโลรู้สึกหนักๆแถวบริเวณช่วงไหล่ พอก้มลงมองก็พบแขนเรียวกอดเค้าจากด้านหลัง
"ปล่อย"คาโลเอ่ยเสียงเย็นชา แต่เจ้าตัวดีไม่ยอมกลับกอดเค้าอยู่อย่าวนั้น
"เฟรินปล่อย"เค้าพูดอีกรอบ
"โกรธอะไรอีกล่ะ"เฟรินว่า ก่อนจะยอมปล่อยดีๆ แต่ร่างสูงไม่ตอบ
"คาโล?"เฟรินจับหัวไหล่ ร่างสุงลุกพรวด หันไปมองเฟริน
เฟรินตัวเย็นวาบ ใจสั่นๆกับดวงตาเย็นชา เย็นยะเยือก.....มันโกรธจริงๆด้วย.....
"นายโกรธฉันเหรอ"เฟรินถามเสียงอ่อย
"เปล่า"
"เปล่าได้ไง ก็เห็นๆอยู่"เฟรินพูด
"ก็บอกว่าเปล่า"
"นายโกรธจริงๆด้วย"
"ก็บอกว่าเปล่า!!!"คาโลตะคอก เฟรินสะดุ้งโหยง ตัวสั่นอย่างคุมไม่อยู่
"ละ ละ แล้วทำไมต้องตะคอกด้วยเล่า!!!"เฟรินตะคอกกลับอย่างใจดีสู้เสือ
"ถ้านายไม่ได้โกรธนายจะทำแบบนี้เหรอ!!"
"ไม่เฟรินฉันไม่ได้โกรธ!! แต่ฉันผิดหวัง!!! ฉันเสียใจ!!! เธอรู้มั้ยเฟริน!!!!"คาโลเขย่าตัวเฟริน ดวงตาสีฟ้าปวดร้าว
"คาโล นายเข้า....."
"เธอรู้มั้ยว่าฉันเจ็บปวดเท่าไหน เธอรู้มั้ยว่าฉันรู้สึกยังไง!!!"
"คาโล เดี๋ยว นายเข้าใจผิดแล้ว ที่จริง......"
"ไม่เฟริน ฉันเห็นเองกับตา เธออย่าโกหกฉันเลย ฉันเห็นเอง เห็น!! เห็นว่าเธอตอบรับหมอนั่น!!!!!"
"คาโลไม่!!"เฟรินพยาขยามทักท้วง แต่คาโลจ้องไปที่บริเวณลำคอขาวของเธอที่มีรอยจ้ำแดงๆ สองสามจุด
"หึหึหึ"คาโลหัวเราะ ยิ้มเหยียด
"คาโล?"
"สนุกกันมาสิน่ะ หึหึ สนุกกันนักใช่มั้ย ถึงขนาดปนะทับตราเป็นเจ้าของเลยนิ"เค้ามองไปยังเฟรินด้วยสายตาเย็นชาดุจน้ำแข็งที่เค้าก่อขึ้น......เรือนร่างนี้มีแค่เค้าเท่านั้นที่มีสิทธิ์.....มีแค่เค้า.....แต่นี่!!.....
"ไม่ใช่คาโลนายเข้าใจผิด!! ฟังฉันสิ!!"เฟรินตะโกน
"ไม่หรอกเฟริน อย่าโกหกอีกเลย เดี๋ยวหมอนั่นรู้จะแย่น่ะ"เสียงเรียบๆพร้อมรอยยิ้มเหยียด.....อย่าโกหกฉันได้มั้ยเฟริน.....อย่าทรมานฉันอีกเลย......
"นายก็ฟังซิว่ะ!!!"เฟรินอารมย์ขาดผึงกับคำประชดตรงหน้า
"ฉันกับหมอนั่นไม่ได้เป็นอะไรกันเลย!!! ไม่ได้มีอะไรกันด้วย!!! นายเข้าใจผิดไปเอง"
"แล้วตรงคอนี่มันอะไร!!"
"นั่น....อะ เอ่อ.....มัน....."เฟรินพยายามจะพูด แต่ภาพเลวร้ายนั่นทำให้เธอถึงกับตัวสั่นเทา เผลอกอดตัวเอง ภาพข้างหน้าพร่ามัว ขอบตาร้อนผ่าว
แต่คนร่างสูงไม่ได้สังเกตุเพราะมองไปทางอื่น พยายามที่จะไม่มองร่างบาง"ตอบไม่ได้ล่ะสิ หึ คบกันไม่เท่าไหรก็ไปถึงขนาดนี้ซะแล้ว หึหึ".....นี่เราพูดอะไรออกไป.....
"นายว่าไงน่ะ"เฟรินมองร่างสูงอย่างไม่อยากเชื่อหู.....นะ นาย.....
"คบกันไม่เท่าไหรก็ปล่อยตัวซะแล้ว"คาโลพูด้วยน้ำเสียงคล้ายรังเกียจ......เราพูดอะไรไป.....นี่เราพูดอะไรออกไป......
เพี้ยะ!!
ฝ่ามือบางฟาดลงที่ใบหน้าของร่างสูงอย่างสุดแรง ทำให้เกิดรอยฝ่ามือแดงบนแก้ม คาโลลูบมัน ดวงตาเบิกโพลง
"นายมันเลว!! ชั่ว!! นายมันชั่วที่สุด!!! คนเลว!!!!"เฟรินกรีดร้อง มองคนตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา"ฉันเคยบอกนายแล้วใช่มั้ยว่าฉันมีแค่นาย!!!!! ฉันบอกมั้ยว่าฉันรักนายคนเดียว คาโล วาเนบลี เดอะปริ้นซ์ ออฟ คาโนวาล!!!!!"
เฟรินมองคาโลด้วยสายตาปวดร้าวปนผิดหวัง ก่อนจะวิ่งออกไปจากห้อง ทิ้งให้ร่างสูงยังคงนิ่งันอยุ่อย่างนั้น
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น