คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : DPN00 : ♥ บทนำ ♥
You can't change the past but you can change the future into a
better past .
คุณไม่สามารถแก้ไขอดีตได้
แต่คุณสามารถเปลี่ยนอนาคตให้เป็นอดีตที่ดีกว่าเดิม...
DPN00
: บทนำ
‘เราจะมีชีวิตต่อไปอีกเพื่ออะไร…’
ความคิดของชายร่างสูงผู้มีนามว่า ‘จอนจองกุก’ ซึ่งกำลังยืนเหม่อลอยมองตรงไปยังแม่น้ำสายใหญ่ที่ไกลสุดลูกหูลูกตา
แสดงให้เห็นว่าเขากำลังท้อแท้และสิ้นหวังต่อการใช้ชีวิตมากจนใกล้จะเกินขีดจำกัดความอดทนของตัวเอง
มือสองข้างจับเข้าที่ราวสะพานข้ามแม่น้ำแน่นจนเห็นเส้นเลือดที่ปูดโปนขึ้นมาตามแรงบีบ
ใบหน้าหล่อที่แต่เดิมสดใสสะกดใจคนมอง บัดนี้กลับเหลือเพียงความซีดเซียว แก้มเนียนซูบตอบจากการอดอาหาร
ริมฝีปากแห้งผากติดดำคล้ำจากการดื่มแต่ของมึนเมา
เรียกได้ว่าอาการหนักมาก
แต่ที่น่าตกใจยิ่งกว่าคือเขากำลังพยายามปีนสะพาน!
และจะไม่อะไรเลยถ้าหากด้านล่างของสะพานไม่ได้เป็นแม่น้ำที่ลึกจนอาจไม่มีโอกาสได้ใช้ชีวิตอีกต่อไป
หมับ!
แรงสัมผัสรอบเอวที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันทำเอาคนคิดฆ่าตัวตายหยุดการกระทำทุกอย่างชั่วคราว
ความอบอุ่นที่แผ่ออกมาเป็นเหมือนยาชั้นดีที่ช่วยรักษาบาดแผลในใจของเขาให้ดีขึ้นเรื่อยๆ
จองกุกปล่อยมือจากราวสะพานแล้วยืนรับสัมผัสนั้นนิ่งๆ ก่อนจะสะอื้นร้องไห้จนตัวสั่นอย่างน่าสงสาร
“อย่าทำแบบนั้นเลยนะ”
เสียงหวานจากคนด้านหลังยิ่งทำให้ร่างสูงร้องไห้หนักกว่าเดิม
หากแต่ความอบอุ่นในใจก็เพิ่มขึ้นตามไปด้วย ทั้งๆที่เขาและเธอไม่เคยรู้จักกัน
แต่มันจะเร็วไปมั้ยถ้าหากว่านี่เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เขา..
ตกหลุมรักเธอ
2
ปีต่อมา...
เรือนร่างสมบูรณ์แบบในชุดนิสิตปี 1 ของมหาวิทยาลัยชื่อดังในเกาหลีใต้
กำลังสาวเท้าเข้ามาในตัวมหาลัยท่ามกลางสายตาของบรรดาสาวๆไม่ว่าจะรุ่นไหนก็ตาม
ด้วยใบหน้าที่หล่อน่ารักตรงสเปคสาวน้อยสาวใหญ่
อีกทั้งหุ่นที่มองแค่ภายนอกก็เดาได้ว่ามันแน่นไปด้วยมัดกล้ามตามแบบฉบับของคนที่ชอบออกกำลังกาย
เพียงแค่นี้ก็ขโมยใจสาวๆได้เกินครึ่งแล้ว
แต่ว่าดวงตาคมนั้นกลับไม่ได้ชายตามองพวกเธอเลยแม้แต่นิดเดียว
เพราะเขากำลังมองหาเพื่อนสนิทที่นัดกันไว้หน้าคณะวิศวะอยู่
“ไอกุก! ทางนี้เว้ย!”
เสียงตะโกนในระยะร้อยเมตรจาก ‘ปาร์คจีมิน’
เพื่อนสนิทที่หน้าตาน่ารักและตรงสเปคสาวๆไม่แพ้กันทำให้จองกุกสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะรีบเดินไปหาเพื่อนตัวเล็กของเขาทันที
“วันหลังไม่ต้องตะโกนนะ อายเขา”
จองกุกเอ็ดจีมินทันทีที่เดินมาถึงโต๊ะที่เจ้าตัวนั่งดูดน้ำแดงในแก้วพลาสติก
พลางหันไปมองเพื่อนสนิทอีกคนที่นั่งเล่นเกมแบบไม่สนใจโลก
“ไอแทฮยอง เล่นไรอยู่วะ”
‘คิมแทฮยอง’ เพื่อนสนิทอีกคนที่หน้าตาดีอีกเช่นกัน
แต่คนนี้จะออกแนวมึนๆตลอดเวลา
“ตีป้อม ตาหน้ามึงมาเล่นกับกูด้วย”
แทฮยองตอบแบบไม่มองหน้าจองกุก แถมยังออกคำสั่งเขาอีก
จองกุกทำหน้าเอือมใส่เพื่อนสนิทตัวเองก่อนจะมองเลยหัวมันไปและต้องยืนนิ่งค้างเหมือนถูกใครสะกดเอาไว้
จีมินที่สังเกตเห็นอาการเพื่อนสนิทก็เกิดความสงสัย
จึงมองตามสายตาจองกุกไปจนได้พบกับผู้หญิงคนหนึ่งในชุดนิสิตที่มีใบหน้าหวานหยดจนจีมินเองยังแอบหวั่นไหว
โครงหน้ารูปไข่ที่มีดวงตากลมโตเป็นประกาย จมูกโด่งเป็นสันได้รูป
ริมฝีปากบางจิ้มลิ้มน่ารัก จัดเรียงอยู่อย่างลงตัว
แต่ก็พลันหัวใจห่อเหี่ยวเมื่อเห็นผู้ชายที่เดินเคียงคู่กับเธอมา บางทีก็คิดว่าอาจจะเป็นพี่ชายของเธอ
แต่พอได้เห็นกิริยาหยอกล้อที่แผ่รังสีสีชมพูออกมาก็รู้ตัวว่าควรตัดใจซะ...
“ตัดใจเถอะไอกุก”
จีมินเอ่ยปากบอกเพื่อนสนิทที่ยังคงยืนนิ่งจ้องสองคนนั้นไม่วางตาด้วยความหวังดี
ปกติแล้วจองกุกไม่เคยมองผู้หญิงคนไหนเลย แต่พอเจอเธอคนนี้เข้ากลับมองเอาๆ
ถ้าไม่ได้ชอบแล้วจะหมายความว่าอะไร?
“นั่นมันรักแรกของกู มึงจะให้ตัดใจได้ยังไง..”
รักแรกเมื่อสองปีที่แล้ว...
ที่ยังไม่ทันจะได้สานสัมพันธ์เขาก็มีคนดูแลอยู่ข้างกาย..
Talk
: ก่อนอื่นอยากจะบอกว่าเนื้อหาเรื่องนี้อาจไม่เป็นตามที่คุณคาดหวัง
แต่รับรองว่าไม่ผิดหวัง :)
ทั้งนี้...มันก็ขึ้นอยู่กับความคิดแต่ละคนน่ะนะ..
ความคิดเห็น