ปล่อยข้าไปเถิด - นิยาย ปล่อยข้าไปเถิด : Dek-D.com - Writer
×
NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

  • มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ
  • มีเนื้อหาที่เครียดหรือหดหู่มาก ซึ่งอาจกระทบต่อภาวะทางจิตใจ

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด

    ปล่อยข้าไปเถิด

    หลี่ไป๋หลันเป็นสาเหตุที่ทำให้คนรักของเลี่ยโหวมู่หยางต้องตาย ในเมื่อนางรอดพ้นความผิดตามกฎหมายมาได้ ท่านโหวมู่หยางจะขอเป็นคนลงโทษและชำระแค้นนางเอง

    ผู้เข้าชมรวม

    30,912

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    51

    ผู้เข้าชมรวม


    30.91K

    ความคิดเห็น


    94

    คนติดตาม


    485
    จำนวนตอน :  69 ตอน (จบแล้ว)
    อัปเดตล่าสุด :  13 ต.ค. 66 / 18:05 น.
    คำเตือนเนื้อหา NC

    มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ, มีเนื้อหาที่เครียดหรือหดหู่มาก ซึ่งอาจกระทบต่อภาวะทางจิตใจ

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    หลี่ไป๋หลันถูกบังคับให้แต่งงานกับมู่หยางเพื่อลดความขัดแย้งของคนทั้งสามสกุล ถึงมู่หยางจะเป็นคนออกปาก อยากได้นางมาเป็นภรรยา แต่ความต้องการที่แท้จริงคือการลงโทษให้หญิงสาวถูกกักขังอยู่ในเรือนร้างของสกุลมู่ตลอดกาล นอกจากจะไร้ซึ่งอิสรภาพและถูกชายหนุ่มกระทำต่าง ๆ นานา แต่หญิงสาวกลับไม่ขัดขืนทั้งยังยอมรับชะตากรรมที่ต้องเผชิญ

    ในเมื่อยินยอมทุกอย่างแล้วชายหนุ่มก็ยังไม่หายแค้น เช่นนั้นแล้วนางก็ขอมอบชีวิตให้เขาเพื่อจบสิ้นความทุกข์ทนที่แสนขมขื่น

    ..........................................................

    จากใจไรท์

    หลังจากจบ 'รักนี้มีแต่ร้าย' ไรท์ก็พักการเขียนแนวดรามาไปแต่งรักโรแมนติกที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักหวานซึ้งก็เกิดอาการเลี่ยนจนเบาหวานขึ้นตา  เลยอยากกลับมาขมขื่นอีกครั้ง กับชีวิตของสาวงามผู้แสนอาภัพ หวังพึ่งพิงความเมตตาเพียงเล็กน้อยจากคนที่เป็นสามี แต่สิ่งที่ได้รับกลับมามีเพียงหยดน้ำตา

    มาติดตามกันว่า เลี่ยโหวมู่หยางแก้แค้นหลี่ไป๋หลันยังไง ว่าแต่เขาชำระแค้นกันแบบไหน เมียที่ไม่ได้รักถึงท้องป่องได้ ขอแจ้งนักอ่านทุกท่านว่าเรื่องนี้ลงไม่จบนะค่ะ ไรท์จะลงเพียงแค่ 50% ของเนื้อหาทั้งหมดค่ะ

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนเปิดให้แสดงความคิดเห็น “เฉพาะสมาชิก” เท่านั้น