คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : อัสนีบาตฟาดพิภพ (แก้ไข 24 พ.ค.66)
ตอนนี้พวกเรามารวมกันอยู่ที่สนามข้างนอกเพื่อทำการฝึกท่าไม้ตายใหม่
" ฝึกอะไรกันน่ะ อากิจัง"
ซากุระหันไปถามอากิที่ยืนอยู่ข้างสนาม เพราะเห็นว่าตอนนี้เอนโดกำลังพยายามฝึกให้คาเบยาม่ากระโดดให้ได้ โดยการให้คาเบยาม่าผูกตัวเองไว้กับล้อรอยนต์ และให้กระโดดขึ้น
" อ๋อ เห็นเอนโดบอกฝึกท่าสุดยอดค่ะ เพื่อทำท่าไม้ตายใหม่"
" แล้วมันจะได้เหรอ"
เห็นแววแล้ว คาเบยาม่าจะต้องพยายามกระโดดให้สูงกว่านี้มาก เพราะถึงจะกระโดดได้ แต่ถ้าไม่สูง ก็สู้อีกทีมไม่ได้อยู่ดี
" แหะๆๆ"
ซากุระยืนดูพวกเอนโดซ้อมอยู่แบบนั้นสักพัก แล้วจึงเปลี่ยนมาดูโกเอนจิซ้อมกระโดดบนพื้นที่ไม่มั่นคง เพื่อที่จะได้เตะบอลท่าไม้ตายใหม่ได้ โดยการให้เพื่อนๆช่วยเป็นฐานรองให้ แล้วให้เขาเหยียบขึ้นไป
" เอาหละนะ"
" ได้เลย"
โกเอนจิ พยายามกระโดดอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่สามารถทำได้ เพราะพื้นที่ในการเหยียบน้อยเกินไป รวมทั้งพื้นที่ที่ไม่มั่นคง ทำให้การวางเท้า และสปริงตัวขึ้นไปเพื่อเตะมันยากเกินไป
ส่วนทางฝั่งเอนโดกับคาเบยาม่าก็พยายามฝึกกระโดดให้สูงกว่าระดับเดิม แต่เปอร์เซ็นต์ทำได้ก็น้อยกว่าพลาดอยู่ดี อาจจะเพราะน้ำหนักตัว รวมถึงน้ำหนักของล้อรถหรือสาเหตุอื่นที่ทำให้กระโดดได้ไม่สูงพอ
" ผมกระโดดไม่ขึ้นหรอกครับ" คาเบยาม่าเอ่ยบอกกับเอนโดด้วยสีหน้าเป็นกังวล
" เอาหน่า ลองดูก่อนสิ" เอนโดตอบกลับคาเบยาม่าไปเป็นการให้กำลังใจ โดยตอนนี้ได้เปลี่ยนรูปแบบการฝึก โดยให้คาเบยาม่ากระโดดขึ้นไปให้ได้ตามระดับ
" นี่ก็เป็นการฝึกหรอฮารุนะจัง"
" ค่า กัปตันบอกว่าท่าไม้ตายนี่น่ะ จะต้องให้คนแรกกระโดดขึ้นไป อีกคนก็กระโดดใช้คนแรกเป็นฐานเหยียบ พอสูงพอดีแล้วก็เตะโอเวอร์เฮด นี่น่ะรุ่นพี่โกเอนจิอธิบายมาค่ะ"
" อ๋อ จ้ะ"
ตอนนี้เธอย้ายมายืนดูโกเอนจิซ้อมอีกครั้ง โดยตอนนี้ได้ให้คาเซมารุกับโซเมโอกะช่วยซ้อมคือให้ทั้งสองคนเป็นฐานให้โกเอนจิ และเขาจะวิ่งไปเหยียบที่แขนของทั้งสองเพื่อสปริงตัวขึ้นไป
" โอ้ยย!!"
โกเอนจิยังไม่สามารถทำได้ เธอเห็นเขากระโดดพลาดและตกลงมาหลายครั้งจนมีแผลเต็มไปหมด เธอจึงรีบวิ่งเข้าไปหยุดเขา และบอกเขาให้พักก่อน
" ชูยะ พักก่อนเถอะนะ" เธอพยุงเขาลุกขึ้นมา และจับตัวเขาไว้ก่อนที่จะไปซ้อมอีกครั้ง
" ไม่ ฉันไหว" เขาปฏิเสธ แต่ไม่ได้ผลักเธอออก ซึ่งเป็นปกติของเขา เพราะจากที่อยู่ด้วยมา โกเอนจิไม่เคยทำอะไรให้เธอเจ็บเลย
" แต่แผลเต็มตัวหมดแล้วนะ"
" ใช่ พักก่อนเถอะ นายน่วมหมดแล้วนะ" โซเมโอกะก็เสนให้เขาพักก่อน อันทีจริงเธออยากให้พักทุกคนเลย เพราะแผลเต็มไปหมดแล้ว
" นายต่างหากล่ะ"
" เล็กน้อยหน่า"
" ฉันก็เล็กน้อยเหมือนกันนั่นล่ะ ถ้าจะฝึกท่าอัสนิบาตฟาดพิภพได้ ต้องสูงกว่านี้"
" เข้าใจล่ะ งั้นฝึกต่อ"
" ทุกคน งั้นทำแผลก่อนไหม" เธอบอกพวกเขา เผื่อพวกเขาจะหยุดพักก่อน แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะทั้งสามคนก็เดินไปฝึกต่อ
" ยังหรอก รอฉันทำท่านี้ให้สำเร็จก่อน ฉันจะยอมให้เธอทำแผลนะ" หันมามองหน้าอีกแล้ว เฮ้ออ สุดท้ายก็ใจอ่อนทุกที
" อืมม"
ตอนนี้พวกเราทางผู้จัดการได้แค่ยืนดูการฝึกของพวกเขาทุกๆคน เพราะห้ามไปพวกเขาก็คงไม่ฟัง แต่นั่นก็มาจากความมุ่งมั่นของพวกเขาจะไปห้ามก็ไม่ได้
" ฝั่งเอนโดกับคาเบยาม่าก็ฝึกหนักเหมือนกันนะ"
" นั่นสิคะ"
" ถ้างั้นเราก็ไปเตรียมกล่องปฐมพยาบาลรอเลยดีกว่านะ"
" ได้เลยค่ะ"
เมื่อพวกเรากลับมาก็พบว่าทางฝั่งคาเบยาม่าก็สามารถกระโดดได้ตามเป้าที่ตั้งไว้ สำเร็จไปอีกขั้นแล้วสินะ
" ทำได้แล้วนะ คาเบยาม่า"
" ครับทำได้แล้ว แต่ก็เจ็บเหมือนกันนะ"
ในที่สุดก็ทำได้แล้วนะ คาเบยาม่าคุง ถึงจะทุลักทุเลไปบ้างแต่ก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็ทำได้ละนะ
ทุกคนฝึกมาทั้งวันจนตอนนี้ ก็ถึงเวลากลางคืนแล้ว ถึงจะไม่ดึกมาก แต่ตอนนี้ฉันก็เริ่มง่วงแล้วสิ แต่ว่าความพยายามนั้นก็สำเร็จจนได้ เพราะว่าตอนนี้โกเอนจิก็กระโดดบนพื้นที่ไม่มั่นคงได้แล้ว
" เย้!!โกเอนจิ"
" ทำได้แล้วนะ"
โกเอนจิสามารถฝึกเตะลูกในที่ที่ไม่มั่นคงได้แล้วส่วนคาเบยาม่าก็กระโดดได้สูงมากๆแล้วนะเนี่ย รู้สึกว่าท่าไม้ตายอัสนีบาตฟาดพิภพ ก็น่าจะทำได้นะ
" โกเอนจิ!!" เพราะว่าซ้อมหนักนั่นล่ะ ทำให้แต่ละคนก็บาดเจ็บ และอ่อนเพลียกันไปหมด เพราะใช้แรงไปทั้งวัน โกเอนจิที่ล้มลงไปก็ถูกเพื่อนๆวิ่งไปพยุง
" ฉันไม่เป็นไร"
" ทำสำเร็จแล้วนะ"
" ยังหรอก นี่แค่1ใน3เท่านั้นเอง"
" ทั้งสามคน ไปพักได้แล้วนะ ไปทำแผลด้วย ฉัน อากิกับฮารุนะจังเตรียมกล่องปฐมพยาบาลให้แล้ว" เธอรีบหันไปบอกพวกเขาให้หยุดพัก และทำแผลให้กับคนที่มีบาดแผลจากการซ้อม
เฮ้ออ เจ็บขนาดนี้ยังบอกไม่เป็นไรอีก ถ้าไม่หล่อล่ะก็ แม่ด่าเปิงไปแล้ว
" ใช่ ไปพักเถอะ โกเอนจิ"
" อืม"
" เอาล่ะทุกคน การแข่งกับทีมโนเซย์ใกล้เข้ามาแล้ว มาพยายามให้เต็มที่กันเถอะ!!"
" โอออออ!!!!!!"
วันต่อมา
" ตารางอะไรน่ะอากิ"
เมื่อเดินเข้ามาถึงห้องชมรมเธอก็เห็นอากิถือกระดานอะไรบางอย่างไว้จึงเข้าไปสอบถาม
" นี่เป็นตารางดูผลการกระโดดของโกเอนจิคุงกับคาเบยาม่าคุงน่ะ"
" อ๋อ ที่ฝึกเมื่อวานสินะ"
" ใช่แล้วล่ะจ้ะ"
หลังจากลองฝึกกันไปสักพัก ก็มาดูผลการฝึก เธอจึงมองเห็นว่าคาเบยาม่ากระโดดได้สูง แต่ลงพื้นไม่ค่อยดี
" อืมม ฉันว่าคาเบยาม่าคุงลงพื้นได้ไม่ดีเลยนะ"ความสูงน่ะถึงแล้ว แต่การลงพื้นนี่สิ ปัญหาใหญ่
" นั่นสินะ แต่ว่าความสูงก็ใช้ได้แล้ว ที่เหลือก็ลองฝึกเข้าคู่กัน"
" อืม ลองกันเลย อัสนีบาตฟาดพิภพ"
" ค ครับ"
เมื่อพวกเราพิจารณาถึงระดับความสูงของการกระโดดของทั้งคู่แล้ว ว่าอยู่ในเกณฑ์ที่ใช้งานได้ เอนโดก็ลองให้มาฝึกท่าจริง
" เอาล่ะนะ"
" โอ้ยย!" แต่เมื่อกระโดดขึ้นไป ยังไม่ทันที่โกเอนจิจะกระโดดต่อได้ คาเบยาม่าก็ดูว่ามีอาการเหมือนกลัวอะไรสักอย่าง จนทำให้ทรงตัวไม่ดีพอ
" คาเบยาม่า นี่นาย"
" กลัวความสูงสินะ" รู้สึกว่าจะเป็นแบบนั้นน่ะนะ
" คาเบยาม่า เป็นอะไรไปเมื่อกี้ยังทำได้ดีอยู่เลยนี่"
" ผมกลัวที่สูง ไม่กล้าขึ้นไป" คาเบยาม่าพูดบอกด้วยน้ำเสียงสั่นเทา
" จริงๆด้วยสินะเนี่ย"
" ถ้าอย่างงั้นลองมองที่โกเอนจิคุงตลอดสิ" อากิพยายามเสนอวิธีการแก้ไขปัญหานี้
" ใช่ พยายามมองที่ชูยะก็ได้นะ ลองดู"
" ครับ ผมจะลอง"
" โอ้ยย!!"
" ไม่ได้สินะ"
มันต้องมีวิธีสิน่า เราจะต้องทำท่าไม้ตายนี่ให้ได้ รู้สึกว่าช่วงนี้ฉันเริ่มชินกับการใช้ชีวิตที่นี่แล้วสิ อยากรู้จังว่าพ่อกับแม่ พี่ๆ เพื่อนๆ ที่นู่นจะเป็นยังไงนะ
" อะไรกัน รู้สึกว่าการที่ฉันหาคัมภัร์ให้ มันดูจะเสียป่าวน่ะ" ในระหว่างที่เราพยาย่มให้คาเบยาม่าฝึกกระโดดอยู่นั้น นัตสึมิก็เดินมาพูดกับโอนโด แต่เอนโดก็ตอบกลับไปว่าเขาเชื่อใจทีมของเขา
" ฉันเชื่อใจพวกเขานะ โกเอนจิกับคาเบยาม่าจะทำท่าอัสนีบาตฟาดพิภพสำเร็จ"
" งั้นฉันจะรอดูนะ"
" รุ่นพี่ซากุระค่ะ"
" อ อะไรหรอ"
" เป็นอะไรหรือเปล่าๆค่ะ ดูเหม่อๆนะ"
" เปล่าจ้ะ" แค่คิดถึงเรื่องตอนก่อนที่ฉันจะมาโผล่ในโลกการ์ตูนนี่ เท่านั้นเอง
วันรุ่งขึ้น
วันนี้ก็เป็นเหมือนทุกวัน เลิกเรียนซากุระก็จะเดินเข้ามาในห้องชมรมตามปกติ แต่เมื่อเข้ามาก็เห็นว่าเอนโดเอาตู้ล็อคเกอร์มาเรียงต่อกันเป็นชั้นอยู่กลางห้อง และมีคาเบยาม่ายืนข้างๆ ทำให้เธองงเล็กน้อย
" เอาหละ เราจะต้องหาวิธีเอาชนะความสูงให้ได้"
" กัปตัน"
" อ้าว ทุกคนทำอะไรกันอยู่หรอ ชูยะ คาเซมารุคุง" เธอจึงสอบถามทุกคนขึ้นมา
" เห็นบอกว่าจะช่วยคาเบยาม่าฝึกวิธีเอาชนะความสูงน่ะ"
" งั้นหรอ" ขนาดเอาล็อกเกอร์มาต่อกันแล้วให้ขึ้นไปยืนยังกลัวขนาดนี้55555 น่าจะกลัวขั้นหนักเลยล่ะ
แต่ยังยืนได้ไม่ถึง 10 นาที ล็อคเกอร์ก็ผังลงมา อาจจะเพราะน้ำหนักที่เยอะเกินไปละมั้ง ล็อกเกอร์ถึงพัง
" เธอมีอะไรหรือป่าวซากุระ"
" เปล่าๆ แค่ถามดูน่ะ"
" งั้นหรอ แล้วถืออะไรมาหรอ" โกเอนจิที่เห็นเธอถือก่ออะไรบางอย่างมาจึงได้ถามขึ้น
" อ๊ะ ลืมไปเลย ฉันลองทำข้าวปั้นมาให้น่ะ ตอนแรกกะว่าจะทำข้าวกล่องแบบที่ทำให้ชูยะ แต่กล่องมันไม่พอนี่สิ แหะๆๆ"
" ข้าวปั้นหรอครับบบ" พอคาเบยาม่าได้บินเขาก็ลุกขากตู้ล็อกเกอร์และเดินมาหาเธอทันที
" จ้ะ คาเบยาม่าคุง ทำให้ทุกคนเลยนะ"
" งั้นก็พักทานข้าวกันก่อนนะ แล้วไปฝึกต่อ"
" ครับบ"
ตอนนี้พวกเราจึงหยุดพักกัน และมานั่งทานข้าวปั้นที่เธอทำมา อย่างน้อยๆเธอก็ได้ช่วยพวกเขาได้นะ
" อร่อยเหมือนกันนะเนี่ย เธอไปฝึกทำมาตอนไหนหรอ" ฮืออออ คาเซมารุนี่ยิ่งมองยิ่งสวยนะ อิจฉาจังเลยยยย
" ก็พึ่งเริ่มฝึกทำช่วงนี้แหละ ก็เห็นทุกคนฝึกกันหนัก ฉันก็เลยอยากช่วยบ้าง อย่างน้อยก็ได้ดูแลในฐานะเมเนเจอร์น่ะนะ"
" รุ่นพี่ใจดีจังครับ"
" ขอบใจนะ"
" เอาล่ะทุกคน กินอิ่มแล้วก็พักสักหน่อยนะ แล้วก็ไปวอร์มร่างกายเตรียมซ้อมกันเถอะ"
" โอออ!!!"
เมื่อมาถึงสนามทุกคนก็ใึกกันอย่างเต็มที่ แต่ละคนก็เริ่มเล่นฟุตบอลได้ดีมากกว่าตอนแรก การรับส่งลูกก็ดีขึ้น
" ทุกคนฟิตกันน่าดูเลยนะ โดม่อนคุง ไม่ซ้อมเหรอ" เธอหันไปถามโดม่อนที่ยืนอยู่ข้างๆ เพราะเห็นเขาไม่ได้ไปซ้อมร่วมกับทุกคน
" ฉันเป็นตัวสำรองยังไงก็ไม่ได้ลงหรอก"
" โดม่อนคุงง"
" เอาหละ ส่งลูกไปเลยย!!"
" ทุกคนตั้งใจฝึกกันน่าดูเลยนะคะเนี่ย"
" นั่นสินะ"
ดีจังเลยนะ การที่มีเพื่อนเยอะแบบนี้น่ะ ดีจริงๆเลย อยากอยู่แบบนี้ไปนานๆจัง เดี๋ยวฉันคิดอะไรของฉันเนี่ยย
ส่วนทางฝั่งโกเอนจิกับคาเบยาม่าก็ยังฝึกกระโดดอยู่ แต่ว่าก็ยังไม่สำเร็จ
" โอ้ยย!"
" ลองอีกครั้งนะ"
" ไม่ได้หรอกครับ จะกี่ครั้งก็ทำไม่ได้"
" อะไรกันเล่า เอาเวลาที่กลุ้มว่าทำไม่ได้น่ะ มาหาวิธีที่จะทำยังไงให้ได้ดีกว่านะ"
เอนโดตะโกนบอกคาเบยาม่าที่นั่งทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ที่พื้น เพื่อให้เขามีกำลังใจ
" กัปตัน แต่ว่ายังไงมันก็ไม่ได้"
" เฮ้อออ"
คาเบยาม่ายังกลัวความสูงอยู่เหมือนเดิมสินะเนี่ย เฮ้ออ
ตอนเย็น เพราะว่าเธอต้องกลับบ้านพร้อมเขา เขาก็เลยบอกให้เธอมาดูเขาซ้อมก่อน ซึ่งการซ้อมก็น่ากลัวมากเลยในความคิดฉัน เอาไม้มาผูกกับเสาเหล็กแล้วกระโดดขึ้นไป แค่คิดเธอก็ไม่กล้าแล้ว
" ฝึกหนักไปหรือเปล่าชูยะ"
" ถ้าจะทำอัสนีบาตฟาดพิภพได้ ก็ต้องกระโดดให้สูง และลงพื้นให้มั่นคงกว่านี้"
" แต่นายมีแผลเต็มตัวแล้วนะ"
" ฉันไหว ยังไงก็ต้องทำให้ได้ ฉันจะต้องชนะ ชนะต่อไปเรื่อยๆจนกว่ายูกะจะฟื้น" โกเอนจิหันมาบอกเธอ และฝึกอีกครั้ง ส่วนเธอก็ได้แต่นั่งมองเขาฝึก เพราะรู้ดีว่าถ้าไม่สำเร็จ เขาจะไม่เลิกความพยายาม
ชูยะนี่รักน้องสาวมากๆเลยเนาะ เฮ้อออ เห็นแบบนี้ก็คิดถึงพี่สาวของฉันจัง
" ซากุระ อ้าว โกเอนจิ ฝึกกระโดดในที่ที่ไม่มั่นคงอยู่เหรอ"
" เอนโด"
" อ้าว เอนโดคุงยังไม่กลับหรอ"
" กะจะมาซ้อมต่อน่ะ ก็ต้องพยายามป้องกันประตูนี่นา เลยจะมาฝึกเพิ่ม"
" จ้ะ"
" งั้นฉันซ้อมด้วยนะ โกเอนจิ"
" นี่นะเหรอ โรงเรียนโนเซย์อยู่ในป่าแบบนี้เลยหรอเนี่ย"
ตอนนี้พวกเราทุกคนได้มาถึงสถานที่แข่งแล้ว โดยจัดขึ้นที่โรงเรียนโนเซย์ ซึ่งอยู่ภายในป่า สภาพแวดล้อมจึงมีแต่ต้นไม้า
ในระหว่างนั้นเอง ก็มีคนกลุ่มหนึ่งที่มาล้อมพวกเรา และมองรถยนต์ของนัตสึมิด้วยความสนใจ พร้อมถึงเปิดสำรวจไปทั่วรถ จนดูน่ากลัวไปหมด
" อ๊ะ คนพวกนั้นหละค่ะ ชมรมฟุตบอลโรงเรียนโนเซย์น่ะ" ฮารุนะบอกขึ้นมา นั่นทำให้พวกเรารีบหันไปดูทันทีด้วยความตกใจ
" เอ๊ะ นั่นน่ะหรอ"
" ดูน่ากลัวแปลกๆนะ แหะๆๆๆ"
ตอนนี้การแข่งเริ่มครึ่งหลังแล้ว ครึ่งแรกยังไม่มีฝ่ายไหนได้ประตูเลย โซเมโอกะก็ยิงมังกรขย้ำไม่ได้ พอโกเอนจิจะยิงอัคคีสลาตันก็โดนกระโดดตัดบอลจากด้านบอล ส่วนฝั่งนั้นก็ยิงประตูไม่ได้เพราะเอนโดป้องกันประตูไว้
" เปลี่ยนตัวครับ โซเมโอกะ ได้รับบาดเจ็บ ให้โดม่อนกองหลังเข้ามาแทนครับ"
" เป็นยังไงบ้าง" เธอรีบเข้าไปสอบถามทันทีเมื่อโซเมโอกะนั่งลง
" แค่นี้เอง ไม่เป็นไรหรอก"
" ฉันว่าพักก่อนเถอะนะ ฝืนเล่นต่อเดี๋ยวจะหนักกว่าเดิมนะ"
" อย่างที่ซากุระจังบอกนั่นหละ พักก่อนนะโซเมโอกะคุง" อากิที่เห็นด้วยจึงพูดเสริมขึ้นมา
" เรายิงประตูไม่ได้ ถ้าไม่ใช้ท่าอัสนีบาตฟาดพิภพน่ะ ฝั่งนั้นมีการกระโดดที่สูงมาก ใช้อัคคีสลาตันไม่ได้แน่ๆ เฮ้ออ"
" ตอนนี้ทางเราเน้นใช้การป้องกันแบบ3คนแล้วนะครับเนี้ย"
" แต่ทำแบบนี้ทุกคนก็จะเหนื่อยนะ"
" จริงสินะครับ"
พวกเราที่อยู่ข้างสนามได้แต่วิเคราะห์การเล่นในครั้งนี้ แต่เธอคิดคาเบยาม่า ต้องทำได้แน่ ความหวังอยู่ที่ตุวเขา ทุกคนเชื่อใจในตัวเขา
ในเวลาที่ใกล้จะหมด คาเบยาม่าก็สามารถกระโดดขึ้นไปได้ โดยการไม่มองลงมาด้านล่าง แต่มองบนฟ้าแทน ทำให้เขาไม่เห็นพื้นดิน เลยไม่เกิดความกลัว เพราะไม่เห็นพื้น ก็ไม่รู้ว่าสูงแค่ไหน
" โกลลลลล!!!!! เข้าไปแล้วครับ ไรมงทำลายประตูของโนเซย์ด้วยท่าไม้ตายใหม่จองโกเอนจิและคาเบยาม่าครับบ และก็หมดเวลาการแข่งขันแล้วครับ รอบแรกของฟุตบอลฟรอนเทียร์ทีมที่ได้เข้ารอบ คือ ไรมงครับบบบ!!!"
เสียงประกาศชัยชนะของพวกเราดังขึ้น ชัยชนะแรกจากการแข่งขันจริงๆของพวกเรา
" ชนะแล้ววว!"
" กัปตันน"
พวกเราต่างตะโกนออกมาด้วยความดีใจ และโซเมโอกะก็เดินไปตีมืกับเอนโด แต่เขากลับร้องออกมา จนพวกเราทุกคนตกใจ
" โอ้ยย" เมื่อถอดถุงมือออกมาก็เห็นว่ามือของเขาทั้งแดงและบวม ซึ่งอาจจะเกิดจากการฝึกหนัก
" เอนโด! มือแดงมากเลย"
" มือแดงเลย โอ๊ะ น้ำแข็ง" ไม่ทันที่อากิจะเดินออกไปเตรียม นัตสึมิก็นำน้ำแข็งไปประคบให้แล้ว พร้อมพูดใส่เอนโดไปหนึ่งที
" เล่นฟุตบอลจนเป็นบ้ากันขนาดนี้เลยหรอ บ้าจริงๆเลย"
" อะไรกัน มาว่าทำไมเนี้ย เฮ้ยย เฮ้!!"
" เธอมาได้ไงเนี่ย" เอนโดถามด้วยความตกใจ เพราะเขาคิดว่านัตสึมิน่าจะกลับไปแล้ว ไม่น่าจะอยู่ดูต่อหลังจากมาส่งพงกเขาแข่งขัน แต่ว่านัตสึมิก็มีเหตุผลให้อยู่ต่อ ซึ่งถ้าเอนโดรู้คงตกใจน่าดู แหะๆๆ
" ตั้งแต่วันนี้ ฉัน ไรมง นัตสึมิ จะมาเป็นเมเนเจอร์ชมรมนี้ เข้าใจน่ะ"
" เห!!!!!!!"
ว่าแล้วว่าต้องตกใจจริงๆด้วย
..............❤❤❤❤❤❤❤.............
ขอบคุณทุกการติดตาม ขอบคุณทุกคอมเม้นต์
และขอบคุณคนอ่านทุกคนครับบบบบบ มาเพิ่มอีก1ตอน555555 ใกล้วันที่29 แล้ว อยากรู้เร็วๆจังงง ขอให้ติดสักทีเถอะนะ5555 ❤❤❤
ความคิดเห็น