ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Inazuma eleven ฉันโผล่ในโลกการ์ตูน

    ลำดับตอนที่ #6 : มังกรสลาตัน!!! ( แก้ไข )

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.72K
      115
      6 มิ.ย. 65

       " ลันลาาา~ "
       " อารมณ์ดีจังนะ"
       " แน่นอน ชูยะกลับมาเล่นฟุตบอลทั้งทีนี่ วันนี้จะไปสมัครเข้าชมรมใช่ไหม"

       " ใช่ เดี๋ยวเอนโดเอาใบสมัครมาให้"

       " ถ้างั้นก็ไปชมรมพร้อมกันเลยนะ"

       " อืม"


       " เอาล่ะ ตอนนี้โกเอนจิก็เป็นสมาชิกในชมรมเราแล้วนะ"

       " โกเอนจิ ชูยะ"

       " มีธุระอะไรกับหมอนี่อีกล่ะ มีลูกเตะไม้ตายของฉันคนเดียวก็พอแล้ว"

       " ฮึ ยึดติดกับเรื่องไร้สาระจริงนะนาย"

       " หนอยย เรื่องไร้สาระหรอ!"

       " ทุกคนน"

       " มาดูนี่กันสิคะ"

       " นี่มันน" 

         เทปการแข่งของโอคารุโตะหรอ

        " การแข่งของโรงเรียนโอคารุโตะค่ะ"

        " หามาได้ยังไงหรอ ฮารุนะจัง"

        " อ๋อ ใช้เครือข่ายของชมรมหนังสือพิมพ์ค่ะ ถ้าเป็นฉันหละก็เรื่องนี้ง่ายๆเลยหละค่ะ" 

        จริงด้วยสิ ฮานุนะจังอยู่ชมรมหนังสือพิมพ์นี่นา

       " ว้าวสุดยอดเลย เอ๊ะ ทำไมไม่มีใครขยับเลยล่ะ"

       " นั่นล่ะค่ะ คือคำสาปของโอคารุโตะ

       " คำสาปหรอ!!!"

          คำสาป งั้นหรอ น่ากลัวเหมือนกันนะ ถึงจะพอนึกออกว่าเป็นวิชาสะกดจิตก็เถอะ แต่ฉันก็หลอนๆเหมือนกัน



        " ในที่สุดวันนี่ก็มาถึงนะครับ การแข่งระหว่างโรงเรียนไรมงกับโรงเรียนโอคารุโตะครับ หลังจากไรงมงแข่งเทย์โคขุไป วันนี้พวกเขาจะแสดงอะไรให้พวกเราดู รอชมได้เลยครับ ผมคาคุมะ เคย์ตะจากชมรมหมากรุก จะขอเป็นผู้บรรยายครับ!!! "

        " เห โกเอนจิเข้าทีมไรมงอย่างเป็นทางการแล้วหรอ"

       " อ้าว พวกนายที่อยู่โรงเรียนเทย์โคคุสินะ"

       " เธอ เป็นใครน่ะ"

       " อ่อ ฉันชื่อ โนซากะ ซากุระ อยู่ชมรมฟุตบอลโรงเรียนไรมง ยินดีที่ได้รู้จักนะ อ่ารู้สึกว่านาย ก็คือ คิโด ยูโตะ ส่วนนายก็อ่าาาา อ๋ออ ซาคุมะ จิโร่ ใช่ม้า"

       " อ่า ใช่ เธอรู้จักพวกฉันได้ไง" ซาคุมะเขาหันมาถามเธอที่ยืนอยู่ข้างๆ

       " อ๋อ ก็ฉันเคยดูพวกนายแข่งนี่นา ก็เลยรู้จัก"

       " เหรอ แต่ฉันไม่เคยแนะนำตัวเลยนะ" จริงด้วย เธอดันพูดชื่อพวกเขาไปก่อน

       " เอ๊ะ แบบใครจะไม่รู้จักคนในทีมชมรมฟุตบอลเทย์โคขุหละ แหะๆๆ" 

       " หรอ" เกือบไปแล้ว

       " ว่าแต่เธอมายืนกับพวกฉันแบบนี้ ไม่กลัวคนอื่นจะว่าเหรอ" นายไม่เห็นต้องยื่นหน้ามาใกล้เลยนี่ ซาคุมะ

       " ทำไมล่ะ ไม่เห็นเป็นไรนี่ ก็ตอนนี้พวกนายไม่ได้มาแข่งสะหน่อย" 

       " แต่ฉันว่ามีคนที่ไม่คิดแบบนั้นนะ" รู้สึกว่าคิโดจะเห็นว่าคนในทีมกำลังมองมาที่พวกเรา เขาก็เลยถามขึ้นมา

       " ฮืมม ใครหรอ"

       " ช่างเถอะ ว่าแต่จะดีจริงๆหรอมายืนอยู่นี่น่ะ"

       " ใช่ โกเอนจิน่ะมองเธออยู่นะ" ห้ะ จริงดิซาคุมะ

       " อ่ะ ชูยะเหรอ คงจะมองฉันเฉยๆมั้ง55555"

       " ไม่ไปนั่งตรงนู้นล่ะ" นายนี่ขยันไล่จริงๆเลยนะคิโด

       " อ๋อ เดี๋ยวก็จะไปแล้วแล้วล่ะ อ้ะ จริงสิ ลืมไปเลยว่าจะไปเอาผ้าขนหนูที่ชมรม ไปก่อนนะ แล้วเจอกัน"

       " เรียกว่าชูยะ?? ผู้หญิงคนนั้นสนิทกับโกเอนจิงั้นหรอ"

       " ไม่รู้สิ"


       

    ตอนนี้เธอเดินกลับเข้ามาข้างสนามแล้ว และกำลังแจกผ้าขนหนูให้กับคนที่ลงเล่น

       " มีอะไรหรอชูยะ มองหน้าฉันทำไม"

       " เธอทำไมไปอยู่กับคิโดล่ะ"

       " คิโดกับซาคุมะน่ะหรอ พอดีว่าตอนนั้นจะไปเอาผ้าขนหนู แต่เจอทั้งสองคนเลยเข้าไปคุยด้วย"

       " เธอรู้จักสองคนนั้นหรือไง"

       " รู้จักเมื่อกี้ไง" 

       " นั่นเรียกรู้จักของเธอหรอ"

       " เอ๋ คุยกันได้ รู้ชื่อแล้ว ก็แปลว่ารู้จักไม่ใช่เหรอ"

       " เฮ้ออ เธอนี่มัน" ทำไมอ่ะ ก็คิโดกับซาคุมะก็เป็นตัวละครในเรื่องนี้ ฉันก็ต้องรู้จักสิ 

       " ชูยะ วันนี้ลงสนามอย่างเป็นทางการครั้งแรก สู้ๆนะ "

       " ขอบใจนะ"

       " ทุกคน!! สู้ๆนะ"

       " โอ!!!!!"


         ตอนนี้เริ่มเกมมาแล้วล่ะ ทางไรมงนำไป2ประตูด้วยลูกเตะไม้ตายมังกรขย้ำของโซเมโอกะ รู้สึกว่าโค้ชของฝั่งนู้นน่าจะรู้จักแค่ข้อมูลของชูยะคนเดียว ทำให้วางใจ แต่หลังจากนั้นปัญหามันก็อยู่ที่พวกนั้นใช้ท่าตรึงวิญญาณหรืออะไรสักอย่างทำให้ทุกคนขยับไม่ได้ โซเมโอกะก็ยิงประตูไม่ได้เลย และถึงจะส่งไปให้ชูยะ เขาก็ไม่ยิงด้วย ทำไมล่ะ

        " แย่แล้ว โอคารุโตะบุกไปถึงหน้าประตูของเราแล้วค่ะ"

        " ทำไมทุกคนไม่ขยับเลยล่ะ"

        " ไม่ใช่ ไม่ใช่ไม่ขยับแต่มันขยับไม่ได้ต่างหาก"

        " เอ๋!!! คำสาปหรอครับเนี่ย"

        " เมงาเนะคุง คำสาปหรอ"

        " น่าจะใช่ค่ะรุ่นพี่ จากในคลิปที่เราดูกันก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ"

          จริงหรอ แต่วิชาสะกดจิตมันทำแบบนี้ได้ด้วยหรอเนี้ย น่าทึ่งจริงๆเลย

         " โกลลลลลลล!! เข้าไปแล้วครับ เป็นประตูแรกของโอคารุโตะครับบบ"



         ตอนนี้เข้าครึ่งหลังแล้ว เราตามอยู่ 1 ประตู เพราะทางโอคารุโตะได้3 ประตู ส่วนทางเราได้2 ประตู แต่ปัญหามันอยู่ที่ทุกคนในทีมไม่สามารถขยับมาป้องกันบอลได้เลย จะทำยังไงต่อไปน่ะเอนโด

        " ปิดฉากกันสะที"

        " หมัดเพลิงเลือดเดือด!"

        " เอนโดหยุดลูกเตะมายาได้แล้วครับ!! โอคารุโตะไม่ได้ประตูครับ!"

        " รู้สึกจะรู้แล้วหละนะ ว่าสิ่งพวกนี้น่ะไม่ใช่คำสาป"

        " ไม่ใช่คำสาปหรอค่ะ"

        " ใช่ เป็นแค่วิชาสะกดจิต ใช้การเปลี่ยนรูปแบบให้ทีมของเรางง แล้วก็พูดคำว่าจงหยุด เอนโดคุงก็เลยพูดคำอื่นที่เป็นสัญญาณไปขัดขวางการสะกดจิตนั่น"

        " อย่างนี้นี่เอง ไม่ใช่คำสาป แต่เป็นวิชาสะกดจิตสินะครับ"


       " ทุกคนส่งลูกไปให้ศูนย์หน้าเลย!!"

       " แต่ว่ากัปตัน"

       " เชื่อใจหมอนั่นสิ"

       

       " อย่าไปมองมือมัน มันคือการสะกดจิต ทำให้ลูกเตะอ่อนแรงลง"

         เอ๋ งั้นที่ชูยะไม่ยิงก็เพราะว่าต้องการหาสิ่งที่ทำให้ยิงไม่เข้าสินะ เก่งมากค่ะ ฮือออ

     

          มังกรขย้ำ!!!!

          อัคคีสลาตัน!!!!


       " โกลลล ไรมงได้ประตูตีเสมอด้วยลูกเตะไม้ตายของโซเมโอกะ และโกเอนจิครับ!!"

       " ตีเสมอได้แล้ววว"

       " อย่างนี้นี่เองถ้ายิงจากด้านบนก็ไม่จำเป็นต้องมองมือของผู้รักษาประตู แถมมังกรขย้ำรวมอัคคีสลาตัน ก็จะทำให้เกิดพลังใหม่ที่ไม่เคยมีมาก่อน เป็นการยิงต่อเนื่องที่ไม่เบาเลย ต้องตั้งชื่อว่ามังกรสลาตันดีกว่า"

       " ตั้งชื่ออีกแล้วน่ะนั่น"

       " นั่นสินะ555"


       มังกรสลาตัน!!!!!!


       " หมดเวลาการแข่งขันแล้วค้าบบ 4ต่อ3 ครับ 4ต่อ3 โรงเรียนไรมงสามารถตีตื้นจนชนะโอคารุโตะได้แล้วครับ!!"

       

       " ไชโย!!" 

          ชนะแล้ววว ว่าแต่ คิโดกับซาคุมะกลับไปตอนไหนเนี่ย มัวแต่ลุ้นกับการแข่งในสนามไปหน่อย ลืมมองเลยอ่ะ

       " ทุกคน!! เก่งมากๆเลยนะ"

         




    ...............❤❤❤❤❤❤❤...............

         

    ขอบคุณทุกคอมเม้นต์และทุกการติดตาม ขอบคุณคนอ่านทุกคนนะคับบบ 

       


       

       


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×