คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #38 : ชินเทย์โคคุ
ตอนนี้พวกเรากำลังจะเดินทางกลับไปที่โรงเรียนไรมง เพื่อวางแผนต่อสู้กับทีมเอฟซิลอน จึงได้มาบอกลาทีมฟุตบอลของมังยูจิก่อนจะเดินทางกลับ
" ขอโทษที่ทำให้เดือดร้อนหลายเรื่องนะครับ และขอขอบคุณที่ต่อสู้เพื่อพวกเราด้วย"
" ทางนี้ต่างหากล่ะครับ ต้องขอบคุณหลายเรื่องเลย"
" เอ่อ คือว่า.. โคงุเระคุงล่ะคะ" ในตอนที่เอนโดกำลังพูดอยู่กับกัปตันของมังยูจิ ฮารุนะจึงถามหาโคงุเระที่หลังแข่งเสร็จก็ไม่ได้เจออีกเลย
" จะว่าไป ก็ยังไม่เห็นเลยนะครับ"
" เจ้านั่นน่ะ ยังไม่คืนชุดของทีมเรามาเลยนะค้าบ"
" ช่างเถอะให้เป็นของขวัญที่ระลึกก็แล้วกันนะ"
" จากนี้ไปมังยูจิคงจะลำบากน่าดูเลยนะครับ"
" ช่วยบอกโคงุเระด้วยนะครับ ว่าเรื่องฟุตบอลน่ะพยายามเข้านะ" เอนโดที่เห็นว่าโคงุเระมีความสามารถทางฟุตบอล จึงอยากจะให้เขาฝึกซ้อมมากขึ้น จึงได้บอกกับกัปตันของมังยูจิไป เธอคิดว่าพวกเขาก็น่าจะรู้ทักษะของโคงุเระนะ แต่เพราะนิสัยเลยไม่ได้ลงแข่ง
หลังจากบอกลาทีมโรงเรียนมังยูจิแล้ว อินาสึมะคาราวานก็เดินทางออกมาเพื่อเตรียมกลับไปที่ไรมง
" เฮ้ออออ ถึงจะพูดงั้นงี้แต่เจ้าโคงุเระก็เป็นคนสนุกดีนะ" โดม่อนที่เป็นคนสบายๆพูดถึงโคงุเระ รู้สึกว่าเขาจะไม่ได้คิดมากอะไรกับเรื่องที่เจ้านั่นมีนิสัยขี้แกล้งเลยสักนิด
"ถ้ามาเข้าทีมเราจะดีหรือเปล่านะ "
" ไม่หรอก แบบนั้นแหละดีแล้วครับ ขืนมีเจ้าคนแบบนั้นอยู่เรื่องที่จะชนะมนุษย์ต่างดาวได้ จะพาลไม่ชนะเปล่าๆ"
" พูดจาเข้มงวดจังนะ เมงาเนะคุง" อิจิโนเสะที่ได่ยินแบบนั้นจึงหันไปพูดแซวเมงาเนะ
" เอ่อ คือขอโทษที่ขัดจังหวะสนทนานะครับ แต่ว่า" ระหว่างนั้นคาเบยาม่าที่นั่งหลังสุด ก็พูดเรียกความสนใจพวกเราไปที่เขม
" มีอะไรหรอ" ฟุบุคิที่ได้ยินจึงหันไปถามพร้อมกับโซเมโอกะที่หันหลังข้ามไปมองที่เบาะหลังสักพักจึงตะโกนออกมาเสียงดัง
" หา จริงหรอเนี่ย!!"
" เฮ้ย!! นี่นาย" เมื่อพวกเราหันไปดูก็เจอกับคนที่เป็นหัวข้อบทสนทนาเมื่อครู่นั่งหลบอยู่
' มาจริงๆด้วยสินะ' เธอได้แต่คิดในใจ
" อะไรกัน โคงุเระคุง" ฮารุนะจึงหันไปเรียกโคงุเระทันที
" ชิๆๆๆๆ"
ถ้ามาขนาดนี้ก็คงต้องรับเข้าทีมแล้วล่ะ ขออย่างเดียว แค่เขาอย่ามาแกล้งเธอก็พอ
และเพราะโคงุเระที่แอบขึ้นรถอินาสึมะคาราวานมาโดยไม่บอกทำให้ต้องหยุดเดินทางกะทันหัน เพื่อให้โค้ชฮิโตมิโกะโทรศัพท์ติดต่อกับโค้ชของมังยูจิเรื่องการจะให้โคงุเระมากับพวกเราหรือจะส่งตัวกลับไป คุริมัตสึที่ไม่เห็นด้วยกับการรับโคงุเระมาเป็นสมาชิกจึงคัดค้านทันที
" ผมขอคัดค้านครับเจ้าคนพรรค์นี้ ไม่เอา!!"
ทั้งที่ตัวเองกำลังตกเป็นหัวข้อบทสนทนา แต่เจ้าตัวกลับไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไรทั้งสิ้น ตอนแรกเธอก็คิดว่าเขาจะนั่งรอเฉยๆ แต่ที่ไหนได้ เขากำลังนั่งเขียนอะไรอยู่
" เอ้ยยย! เรนะจังของฉันน ฮืออ มีหนวดด้วยอ่าา ฮือออ" จนมีเสียงตะโกนนั่นล่ะ เธอถึงรู้ว่านั่นคือตุ๊กตาของเมงาเนะคุง
" ชิๆๆๆๆๆ" แถมพอเห็นเจ้าของตกใจก็หัวเราะอีก จริงๆเลยนะ
" ผมก็ขอคัดค้านเรื่องที่จะให้เจ้าคนพรรค์นี้เข้ามาเป็นสมาชิกไรมงอิเลฟเว่นครับ!" พอเป็นแบบนั้นเมงาเนะก็เสนอตัวคัดค้านอีกคน
" ชิ กะอีแค่ของเล่นน่ะ"
" ห๋า!! ว๊ากกก"
และในตอนที่พวกเราสนใจสองคนนั้นเสียงร้องของคุริมัตสึก็ดังขึ้นอีก เธอกับเอนโดจึงถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้น
" เกิดอะไรขึ้น"
" คราวนี้อะไรอีกล่ะ"
" ฮือออ นิตยสารของฉันนน"
เขาจึงหยิบนิตยสารฟุตบอลที่ถูกเขียนขึ้นมาให้เราดู และก่อนที่จะเกิดเรื่องวุ่นวายเพราะการแกล้งของโคงุเระ เสียงของฮารุนะก็ดังขึ้น
" โคงุเระคุง!! "
" ...."
" ขอโทษทุกคนสะ ถ้าไม่ขอโทษละก็คงต้องให้เธอกลับไปมังยูจิแล้วล่ะ"
" อ่าา ขอโทษนะ" เขาจึงยอมขอโทษออกมา
" น่าๆๆ เจ้าตัวเขาก็ขอโทษแล้วน่ะ นะเมงาเนะ คุริมัตสึ" เอนโดที่เห็นว่าเรื่องสงบแล้ว จึงเดินเข้าไปช่วยพูดกับคุริมัตสึและเมงาเนะไม่ให้โกรธโคงุอระคุง
" ถ้ากัปตันพูดแบบนั้นก็ช่วยไม่ได้อ่า"
และในตอนนั้นโค้ชที่คุยโทรศัพท์เสร็จแล้วก็เดินขึ้นมาเพื่อบอกว่าจะเดินทางต่อ พวกเราจึงจะไปนั่งตามที่ตนเอง แต่เอนโดที่กำลังจะเดินกลับมาก็ล้มไปสะก่อนจะถึงที่นั่ง
" เอาล่ะ ออกเดินทางกันได้แล้ว"
" ดีล่ะ ออกเดินทางกันเลย!! "
โครมม!!
" เอนโดคุง"
" เอนโด"
" ชิๆๆๆๆ"
และเจ้าคนทำก็วิ่งไปหนีหัวเราะอยู่ที่เบาะหน้า ทำให้เอนโดได้แต่ตะโกนออกมาด้วยความเจ็บใจ
" โคงุเระ!!!!"
หลังจากจัดการเรื่องปัญหาของโคงุเระเสร็จ พวกเราก็ออกเดินทางกันต่อ โดยให้โคงุเระนั่งกับโดม่อนและอิจิโนเสะ เพราะว่าพวกเขาเป็นคนที่ดูสบายๆสุดแล้ว ไม่น่าจะถือสากับเรื่องการแกล้งของโคงุเระ แต่ในระหว่างการเดินทางนั้น เสียงของโค้ชก็ดังขึ้นดึงความสนใจของพวกเราไป และเรื่องที่โค้ชพูดนั้นก็ทำให้พวกเราหลายคนถึงกับออกอาการไมาพอใจอย่างมาก
" จากคุณฮิบิกิหรอ คาเงยาม่าหลบหนีไป และก่อตั้งโรงเรียนชินเทย์โคคุที่เอฮิเมะ!"
" ว่าไงนะ!"
" ยังไม่เข็ดอีกหรอเนี่ย ทำเรื่องแบบนั้นน่ะ โถ่เว้ย!" โซเมโอกะที่ได้ยินแบบนั้นจึงตะโกนออกมา
" แถมยังชื่อชินเทย์โคคุด้วย" โดม่อนที่เคยอยู่เทย์โคคุกับคิโดพูดขึ้น เขาคงไม่คิดว่าคาเงยาม่าจะใช้ชื่อนี้ในการตั้งโรงเรียนใหม่
" ยูโตะ ใจเย็นก่อนนะ" เธอจึงรีบหันไปดูคนข้างๆทันที คิโดดูท่าทางจะโกรธมาก เธอจึงรีบแตะไหล่ของเขาแล้วบอกให้เขาใจเย็นลง
" คิโดหรอ" โทโกะที่เห็นท่าทางนั้นจึงหันมาถาม
" ดีล่ะ งั้นเราไปที่เอฮิเมะกันเถอะ!" เอนโดจึงพูดขึ้นมา ว่าให้รีบไปที่นั่นทันทีตามที่เมลล์ส่งมาเพื่อจัดการกับเรื่องนี้
" อ่า ต้องบดขยี้เรื่องที่คาเงยาม่ากำลังทำให้แหลก!"
" จริงด้วย อภัยให้หมอนั่นไม่ได้!"
โดม่อนกับนัตสึมิที่เห็นด้วยกับเอนโดจึงสนับสนุนความคิดของเขา เรื่องที่จะไปเอฮิเมะเพื่อจัดการกับคาเงยาม่า
" นี่ คาเงยาม่า คืออดีตรองประธานสมาคมฟุตบอลม.ต้นใช่ม้า" โทโกะที่ไม่ได้รู้เรื่องของคาเงยาม่าจึงถามขึ้นมา
" ใช่ และเคยเป็นผู้นำของโรงเรียนเทย์โคขุ ซึ่งเป็นทีมของพวกเราด้วย"
" ทำไมถึงต้องจัดการคนแบบนั้นด้วยล่ะ"
" เพราะว่าหมอนั่นน่ะ เป็นคนที่เอาชนะโดยไม่เลือกวิธีการน่ะสิ"
" แถมยังเอาแต่หลอกใช้คนอื่น ทำลายทีมคู่แข่ง โดยไม่ให้มือตัวเองแปดเปื้อนด้วย"
" สกปรกจัง"
" อ่า เป็นผู้ชายที่เหมือนกับสวมชุดแห่งความสกปรกเลยล่ะ"
" ไม่ใช่แค่นั้นนะ เจ้านั่นยังสร้างน้ำเทพอวาขึ้นมาเพื่อชัยชนะ"
" น้ำเทพอควาหรอ"
" เป็นสิ่งที่ช่วยเปลี่ยนร่างกายของมนุษย์จากพื้นฐานไปจนถึงขอบเขตของพระเจ้า" น่ำเสียงของคาเซมารุดูแปลกไป เหมือนเขากำลังเศร้าอยู่เลยนะ
" ผลสุดท้ายก็เลยทำให้คาเงบาม่าต้องถูกจับ" สุดท้ายคนที่กล่าวปิดก็เป็นนัตสึมิที่นั่งฟังอยู่
" หมอนั่นน่ะหนีออกมาได้ แสดงว่า"
" คงคิดจะใช้ฟุตบอลวางแผนทำอะไรสักอย่างอยู่แน่ๆ"
แต่ในระหว่างที่พวกเรากำลังคุยกันนั้นเสียงร้องของคาเบยาม่าก็ดังมาจากทางเบาะหลัง
" อู้ยยย"
" มีอะไรหรอคาเบยาม่า" เอนโดจึงหันไปถาม ก่อนที่คาเบยาม่าจะหันหน้าที่มีรอยเขียนด้วยปากกาเมจิกมาให้ดู
"โคงุเระคุงใจร้ายที่สุดเลยครับ ดูนี่ดิ"
นั่นจึงทำให้สมาชิกในรถทุกคนเกิดเสียงหัวเราะออกมา ขอโทษนะแต่เธอก็หยุดหัวเราะไม่ได้จริงๆ
ฮ่าาาๆๆๆ
" อาศัยจังหวะตอนที่นอนหลับแล้วทำไมทุกคนต้องหัวเราะแบบนั้นด้วยล่ะ"
" ไม่ได้หัวเราะสักหน่อย"
" ชิๆๆๆ"
" โคงุเระคุง รัดเข็มขัดเดี๋ยวนี้เลย แล้วก็อย่าลุกออกจากที่ด้วย ถ้าทำไม่ได้ก็ลงจากรถไปสะ"
" เหลือเกินจริงๆเลยนะ "
ฮารุนะที่เห็นว่าโคงุเระไปแกล้งคนอื่นอีกแล้ว จึงลุกจากที่นั่งมาดุเขาโดยบอกว่าถ้าไม่นั่งดีๆ จะต้องลงจากรถไป เขาจึงยอมนั่งเงียบๆ แต่พอฮารุนะนั่งลงไปบนที่นั่งของเธอ ก็เกิดเสียงแปลกๆดังออกมา เหมือนกับคนผายลมจนทำให้ทั้งรถต่างเงียบกริบพร้อมกับมองไปที่เสียงนั้น และหลังจากนั้นเสียงตะโกนของฮารุนะก็ดังขึ้นอีกครั้ง
" อื้ยย!!! โคงุเระคุงง!!!!!"
ตอนนี้พวกเราเดินทางมาถึงเอฮิเมะแล้ว แต่ก่อนจะไปที่โรงเรียนชินเทย์โคคุ โค้ชก็ให้จอดรถหยุดพักกันที่ร้านค้าแถวๆนั้นก่อน เพื่อที่จะซื้อของและอาหารเอาไว้ทาน
" ฉันอยากกินไอติมจัง"
" เธอก็ซื้อสิโทโกะ"
" ถ้าอย่างนั้น เธอไปคิดเงินก่อนเลยนะ ฉันขอไปดูไอติมก่อน"
" อื้ม"
เธอกับโทโกะได้มาซื้อขนมไว้ทานบนรถ แต่ว่าโทโกะก็อยากทานไอติมขึ้นมาเลยเดินแยกกัน เธอกะว่าจะไปคิดเงินก่อน แต่ระหว่างทางจะไปที่เคาท์เตอร์ก็เห็นคิโดยืนนิ่งอยู่หน้าตู้ขายน้ำ ขนาดเดินเข้าไปใกล้ยังไม่รู้ตัวจึงแกล้งหยิบขวดน้ำชาในตู้มาแนบแก้มเขา จนเจ้าตัวสะดุ้งแล้วหันมามองเธอ
" ทำอะไรของเธอ"
" ก็เห็นเหม่อไง เลยช่วยให้หายเหม่อ"
" ฉันแค่คิดอะไรนิดหน่อย"
" เรื่องของคาเงยาม่าน่ะหรอ"
" ก็นะ"
" อย่าคิดมากสิ นี่ตอนนี้เราก็ได้เพื่อนร่วมทีมเก่งๆมาหลายคนเลยนะ ฉันเชื่อว่าเราต้องเอาชนะเขาได้แน่"
" นั่นสินะ ไม่ว่าเขาจะมีแผนการอะไรก็ตาม ฉันจะไม่ยอมให้เขาทำมันสำเร็จแน่ๆ"
" ไปจ่ายตังกันดีกว่านะ เอ้า น้ำชาที่นายชอบกิน"
" จำได้ด้วยหรอ"
" ก็เห็นกินอยู่แค่ยี่ห้อเดียว"
" ฮึ"
แต่พอหลังจากที่เราจ่ายตังเสร็จก็ได้ยินเสียงดังมาทางด้านข้างร้านค้าที่เป็นช่องว่างให้จอดรถได้ พวกเราจึงวิ่งไปรวมกับคนอื่นๆ จนเจอกับเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ และพอเห็นพวกเรามารวมกันจึงได้ยอมพูดออกมา
" ช้าจริง กว่าจะมาถึงเอฮิเมะได้นะ"
" ใครน่ะ"
ในระหว่างที่พวกเรากำลังสงสัยอยู่ โค้ชก็เดินเข้าไปพูดกับเด็กคนนั้นเรื่องที่เขาเป็นคนเรียกพวกเรามา
" เธอ! เป็นนักเรียนของชินเทย์โคคุล่ะสินะ ทางนั้นต่างหากที่ไม่ช้าไปหน่อยหรอ ใช้เมลปลอมเรียกคนอื่นมา แต่พึ่งมาปรากฏตัวเอาป่านนี้"
" โค้ช เมลปลอมหรอ"
" การที่พวกเราถูกนำทางมาจนถึงเอฮิเมะนี่ได้ ก็เพราะเมลของคุณฮิบิกิที่เราได้รับเป็นของปลอม"
" เอ๋!"
" ฉันตรวจสอบเรียบร้อยแล้วล่ะ ทำไมถึงต้องโกหกเรื่องที่สามารถจับได้ทันทีด้วย" โค้ชจึงหันไปถามเด็กคนนั้นอีกครั้ง
" ฉันชื่อว่าฟุโด อากิโอะ ถ้าฉันใช้ชื่อฉันเมลไปหาจะยอมมาที่นี่หรอ เพราะใช้ชื่อฮิบิกิหรอกถึงได้ยอมมาที่เอฮิเมะ เพราะอยากตรวจสอบหลายๆเรื่องใช่ไหมล่ะ"
" นั่นสินะ ว่าแต่เป้าหมายของเธอน่ะคืออะไรกัน "
" อะไรกันก็แค่อยากจะเชิญพวกนายไปที่ชินเทย์โคคุเท่านั้นเอง นายน่ะชื่อคิโด ยูโตะสินะ ทีมของฉันมีแขกพิเศษสำหรับนายอยู่ด้วย" พอพูดจบเขาก็หันมามองที่คิโด
" แขกพิเศษหรอ"
" อื้ออ อดีตพรรคพวกโรงเรียนเทย์โคคุไงเล่า"
"ว่าไงนะ! เป็นไปไม่ได้ โรงเรียนเทย์โคคุรู้ถึงความสกปรกของคาเงยาม่าเป็นอย่างดี ไม่มีทางยอมทำตามเจ้านั่นแน่" และเพราะคำพูดของเขาที่ทำให้พวกเราต่างก็ตกใจ ทั้งคิโด เอนโด และโซเมโอกะจึงพูดเถียงออกไปว่าไม่มีทางเป็นไปได้
" ใช่เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด"
" เลิกโกหกห่วยๆสะที"
" อ่อออ ถ้าอย่างนั้นสงสัยฉันจะตาฝาดไปละมั้ง" แต่เขากลับไม่สนใจแถมยังใช้น้ำเสียงที่เหมือนจะยั่วโมโหพูดกลับมา
" แก บอกมานะว่าแกเป็นใคร!"
" เฮ้ๆ ถ้าบอกมันก็ไม่สนุกน่ะสิ ไว้ถึงแล้วก็รู้เองล่ะ"
เพราะคนที่ชื่อฟุโดพูดแบบนั้น พวกเราจึงต้องยอมให้เขานั่งรถไปด้วยเพื่อที่จะบอกทางไปที่โรงเรียนเทย์โคคุ
และเพราะต้องให้ฟุโดนั่งที่เบาะหน้าเพื่อบอกทาง เธอจึงย้ายมานั่งกับฟุบุคิและโซเมโอกะ โดยเธอได้ขอนั่งตรงกลางเพื่อที่จะไม่ให้โคงุเระมาแกล้งเธอได้ ถึงภายนอกเธอจะทำตัวนิ่งๆเหมือนไม่กลัว แต่ในใจเธอน่ะบอกเลยว่าไม่ชอบอย่างแรงเลยกับการโดนแกล้ง
" เป็นอะไรหรอครับซากุระจัง"
" เอ๊ะ เปล่าจ้ะ ไม่ได้เป็นอะไร" ก็แค่ระแวงว่าด้านหลังเจ้าเด็กนั่นจะวางแผนอะไรไว้อีก
" ผมนึกว่าคุณกลัวสะอีก"
" ฉันจะกลัวอะไรล่ะฟุบุคิคุง"
" ก็กลัวโดนโคงุเระคุงแกล้..อุบบ"ยังไม่ทันที่เขาจะได้พูอะไรต่อเธอก็รีบปิดปากทันที ไม่ได้นะถ้าเด็กนั้นรู้เธอก็โดนแกล้งน่ะสิ เธอไม่ใช่คิโดหรือโกเอนจินะที่ฉลาดจนดักทางคนที่แกล้งได้หมดน่ะ
" อย่าพูดค่ะ"
" ใช่จริงๆสินะครับ"
" ก็ค่ะ เพราะงั้นอย่าพูดนะคะ"
" ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมไม่ยอมให้ซากุระจังโดนแกล้งอยู่แล้ว" ฟุบุคิพูดพร้อมกับยิ้มบางๆให้เธอ
" อ๊ะ.." เพราะคำพูดของฟุบุคิเมื่อกี้ที่ทำให้เธอพูดไม่ออก แถมใบหน้าก็รู้สึกร้อนๆขึ้นมาด้วย บ้าจริง หยุดเขินเดี๋ยวนี้เลยซากุระ!!
" ข ขอบคุณนะฟุบุคิคุง"
" ครับ"
" เฮ้ยๆ อย่ามาหวานแถวนี้นะเฟ้ย" แต่เธอคงจะลืมไปว่าตอนนี้เรานั่งกันสามคน และทั้งหมดโซเมโอกะก็ได้ยินด้วย
" อะไรเล่าโซเมโอกะคุง" ไม่ได้หวานค่ะ จริงๆนะ
" หน้าแดงแล้วเธอน่ะ" แต่เขาก็ยังไม่หยุดล้อเธอ
" ดูผิดแล้ว ใครหน้าแดงไม่มีสักหน่อย"
" หรอๆๆๆ"
" โซเมโอกะคุง อย่าแกล้งซากุระจังสิครับ" และการเถียงกันของเธอกับโซเมโอกะก็จบลงด้วยการห้ามทัพของฟุบุคิ
ตอนนี้พวกเราอินาสึมะคาราวาน ก็ได้มารวมกันอยู่ที่ท่าเรือแห่งหนึ่งตามเส้นทางที่ฟุโดบอก แต่เมื่อลงมาจากรถกลับไม่เห็นโรงเรียนชินเทย์โคคุเลย เห็นแต่แม่น้ำที่อยู่ด้านหน้าเพียงเท่านั้น
" ไหนล่ะโรงเรียนชินเทย์โคคุน่ะ"
" ไม่เห็นจะมีโรงเรียนอยู่เลยไม่ใช่หรอ" เอนโดจึงถามขึ้นมาเมื่อไม่เห็นโรงเรียนอะไรเลย
" นี่แกหลอกพวกเรางั้นหรอเนี่ย!"
" โซเมโอกะ ใจเย็นก่อนสิ" เธอที่เห็นโซเมโอกะจะไปหาเรื่องฟุโดจึงรีบห้ามไว้
" เฮ้อ ใจร้อนกันเหลือเกินนะ ถ้าโรงเรียนชินเทย์โคคุก็อยู่นั่นไง"
ทันทีที่ฟุโดพูดจบก็มีเสียงดังมาจากแม่น้ำด้านหน้าพวกเรา และเสียงนั้นก็มาจากสิ่งก่อสร้างขนาดยักษ์สีดำที่โผล่ขึ้นมาจากใต้น้ำ
เห??!!!
สุดยอดด!!! เรือดำน้ำหรอ
" นั่นมัน เรือดำน้ำหรอ"
และยังไม่ทันที่ทุกคนจะหายตกตะลึง ประตูของวัตถุนั้นก็เปิดออก คนที่เดินออกมาคือ คาเงยาม่า เรย์จิ
" ค คาเงยาม่า"
" ไม่ได้เจอกันนานเลยนะเอนโด แล้วก็นายคิโด"
" คาเงยาม่า"
" คราวนี้ไม่เรียกท่านผู้นำแล้วหรอ" น้ำเสียงของเขาดูเหมือนจะเสียใจหน่อยๆ แต่ก็น่าจะเป็นการแกล้งทำมากกว่า
" คราวนี้แกคิดจะวางแผนอะไรอีก"
"แผนการของฉันพวกแกไม่มีวันเข้าใจหรอก รวมถึงความหมายของการตั้งโรงเรียนชินเทย์โคคุด้วย ถ้าหากไม่หนีไปจากฉันแกอาจจะเข้าใจก็ได้"
"ฉันน่ะไม่ได้หนีนะ แค่ตัดขาดจากแกเท่านั้นเอง"
ในตอนนั้นโค้ชฮิโตมิโกะก็ถามคำถามที่ทำให้พวกเราทุกคนต่างตกใจ เพราะไม่คิดว่าคาเงยาม่าจะเกี่ยวข้องกับโรงเรียนเอเลีย
"คาเงยาม่า เรย์จิ นายเกี่ยวข้องอะไรกับโรงเรียนเอเลีย"
"โค้ชคิระ ฮิโตมิโกะสินะ นั่นสินะ แต่เรื่องที่ฉันขอยืมกำลังของจักรพรรดิเอเลียน่ะเป็นความจริง"
"จักรพรรดิเอเลียหรอ" เอนโดจึงได้ถามออกมา เพราะพวกเรารู้แค่ว่ามีโรงเรียนเอเลีย แต่ไม่คิดว่าจะมีคนที่คอยอยู่เบื้องหลัง
"หมอนั่นเป็นใครกันน่ะ"
"บอสของมนุษย์ต่างดาวหรอครับ"
ตอนที่คุยกันอยู่ คาเงยาม่าก็หันมาพูดกับคิโดและเดินเข้าไปด้านในของโรงเรียนชินเทย์โคคุ
"เอ้าคิโด ฉันจะให้แกได้เจอกับเพื่อนเก่านะ"
"หนอย!!"
"คิโด!!"
"ยูโตะ"
"ฉันก็จะไปด้วย"
"เฮ้!!"
"ถ้าเอนโดไป ฉันก็จะไป"
คิโดจึงวิ่งตามเข้าไปด้านใน และเอนโดจึงตามเข้าด้วย โทโกะที่เห็นแบบนั้นก็จะตามเข้าไปแต่ว่าฟุโดเข้ามาขวางไว้ก่อน
"เธอนี่ไม่รู้จักคิดเลยนะ คิดจะไปยุ่มย่ามกับการพบกันอันแสนประทับใจงั้นหรอ ถ้ายังพอมีหัวคิดอยู่บ้างก็รออยู่ที่นี่เถอะ"
พอพูดเสร็จก็เดินเข้าไปข้างในทันที
" หนอย! หมอนั่น น่าหมั่นไส้ชะมัดเลย!"
" ใจเย็นๆก่อนโทโกะ พวกเรารอข้างนอกดีกว่านะ" เธอจึงรีบเข้าไปห้ามไม่ให้โทโกะเข้าไป ในใจก็ได้แต่เป็นห่วงคิโด จะให้ตามไปก็คงไม่ได้ หวังว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะ
…………………………………………………………………
การตรวจร่างกายผ่านไปแล้ว แต่ต้องเขียนบันทึกผลค่ะ555555 แต่ยังต้องมีการเรียนแบบทฤษฎีทุกวันศุกร์ บอกเลยค่ะยากมาก เพราะมันคือการปฏิบัติ พอมาเรียนออนไลน์มันไม่เห็นของจริง การจะฝึกทำจึงยากมากๆ แถมงานที่สั่งก็เยอะด้วย55555 จึงมาได้แค่นี้ แต่จะพยายามมาแต่งนะคะ ถ้างานเสร็จอาจจะว่างมากขึ้น
ขอบคุณนะคะ
ความคิดเห็น