คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : แข่งกับเซอุส ( แก้ไข )
วันนี้สินะ ที่ต้องแข่งกับเซอุส ตอนดูในการ์ตูนก็ลุ้นว่าจะเจอกับอะไร พอมาอยู่ในสถานการณ์จริงมันตื่นเต้นกว่าเดิมอีก แต่ก็เป็นห่วงทุกคนนะกลัวร่างกายจะบาดเจ็บมากเกินไป ถึงเอนโดจะทำหัตถ์มารสยบฟ้าได้และชนะในตอนหลังก็เถอะ แต่หลังจากนี้นี่แหละ งานหนัก
" ซากุระ มาทานข้าวเช้าได้แล้วนะ"
" คับบ"
" วันนี้ไรมงแข่งรอบชิงกับเซอุสแล้วสินะ"
" ใช่แล้วแม่ นี่เดี๋ยวก็ต้องออกไปแล้วล่ะ"
" ว่าแต่ที่คิโดคุงย้ายมาที่ไรมงเป็นเรื่องจริงหรอ"
" หนูนึกว่าแม่รู้แล้วสะอีก ฮะๆๆ คิโดย้ายมานานแล้ว ตั้งแต่นัดที่แข่งกับเซนบะยาม่าน่ะคับ"
" แม่ก็ว่าจะถาม แต่ดันลืมนี่สิ"
" ย้ายมานานแล้วล่ะคับ วันนี้ก็จะลงแข่งด้วย"
" เอ๋ อยากไปดูจังนะ"
" ไปดูไหมล่ะแม่"
" ไม่ล่ะ วันนี้ต้องเข้าร้าน กะจะไปดูบัญชีน่ะถึงจะเป็นหุ้นส่วนแต่ถ้าไม่เข้าไปดูหน่อย เดี๋ยวเขาว่าเอา"
" โอเคคับ"
ในตอนนั้นเองเสียงกริ่งที่หน้าบ้านก็ดังขึ้นขัดบทสนทนาของเธอกับแม่
" ซากุระ ชูยะมาน่ะ"
" อ้าว มาแล้วหรอ" มาเร็วจังเลย
" อืม ไปเถอะ เดี๋ยวสาย"
" งั้นเค้าไปแล้วนะ"
" แล้วเจอกันตอนเย็นลูก"
" ค้าบบ ไปกันชูยะ"
" อืม"
โกเอนจิดูเงียบๆไปนะ หรือว่าคิดมากเรื่องยูกะจัง พอเห็นเขาเดินนำหน้าไปก่อนแบบนี้ ก็ไม่อยากให้เวลานั้นมาถึงเลย
ก่อนการแข่ง พวกเราทุกคนที่มารวมกันที่สนามแข่งก็ได้รับแจ้งว่ามีการเปลี่ยนสนามแข่งกะทันหัน
" ศูนย์การแข่งบอกว่ามีการเปลี่ยนสถานที่การแข่งกะทันหัน"
" เปลี่ยนหรอ แล้วไปที่ไหนล่ะ"
" ไปที่" พร้อมกับที่สายตาของทุกคนจ้องไปที่ท้องฟ้าที่เหมือนถูกอะไรบางอย่างปกคลุม
" ห้ะ!"
" อะไรน่ะ"
" อย่าบอกนะ ว่าสเตเดี่ยมที่จะใช้แข่งก็คือ"
" ใช่แล้ว"
" เอ๋"
บ้าไปแล้ว!! นั่นมันสนามแข่งลอยฟ้าหรอ ถามจริงเถอะเจ้าคนที่ชื่อคาเงยาม่าอะไรนั่นมันเงินเหลือใช้หรือยังไงกัน ถึงต้องเล่นใหญ่ขนาดนี้เนี่ย อยากรู้จริงว่าทำงานอะไร ทำไมถึงมีเงินมาทำอะไรบ้าๆแบบนี้ได้ตลอด
ข้างนอกว่าใหญ่แล้ว ข้างในคืออลังการสุดๆเลยล่ะ นี่ต้องใช้งบประมาณเท่าไรกัน ถึงจะสร้างขนาดนี้ได้
" ที่นี่น่ะเหรอ สนามแข่ง"
" โฮ้!! ใหญ่สุดยอดเลย"
" เปลี่ยนสนามแข่งมาใช้สนามของโรงเรียนเซอุสเอาวันแข่งจริงแบบนี้ ฝีมือคาเงยาม่าแน่ เขาต้องการอะไรกัน"
" อ๊ะ คาเงยาม่า"
" ห้ะ!"
ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจ คนอะไรจะรวยขนาดนี้เนี่ย เอ้ย! แต่นี่มันใช่เวลามาคิดเรื่องเงินๆทองๆไหมเล่า
แต่ก่อนที่เธอจะได้คิดไปไกล โค้ชฮิบิกิก็ได้เอ่ยเรียกเอนโดขึ้นมาก่อน ทำให้เธอหันไปสนใจที่เขา
" เอนโด ฉันมีเรื่องจะบอก"
" เอ๊ะ ครับ" เรื่องการตายของคุณตาเอนโดสินะ
" การตายของเอนโด ไดสุเกะ คุณตาของเธอนั้นอาจจะมีคาเงยาม่าเกี่ยวข้องด้วยก็ได้"
" ห้ะ!" ทุกคนที่ได้ฟัง ต่างตกตะลึงกับเรื่องราวที่พึ่งได้รับรู้ โดยเฉพาะเจ้าตัวเอง เพราะเอนโดน่ะ รักอละเคารพคุณตามาก ไม่แปลกที่เขาจะโกรธล่ะนะ
" ตาก็ถูก.."
" อืม"
" เอนโดคุง.."
" โค้ชฮิบิกิ ทำไมมาบอกเอาตอนนี้" นัตสึมิที่รู้เรื่องราวทั้งหมดอยู่แล้ว แต่ไม่อยากให้เอนโดต้องโกรธคาเงยาม่าจึงช่วยปิดบังเรื่องนี้เอาไว้ หันไปถามโค้ช
" ฉันเป็นโค้ชที่แย่มาก ที่ทำให้นักกีฬาวุ่นวายใจก่อนการแข่งขัน แต่ว่าก็คงต้องบอกตอนนี้ล่ะ พวกฉันที่ไม่ได้ลงแข่งรอบชิงฟุตบอลฟรอนเทียร์เพราะฝีมือคาเงยาม่า ช็อคจนลุกไม่ขึ้น สาปแช่งชะตากรรม เคียดแค้น แล้วก็ถอยห่างจากฟุตบอลไป แต่ว่านั่นมันผิดมหันต์ ถูกความแค้นครอบงำจนต้องสูญเสียสิ่งสำคัญ คือฟุตบอลไป ถ้าเกิดว่าฉันให้พวกเธอลงแข่งด้วยความโกรธแค้นคาเงยาม่า ฉันจะลาออกจากการเป็นโค้ช และสละสิทธิ์การแข่ง เพราะฉันไม่อยากจะพรากฟุตบอลที่พวกเธอรักออกไป"
เมื่อโค้ชพูดจบก็พร้อมกับหันไปมองเอนโด
" เอนโดคุง"
" เอนโด!!"
" กัปตัน!!!"
พสกเราทุกคนจึงหันไปเรียกเอนโดที่ตอนนี้กำลังระงับอารมณ์ของตัวเองอยู่
" โค้ชครับ ทุกคน ฉันน่ะมีเพื่อนที่รักฉันถึงขนาดนี้ ได้มาเจอกันเพราะฟุตบอล ฉันแค้นคาเงยาม่าก็จริง แต่ก็ไม่อยากจะลงเล่นทั้งๆแบบนี้ เพราะฟุตบอลสนุกมาก ทั้งตื่นเต้น เพียงบอลแค่ลูกเดียวก็ใส่ความรู้สึกที่เร่าร้อนลงไปได้ เป็นความรู้สึกที่สุดยอดจริงๆ ฉันน่ะ ครั้งนี้ก็จะแข่งด้วยฟุตบอลของพวกเราเหมือนทุกครั้ง จะคว้าแชมป์กับทุกคนเพราะว่าเรารักฟุตบอล!"
" อื้ม!"
" อืม"
" เตรียมตัวกันเถอะทุกคน"
เพราะมีจิตใจที่รักฟุตบอล ไม่ยอมแพ้ และมีพวกพ้องอยู่จึงทำให้พวกเขามาถึงจุดนี้ได้ แม้หลังจากนี้จะมีเหตุการณ์มากมายที่ทำให้เราต้องสูญเสียอะไรหลายๆอย่าง แต่เธอรู้อยู่แล้วว่าพวกเขาจะชนะ และกลับมายืนในสนามเดียวกันอีกครั้ง พร้อมกับสมาชิกใหม่ที่เพิ่มขึ้นมาอีกหลายคน
" ในที่สุดก็มาถึงแล้วรอบชิง ได้ยืนอยู่ในสนามกับทุกคนแบบนี้ ดีใจจนไม่น่าเชื่อเลย ฉันน่ะได้เล่นฟุตบอลกับเพื่อนในทีมนี้น่ะ ฉันดีใจจริงๆเลย ทุกคนในทีมคือพลังให้กับฉัน"
" เอนโดคุงนี่เข้มแข็งจังนะ ถ้าเป็นฉันล่ะก็ คงเสียใจมากแน่ๆ"
" นั่นสิ ทั้งๆที่อยู่ในสภาพหมดหวัง แต่ยิ้มได้แบบนั้น สุดยอดเลย"
" ค่ะ"
" ทั้งๆที่ทำท่าหัตถ์มารสยบฟ้าไม่ได้ รู้ทั้งรู้ว่าท่าไม้ตายของตัวเองอาจจะใช้กับพวกเซอุสไม่ได้ผล แต่ก็ยังไม่ยอมแพ้เลย"
" อื้ม เหมือนทุกครั้ง ครั้งนี้ตั้งใจจะชนะ ใส่สุดแรงที่ตัวเองมีเลย"
ยังไงก็ชนะอยู่แล้วล่ะ พระเอกแพ้ไม่ได้หรอก แต่ก็แอบกังวลเรื่องอาการบาดเจ็บของแต่ละคนเหมือนกันนะ
" เอาล่ะไปวอร์มกันเลย"
" โอ!!!"
" โอ้ย! ลมอะไรเนี่ย"
แต่ก่อนที่พวกเขาจะไปวอร์มร่างกาย ในสนามก็เกิดลมพัดอย่างรุนแรง และเมื่อลมค่อยๆเบาลง สิ่งที่เราเห็นคือสมาชิกทีมเซอุส เจ้าพวกนี้นี่มาแบบคนปกติเขาไม่ได้หรือไงกัน จะเล่นใหญ่ทำไมเนี่ย
คนพวกนั้นใช้สกปรกในการเล่น ตอนนี้ทุกคนในไรมงบาดเจ็บกันหมดแล้ว ตอนดูการ์ตูนว่าโกรธเจ้าพวกนั่นแล้วนะ มาอยู่ในการแข่งจริงแบบนี้ยิ่งโกรธขึ้นไปอีก ใช้วิธีขี้โกงแบบนี้เพื่อเอาชนะเนี่ยนะ ก็รู้อยู่หรอกว่าความสามารถพวกนั้นก็เยอะพอสมควร ยิ่งดื่มน้ำบ้านั่นก็ยิ่งช่วยเพิ่มความสามารถเข้าไปอีก แต่มันน่าภูมิใจหรือไงกัน ชัยชนะที่ได้มาจากการใช้วิธีสกปรกๆแบบนี้น่ะ
ในระหว่างนั้น แอฟรอไดทีก็เตะลูกบอลออกสนาม และขอเวลานอกออกไปจากสนาม
" อ้าว แอฟรอไดทีของทีมเซอุสเตะลูกออกครับ เหมือนจงใจเตะออกครับ"
" ทำไมกันล่ะ"
" ฉันว่ามันแปลกๆนะ"
" ค่ะ ถึงจะประตูนำอยู่ แต่ก็ไม่น่าทำแบบนั้น"
" จริงด้วยสิ การดื่มน้ำระหว่างการแข่งก็เป็นเรื่องสำคัญ แต่การที่ทุกคนเข้าข้างสนามแบบนี้ไม่เคยเห็นเลย"
" ถ้าเป็นคาเงยาม่าล่ะก็ ทั้งสามคนมานี่"
" เครื่องดื่มเมื่อกี้นี้นี่ค่ะ"
" น่าจะใช่"
" น่าอิจฉานะ ถ้าใช้ได้ดื่มน้ำนั่นล่ะก็คงฟิตเปรี๊ยะเลยล่ะมั้ง"
" ได้ยินแล้วล่ะค่ะ"
" ใช่ เหมือนที่คุณนัตสึมิสันนิษฐาน เครื่องดื่มต้องมีความลับซ่อนอยู่แน่"
" ถ้าเป็นหมอนั่น ฉันคิดว่าคงไม่ใช่เรื่องดีหรอก"
" นั่นสินะคะ"
" นี่.."
ตอนนี้พวกเราเมเนเจอร์ได้แอบตามรถเข็นน้ำดื่มของทีมเซอุสเข้ามาด้านใน รู้สึกว่าห้องเก็บน้ำจะอยู่ในสุด แถมยังมีเจ้าหน้าที่ยืนเฝ้าประตูไว้อีกด้วย แสดงว่ามันจะต้องมีความลับอะไรสักอย่างในน้ำนั่นแน่ๆ แต่อยู่ดีๆ ก็มีคนแตะไหล่เธอเสียก่อน
" อ๊ะ.. คุณตำรวจ" เกือบร้องกรี๊ดแล้วไหมล่ะ
" ชู่ว พวกเธอช่วยแกล้งทำเป็นตกใจ แล้วเบี่ยงความสนใจของเจ้าพวกนั่นออกจากประตูสะ ฉันจะเข้าไปข้างในเอง"
" ได้เลยค่ะ"
เรื่องนี้สบายมากค่ะ
" กรี๊ดดดดดด!!!!!! "
ต้องวิ่งอีกเหรอเนี่ย ให้ตายเถอะเธอเกลียดการวิ่งที่สุดเลย
" จับเด็กพวกนั่นให้ที"
" เฮ้ยย! หยุดนะ!!"
" วิ่งเร็วเข้า!!"
โอ้ยย เหนื่อยจะตายแล้ว ทำไมเธอถึงไม่มีความสามารถเหมือนซากุระตัวจริงล่ะเนี่ย วิ่งนิดเดียวก็เหนื่อยแล้ว จะถึงทางออกแล้ว
" น้ำเทพอควา!"
" ใช่ น้ำเทพอควาเป็นแหล่งพลังของพวกเซอุส"
พวกเราที่หนีออกมาได้จึงรีบบอกเรื่องทั้งหมดให้กับพวกเอนโดฟัง ส่วนเธอขอนั่งพักก่อนละกันนะ เหนื่อยมาก
" เป็นเครื่องดื่มที่ช่วยเพิ่มพละกำลังของร่างกาย"
" ยอมไม่ได้ คนๆนั้นน่ะ จะทำให้ฟุตบอลที่พวกเรารักแปดเปื้อนแค่ไหนถึงจะพอ"
ตอนนี้เธอไม่รู้หรอกว่าเอนโดโกรธมากแค่ไหน เพราะเธอน่ะไม่ไหวแล้ว แต่ระหว่างที่นั่งพักอยู่นัิน
" ซากุระ"
" เฮ้อ ห้ะ? อะไรหรอชูยะ" เขามาตอนไหนน่ะ
" เธอดูเหนื่อยๆนะ"
" ก็ต้องเหนื่อยสิ ฉันวิ่งหนีเจ้าพวกนั้นมานี่นา" ทั้งวิ่งทั้งกรี๊ด
" แต่ปกติเธอไม่เหนื่อยง่ายขนาดนี้นะ"
" เอ๊ะ ก็...." จริงด้วย ซากุระตัวจริงเล่นกีฬาเก่งนี่นา
" ไม่ได้ออกกำลังกายนานก็เลยเป็นแบบนี้หรือเปล่า"
" ก็คงใช่"
" งั้น หลังแข่งเสร็จฉันจะพาเธอไปวิ่งละกัน"
วิ่งอีกแล้วหรอ ไม่นะ เธอบอกว่าเธอเกลียดการวิ่งยังไงเล่าาา
" ขอบใจนะ"
ถ้าเราได้ใช้ชีวิตแบบปกติอะนะ
มาถึงตอนนี้ก็ใกล้จะหมดเวลาแล้ว เซอุสนำอยู่3ประตู แต่ตอนนี้เอนโดคุงก็สามารถทำหัตถ์มารสยบฟ้าได้แล้ว ในที่สุดก็ทำได้สะที ในการ์ตูนเหมือนไม่กี่นาที แต่ในนี้นี่นั่งลุ้นสุดๆใจอยากลงสนามเอง แต่ก็รู้ว่าไม่รอดเพราะแค่วิ่งยังเหนื่อย ถ้าให้ลงสนามเธออาจะฟื้นอีกที่ที่โรงพยาบาลก็ได้
บัญญัติเทวะ!!
หัตถ์มารสยบฟ้า!!
" ตอนนี้ล่ะ ทำประตูให้ได้นะ"
เมื่อเอนโดรับลูกได้ จึงส่งลูกต่อไปให้กองหน้าเพื่อทำประตูเพื่อที่จะเอาชนะ โดยในการทำประตูครั้งนี้ใช้ท่าประสานระหว่างโกเอนจิกับคิโด
อัคคีสลาตัน!!!
คู่ประสาน!!
" ทำได้แล้ว!"
ใช้ท่าประสานของทั้งสองคนในการทำแต้มตีเสมอกับเซอุส
" เสมอแล้ว!! อีกแค่ประตูเดียวเราก็จะชนะแล้วทุกคนน"
วิหคเพลิง!!!!
และใช้ท่าที่เป็นท่าใหม่ ที่พบตอนแข่งกับคิโดกาว่าเซชูในการทำแต้มเพื่อเอาชนะ
" ชนะแล้ว!!!!"
" ไชโย!!!"
เฮ้อออ ชนะสะทีลุ้นจนเหนื่อยเลย แต่หลังจากนี้เนี่ยสิ ทุกๆคนคงจะเจอปัญหาที่หนักและเหนื่อยกว่านี้อีกเยอะเลยล่ะ โดยเฉพาะ...
ตอนนี้ทุกคนกำลังนั่งพักหลังจากต้องลงแข่งนัดชิงชนะเลิศที่ถือว่ายากสุดๆ ทำให้แต่ละคนเริ่มหมดแรง เธอที่เตรียมของไว้ให้ทุกๆคนก็เลยต้องยกหน้าที่ปฐมพยาบาลให้อากิไป
" จะต้องไปเจอพวกนั้นแล้วสินะ"
ไม่อยากเจอเลยแฮะ
" วันนี้พวกเราชนะแล้วล่ะ"
ชูยะหรอ....
" อ่า ดีใจด้วยนะ"
เก่งมากๆเลย...
" ไม่ดีใจหรือไง"
" ดีใจสิ"
" งั้นหรอ"
" ชูยะ"
จะต้องจากกันแล้วหรอ
" ว่า"
" เปล่า ไม่มีอะไร"
" ..."
" จะเอาน้ำใช่ไหม เดี๋ยวฉันหยิบให้"
เธอที่ตอนแรกไม่อยากร้อง แต่พอเห็นหน้าเขาก็นึกถึงแต่ภาพที่เขาเดินจากไปในภากนั้นที่เคยดู น้ำตามันก็จะไหลออกมาสะงั้น
" ขอบใจ"
รู้สึกแปลกๆ ที่พอรู้ว่าหลังจากนี้จะไม่ได้เจอกันอีกมันก็เกิดกลัวขึ้นมา ถึงจะรู้ว่ายังไงชูยะก็ต้องกลับมา คนอื่นๆก็เหมือนกัน แต่พอคิดว่าหลังจากนี้จะไม่ได้เจอกันอีก มันก็รู้สึกเสียใจจริงๆนะ ทั้งๆที่มาอยู่ได้ไม่นาน และเป็นแค่โลกการ์ตูน แต่เธอก็ผูกพันกับทุกคนไปแล้ว ไม่อยากที่จะต้องจากทุกคนเลย
" ซากุระ!"
" ห้ะ!!"
" เธอ ร้องไห้ทำไม"
" เปล่า ฉันง่วงนอนก็เลยหาว น้ำตามันเลยไหลน่ะ"
" ไม่ ... เธอเป็นอะไร"
" ไม่เป็นอะไรจริงๆชูยะ อันนี้น้ำดื่มกับผ้าขนหนูของนายกับยูโตะ เดี๋ยวฉันไปล้างหน้าก่อนนะ จะรีบกลับมา"
บ้าจริง เผลอร้องไห้ออกมาจนได้ แค่คิดว่าอาจจะต้องจากกับคนในโลกใดโลกนึง มันก็เสียใจจนร้องไห้ออกมาเอง นี่เธอควรจะทำยังไงดีนะ
..........❤❤❤❤❤❤..........
หายไป10วัน กลับมาล้าววววว ต้องขอโทษทุกคนจริงๆคับ ยอมรับว่ามีความขี้เกียจเข้ามาเลยทำให้ไม่ได้แต่งเลย แต่ก็กลับมาแล้ว555555 อีกไม่กี่วันจะเปิดเทอมแล้วคับทุกคนนน เตรียมจะเป็นเฟรชชี่ น้องใหม่แล้วสิ555555 ยังไงก็ขอให้สนุกกับการอ่านนะคับ
ขอบคุณทุกคอมเมนต์ ทุกการติดตาม และขอบคุณคนอ่านทุกคนคับบ อุ๋งๆๆๆ 55555
ความคิดเห็น