คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : ท่าที่แข่งแกร่งกว่าหัตถ์เทวะ ( แก้ไข )
เข้าที่แสนสดใสอีกวันค่ะทุกคน เมื่อวานนอนเต็มที่วันนี้จึงตื่นเช้ามาอย่างสดใส ทำข้าวกล่องอย่าอารมณ์ดีสุดๆ จนแม่ถามว่าเธอป่วยหรือเปล่า แต่ว่าคงจะมีอยู่คนนึงล่ะนะที่ไม่สดใส
" เอ่อออ เอนโดคุง"
" ทำไมหน้าเป็นแบบนั้นล่ะ"
ก็เอนโดคุงน่ะสิ ทำหน้าเหมือนไม่ได้นอนเลยทั้งคืน
" นั่นสิ เป็นอะไรหรือป่าว"
" ไม่ไหวหรอก ฉันน่ะไม่ไหวหรอก"
" ไม่ไหวหรอ เรื่องอะไรล่ะ"
" พวกนายน่ะ คิดว่าฉันจะรับลูกเตะของเซอุสได้หรือเปล่า"
" ไม่สมกับเป็นนายเลยนะ ทุกทีจะบอกว่าไม่ลองจะรู้ได้ไง แล้วก็จะไปสู้ซึ่งๆหน้าไม่ใช่หรอ"
" รอบชิงครั้งนี้น่ะ เราจะแพ้ไม่ได้เด็ดขาด เพราะงั้นจะมาทำเป็นไม่ลองก็ไม่รู้อีกไม่ได้ เข้าใจหรือยัง" เอ่อออ ไม่ค่อยเข้าใจ แต่ก็เหมือนจะเข้าใจมั้งนะ
" อ่า"
" เอนโด หรือว่านายเสียความมั่นใจจากการแข่งกับคิโดกาว่าเซชูเมื่อวานนี้"
" ก็ไม่เชิงเสียหรอก แตว่ากังวลน่ะ พอคิดว่าจะทำยังไงดีมันก็นอนไม่หลับ"
" เขาน่ะเคยเป็นแบบนี้หรือป่าว"
" ไม่เลย เอนโดคุงแบบนี้ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน"
" เอนโด"
พอมาอยู่ในห้องเรียนเขาก็เอาแต่เหม่อ เธอกับโกเอนจิที่นั่งอยู่ด้านหลังเห็นชัดเลยล่ะ
" เอาล่ะ ใครจะออกมาทำข้อนี้ดี เอนโด เอนโด!!"
" จะอื๋ย! เอนโด!!"
" เหม่ออะไรอยู่ ออกมาทำข้อนี้สิ"
" อ เอ่อ ครับ"
" เอนโดคุง จะไหวไม่เนี่ย"
ตอนนี้เรากลุ่มเมเนเจอร์ต้องมาคุมการฝึกของพวกคนอื่นๆแทนเอนโด เพราะว่าตอนนี้กำละงนั่งประชุมอยู่กับโกเอนจิและคิโดเรื่องท่าไม้ตายใหม่
" พวกกัปตันออกมาช้าจังนะคะ"
" คงจะคุยกันเรื่องหาท่าไม้ตายใหม่ล่ะมั้ง"
" ท่าไม้ตายใหม่หรอคะ"
" ใช่ เอนโดคุงน่ะเป็นพวกไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆอยู่แล้ว เขาจะต้องทำท่าที่แข่งแกร่งกว่าหัตถ์เทวะได้แน่ๆ"
" รุ่นพี่ซากุระ ดูมั่นใจจังนะคะ"
" เอ๋ งั้นหรอ แหะๆๆ"
" แต่ฉันก็คิดว่ากัปตันน่าจะทำได้นะคะ"
" อื้มม"
" อืม ล็อคเรียบร้อย ผ้าเก็บหมดแล้ว ครบ กลับบ้านได้" ตอรนี้เธอกำลังตรวจดูความเรียบร้อยของห้องชมรมก่อนจะกลับบ้านตามปกติ
" ซากุระ ขอบใจสำหรับข้าวกล่องนะ"
" อ้าว คิโดนึกว่ากลับไปแล้ว"
" ฉันไปเอาของที่ห้องเรียนน่ะ"
" อ๋อ แล้วเป็นไงอร่อยไหมข้าวกล่อง"
" อร่อย ยังไงก็ขอบใจนะ ว่าแต่เธอจะกลับแล้วหรอ"
" ใช่ๆ นี่ก็ให้ชูยะรอน่ะ"
" งั้นหรอ"
" มีอะไรหรือเปล่า"
" เปล่าๆ ฉันกลับแล้วนะ เธอก็กลับดีๆล่ะ"
" อื้ม"
ระหว่างกลับบ้านเธอก็ลองถามชูยะดูเรื่องความคืบหน้าของท่าไม้ตายใหม่
" เป็นไงมั่งชูยะ เรื่องท่าไม้ตายใหม่"
" เจอในคัมภีร์ของคุณตา ชื่อท่าหัตถ์มารสยบฟ้า"
" ชื่อเพราะจัง แล้วทำได้ไหมอะ"
" รู้สึกว่าเอนโดจะอ่านออก แต่ก็ไม่เข้าใจจุดสำคัญของท่า ส่วนคิโดก็บอกได้แค่ว่าลูกเตะพวกนั้นรุนแรงมาก"
" ก็มีข้อมูลแค่นั้นจริงๆล่ะนะ แล้วนี้จะไปไหนอีกไหม"
" กลับเลยละกัน ไม่ไหวซ้อมหนักมากช่วงนี้"
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ทุกคนซ้อมหนักกันมาก เพื่อที่จะเอาชนะเซอุสให้ได้
" เอ่อ คือ จะไปไหนกันหรอชูยะ ยูโตะ"
" กะว่าจะไปหาเอนโดน่ะ"
" คิดว่าหมอนั่นคงต้องไปซ้อมท่าใหม่ตายอยู่คนเดียวแน่ๆ"
" อ๋อ งั้นหรอ งั้นฉันไปด้วยสิ"
คิดว่าเขาคงจะซ้อมอยู่ที่ลานหอคอยเหล็กเหมือนเคยสินะ
อยู่นี่จริงๆด้วย การฝึกที่สุดโหดนั่น เอนโดทำได้ยังไงกัน ยางรถนั่นมันหนักมากเลยนะ
" ว่าแล้วว่าต้องทำแบบนี้"
" ทำแบบนี้จะทำหัตถ์มารสยบฟ้าได้หรอ"
" ห้ะ ก็ตอนนี้ฉันทำได้แค่นี้นี่"
" งั้นเดี๋ยวพวกฉันช่วยเอง"
" จริงหรอ"
" ลองเป็นไอบ้าฟุตบอลดูสักครั้งละกัน"
" อาจจะเป็นเคล็ดลับที่ทำให้ชนะเซอุสก็ได้"
สองคนนี้ก็จะฝึกกับเอนโดงั้นหรอเนี่ย
" งั้นฉันขอนั่งห่างๆคอยให้กำลังใจละกันนะ" พอดีไม่อยากโดนลูกหลง บอลอัดหน้าอะนะ แหะๆๆ
ระหว่างที่นั่งดูพวกเขาซ้อมกัน เอนโดที่ตอนนี้น่วมไปทั้งตัวเพราะโดนบอลกับยางรถยนต์กระแทกเอา เธอก็เห็นว่ามีคนสองคนวิ่งมาทางนี้
" อ้าว คุณนัตสึมิ อากิจัง"
" สะบักสะบอมไปทั้งตัวแล้วนะ เลิกซ้อมเดียวนี้เลย"
" ยังไม่ได้ ใครจะไปยอมแพ้ล่ะ"
" อย่ามาห้ามเลย"
" หมอนี่น่ะ ไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้อะไรง่ายๆเพียงเพราะมีคนมาบอกหรอกนะ"
" ฉันจะต้องทำหัตถ์มารสยบฟ้าแล้วเอาไปใช้ในรอยชิงชนะเลิศ ทุกคนน่ะอยากจะชนะไม่ใช่เหรอ งั้นก็ลุยกันต่อเลย"
พวกเราสามคนเลยต้องมานั่งดูสามหนุ่มนั่นซ้อม
" เป็นอะไร คุณนัตสึมิบอกว่าให้คอยดูห่างๆไม่ใช่หรอคะ มีเรื่องอะไรใช่ไหมคะ"
" เปล่าหรอก แค่เป็นห่วงเอนโดคุงน่ะ"
" ที่ผ่านมาเขาก็มุทะลุแบบนี้นั่นล่ะค่ะ ถึงแข่งแกร่งขึ้นมาได้ เชื่อเขาเถอะนะคะ"
" ใช่แล้วล่ะค่ะ เอนโดคุงน่ะเป็นพวกถ้าตั้งใจแล้วก็จะทำให้ได้"
อัคคีสลาตัน!!!
แต่นั่นล่ะ รู้สึกว่าอีกสองคนน่ะซ้อม แต่เอนโดน่าจะโดนอัดมากว่านะ อย่าใช้ท่าไม้ตายแถวนี้สิชูยะ!!
" โค้ชคะ! ขอน้ำแข็งหน่อย"
" พอดีซ้อมหนักไปหน่อยน่ะค่ะ"
สุดท้ายก็ต้องช่วยกันแบกเอนโดมาร้านโค้ชฮิบิกิ เพราะมันใกล้ที่สุดสภาพเอนโดคือไปไกลกว่านี้ไม่ไหวแล้วล่ะ
" บ้าระห่ำเกินตัวอีกแล้วล่ะสิ"
" ไม่ได้บ้านะ ก็แค่ซ้อมเฉยๆ"
" ได้ยินว่ากำลังซ้อมท่ารับลูกแบบใหม่อยู่สินะ"
" อ่า หัตถ์มารสยบฟ้า"
" โอ้"
" โค้ชรู้จักหรอครับ"
" ในที่สุดก็เริ่มฝึกแล้วสินะ"
" โค้ชทำได้หรอครับ"
" ฉันน่ะทำไม่สำเร็จหรอก"
" แต่ถ้าเป็นนายล่ะก็ อาจจะทำสำเร็จก็ได้ พยายามเข้าล่ะ"
" ครับ"
ครืดดด!!!
ระหว่างที่พวกเรากำลังคุยกันอยู่นั้น ก็มีบุคคลใหม่เข้ามาในร้าน
" อ้าว อยู่กันพร้อมหน้าเลยนะ"
" คุณตำรวจ"
" น่วมไปทั้งตัวเลย"
" จะชนะเซอุสได้ แค่นี้ยังน้อย"
" ตั้งใจมันก็ดีอยู่ แต่ถ้ามากเกินไปจนหมกมุ่นอยู่กับการต้องชนะอย่างเดียวจะกลายเป็นคาเงยาม่า"
" คาเงยาม่าหรอ"
" คุณตำรวจไปพบครูฟุยุไคมาน่ะ"
" เอ๋!"
" ก็เพื่อหาตัวคาเงยาม่านั่นล่ะ เรื่องเศร้าของอินาสึมะอิเลฟเว่นรวมถึงเรื่องคานเหล็กที่หล่นลงมาในการแข่งกับเทย์โคคุก็ด้วย การที่จะไขข้อสงสัยพวกนี้ให้กระจ่างได้ มีแต่ต้องรู้จักผู้ชายที่ชื่อคาเงยาม่าให้ดีพอถึงจะเข้าใจได้"
" แล้วรู้อะไรบ้างล่ะครับ"
" เด็กพวกนี้คงอยากรู้นะ เล่าให้ฟังเถอะ"
" เฮ้อ เรื่องมันเริ่มขึ้นเมื่อ 50 ปีก่อน"
" 50 ปีก่อน"
" รู้จักผู้เล่นที่ชื่อคาเงยาม่า โทโกไหม"
" เขาเป็นใครหรอ"
" เมื่อก่อนน่ะ เคยได้ยินว่าเป็นผู้เล่นที่เป็นตัวแทนญี่ปุ่น ใช่ไหมครับ"
" เป็นพ่อของคาเงยาม่า"
" เอ๋!!!"
" ตอนนั้นคาเงยาม่า โทโก ทั้งดังและเก่งแบบสุดๆ ทุกคนคิดว่าเขาจะได้เป็นตัวแทนในการแข่งเวิร์ลแชมเปี้ยนชิพ แต่เพราะเอนโด ไดสุเกะเป็นแกนหลักของทีม เขาจึงไม่ได้เป็นตัวแทน คิดว่าเขาคงช็อคมาก จากนั้นโทโกก็เริ่มฟอร์มแย่ หลายคนบอกว่าเขาเป็นตัวซวย ถ้าอยู่ในทีมก็แพ้ หลังจากนั้นเขาก็หายตัวไป ภรรยาตายด้วยโรค ส่วนคางายาม่าก็อยู่คนเดียว เขาคงคิดว่าฟุตบอลทำให้ครอบครัวของพวกเขาพังพินาศจนเกิดความแค้นฝังใจ จนมันมากขึ้นจนคาดไม่ถึง"
" ต้องชนะเท่านั้น คนแพ้ไม่มีค่าที่จะอยู่ต่อ เป็นคำที่คาเงยาม่าพูดบ่อยมาก" แสดงว่าคิโดคงจะเคยได้ยินคนๆนั้นพูดล่ะสินะ
" ก็เลยทำให้ใครหลายคนต้องเจ็บปวด โกเอนจิ นายก็เป็นหนึ่งในนั้น"
" อะไรนะ"
" อุบัติเหตุของน้องสาว คาดว่าเขาก็มีส่วนเกี่ยวข้อง" ไม่จริงน่ะ
คำบอกเล่าของคุณตำรวจทำให้เราทุกคนที่อยู่ในร้านตกใจกันมาก
" ห้ะ!"
" ชูยะ.."
" อะไรกัน"
" ไม่ให้อภัย จะเป็นสาเหตุอะไรก็ตาม แต่มาทำให้ฟุตบอลแปดเปื้อนแบบนี้มันไม่ถูก"
" แล้วตอนนี้คาเงยาม่าอยู่ไหนล่ะ" ถามถูกต้องเลยคิโด คาเงยาม่าอยู่ที่ไหนกัน
" เรื่องนั้นเรายังไม่รู้หรอก แต่ฟุยุไคพูดถึงเรื่องนึงขึ้นมา เกี่ยวกับโปรเจ็คZ และฟ้า ดูเหมือนว่าโปรเจคนี้กับท้องฟ้าจะเกี่ยวข้องกันอยู่"
" โปรเจ็คZกับท้องฟ้า มันอะไรกันนะ"
" เธอเคยอยู่เทย์โคคุ พอรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้บ้างไหม"
" ไม่เลยครับ"
ตอนนี้พวกเราที่เริ่มเห็นว่าเวลาเริ่มดึกแล้ว จึงแยกย้ายกันกลับบ้านของแต่ละคร
" กลับก่อนนะทุกคน แล้วเจอกันนะ"
" แล้วเจอกัน"
" อ๋อ ยูโตะ พรุ่งนี้กะจะทำคาราเกะ นายจะเพิ่มอะไรไหม"
" แล้วแต่เธอก็ได้"
" โอเคร แล้วเจอกัน บาย"
" บาย"
บรรยากาศระหว่างเธอกับโกเอนจิมันเงียบมากเลย เธอไม่กล้าเรียกเขา เพราะกลัวว่าเขาอาจจะคิดมากเรื่องน้องสาวอยู่ ทำไงได้ เป็นเธอก็คงจะโกรธมากเลยล่ะ แต่ถ้าปล่อยไปเธอก็กลัวเขาจะเครียด เอาไงดี ถามหน่อยละกัน
" ชูยะ เรื่องของยูกะจังน่ะ"
" ฉันไม่เป็นอะไรหรอก"
" เฮ้อ แน่ใจนะ" ปากบอกไหม แต่หน้านายนิ่งมากเลยนะ
" ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกน่า ฉันไม่ใช่คนเจ้าคิดเจ้าแค้นขนาดนั้นนะ"
" ก็ฉันเป็นห่วงความรู้สึกนายนี่ เอางี้ เอาไอความรู้สึกพวกนี้ไปลงกับการแข่งรอบชิง เอาชัยชนะของเราเนี่ยไปตอกหน้ามันเลย ดีไหม"
" ก็ดีนะ"
" ใช่ไหมๆๆ กลับกันเถอะ ดึกแล้ว ไปๆๆ"
.......... ❤❤❤❤❤ ..........
มาแว้ววว จะจบภาคแรกแล้วคับ คือการแข่งฟุตบอลฟรอนเทียร์ จะขึ้นภาคใหม่ก็คือ ภาคโรงเรียนเอเลียแล้ววว ตัวละครที่เราชอบที่สุดกำลังจะมาาาาาาา แอบมีวายนิดๆด้วยนะ เอ๊ะ หรือจะเยอะนะ ก็ต้องรอดูฟิลลิ่งตอนแต่งละกันค่ะ ถ้าสมองโล่งมันก็จะดีหน่อย555555 แต่จะคู่ไหนก็ลองๆดูกันนะคะ อาจจะเป็นคู่ที่กลายคนจิ้นหรือไม่จิ้นก็ได้55555
ก็ช่วงนี้เปิดเทอมแล้วก็ตั้งใจเรียนกันนะคะ (แอบมาอ่านฟิคเราวันละนิดก็ดีนะ555555) ใครอยู่ม.ต้น ก็ตั้งใจเรียน คิดไว้เลยว่าอยากเรียนอะไร ตอนม.4จะได้เลือกสายถูกนะคะ ส่วนใครอยู่ม.ปลาย ยิ่งม.5-ม.6 นี่เราบอกเลยค่ะ อ่านหนังสือเยอะๆ ดูหลายๆเล่ม เผื่อไว้สอบตอนที่จะจบม.6 ตอนที่เราสอบนี่ลากเลือดมาก อ่านจนหัวหมุน ข้อสอบเหมือนขุดมาจากหนังสือที่เราไม่เคยเรียน ทำไมไม่เคยผ่านตาเลย5555 แต่บางอันก็อยู่ในหนังสือค่ะ ถ้าอ่านมาทำได้แน่นอน เราเป็นคนไม่เรียนพิเศษค่ะ อาศัยอาจหนังสือที่พี่ทิ้งไว้ให้ ขอชีทอาจารย์มาอ่าน มาฝึก แต่เราชอบแกทไทยมากกกก สำหรับเรามันง่ายที่สุดแล้ว5555 เราเลยซื้อหนังสือมานั่งทำค่ะ ทำบทความเดิมซ้ำๆ จนกว่าจะถูกแบบไม่ดูเฉลย แล้วค่อยขึ้นบทความใหม่ เราก็เลยได้150 เต็มมาแบบงงๆ แต่อย่าถามแกทอิ้งแพท1แพท2นะคะ ตายเรียบ555555 น้ำตาจะไหล เราเป็นพวกตั้งความหวังสูงค่ะ อย่างเรื่องเกรดตั้งว่าเทอมนี้จะต้อง3.7 เราก็ได้3.6 กว่าๆ คือถึงจะไม่เท่าเป้าหมายที่เราตั้ง แต่เราก็ทำได้มากที่สุดแล้ว มันเหมือนสร้างแรงฮึดให้เราพยายามน่ะค่ะ เราชอบทำแบบนั้นบ่อยๆเลย5555
แล้วก็สำหรับทุกคนๆ สู้ๆนะคะ มันอาจจะเหนื่อยตอนนี้แต่ผลที่ได้มันก็คุ้มค่ากับความเหนื่อยของเรานะคะ
พิมพ์สะเยอะแยะมากมาย สุดท้ายนี้ขอบคุณทุกคอมเมนต์ ทุกการติดตาม และขอบคุณคนอ่านทุกคน
ลืมไป เรื่องนี้คนอ่านถึง1000 คนแล้ว เย้!!!!! ดีใจอะ ขอบคุณทุกๆคนนะคะที่เข้ามาอ่านฟิคของเรา ดีใจมากๆ. ติชมกันได้นะคะ
ความคิดเห็น