คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : อัจฉริยะคืนชีพ
แข่งเสร็จก็ต้องมาซ้อมต่อ เฮ้ออ พวกนายเนี่ย พักกันสักหน่อยก็ได้นะ
" รู้สึกว่ายูโตะจะเข้ากับทุกคนได้ดีเลยนะเนี่ย"
" เอ๋ ทำไมรุ่นพี่ถึงเรียกพี่ชายว่ายูโตะล่ะคะ เห็นปกติเรียกคิโด" ฮารุนะจังที่สงสัยในการเรียกชื่อของคิโดจึงหันมาถามเธอ
" อ๋อ เมื่อวานเขาบอกให้เรียกแบบนั้นน่ะ ฉันก็งงๆนะ แต่ก็เรียกน่ะแหละ5555"
" งั้นหรอคะ แล้วนั่น" เพราะข้างสนามมีเด็กผู้ชายคนหนึ่งมายืนดูนานแล้วล่ะ
" ทำไมหรอ" อิจิโนเสะสินะ เพื่อนของอากิกับโดม่อน
" ไม่รู้สิคะ หรือว่าจะมาเข้าชมรม"
" งั้นหรอ"
แต่เพราะว่าบอลเกิดเด้งออกสนามไปที่คนๆนั้น เอนโดจึงตะโกนให้เขาส่งบอลให้ แต่เขากลับเลี้ยงบอลเข้าไปแล้วยิงประตูได้อย่างสวยงาม
" เล่นฟุตบอลเก่งมากเลยนะ คนๆนั้นน่ะ"
" นั่นสิคะ"
" ใครหรอยูโตะ" ถึงจะรู้อยู่แล้วก็เถอะนะ แต่ต้องตามน้ำไปก่อนอะ
" อิจิโนเสะ คาซึยะ รู้สึกว่าจะเป็นอัจฉริยะด้านวางแผนการเล่น"
" หรอ" ก็เป็นกองกลางเหมือนยูโตะสินะ
" แล้วเขามาหาใครอะ"
" ไม่รู้สิ บอกว่ามาหาเพื่อนที่รู้จักกันน่ะ"
" นี่ ซากุระ"
" ห้ะ ชูยะว่าไง" ทำไมต้องทำหน้าสงสัยขนาดนั้นด้วย
" ทำไมถึงเรียกคิโด ว่ายูโตะล่ะ?"
" อ๋อ ก็ยูโตะให้เรียกแบบนั้นนี่นา"
" แล้วเธอก็เรียก" แล้วทำไมนายต้องดุด้วยเล่า ก็ปกตินี่นา อยู่ไทยเขาก็เรียกชื่อกันทั้งนั้น
" ตอนแรกก็ไม่กล้า แต่ยูโตะบอกว่าเป็นคนให้ฉันเรียกแบบนั้นเองไม่เป็นไร ทำไมอะ เรียกไม่ได้หรอ"
" เฮ้อ ไม่หรอก เรียกไปเถอะ" ทำไมต้องถอนหายใจกันด้วยเนี่ย เหนื่อยอะไรกันขนาดนั้น
" อ่าา อื้ม" แล้วทำไมจะต้องทำหน้าดุด้วยไม่เข้าใจ อ้าว นั่นอากิกับโดม่อนนี่นา
" ความสามารถสูสีกับคิโดเลย ไม่สิอาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ"
" อิจิโนเสะนี่ใช่คนที่โดม่อนเล่าให้ฟังหรือเปล่า"
" ใช่ คนเดียวกันนั่นล่ะ"
" หรอ แต่โดม่อนบอกว่าเขาตายไปแล้วนี่"
ตอนนี้ฉันจึงออกมาดูข้างสนามกับชูยะที่ไม่ได้ลงเล่นด้วยในรอบนี้
" เห็นโดม่อนบอกว่าอิจิโนเสะได้รับอุบัติเหตุจนต้องผ่าตัด ไม่รู้จะเล่นฟุตบอลได้ไหม เขาก็เลยบอกเพื่อนๆว่าเขาตายแล้วน่ะ"
" งั้นหรอ" ได้รับอุบัติเหตุตอนเด็กสินะ รู้สึกว่าจะไปช่วยลูกสุนัขเลยโดนรถชนทำให้อาจจะเดินไม่ได้ จนต้องเข้าผ่าตัดและทำกายภาพบำบัด
กลุ่มเมเนเจอร์อย่างเราๆก็ได้แต่นั่งดูข้างสนามเท่านั้น อ่าอยากเล่นนะ แต่ฉันไม่เก่งกีฬานี่สิ
" เล่นกันมาชั่วโมงกว่าแล้วนะคะเนี่ย"
" ก็ไม่อยากแพ้กันทั้งคู่เลยนี่นา"
" ฮะๆๆ เหมือนกันจังเลยนะคะ ภายนอกจะดูต่างกันลิบลับเลย"
" นั่นสินะ เหมือนกันเลยล่ะ"
" ใช่ ตั้งแต่รู้จักกับเอนโด ฉันก็คิดแบบนั้นมาตลอดเลย"
" เอนโดเพื่อเป็นที่ระลึก ฉันมีเรื่องที่อยากจะทำด้วย"
" ได้เลย"
" ช่วยด้วยนะ โดม่อน"
" อย่าบอกนะ ว่าจะทำท่านั้นน่ะ"
" ใช่ ไตรอาชาสวรรค์"
" ไตรอาชาสวรรค์ที่ร่ำลือ ว้าว รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาแล้วสิ"
พวกเราที่เห็นว่าพวกเอนโดกำลังฝึกท่าไตรอาชาสวรรค์ซึ่งเป็นท่าที่อิจิโนเสะเคยฝึกมาก่อนกับโดม่อน แต่ด้วยที่ว่าฝึกกันหลายครั้งก็ยังทำไม่ได้ แถยังเจ็บตัว ก็เลยเตรียมที่จะคอยปฐมพยาบาล
" ทั้งๆที่ไม่ได้นำมาใช้ในการแข่งครั้งนี้ ทำไมต้องทำถึงขนาดนี้ด้วย"
" ไม่เกี่ยวว่าทำไมหรอกนะ พวกเอนโดคุงนะ ก็แค่อยากทำท่านี้ให้สำเร็จเท่านั้นเอง"
" พวกผู้ชายนี่เข้าใจยากจังนะคะ"
" เพราะงั้นเราจึงต้องคอยเอาใจช่วยไงหละ"
" ใช่แล้วหละจ้ะ"
" ค่ะ"
" พยายามเข้าน้าา!!!"
เพราะอิจิโนเสะพึ่งกลับมาญี่ปุ่น เอนโดจึงชวนเขาและทุกๆคนในทีมไปที่บ้าน
" วันนี้ชูยะจะไปบ้านเอนโดหรือเปล่า"
" ไปสิ เธอล่ะ"
" ไปๆ คุยกันกับอากิน่ะว่าจะไปช่วยกันทำอาหาร"
" อืม"
" เฮ้อ ร้านหนังสือเขาจะเอาหนังสือใหม่มาลงหรือยังนะ"
" ยังติดหนังสือนิยายอยู่อีกนะ เธอน่ะ"
" ฮะๆๆ ก็มันชอบนี่นา นิยายนี่ฉันขาดไม่ได้เลยล่ะ"
" สวัสดีค่า เอ๋??"
" อ้าว อากิ"
" อ้าว หนูอากิมาพอดีเลย มาช่วยน้ากับหนูซากุระทำอาหารหน่อยสิจ๊ะ"
" เอ่ออ ค่ะ"
" บอกว่าอยากรู้เรื่องอิจิโนเสะคุง เลยแห่กันมาหมดนั่นเลยล่ะจ้ะ"
" ค่ะ"
" ว่าแต่ซากุระจังมาพร้อมโกเอนจิคุงหรอ"
" ใช่ค่ะ ตอนแรกนึกว่าต้องเดินกลับคนเดียวแล้วสะอีก ฮะๆๆ"
" แล้วมากันทุกคนเลยหรอ"
" ยูโตะไม่ได้มาน่ะ บอกว่าจะไปเยี่ยมพวกเก็นดะคุงที่โรงพยาบาล"
" ยังงั้นหรอ"
" วันนี้ก็จะซ้อมสินะคะ"
" ใช่แล้วล่ะ อิจิโนเสะต้องกลับวันนี้น่ะ"
" พวกเขาต้องทำได้อยู่แล้วหละ"
" นั่นสินะจ๊ะ"
ซ้อมตั้งแต่เช้าจนตอนนี้ใกล้เวลาที่อิจิโนเซะต้องกลับแล้ว แต่ก็ยังทำไม่สำเร็จ
" ฉันจะไปยืนเป็นจุดให้พวกเขาเอง"
" จะดีหรอ อากิ มันอันตรายนะ"
" แต่การจะทำไตรอาชาสวรรค์สำเร็จก็ต้องมีคนยืนเป็นจุดให้นะ"
" เข้าใจแล้วล่ะอากิ"
" อื้ม"
ไตรอาชาสวรรค์!!
" ทำได้แล้ว!!"
" สำเร็จแล้ววว เก่งจริงๆเลยนะ ทุกคน"
ในระหว่างที่พวกเขากำลังดีใจนั้น พวกเราก็เตรียมอุปกรณ์ทำแผลกันพร้อมเลยล่ะ เผื่อเกิดเหตุฉุกเฉินจะได้ช่วยกัน
แต่สุดท้ายแล้วอิจิโนเซะก็ไม่ได้กลับไปอเมริกา เขาเลือกที่จะเล่นฟุตบอลอยู่ที่ญี่ปุ่นกับพวกเราเหมือนเดิม ทุกคนจึงเข้ามามาต้อนรับสมาชิกใหม่ แต่ระหว่างนั้น
" ทุกๆคนนน!!! โอ้ยย เหนื่อยจัง"
" ฮารุนะจัง??"
" คุณโอโตนาชิ"
" ทีมที่เราจะแข่งด้วยต่อไปกำหนดออกมาแล้วค่ะ"
" โรงเรียนไหนหรอ"
" ที่จะมาแข่ง กับเรา คือทีม คิโดกาว่าเซชูค่ะ"
" ห้ะ"
" ห๊า!!! คิโดกาว่าเซชูหรอ!!!!" ทีมเก่าของชูยะสินะเนี่ย
" ชูยะ"
"...."
" ชูยะ!"
"...."
" นี่ โกเอนจิ ชูยะ!!"
" ห้ะ! เสียงดังทำไมซากุระ"
" ฉันเรียกนายตั้งนานแล้ว แต่นายไม่ได้ยินนี่"
" ขอโทษที ฉันคิดอะไรนิดหน่อย แล้วมีอะไรหรอ"
" เมื่อกี้คุณพยาบาลบอกว่าหมดเวลาเยี่ยมแล้ว คงต้องมาพรุ่งนี้แทน"
" จริงด้วย ฉันก็ลืมไปเลยสิ"
" ก็ฉันบอกแล้ว เย็นขนาดนี้คงหมดเวลาเยี่ยมแล้วล่ะ กลับเถอะ"
" อืม"
ตอนนี้เรากำลังเดินกลับจากโรงพยาบาลเพื่อที่จะกลับไปที่บ้าน
" เครียดเรื่องที่จะต้องแข่งกับคิโดกาว่าเซชูหรอ"
" ป่าว"
" เฮ้อออ นี่ รู้หรือเปล่าว่าตอนนี้นายน่ะดูออกง่ายมากนะชูยะ"
" ..."
" คิดมากเรื่องการแข่งจริงๆสินะ"
" ก็นิดหน่อย"
" ต้องแข่งกับทีมที่เคยอยู่นี่นะ ไม่แปลกหรอกที่จะกังวล"
" ฉันน่ะ หนีการแข่งขัน"
" เอ๊ะ"
" การแข่งรอบชิงครั้งนั้น ฉันไม่ได้ลงแข่ง ทีมก็เลยแพ้ ถ้าฉัน.." เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกผิด เขาคงจะเสียใจกับเรื่องนั้นจริงๆ
" นั่นเป็นเพราะนายรีบมาดูยูกะจัง นายไม่ผิดนะ"
" แต่ถึงอย่างนั้น.."
" นายไม่ได้หนีการแข่งชูยะ นายไม่ผิดเลยสักนิด ถ้าเป็นฉัน ฉันก็จะทำเหมือนนายนั่นล่ะ อย่าโทษตัวเอง เข้าใจไหม"
"...."
" ตอนนี้นายอยู่ไรมงแล้ว กลับมาเล่นฟุตบอลอีกครั้งแล้ว อย่าไปนึกถึงมันเลยนะ ตอนนี้นายควรโฟกัสที่การแข่งดีกว่า ทำการแข่งครั้งนี้ให้ดีที่สุด โอเคไหม"
" อืม"
" ต้องชนะนะ"
" ได้เลย"
" กลับมาแล้วคับบ"
" มาทานข้าวมาลูก ชูยะคุงด้วยนะ"
" ครับ"
" เจ้าอ้วนนนน กลับมาแล้วววว"
" เล่นแต่กับแมวนะเราน่ะ"
" พ่อก็ยังเล่นแต่กับแมวเหมือนกันนั่นล่ะ ตอนแรกบอกไม่เลี้ยง มาตอนนี้เป็นลูกรักแล้วสินะ"
" แน่นอน"
" โถ่ พ่ออะ"
" หึๆๆ"
" หัวเราะอะไรชูยะ"
" เปล่านี่" ก็เห็นอยู่ว่าหัวเราะ
" ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้นะครับ แล้วก็ขอบคุณที่ให้คัพเค้กผมด้วย"
" ไม่เป็นไรจ้ะ น้าแบ่งไปเผื่อๆคุณฟุคุกับคุณพ่อของเราด้วยนะ"
" ได้ครับ"
" กลับบ้านดีๆนะจ๊ะ"
" ครับ ฉันกลับล่ะ"
" บายย"
วันที่ xx/xxx/xxxx เวลา 20.35
เหมือนฝันเลย ฉันมาโผล่ในโลกนักเตะแข้งสายฟ้า ได้เดินกลับบ้านพร้อมโกเอนจิ ชูยะ เพราะบ้านข้างกันแล้วยังสนิทจนเรียกชื่อชูยะได้ แถมยังเรียกคิโดว่ายูโตะได้ด้วย บางทีก็มีความคิดอยากอยู่ที่นี่ไปตลอดเลยหละนะ อยากจะอยู่กับทุกคน อยากเป็นเมเนเจอร์ให้ไรมง อยากเดินกลับบ้านพร้อมชูยะ อยากทำอาหารกับอากิให้พวกเอนโดคุง แต่ฉันก็อยากกลับบ้านนะ อยากกลับไปหาทุกคน พ่อแม่ พี่สาว เพื่อนๆ แล้วก็เจ้าเหมียวอีกหลายตัวที่บ้าน เฮ้อออ ทำไมมันทำใจยากจังอะ โอ้ยยย อยากอยู่ก็อยากอยู่ แต่ก็คิดถึงบ้านอ่าาา ฮือออออ อย่าพึ่งมาถึงเลยนะ เวลานั้นหนะ
" เขียนจบแล้วหละ ครั้งแรกเลยนะเนี่ยที่เขียนไดอารี่ จะเขียนได้กี่วันกันนะเรา ฮะๆๆ"
หวังว่าความทรงจำนี้ จะอยู่กับฉันตลอดไปนะ
..........❤❤❤❤❤..........
ช่วงนี้หายไปนาน55555 เตรียมเอกสาร กับไปตรวจร่างกายมาค่ะ เลยไม่ได้มาอัพเลย แต่ก็มาอัพให้แล้วน้าา
ขอบคุณทุกคอมเมนต์ ทุกการติดตาม
และขอบคุณคนอ่านทุกคนครับ
ื
ความคิดเห็น