ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Inazuma eleven ฉันโผล่ในโลกการ์ตูน

    ลำดับตอนที่ #3 : มาเล่นฟุตบอลกันเถอะนะ ( แก้คำ)

    • อัปเดตล่าสุด 22 พ.ค. 66


              08.00

         วันนี้ก็เป็นวันแรกในการที่ฉันต้องเดินมาโรงเรียนตอนนี้ฉันอยู่โรงเรียนไรมงแล้วล่ะ ก่อนมาก็เดินหลงทางอยู่นานกว่าจะเจอทางมาโรงเรียน ใช้เวลาไปนานเลย 

        อืมม ดูจากตู้เก็บรองเท้า ฉันอยู่ม.2 สินะ

     

    เมื่อหันไปทางตู้เก็บรองเท้าข้างๆ ก็เห็นเด็กผู้หญิงผมสั้น ใส่ชุดนักเรียนหญิง และมีโบว์สีเดียวกับเธอยืนอยู่ นั่น คิโนะ อากิ ตัวละครหลักฝ่ายผู้จัดการในเรื่องนี่นา  รู้สึกว่าจะอยู่ห้องเดียวกันกับเอนโดสินะ


        " อ่ะ อากิจัง อรุณสวัสดิ์ค่ะ" เปิดมาก็ได้เจอตัวละครหลักด้วย 

    เธอกล่าวทักทายอากิออกไปก่อน ทำให้ฝ่ายที่ถูกทักหันมามอง และยิ้มให้เธอ พร้อมทักทายกลับ

     

       " อรุณสวัสดิ์จ้ะ ซากุระจัง"


       " จะไปห้องเรียนใช่ไหมคะ งั้นฉันไปด้วยนะ" คิดว่าน่าจะห้องเดียวกันละนะ หรือจะคนละห้อง อย่างน้อยเธอก็ขอเดินตามไปหน่อยละกัน แล้วค่อยๆลองถามดูอีกที 


       " อื้มม" เป็นคนใจดีจริงๆด้วย


         ตอนนี้ก็มาอยู่ในห้องแล้ว เมื่อกี้ทำอะไรเอ๋อๆไปด้วย เพราะไม่รู้ห้องตัวเอง ยืนงงอยู่หน้าห้องจนอากิต้องเดินออกมาตาม พอเข้ามาก็ไม่รู้ว่าที่นั่งตัวเองอยู่ไหน แต่ดีนะหัวหน้าห้องมา บอกว่าจะมีเด็กใหม่มาให้ขยับที่ เธอเลยได้ที่นั่งใหม่อยู่แถวที่สามติดหน้าต่างเลย ดีจัง


      

    ตอนนี้เริ่มคาบโฮมรูมแล้ว อาจารย์ประจำชั้นได้เข้ามาและแนะนำว่าจะมีนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามา ทำให้เพื่อนๆในห้องต่างตื่นเต้นที่จะได้เจอสมาชิกใหม่ น่าจะโกเอนจิไหมนะ ถ้าให้เดา ก็นักเรียนใหม่มีแค่เขานี่นา 


     

    " เอาล่ะ วันนี้มีนักเรียนย้ายมาใหม่นะ แนะนำตัวสิ"  

    อาจารย์เรียกให้นักเรียนใหม่คนนั้นเข้ามา และเธอก็ได้เห็นว่าเขาคนนั้น คือโกเอนจิ อย่างที่เธอเดาไว้เลย ว่าแต่ถ้างั้นที่นั่งเขาก็อยู่หลังเธอน่ะสิ


       " สวัสดีครับ ผมโกเอนจิ ชูยะ" 

     

         เมื่อโกเอนจิแนะนำตัวเสร็จ เอนโดที่นั่งอยู่ด้านหน้าก็ทำสีหน้าตกใจ และตะโกนออกมาท่ามกลางความเงียบของเพื่อนๆในห้องเรียน


      " เอ๋!!  นายย" เอนโดนี่นายจะตกใจใหญ่ไปไหมเนี่ย


      " รู้จักกันหรอ" อาจารย์ที่เห็นเอนโดตะโกนออกมา ก็หันไปถาม ไม่แปลกนะ นายเล่นตะโกนสะดังลั่นออกมาขนาดนั้น ใครก็ต้องสงสัยกันทั้งนั้น 


      " ป เปล่าครับ" เอนโดรีบปฏิเสธอาจารย์ออกไป 


      " งั้นก็นั่งลงก่อน"


      " ครับ"


      " ว่าแต่เธอมาจากคิโดกาว่าเซชูสินะ" อาจารย์หันไปสอบถามโกเอนจิที่ยืนอยู่ข้างๆ 


      " ครับ"


      " งั้นไปนั่งที่ได้ โต๊ะเธออยู่หลังโนซากะนะ" 


      " ชูยะ ทางนี้"

     เธอรีบเรียกเขา เพื่อให้เขามานั่งด้านหลังเธอ อย่างน้อย โกเอนจิก็อยู่ห้องเดียวกับเรา มีเพื่อนล่ะนะ  




      12.14


      " ดีใจจังที่ได้อยู่ห้องเดียวกับชูยะน่ะ" 

        ตอนนี้เป็นเวลาพักเที่ยง เธอจึงเดินมาหาโกเอนจิที่นั่งอยู่โต๊ะด้านหลังทันที ถึงจะมีสีหน้าแปลกใจจากเพื่อนๆคนอื่นมองมา เธอก็ไม่ได้สนใจหรอกนะ ก็ทำไงได้ เธอไม่รู้จักพวกเขานี่นา


      " อืม" 


      " แล้วข้าวเที่ยง..." แต่ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบ เอนโดก็เข้ามาหาเราสองคน และพูดกับโกเอนจิซะก่อน 


      " โกเอนจิ เมื่อวานนี้นะฉันยังไม่ได้แนะนำตัวอย่างเป็นทางการเลย ฉันชื่อ เอนโด มาโมรุ เป็นกัปตันทีมชมรมฟุตบอล เล่นตำแหน่งผู้รักษาประตู นี่นายน่ะมาเข้าชมรมเราไหม ที่คิโดกาว่าเซชูน่ะดังมากเลยเรื่องชมรมฟุตบอลเนี้ย มิน่าลูกเตะของนายถึงได้สุดยอดขนาดนั้นน่ะ"  

    เอนโดแนะนำตัวและพูดกับโกเอนจิถึงเรื่องชมรมฟุตบอลของโรงเรียนเก่า และชมท่าเตะที่เขาได้เห็นไปเมื่อวานด้วยสีหน้าตื่นเต้น


      " ฉันเลิกเล่นฟุตบอลไปแล้ว" โกเอนจิตอบกลับด้วยสีหน้านิ่งๆว่าเขาไม่ได้เล่นฟุตบอลแล้ว ทำให้เอนโดมีสีหน้าสงสัย และสอบถามกลับว่าทำไมถึงเลิกเล่น


      " เอ๋  เลิกเล่นแล้ว ทำไมล่ะ"


      " อย่ามายุ่งกับฉัน"  โกเอนจิพูดและหันหน้าหนีเอนโด ทำให้ฉันรีบหันไปดุุเขานิดหน่อย และขอโทษเอนโดทันที 


      " ชูยะ พูดแบบนี้ไม่ดีเลยนะ ขอโทษแทนชูยะด้วยนะเอนโดคุง คือเขามีเรื่องให้คิดนิดหน่อยน่ะ ส่วนเรื่องชมรมฉันจะช่วยพูดให้ละกันนะ" เพราะว่ารู้อยู่แล้วไง ว่ายังไงชูยะต้องกลับไปแน่ กลับไปเล่นฟุตบอลน่ะ เธอจึงพูดด้วยสีหน้ามั่นใจ


      " เอนโด! ครูฟุยุไค เรียกนายให้ไปหาที่ห้องครูใหญ่น่ะ" 

    ในระหว่างนั้น เสียงเรียกชื่อเอนโดดังมาจากหน้าห้อง ทำให้การสนทนาของเราต้องหยุดไป


      " เอ๋ ห้องครูใหญ่หรอ" เอ็นโดได้หันไปคุยกับเพื่อนนักเรียนในห้องที่มาเรียกเขา


      " เห็นบอกมีเรื่องสำคัญ ฉันมีลางสังหรณ์ไม่ดีเลย อาจจะเกี่ยวกับเรื่องการยุบชมรมก็ได้ "


      " เอ๋!! ยุบชมรม" 


      " ฉันก็พอจะได้ยินข่าวลือเรื่องนั้นมาบ้างนะ" เธอพูดขึ้นมาตอนที่ได้ยินเรื่องยุบชมรม อันที่จริง ไม่ใช่ว่าเธอได้ยินข่าวลือหรอก แต่รู้เนื้อเรื่องเลยล่ะ


      " อย่ามาตลกนะ ใครจะยอมให้ยุบชมรมกันเล่า" เมื่อเขาพูดจบก็รีบวิ่งออกจากห้องไปทันที 


      " เอนโดคุง" 

         เฮ้ออ ไปสะแล้ว ถึงจะรู้อยู่ว่ายังไงก็ไม่โดนยุบหรอก คงจะถูกให้แข่งกับเทย์โคขุล่ะสิ แต่แบบนี้ก็สงสารเอนโดนี่นา อยากช่วยจริงๆนะ


      " เฮ้ออออ อยากให้ถึงวันแข่งเร็วๆจังเลย" ฉันได้แต่ถอนหายใจ และรอวันที่พวกเขาจะได้เล่นฟุตบอลด้วยกันสักที


      " แข่งอะไร"


      " เอ๊ะ เปล่าๆๆ ไม่มีอะไร ว่าแต่จะไปกินข้าวที่ไหนหรอ"


      " คุณฟุคุทำข้าวกล่องให้แล้วกะว่าจะไปดาดฟ้า"


      " อืมม งั้นไปดาดฟ้ากัน"

     ฉันรีบหันไปหยิบข้าวกล่องของตนเอง และจับมือโกเอนจิให้เดินไปที่ดาดฟ้าของตึกเรียน แต่ก็นะ หลงทางตามระเบียบ จนต้องเป็นโกเอนจิ เด็กใหม่ที่พาเธอเดินไปแทน น่าอายสุดๆไปเลย


         ดาดฟ้า

       " ที่ญี่ปุ่นนี่ดีจัง มีดาดฟ้าให้ด้วย ถ้าเป็นที่ไทยล่ะก็ โดนหลังคาปิดหมดเลยหละ มีแค่บางตึกล่ะนะที่จะมีดาดฟ้า" 


         ในที่สุดก็ถึงดาดฟ้าสักที อากาศที่นี่ดีจริงๆนะ ดาดฟ้าที่นี่เป็นที่พักได้ดีเลย แถมคนไม่เยอะด้วย ชอบจัง


       " ที่ไทย? เธอรู้ได้ไง" 

        โกเอนจิทำสีหน้าสงสัย เมื่อเธอพูดถึงประเทศไทย


       " เอ๊ะ !" ซวยล่ะสิ  เผลอพูดไปถึงเรื่องตอนที่อยู่ที่โลกจริง


       " ว่าไง" เขาหันมาถามเธอตรงๆด้วยสีหน้าสงสัย


       " เพื่อน พอดีเพื่อนเล่าให้ฟัง เล่นอินเทอร์เน็ตแล้วเจออะ แหะๆๆ"


       " เพื่อนในเน็ตหรอ"

       

       " ใช่ๆ" เขาจะเชื่อไหมนะ ยิ่งฉลาดๆอยู่ด้วย


       " อันตรายนะ คนในอินเทอร์เน็ตน่ะ หน้าก็ไม่เคยเห็น นิสัยก็ไม่รู้จักจะหลอกหรือเปล่าก็ไม่รู้ อย่าคุยต่อดีกว่า ถ้าเป็นโรคจิตล่ะแย่แน่ แอพอะไรน่ะลบทิ้งไปเลยดีกว่า" โกเอนจิรีบพูดเตือนเธอทันทีด้วยสีหน้าเป็นกังวล เธอได้แต่พยักหน้าตอบรับเขาไป ไม่เห็นต้องเล่นใหญ่ขนาดนั้นเลยนี่นา


       " ม ไม่เล่นแล้วค่ะ"

    เธอตอบรับไปด้วยเสียงอ่อยๆ 


       " ดีมาก" เขาพูด และหันไปทานข้าวต่อ อย่าบอกนะ ว่านายห่วงฉันน่ะ


       " นี่ ชูยะน่ะ ห่วงฉันหรอ" เธอถามออกไปแล้ว แบบไม่ได้คิดเลย แย่แล้ว ปากมันไปไวกว่าสมอง บ้าที่สุดด


       " เอ๊ะ ต้องห่วงสิ เธอเป็นเพื่อนฉันนะ" 

    อะไรกัน ห่วงเพื่อนหรอเนี้ย 


              


    15.45

         ตอนนี้ฉันยืนมองเข้าจากบนตึกเรียน สงสารเอนโดจัง ทั้งบ่ายนี่เห็นเขาเดินหาสมาชิกเข้าทีมตลอดเลย เฮ้อออ อยากช่วยจริงๆนะ แต่ผู้หญิงน่ะเล่นฟุตบอลในทีมผู้ชายไม่ได้นี่สิ ถึงจะซ้อมน่ะได้ แต่ลงแข่งไม่ได้นี่นา

       

       " วันนี้เธอไปรอที่โรงพยาบาลเลยนะ"


       " เอ๊ะ เดี๋ยว แล้วชูยะจะไปไหนหรอ ทำไมไม่ไปพร้อมกันละ " 


        เมื่อเธอได้ยินโกเอนจิพูดแบบนั้นก็รีบหันกลับมาถาม และก็เห็นโกเอนจิสะพายกระเป๋าเตรียมออกจากห้องเรียนแล้ว เธอจึงรีบหยิบกระเป๋าและเดินตามเขาทันที


       " ไป แต่จะไปที่นึงก่อน" เขาหยุดรอเธอ และตอบคำถามที่ถามไป


       " เอ๊ะ ไปที่อื่นก่อนหรอ"

       

       " อืม เธอไปรอที่โรงพยาบาลก่อนเลย"

    เขาพูดและรีบเดินออกไปทันที 


      " เดี๋ยวสิ  ชูยะ!" จะไปไหนของเขาน่ะ แล้วฉันจะไปโรงพยาบาลถูกได้ยังไงกันเล่า

     


            โกเอนจิ Part 


         ตอนนี้เขาแยกกับซากุระ โดยให้เธอไปที่โรงพยาบาลก่อน แต่เขาก็ไม่รู้ว่าเขาจะมาที่ลานหอคอยเหล็กของเมืองอินาสึมะนี่ทำไม


       " ฉันมาทำอะไรที่นี่กันแน่นะ"


       "โกเอนจิ!!!"


       เอนโด ทำไมหมอนั่นมาอยู่ที่นี่ รีบไปก่อนที่หมอนั่นจะพูดเรื่องฟุตบอลดีกว่า

       

        " อ๊า เนี้ยที่นี่นะสุดยอดไปเลยใช่ไหม มันเป็นที่โปรดของฉันมาตั้งแต่เด็กๆแล้วล่ะ แหะๆๆ คือว่า คงได้ยินแล้วใช่ไหม เรื่องซ้อมแข่งกับโรงเรียนเทย์โคคุน่ะ" แข่งกับเทย์โคคุหรอ แบบนั้นไม่น่าใช่การแข่งแล้วล่ะ ไม่เห็นแววจะชนะเลย

     

       " อ เอ่อ แต่ว่าสมาชิกน่ะ มันยังขาดอยู่เลย ฉันเองก็ชวนคนอื่นไปทั่วแล้ว แต่ไม่มีใครมาช่วยเล่นเลย นะ นายน่ะช่วยคิดอีกทีได้มะ " 


    ถึงเขาจะถามแบบนั้น แต่ไม่มีทางที่ฉันจะกลับไปเล่นฟุตบอลอีกครั้งหรอกนะ 

       

       " ขอโทษทีนะ"

       

       " อ้าว ท ทำไม ทำไมถึงเลิกเล่นหละถ้าไม่รังเกียจเล่าให้ฟังได้ไหม มันน่าเสียดายออกนะ ตอนที่ฉันเห็นครั้งแรก ขนฉันนี่ลุกเกรียวเลยล่ะ ที่นายเลิกเล่นน่ะคงจะมีเหตุผลสินะ แต่คงไม่ใช่เพราะเกลียดฟุตบอลใช่ไหม ถ้าไม่ชอบน่ะคงเตะขนาดนั้นไม่ได้หรอก" หมอนี่ พูดมากจริงๆ นายน่ะจะมาเข้าใจอะไรฉันกัน 

        

       " นายน่ะ พูดมากชะมัดเลย"

        " ฉันนะ อยากเล่นฟุตบอลกับนาย ถ้าเราร่วมทีมกัน ต้องเป็นทีมที่แข็งแกร่งแน่เลย" เฮ้อ พอเถอะ ฉันจะไปแล้ว


        " อย่าพูดเรื่องนี้กับฉันอีก"

        

        " งั้น ทำไมเมื่อวานนายถึงเตะบอลล่ะ" เพราะอะไรหรอ ก็คงเพราะเด็กผู้หญิงคนนั้นเหมือนยูกะ ใช่ เหมือนกับน้องสาวของเรา 


        " นายนี่มันเซ้าซี้จริงๆ"


       

               ซากุระ Part 

        ตอนนี้ฉันมาดูเอนโดซ้อมล่ะ อยากช่วยเอนโดจริงๆนะ เห็นเขาซ้อมแบบนั้นแล้วเจ็บแทน ถ้าฉันโดนยางรถแบบนั้นกระแทกคงต้องมีจุกกันไปข้างอ่ะ 

        " เข้าไปช่วยดีไหมนะ อะ นั้นมัน คาเซมารุนี่นาาา" ว้าววว คาเซมารุหละ ฮืออ ในเรื่องตอนที่ฉันดูฉันว่าตัวละครตัวนี้สวยกว่าผู้หญิงอีกนะ 


        " โหดไปหรือเปล่า ฝึกแบบนี้น่ะ"


        " คาเซมารุ"


        " นายนี่ฝึกอะไร ประหลาดจัง" ใช่ ประหลาดมาก


       แล้วเอนโดก็ให้คาเซมารุดูสมุดบันทึกของคุณตา แต่เท่าที่จำได้ คงอ่านไม่ออกอ่ะนะ555555

        

       " ความมุ่งมั่นของนาย ฉันเอาด้วย ฉันจะลุยล่ะ พวกนายล่ะ จะเอายังไง"


       " กัปตัน "


       " เห พวกนาย"


        มาทั้งชมรมเลยมั้งนั่น ฉันคงไม่ต้องเข้าไปแล้วล่ะ สู้ๆล่ะพวกนาย ฉันเอาใจช่วย

       


    ....................❤❤❤❤❤❤❤❤....................

    จบไปอีกหนึ่งตอนนน เย้ แต่งตั้ง2รอบ แต่เราลืมบันทึก ฮืออออ หายหมดเลยงะ ที่แต่งตอนแรกคือชอบมาก แต่หายเกลี้ยง เศร้าเลย ตอนนี้เรารอtcas รอบ4 อยู่ จะรอดไหมก็ไม่รู้ ฮือออ เอาใจช่วยเราด้วยนะ



       

      

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×