คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : มาเล่นฟุตบอลกันเถอะนะ ( แก้คำ)
วันนี้ก็เป็นวันแรกในการที่ฉันต้องเดินมาโรงเรียนตอนนี้ฉันอยู่โรงเรียนไรมงแล้วล่ะ ก่อนมาก็เดินหลงทางอยู่นานกว่าจะเจอทางมาโรงเรียน ใช้เวลาไปนานเลย
อืมม ดูจากตู้เก็บรองเท้า ฉันอยู่ม.2 สินะ
เมื่อหันไปทางตู้เก็บรองเท้าข้างๆ ก็เห็นเด็กผู้หญิงผมสั้น ใส่ชุดนักเรียนหญิง และมีโบว์สีเดียวกับเธอยืนอยู่ นั่น คิโนะ อากิ ตัวละครหลักฝ่ายผู้จัดการในเรื่องนี่นา รู้สึกว่าจะอยู่ห้องเดียวกันกับเอนโดสินะ
" อ่ะ อากิจัง อรุณสวัสดิ์ค่ะ" เปิดมาก็ได้เจอตัวละครหลักด้วย
เธอกล่าวทักทายอากิออกไปก่อน ทำให้ฝ่ายที่ถูกทักหันมามอง และยิ้มให้เธอ พร้อมทักทายกลับ
" อรุณสวัสดิ์จ้ะ ซากุระจัง"
" จะไปห้องเรียนใช่ไหมคะ งั้นฉันไปด้วยนะ" คิดว่าน่าจะห้องเดียวกันละนะ หรือจะคนละห้อง อย่างน้อยเธอก็ขอเดินตามไปหน่อยละกัน แล้วค่อยๆลองถามดูอีกที
" อื้มม" เป็นคนใจดีจริงๆด้วย
ตอนนี้ก็มาอยู่ในห้องแล้ว เมื่อกี้ทำอะไรเอ๋อๆไปด้วย เพราะไม่รู้ห้องตัวเอง ยืนงงอยู่หน้าห้องจนอากิต้องเดินออกมาตาม พอเข้ามาก็ไม่รู้ว่าที่นั่งตัวเองอยู่ไหน แต่ดีนะหัวหน้าห้องมา บอกว่าจะมีเด็กใหม่มาให้ขยับที่ เธอเลยได้ที่นั่งใหม่อยู่แถวที่สามติดหน้าต่างเลย ดีจัง
ตอนนี้เริ่มคาบโฮมรูมแล้ว อาจารย์ประจำชั้นได้เข้ามาและแนะนำว่าจะมีนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามา ทำให้เพื่อนๆในห้องต่างตื่นเต้นที่จะได้เจอสมาชิกใหม่ น่าจะโกเอนจิไหมนะ ถ้าให้เดา ก็นักเรียนใหม่มีแค่เขานี่นา
" เอาล่ะ วันนี้มีนักเรียนย้ายมาใหม่นะ แนะนำตัวสิ"
อาจารย์เรียกให้นักเรียนใหม่คนนั้นเข้ามา และเธอก็ได้เห็นว่าเขาคนนั้น คือโกเอนจิ อย่างที่เธอเดาไว้เลย ว่าแต่ถ้างั้นที่นั่งเขาก็อยู่หลังเธอน่ะสิ
" สวัสดีครับ ผมโกเอนจิ ชูยะ"
เมื่อโกเอนจิแนะนำตัวเสร็จ เอนโดที่นั่งอยู่ด้านหน้าก็ทำสีหน้าตกใจ และตะโกนออกมาท่ามกลางความเงียบของเพื่อนๆในห้องเรียน
" เอ๋!! นายย" เอนโดนี่นายจะตกใจใหญ่ไปไหมเนี่ย
" รู้จักกันหรอ" อาจารย์ที่เห็นเอนโดตะโกนออกมา ก็หันไปถาม ไม่แปลกนะ นายเล่นตะโกนสะดังลั่นออกมาขนาดนั้น ใครก็ต้องสงสัยกันทั้งนั้น
" ป เปล่าครับ" เอนโดรีบปฏิเสธอาจารย์ออกไป
" งั้นก็นั่งลงก่อน"
" ครับ"
" ว่าแต่เธอมาจากคิโดกาว่าเซชูสินะ" อาจารย์หันไปสอบถามโกเอนจิที่ยืนอยู่ข้างๆ
" ครับ"
" งั้นไปนั่งที่ได้ โต๊ะเธออยู่หลังโนซากะนะ"
" ชูยะ ทางนี้"
เธอรีบเรียกเขา เพื่อให้เขามานั่งด้านหลังเธอ อย่างน้อย โกเอนจิก็อยู่ห้องเดียวกับเรา มีเพื่อนล่ะนะ
12.14
" ดีใจจังที่ได้อยู่ห้องเดียวกับชูยะน่ะ"
ตอนนี้เป็นเวลาพักเที่ยง เธอจึงเดินมาหาโกเอนจิที่นั่งอยู่โต๊ะด้านหลังทันที ถึงจะมีสีหน้าแปลกใจจากเพื่อนๆคนอื่นมองมา เธอก็ไม่ได้สนใจหรอกนะ ก็ทำไงได้ เธอไม่รู้จักพวกเขานี่นา
" อืม"
" แล้วข้าวเที่ยง..." แต่ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบ เอนโดก็เข้ามาหาเราสองคน และพูดกับโกเอนจิซะก่อน
" โกเอนจิ เมื่อวานนี้นะฉันยังไม่ได้แนะนำตัวอย่างเป็นทางการเลย ฉันชื่อ เอนโด มาโมรุ เป็นกัปตันทีมชมรมฟุตบอล เล่นตำแหน่งผู้รักษาประตู นี่นายน่ะมาเข้าชมรมเราไหม ที่คิโดกาว่าเซชูน่ะดังมากเลยเรื่องชมรมฟุตบอลเนี้ย มิน่าลูกเตะของนายถึงได้สุดยอดขนาดนั้นน่ะ"
เอนโดแนะนำตัวและพูดกับโกเอนจิถึงเรื่องชมรมฟุตบอลของโรงเรียนเก่า และชมท่าเตะที่เขาได้เห็นไปเมื่อวานด้วยสีหน้าตื่นเต้น
" ฉันเลิกเล่นฟุตบอลไปแล้ว" โกเอนจิตอบกลับด้วยสีหน้านิ่งๆว่าเขาไม่ได้เล่นฟุตบอลแล้ว ทำให้เอนโดมีสีหน้าสงสัย และสอบถามกลับว่าทำไมถึงเลิกเล่น
" เอ๋ เลิกเล่นแล้ว ทำไมล่ะ"
" อย่ามายุ่งกับฉัน" โกเอนจิพูดและหันหน้าหนีเอนโด ทำให้ฉันรีบหันไปดุุเขานิดหน่อย และขอโทษเอนโดทันที
" ชูยะ พูดแบบนี้ไม่ดีเลยนะ ขอโทษแทนชูยะด้วยนะเอนโดคุง คือเขามีเรื่องให้คิดนิดหน่อยน่ะ ส่วนเรื่องชมรมฉันจะช่วยพูดให้ละกันนะ" เพราะว่ารู้อยู่แล้วไง ว่ายังไงชูยะต้องกลับไปแน่ กลับไปเล่นฟุตบอลน่ะ เธอจึงพูดด้วยสีหน้ามั่นใจ
" เอนโด! ครูฟุยุไค เรียกนายให้ไปหาที่ห้องครูใหญ่น่ะ"
ในระหว่างนั้น เสียงเรียกชื่อเอนโดดังมาจากหน้าห้อง ทำให้การสนทนาของเราต้องหยุดไป
" เอ๋ ห้องครูใหญ่หรอ" เอ็นโดได้หันไปคุยกับเพื่อนนักเรียนในห้องที่มาเรียกเขา
" เห็นบอกมีเรื่องสำคัญ ฉันมีลางสังหรณ์ไม่ดีเลย อาจจะเกี่ยวกับเรื่องการยุบชมรมก็ได้ "
" เอ๋!! ยุบชมรม"
" ฉันก็พอจะได้ยินข่าวลือเรื่องนั้นมาบ้างนะ" เธอพูดขึ้นมาตอนที่ได้ยินเรื่องยุบชมรม อันที่จริง ไม่ใช่ว่าเธอได้ยินข่าวลือหรอก แต่รู้เนื้อเรื่องเลยล่ะ
" อย่ามาตลกนะ ใครจะยอมให้ยุบชมรมกันเล่า" เมื่อเขาพูดจบก็รีบวิ่งออกจากห้องไปทันที
" เอนโดคุง"
เฮ้ออ ไปสะแล้ว ถึงจะรู้อยู่ว่ายังไงก็ไม่โดนยุบหรอก คงจะถูกให้แข่งกับเทย์โคขุล่ะสิ แต่แบบนี้ก็สงสารเอนโดนี่นา อยากช่วยจริงๆนะ
" เฮ้ออออ อยากให้ถึงวันแข่งเร็วๆจังเลย" ฉันได้แต่ถอนหายใจ และรอวันที่พวกเขาจะได้เล่นฟุตบอลด้วยกันสักที
" แข่งอะไร"
" เอ๊ะ เปล่าๆๆ ไม่มีอะไร ว่าแต่จะไปกินข้าวที่ไหนหรอ"
" คุณฟุคุทำข้าวกล่องให้แล้วกะว่าจะไปดาดฟ้า"
" อืมม งั้นไปดาดฟ้ากัน"
ฉันรีบหันไปหยิบข้าวกล่องของตนเอง และจับมือโกเอนจิให้เดินไปที่ดาดฟ้าของตึกเรียน แต่ก็นะ หลงทางตามระเบียบ จนต้องเป็นโกเอนจิ เด็กใหม่ที่พาเธอเดินไปแทน น่าอายสุดๆไปเลย
ดาดฟ้า
" ที่ญี่ปุ่นนี่ดีจัง มีดาดฟ้าให้ด้วย ถ้าเป็นที่ไทยล่ะก็ โดนหลังคาปิดหมดเลยหละ มีแค่บางตึกล่ะนะที่จะมีดาดฟ้า"
ในที่สุดก็ถึงดาดฟ้าสักที อากาศที่นี่ดีจริงๆนะ ดาดฟ้าที่นี่เป็นที่พักได้ดีเลย แถมคนไม่เยอะด้วย ชอบจัง
" ที่ไทย? เธอรู้ได้ไง"
โกเอนจิทำสีหน้าสงสัย เมื่อเธอพูดถึงประเทศไทย
" เอ๊ะ !" ซวยล่ะสิ เผลอพูดไปถึงเรื่องตอนที่อยู่ที่โลกจริง
" ว่าไง" เขาหันมาถามเธอตรงๆด้วยสีหน้าสงสัย
" เพื่อน พอดีเพื่อนเล่าให้ฟัง เล่นอินเทอร์เน็ตแล้วเจออะ แหะๆๆ"
" เพื่อนในเน็ตหรอ"
" ใช่ๆ" เขาจะเชื่อไหมนะ ยิ่งฉลาดๆอยู่ด้วย
" อันตรายนะ คนในอินเทอร์เน็ตน่ะ หน้าก็ไม่เคยเห็น นิสัยก็ไม่รู้จักจะหลอกหรือเปล่าก็ไม่รู้ อย่าคุยต่อดีกว่า ถ้าเป็นโรคจิตล่ะแย่แน่ แอพอะไรน่ะลบทิ้งไปเลยดีกว่า" โกเอนจิรีบพูดเตือนเธอทันทีด้วยสีหน้าเป็นกังวล เธอได้แต่พยักหน้าตอบรับเขาไป ไม่เห็นต้องเล่นใหญ่ขนาดนั้นเลยนี่นา
" ม ไม่เล่นแล้วค่ะ"
เธอตอบรับไปด้วยเสียงอ่อยๆ
" ดีมาก" เขาพูด และหันไปทานข้าวต่อ อย่าบอกนะ ว่านายห่วงฉันน่ะ
" นี่ ชูยะน่ะ ห่วงฉันหรอ" เธอถามออกไปแล้ว แบบไม่ได้คิดเลย แย่แล้ว ปากมันไปไวกว่าสมอง บ้าที่สุดด
" เอ๊ะ ต้องห่วงสิ เธอเป็นเพื่อนฉันนะ"
อะไรกัน ห่วงเพื่อนหรอเนี้ย
15.45
ตอนนี้ฉันยืนมองเข้าจากบนตึกเรียน สงสารเอนโดจัง ทั้งบ่ายนี่เห็นเขาเดินหาสมาชิกเข้าทีมตลอดเลย เฮ้อออ อยากช่วยจริงๆนะ แต่ผู้หญิงน่ะเล่นฟุตบอลในทีมผู้ชายไม่ได้นี่สิ ถึงจะซ้อมน่ะได้ แต่ลงแข่งไม่ได้นี่นา
" วันนี้เธอไปรอที่โรงพยาบาลเลยนะ"
" เอ๊ะ เดี๋ยว แล้วชูยะจะไปไหนหรอ ทำไมไม่ไปพร้อมกันละ "
เมื่อเธอได้ยินโกเอนจิพูดแบบนั้นก็รีบหันกลับมาถาม และก็เห็นโกเอนจิสะพายกระเป๋าเตรียมออกจากห้องเรียนแล้ว เธอจึงรีบหยิบกระเป๋าและเดินตามเขาทันที
" ไป แต่จะไปที่นึงก่อน" เขาหยุดรอเธอ และตอบคำถามที่ถามไป
" เอ๊ะ ไปที่อื่นก่อนหรอ"
" อืม เธอไปรอที่โรงพยาบาลก่อนเลย"
เขาพูดและรีบเดินออกไปทันที
" เดี๋ยวสิ ชูยะ!" จะไปไหนของเขาน่ะ แล้วฉันจะไปโรงพยาบาลถูกได้ยังไงกันเล่า
โกเอนจิ Part
ตอนนี้เขาแยกกับซากุระ โดยให้เธอไปที่โรงพยาบาลก่อน แต่เขาก็ไม่รู้ว่าเขาจะมาที่ลานหอคอยเหล็กของเมืองอินาสึมะนี่ทำไม
" ฉันมาทำอะไรที่นี่กันแน่นะ"
"โกเอนจิ!!!"
เอนโด ทำไมหมอนั่นมาอยู่ที่นี่ รีบไปก่อนที่หมอนั่นจะพูดเรื่องฟุตบอลดีกว่า
" อ๊า เนี้ยที่นี่นะสุดยอดไปเลยใช่ไหม มันเป็นที่โปรดของฉันมาตั้งแต่เด็กๆแล้วล่ะ แหะๆๆ คือว่า คงได้ยินแล้วใช่ไหม เรื่องซ้อมแข่งกับโรงเรียนเทย์โคคุน่ะ" แข่งกับเทย์โคคุหรอ แบบนั้นไม่น่าใช่การแข่งแล้วล่ะ ไม่เห็นแววจะชนะเลย
" อ เอ่อ แต่ว่าสมาชิกน่ะ มันยังขาดอยู่เลย ฉันเองก็ชวนคนอื่นไปทั่วแล้ว แต่ไม่มีใครมาช่วยเล่นเลย นะ นายน่ะช่วยคิดอีกทีได้มะ "
ถึงเขาจะถามแบบนั้น แต่ไม่มีทางที่ฉันจะกลับไปเล่นฟุตบอลอีกครั้งหรอกนะ
" ขอโทษทีนะ"
" อ้าว ท ทำไม ทำไมถึงเลิกเล่นหละถ้าไม่รังเกียจเล่าให้ฟังได้ไหม มันน่าเสียดายออกนะ ตอนที่ฉันเห็นครั้งแรก ขนฉันนี่ลุกเกรียวเลยล่ะ ที่นายเลิกเล่นน่ะคงจะมีเหตุผลสินะ แต่คงไม่ใช่เพราะเกลียดฟุตบอลใช่ไหม ถ้าไม่ชอบน่ะคงเตะขนาดนั้นไม่ได้หรอก" หมอนี่ พูดมากจริงๆ นายน่ะจะมาเข้าใจอะไรฉันกัน
" นายน่ะ พูดมากชะมัดเลย"
" ฉันนะ อยากเล่นฟุตบอลกับนาย ถ้าเราร่วมทีมกัน ต้องเป็นทีมที่แข็งแกร่งแน่เลย" เฮ้อ พอเถอะ ฉันจะไปแล้ว
" อย่าพูดเรื่องนี้กับฉันอีก"
" งั้น ทำไมเมื่อวานนายถึงเตะบอลล่ะ" เพราะอะไรหรอ ก็คงเพราะเด็กผู้หญิงคนนั้นเหมือนยูกะ ใช่ เหมือนกับน้องสาวของเรา
" นายนี่มันเซ้าซี้จริงๆ"
ซากุระ Part
ตอนนี้ฉันมาดูเอนโดซ้อมล่ะ อยากช่วยเอนโดจริงๆนะ เห็นเขาซ้อมแบบนั้นแล้วเจ็บแทน ถ้าฉันโดนยางรถแบบนั้นกระแทกคงต้องมีจุกกันไปข้างอ่ะ
" เข้าไปช่วยดีไหมนะ อะ นั้นมัน คาเซมารุนี่นาาา" ว้าววว คาเซมารุหละ ฮืออ ในเรื่องตอนที่ฉันดูฉันว่าตัวละครตัวนี้สวยกว่าผู้หญิงอีกนะ
" โหดไปหรือเปล่า ฝึกแบบนี้น่ะ"
" คาเซมารุ"
" นายนี่ฝึกอะไร ประหลาดจัง" ใช่ ประหลาดมาก
แล้วเอนโดก็ให้คาเซมารุดูสมุดบันทึกของคุณตา แต่เท่าที่จำได้ คงอ่านไม่ออกอ่ะนะ555555
" ความมุ่งมั่นของนาย ฉันเอาด้วย ฉันจะลุยล่ะ พวกนายล่ะ จะเอายังไง"
" กัปตัน "
" เห พวกนาย"
มาทั้งชมรมเลยมั้งนั่น ฉันคงไม่ต้องเข้าไปแล้วล่ะ สู้ๆล่ะพวกนาย ฉันเอาใจช่วย
....................❤❤❤❤❤❤❤❤....................
จบไปอีกหนึ่งตอนนน เย้ แต่งตั้ง2รอบ แต่เราลืมบันทึก ฮืออออ หายหมดเลยงะ ที่แต่งตอนแรกคือชอบมาก แต่หายเกลี้ยง เศร้าเลย ตอนนี้เรารอtcas รอบ4 อยู่ จะรอดไหมก็ไม่รู้ ฮือออ เอาใจช่วยเราด้วยนะ
ความคิดเห็น