Inazuma eleven ฉันโผล่ในโลกการ์ตูน

ลำดับตอนที่ #2 : ฉันอยู่ที่ไหนกัน!! ( แก้คำ )

    15.45 ในที่สุด!! ก็สอบเสร็จแล้ว เย้!!!!!! อยากจะร้องดังๆ ให้ทุกคนได้รู้ ว่าสอบเสร็จแล้ว ที่เหลือก็คือรอผลสอบ อยากจะบอกว่าฉันมั่นใจแค่วิชาเดียวเอง คือแกทไทย55555 ก็มันพอทำได้แค่อันเดียวนี่นา ลืมแนะนำตัวเลย สวัสดีค่ะ ฉันชื่อข้าวฟ่าง ชื่อจริงอลิสา ชื่อเพราะไม่เข้ากับหน้าเลย ฉันเป็นนักเรียนม.6 ซึ่งปีนี้เป็นปีที่หนักมากเลย เพราะทั้งเรียน ทั้งติว ช่วงนี้ก็เพิ่งจบมหกรรมการสอบ ไม่ว่าจะเป็นonet gatpat วิชาสามัญ กสพท ล่าสุดพึ่งสอบวิชาสามัญเสร็จค่ะ เหมือนโดนสูบวิญญาณเลย ยิ่งกสพท.นะคะ เหมือนจิตหลุดเลย ทำไม่ทันเกือบทุกวิชา ช่วงนี้ฉันเลยไม่ค่อยไปไหนเพราะต้องอ่านหนังสือ แต่ความจริงฉันก็ไม่ค่อยออกจากบ้านหรอกนะ ฉันไม่ค่อยเข้าสังคม พูดไม่ค่อยเก่ง เลยชอบโดนหาว่าหยิ่ง แต่จริงๆ ฉันกลัวการทักทาย ชอบกลัวไปเองว่าทักแบบนั้นเขาจะชอบไหม ทักไปเขาจะตอบหรือป่าว หรือจะทักผิดคนไหม อะไรแบบนี้ เลยไม่ค่อยชอบคุยเท่าไร

ถึงบ้านแล้ว บ้านฉันกับโรงเรียนที่ไปสอบห่างกันพอสมควร นั่งรถโดยสารไปต่อรถแล้วก็ต้องนั่งมอเตอร์ไซต์รับจ้างเข้ามาอีก อยากนอนมากๆเลยย "กลับมาแล้วเจ้าโอ้นนนนน "

เหมี้ยววว

เมื่อเข้ามาถึงบ้าน ฉันก็ร้องเรียกหาเจ้าแมวส้มตัวอ้วนของฉัน เป็นเรื่องปกติของบ้านฉันน่ะเลี้ยงแมวเยอะมาก ส่วนใหญ่ยายเป็นคนเลี้ยง

" กลับมาแล้วเหรอ กินข้าวเลยไหม"

" ขออาบน้ำก่อนนะแม่ ของีบแปป แต่ถ้าไม่ลงมาแสดงว่าเค้าหลับนะ"

"โอเค้ โอเค"

นั่นหละแม่ฉัน55555 บ้านเราสนิทกันมากกกก สนิททั้งบ้าน ยิ่งแม่กับฉันนี่สนิทกันมาก คุยกันแทบทุกเรื่อง

บนห้องข้าวฟ่างเอง "คุณแดนนนน คุณองง ชูยะคุงงง. เคียวสึเกะคุงง บลาๆๆๆ"

ไม่ต้องแปลกใจไป ห้องฉันก็คือห้องติ่ง และก็ห้องเด็กที่ชอบดูการ์ตูนน่ะ ของส่วนใหญ่ก็ตุ๊กตา โปสเตอร์ อัลบั้มบ้าง ถึงจะมีตังซื้อแค่บั้มเดียวก็เถอะ แต่ก็เป็นห้องที่ฉันชอบที่สุดแล้วล่ะ

"อาบน้ำแล้วก็ขอนอนหน่อยเถอะ สอบสูบพลังงง ฮืออออ"

เธอพูดพร้อมกับเอาศีรษะมุดเข้าไปในกองผ้าห่ม แล้วก็หลับไปทั้งอย่างนั้น โดยที่หญิงสาวไม่รู้เลยว่าเมื่อเธอตื่นมาแล้ว ชีวิตของเธอจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

ก็อกๆๆๆ

" ซากุระ!! " ในขณะที่เธอกำลังนอนฝันหวานอยู่นั้น เธอก็ได้ยินเหมือนมีเสียงของแม่ที่เรียกอยู่หน้าห้องนอน แต่นั่นไม่ใช่ชื่อของเธอสักหน่อย "อืมมม ใครชื่อซากุระไม่มีหรอกก" แม่เรียกใครอะ ใครชื่อซากุระ ไม่มีหรอก

"ยัยลูกคนนี้นี่ ละเมออะไรอยู่ ลงมาได้แล้วชูยะคุงมารอแล้วนะ"

ถึงจะบอกไปแบบนั้นแต่เสียงของแม่ที่เรียกอยู่หน้าห้อง ก็ทำให้เธอต้องลุกออกจากที่นอน แต่ว่านะ มันมีอะไรแปลกๆ

"ห้ะ?? ชูยะไหนอะแม่"

นอกจากจะงงเรื่องคนชื่อชูยะแล้ว เธอยังต้องมานั่งงงกับสิ่งแวดล้อมรอบตัวด้วย เอ้ะ!!! แล้วนี่ห้องใครอะ เฮ้ยย นี่มันที่ไหน !!! นี่เธอมาโผล่ที่ไหนกันล่ะเนี้ย

"อะไรของเรา ก็โกเอนจิ ชูยะคุงไง เนี่ยเขามารอลูกเกือบครึ่งชม.แล้วนะ"

ห้ะ!! จริงอะ จะบ้าเหรอต้องฝันแน่ๆเลย พอนึกได้อย่างนั้น ข้าวฟ่างจึงได้ยกมือขึ้นมาและตบลงบนแก้มตัวเองเพื่อให้ตื่น แต่ว่า…

เพี้ยะ!!

โอ้ยยย เจ็บๆๆๆ นี่เธอไม่ได้ฝัน แล้วโกเอนจิ ชูยะ เป็นตัวละครในการ์ตูนนี่ เป็นไปได้ไงอ่ะ เอาไงดี ต้องลงไปสินะ ไม่งั้นแม่มาลากคอแน่

" แปปนึงนะคะแม่ เดี๋ยวลงไป" เดี๋ยว แล้วทำไมเธอถึงได้เติมคำลงท้ายด้วยล่ะ หรือว่าพอเข้ามาในนี้ นิสัยก็เลยเปลี่ยน บ้าๆ ไม่ใช่หรอก " ทำอะไรอยู่น่ะ หลับเพลินเหรอ ปล่อยให้ชูยะคุงรอ ไม่ดีนะ"

พอลงไปข้างล่างก็ต้องตกใจอีกครั้ง อะไรกัน ขนาดแม่เราก็ยังหน้าเหมือนอยู่ในโลกเดิมด้วยหรอเนี้ย นี่มัน โอ้ยย! งงไปหมดแล้วว

" ขอโทษนะคับบ เค้าคงหลับเพลิน แหะๆๆ" แต่ยังไงก็ต้องตอบกลับไปก่อนล่ะนะ แต่แปลก นี่เธอหลับจนไม่รู้ว่าตัวเองมาโผล่ที่ไหนเลยเนี้ยนะ

เมื่อเดินมาถึงที่ห้องนั่งเล่น เธอก็ได้เห็นคนที่นั่งรอเธออยู่ ซึ่งถ้าในโลกจริงมันเป็นไปไม่ได้หรอก เพราะเขาคือโกเอนจิ ชูยะ ตัวละครในการ์ตูนนักเตะแข้งสายฟ้ายังไงล่ะ ไม่มีทางที่เขาจะมานั่งอยู่ตรงนี้ได้

" โกเอนจิ..." เธอที่อยู่ในอาการตกตะลึงเพราะตัวละครที่ชอบมาอยู่ข้างหน้า แบบตัวเป็นๆ จับต้องได้ สุดยอดดด! นี่มัน ฝันเป็นจริงชัดๆ อยากคลานเข่าเข้าไปขอลายเซนต์ แต่ก็กลัวเขาจะหาว่าเป็นบ้ามากกว่า

" เธอเรียกฉันหรอ " เขาหันมามองเธอ พร้อมกับทำสีหน้าแปลกใจเล็กน้อย ทำไมอะ หน้าเธอมีอะไรติดหรอ หรือเธอนอนน้ำลายไหล บ้าน่าา

" อ๊ะ ขอเวลาแปปนะ" ก่อนที่จะทำตัวเอ๋อๆไปมากกว่านี้ เธอก็ขอเวลาไปตั้งตัวหน่อยนะ ตอนนี้เธองงไปหมด สับสนไปทุกเรื่องเลยล่ะ " นี่ฉันอยู่ไหนเนี้ยย ทำไมมีคนหน้าเหมือนแม่ด้วย แต่กลับมีโกเอนจิ ชูยะอยู่ด้วย!! หรือว่าฉันจะเข้ามาอยู่ในโลกนักเตะแข้งสายฟ้า ..แต่มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน"

ตอนนี้เธอหลบเข้ามาในห้องน้ำเพื่อดึงสติตัวเองให้กลับมาก่อน เพราะเธอไม่เข้าใจเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเธอถึงเข้ามาอยู่ในโลกนักเตะแข้งสายฟ้าได้ เธอพึ่งนอนหลับหลังจากที่สอบเสร็จนะ หากจะตื่นขึ้นมาก็ควรอยู่ในห้องนอนของเธอเองสิ แต่ทำไมตื่นมาถึงมาอยู่ที่นี่ได้

" ซากุระ เป็นอะไรหรือเปล่า"

ในตอนที่กำลังตบตีกับตัวเองเสียงของโกเอนจิก็ดังขึ้น

" เปล่าๆ เดี๋ยวจะออกไปแล้วล่ะ"

" รอหน้าบ้านนะ"

" อื้มม"

แย่ล่ะ ต้องออกไปแล้ว ยังไงก็คงต้องตามน้ำไปก่อนล่ะนะ แต่แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เธอจะได้อยู่ใกล้ตัวละครที่ชอบด้วย

ตอนนี้เรากำลังเดินกลับจากโรงพยาบาลค่ะ โกเอนจิบอกงั้น คือเหตุผลที่เรียกว่าโกเอนจิคุงเพราะเธอไม่แน่ใจน่ะ ว่าในโลกนี้เราสนิทกันแค่ไหน แถมเธอยังทำตัวเอ๋อให้เขาเห็นด้วย อย่างเดินหลงทางบ้าง จนตัวของโกเอนจิเองก็บอกเธอดูแปลกๆ ก็ต้องแปลกสิ เธอพึ่งมาอยู่ที่นี่ครั้งแรกนะ

"นี่"

"ฮืมม อะไรหรอโกเอนจิคุง"

"ทำไมไม่เรียกชูยะล่ะ ปกติเธอเรียกฉันว่าชูยะนี่"

"เอ้ะ! อ้าวหรอ คงเบลอๆน่ะ แหะๆๆ ขอโทษนะชูยะ" ซวยละสิ นี่ฉันเรียกเขาว่าชูยะหรอ สนิทกันขนาดนั้น

" แปลกจริงๆนะเธอน่ะ ทั้งๆที่ซอยบ้านตัวเองแท้ๆ ยังหลงได้ ไม่สบายเหรอหรือเป็นอะไร "

" ป เปล่า แค่แบบอย่างที่บอกอ่ะ สอบทั้งวัน มันก็เหนื่อย เลยเบลอๆ" เธอพยายามหาเรื่องเพื่อมากลบเรื่องความเอ๋อของเธอ แต่ดูเหมือนมันจะยิ่งทำให้เขาสงสัยกว่าเดิม

" วันนี้มีสอบเหรอ ไหนเมื่อเช้าเธอบอกวันนี้ไม่มีไรมากนี่ แค่เรียนปกติ" ห้ะ ! ซวยอีกรอบ จริงสินี่มันการ์ตูนนะ ไม่ใช่โลกจริงที่เราพึ่งสอบเสร็จ เอาไงดีๆๆ

" อ้อ ไม่ได้สอบอะไรแบบนั้นหรอก แบบติวข้อสอบกับเพื่อนน่ะ 55555"

" อย่างงั้นเอง"

" ใช่ๆ" เชื่อหรือเปล่าก็ไม่รู้นะ ขอตามน้ำไปก่อนล่ะ

ในตอนที่พวกเราสองคนกำลังเดินกลับบ้านซึ่งมันต้องผ่านลานกว้างริมแม่น้ำ สายตาของเธอก็ไปเจอเข้ากับพอหนุ่มผ้าโพกหัว เฮ้ยย!!! นั่นมันเอนโด มาโมรุนี่ มาเล่นฟุตบอลกับพวกเด็กๆด้วย สมกับเป็นพระเอก

"ชูยะ ดูสิ พวกเด็กๆเล่นฟุตบอลกันล่ะ " เธอรีบเรียกคนที่เดินอยู่ข้างๆให้มองไปที่ลานข้างล่าง

"อยากเตะหรอ"

"เอ้ะ ฉันเล่นเป็นหรอ"

"ถามอะไรแปลกๆ เธอน่ะเป็นกองหลังของทีมเลยนะ ลืมเหรอยัยบ๊อง"

จะเป็นลมมมม แม่คะ โกเอนจิ ชูยะ เรียกหนูยัยบ๊อง แถมยิ้มให้อีกกก จะละลายแล้ว แต่เดี๋ยว ฉันเล่นฟุตบอลเป็นหรอ ปกติแค่วิ่งเก็บของ50เมตร ฉันยังหอบเลย เพื่อนยังถามว่านี่วิ่งหรืออะไร ทำไมท่ามันแปลกๆ ก็ฉันเกลียดการออกกำลังกายนี่นาาา ฮือออ

" อ่ออ ไม่ได้ลืมหรอก แต่ชูยะไม่อยากเล่นใช่ไหมล่ะ งั้นเรารีบกลับบ้านดีกว่านะ "

" อืม "

แต่ก่อนที่จะเดินออกไป พวกเราก็เห็นว่ามีผู้ใหญ่สองคนท่าทางดูไม่น่าไว้ใจเดินเข้าไปที่สนามพร้อมกับลูกฟุตบอล อืมม สองคนนั้นรู้สึกว่าจะเป็นคนที่เตะบอลใส่เด็กผู้หญิงสินะ

เฮ้ออออ ทำไมหาเรื่องได้แม้กระทั่งเด็กนะ

"เอ่อ ขอโทษนะครับ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ คือว่าขอบอลคืนด้วย"

พลั่ก!!

" เอนโดคุง!!"

ไอพวกบ้านั่น มันทำร้ายเอนโดคุง หนอยย ยอมไม่ได้ ตอนดูการ์ตูนนะฉันอยากเตะบอลอัดหน้ามันมาก

" อ่ะ พวกนั้น" เห็นแบบนั้นก็ยอมไม่ได้ อุตส่าห์ได้เข้ามา ขอจัดสักลูกหน่อยเถอะ

" อย่า มันอันตราย" แต่ก่อนจะได้เดินลงไปก็ถูกโกเอนจิห้ามไว้ก่อน

" แต่ชูยะ" ทำไงได้ ถ้างั้นปล่อยให้ชูยะจัดการละกัน

" บอลน่ะ หมายถึงไอนี่สินะ " " หึ" สายตานั่นมันอะไรกัน เอาล่ะ พวกแกสองคนไม่รอดแน่ ชูยะโกรธแล้ว ถึงจะบอกว่าอันตราย แต่ดูท่าจะเป็นเขาเองมากกว่าที่โกรธนะ สงสารคนพวกนั้นรอเลยได้ไหม

" อ่าววว พวกไรมงนี่นาา ไม่มีคนในทีม แถมเล่นบอลไม่เอาไหนด้วย"

" ปัญญาอ่อน มาเล่นบอลกับเด็กเมื่อวานซืนเนี่ยนะ 5555"

" คุณยาสึอิครับ เล่นเป็นตัวอย่างให้มันดูหน่อยสิครับ555555" เป็นเสียงของชายหนุ่มอีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆ คิดว่าน่าจะเป็นลูกน้องของเจ้าคนนั้นละนะ

" ก็ดี น่าสนเหมือนกันนี่ ถุ้ยย" "!!!!" เอาแล้วว รู้สึกถึงรังสีความโกรธจากคนข้างๆ ชูยะโกรธแล้ว สายตาแบบนี้ โชคดีนะพวกนาย

"นี่แหนะ!!"

ยังไม่ทันคิดจบ เจ้าคนที่ดูเหมือนหัวหน้าก็เตะลูกฟุตบอลขึ้นมา แต่ดันเตะพลาด เตะลูกบอลไปทางอื่น

" แย่แล้ว!"

เดี๋ยว บอลมันไปทางเด็กผู้หญิงคนนั้น แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะเข้าไปช่วย ชูยะก็กระโดดเตะบอลลูกนั้นอัดหน้าไอคนที่มันเตะลูกฟุตบอลนั้นจนสลบไปเลย เก่งมากกก ฮือออ ทำแทนใจฉันไปหมดแล้วว

" คุณยาสึอิ!! หนอยแก!!!"

" !!! " สายตาน่ากลัวมาก

" ว้ากกกก!! ฝากไว้ก่อนเถอะแก" แล้วลูกน้องคนนั้นก็ลากหัวหน้าหนีไปเลย

สมน้ำหน้า เหอะ พอเจอคนเก่งกว่าก็หนี พวกอันทพาลพวกนั้น น่ารำคาญจริง อุ้ย ขอโทษค่ะ คีพลุคนางเอกแปป

" ขอบคุณค่ะ" ฮือออ ชูยะยิ้มอีกแล้ว " เดี๋ยวก่อนสิ ลูกเตะของนายน่ะสุดยอดเลย เล่นฟุตบอลด้วยหรอ นี่ อยู่โรงเรียนอะไรหรอ ถ้าไม่รังเกียจมาซ้อมกับพวกเราไหม"

เมื่อเอนโดเห็นแบบนั้นจึงรีบวิ่งมาหาโกเอนจิ ที่ยืนอยู่ทันที แต่ว่าโกเอนจิก็ไม่ได้คุยอะไรกลับไป เพราะด้วยเหตุผลเริ่องน้องสาว ทำให้ตอนนี้โกเอนจิปฏิเสธการชวนไปเล่นฟุตบอลของเอนโด แต่ว่าอีกไม่นานเขาต้องกลับไปเล่นฟุตบอลแน่ อยากบอกให้เอนโดรออีกนิดนึง

"รอก่อนสิ เห้!!"

เอนโดที่เห็นโกเอนจิเดินหนีก็พยายามร้องเรียกเขาเอาไว้

" ไปเถอะ เสียเวลามานานแล้ว เดี๋ยวเธอจะถึงบ้านช้า" พอโกเอนจิเดินขึ้นมาจากลานกว้าง เขาก็รีบพาฉันกลับบ้านทันที

" อ อืม ว่าแต่ชูยะ จะไปโรงเรียนพรุ่งนี้ใช่ไหม ที่ไรมงน่ะ"

" อืม ใช่ "

" อยากรู้จัง ว่าจะได้อยู่ห้องไหน อยากให้อยู่ห้องเดียวกันน่ะ จะได้มีเพื่อน5555"

เพราะว่าตอนนี้ฉันรู้จักเขาคนเดียวน่ะสิ

" ฉันสิที่จะได้มีเพื่อน ฉันพึ่งย้ายเข้าไปใหม่นะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยล่ะ"

" อื้มมม" วันนี้ฝันดีแล้วล่ะ ฮ้าาาา ......................................... จบไปสำหรับตอนแรกก อยู่ดีๆก็โผล่ในโลกนักเตะแข้งสายฟ้าสะงั้น อยากที่เราบอกไปค่ะ ดำเนินเรื่องตามในการ์ตูน. มีแต่งเพิ่มเติมเข้าไป ส่วนเรื่องสั้น จะแต่งเป็นคู่จิ้นแต่ละคู่ในเรื่องน่ะค่ะ อาจจะมีทั้งนักเตะแข้งสายฟ้า โคนัน หรือถ้ามีเรื่องอื่นจะลองแต่งดู เพราะ2เรื่องนี้เราชอบดูมากกก ไม่รู้จะชอบกันไหมนะคะ กะบการแต่งแบบนี้ แต่ยังไงก็ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค่ะ บายยย