ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Inazuma eleven ฉันโผล่ในโลกการ์ตูน

    ลำดับตอนที่ #4 : สไตรเกอร์ เบอร์ 10 ( แก้ไข )

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.01K
      117
      22 พ.ค. 66

                วันนี้สินะที่ทีมไรมงของเอนโดจะต้องแข่งกับทีมฟุตบอลเทย์โคคุ รู้สึกว่าเอนโดจะได้เมงาเนะมาช่วยน่ะเลยครบ11คน ว่าแต่จะต้องรออีกนานไหมนะที่โกเอนจิจะลงสนาม ฮือออ อยากเห็นท่าอัคคีสลาตันแล้ว



    " เฮ้อออ พวกเอนโดจะเป็นอะไรไหมนะ แข่งกับเทย์โคคุสะด้วยสิ" 

    ตอนนี้เธอกับโกเอนจิยืนอยู่ใต้ต้นไม้ที่อยู่ข้างสนามฟุตบอลของโรงเรียนไรมง 


    " ทำไม อยากลงไปแข่งด้วยหรือไง" 

    โกเอนจิ ที่ได้ยินเธอบ่นก็หันมาพูดกับเธอ


    " ถ้าลงไปได้ก็ลงไปแล้วล่ะ ถึงนี่จะเป็นการแข่งซ้อมแต่ก็เป็นการซ้อมระหว่างโรงเรียนคล้ายการแข่งจริง ผู้หญิงก็เลยลงไม่ได้เนี่ยสิ" เธอก็พูดไปงั้นล่ะ เธอเล่นฟุตบอลเป็นที่ไหนกัน ในความเป็นจริงน่ะกลัวบอลจะตายไป นี่ก็เลยถือว่าเป็นผลดีล่ะนะเพราะถ้าได้ลงแข่งจริงเธอน่าจะเข้าโรงพยาบาลแน่ๆดูจากท่าแต่ละท่าแล้ว


    " ก็ใช่ไง เพราะงั้นเครียดไปก็ทำไรไม่ได้"


    " หือออ ทำได้สิ" เพราะว่าจะให้ชูยะลงแทนยังไงล่ะ


    " อะไร มองฉันทำไม" เขาหลบตาฉันอีกแล้ว


    " ก็ฉันลงไม่ได้ แต่ชูยะน่ะลงได้นี่นา"


    " ฉันไม่ลง" เสียงแข็งอีกแล้ว


    " ง่ะ ชูยะ แต่นายก็เห็นนี่ว่าตอนนี้น่ะทีมไรมงสู้เทย์โคคุไม่ได้แน่ๆ แต่ถ้านายลงอย่างน้อยก็น่าจะทำประตูได้นะ" เธอพยายามพูดโน้มน้าวให้เขาใจอ่อน และลงแข่งให้กับทีมไรมง แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล


    " ถ้ารู้ว่าสู้ไม่ได้แล้วจะตกลงรับคำมาทำไมล่ะ" นั่นสิ เฮ้ยๆ ไม่ได้ๆ


    " ไม่คิดจะใจอ่อนหน่อยหรอ" ใจแข็งเกินไปแล้วนะ


    " ไม่"


    " อะ ถ้างั้นจะมายืนอยู่ต้นไม้ตรงนี้ทำไมล่ะ ที่จริงก็เป็นห่วงพวกเอนโดแล้วก็อยากลงแข่งล่ะสิ"


    " ...." เขาไม่ตอบและหันหน้าหนีเธอไปมองในสนาม


    " จริงๆสิน้าาาา อยากลงใช่ม้าาา" ไม่สบตาแบบนี้แสดงว่าใช่แน่ๆ


    " เปล่า ก็แค่อยากมาดูเฉยๆ"


    " ค่ะๆ "


    " เธอนี่นะ"


    " อ้ะ.. นั่นมัน อะไรน่ะ" ระหว่างที่เรากำลังคุยกันอยู่นั้นสายตาของเธอก็หันไปมองเห็นอะไรบางอย่างที่หน้าประตูโรงเรียน


        นั่นมันอะไร ตอนนี้ที่หน้าประตูโรงเรียนมีรถขนาดใหญ่มากมาจอดอยู่ แต่รถเหรอ ทำไมมันคันใหญ่ขนาดนั้นอ่ะ ขนมาทั้งโรงเรียนเลยหรือไงแถมพวกคนที่ยืนเรียงเหมือนทหารนั่นอีก เล่นใหญ่ไปไหมเนี้ย
    " เล่นใหญ่ไปไหมเนี่ย"
    หมั่นไส้จริงๆเลย เทย์โคคุเนี่ย

         

        ตอนนี้เกมฟุตบอลได้เริ่มขึ้นแล้วทางไรมงไม่สามารถที่จะสู้กับทางเทย์โคขุได้เลย เกมวันนี้เหมือนเทย์โคขุมาเพื่อจัดการกับไรมงมากกว่า  

        

         เฮ้อออ น่าเบื่อจริงๆเลยอะ พวกเทย์โคคุนั่นมันกะถล่มไรมงอย่างเดียวเลย แต่รู้สึกว่าคิโดจะมองมาที่ชูยะบ่อยมากเลยนะ หรือว่าเหตุผลจริงๆที่มาแข่งกับไรมงก็เพราะชูยะ!

    " นี่ ชูยะ" เธอรีบหันไปมองโกเอนจิที่ยืนอยู่ข้างๆและถามเขาว่าเขารู้จักกับคิโดหรือเปล่า เพราะจากสายตาที่มองมาเหมือนทางนั้นจะสนใจตัวเขาอยู่มาก
    " อะไรหรอ"


    " นาย รู้จักคิโดมาก่อนหรอ"


    " จะไปรู้จักได้ยังไงล่ะ"


    " นั่นสิเนอะ "

         ครึ่งหลังแล้วอ่ะ ฮือออ ครึ่งแรกเทย์โคคุก็ได้ไป 10 แต้มแล้วนะ ทำไงดี  ทุกคนแทบจะยืนไม่ไหวอยู่แล้ว แถมตอนนี้ก็โดนไปถึง20 ประตูแล้ว มีแต่เอนโดคนเดียวที่ยังพอลุกได้  กับเมงาเนะที่ไม่แตะบอลเลย อยากตะโกนว่าออกมาได้แล้ว ชูยะจะได้เข้าไป


       " อ๊ะ เมงาเนะจะไปไหนครับนั่นน่ะ" ยังคิดไม่ทันถึง 1 นาที เสียงประกาศก็บอกว่าเมงาเนะ ได้ออกจากสนาม ตรงตามที่คิดเป๊ะเลย จะได้ดูอัคคีสลาตันแล้ว


       " .... "

    เมงาเนะวิ่งมาทางเราสองคน และถอดเสื้อฟุตบอลที่มีหมายเลข 10 อยู่ด้านหลังทิ้งเอาไว้หน้าโกเอ็นจิที่ยืนอยู่ข้างๆเธอ


       " ขอโทษนะซากุระ ฝากชุดนักเรียนหน่อยนะ"

    เขายืนคิดอยู่สักพักได้หยิบเสื้อตัวนั้นขึ้นมาพร้อมกับบอกเธอว่าขอฝากชุดนักเรียนไว้ แสดงว่าเขาตัดสินใจแล้วที่จะลงเล่นฟุตบอลในครั้งนี้ ในที่สุดฉันก็จะได้ดูถ้าเตะของตัวละครที่ฉันชอบ




       " อ๊ะ มีคนลงสนามแทนเมงาเนะครับ หรือว่านั่นจะเป็น โกเอนจิ ชูยะ นักเรียนที่ย้ายมาใหม่ครับบบ"


       " โกเอนจิ" 


       " เดี๋ยวสิเธอลงไม่ได้นะ เธอไม่ได้อยู่ชมรมฟุตบอล" ทางอาจารย์แม่รีบมาห้ามโกเอ็นจิเพราะเห็นว่าเขาไม่ใช่นักกีฬาหรือสมาชิกของชมรมฟุตบอลแต่สำหรับฉันคิดว่าเขากลัวโกเอนจิจะเข้ามาพลิกเกมมากกว่า


       " ไม่เป็นไรครับ" ฉันคิดว่าสิ่งที่ฉันคิดตอนแรกน่าจะถูกต้อง คิโดน่าจะสนใจในตัวของโกเอนจิ เพราะเมื่อโกเอนจิลงสนามทางคิโดกลับไม่ปฏิเสธ และบอกให้เขาลงเล่นฟุตบอลได้ แสดงว่าจุดหมายของเขาน่าจะหมายถึงโกเอนจิจริงๆ แต่ว่านะคิโด ถึงนายจะหล่อ (และอยู่ในฮาเรมก็เถอะ) แต่ตอนนี้นายอยู่เทย์โคคุฉันจะไม่ชมหรอกนะ


       " การแข่งได้เริ่มขึ้นอีกครั้งครับ"

       แล้วหลังจากนั้นเทย์โคคุก็ยิงท่าไม้ตายโซนมรณะใส่เอนโด แต่เอนโดก็ใช้หัตถ์เทวะรับไว้ได้ แล้วก็ส่งลูกต่อให้โกเอนจิที่วิ่งไปทางฝั่งเทย์โคขุ พร้อมกับที่โกเอนจิใช้ท่าเตะที่รุนแรงคือ


       " อัคคีสลาตัน!!"


       " เข้าไปแล้วครับบบ ไรมงได้1ประตูจากลูกเตะอันดุเดือดของโกเอนจิ ชูยะครับ และเทย์โคคุประสงค์จะออกจากสนามทำให้ไรมงเป็นฝ่ายชนะครับบบ!!!"


        " ชนะแล้ววว!!"


        ลุ้นมากค่ะ ตอนดูการ์ตูนว่าสนุกแล้ว มาอยู่แบบนี้เจอจริงๆ มันได้อารมณ์มากค่ะ สุดยอด 

       ตอนนี้ทางโกเอนจิได้เดินกลับออกมาจากสนาม และมาหาเธอที่ยืนอยู่ใต้ต้นไม้ข้างสนามแล้ว เธอจึงรีบพูดกับเขาทันที


        " เป็นไงบ้าง คุณสไตรเกอร์คนเก่ง ไหนบอกจะไม่ลงไงคะ"

        

        " ก็เห็นว่าคงไม่ไหวเลยไปช่วย ก็แค่นั้น"


        " อ๋อออ อ่ะเสื้อ ไปเปลี่ยนชุดเถอะ"


        " อืม"


        เฮ้อออ ชนะเทย์โคคุได้แล้วสินะ นัดต่อไปก็ต้องแข่งกับใครนะ โอ้ยยย สมองปลาทองจริงๆ ทำไมไม่จำชื่อโรงเรียนมาด้วยเนี่ยฮะเรา 


       " อากิจัง"


       " ซากุระจัง ไปอยู่ไหนมาน่ะ"


       " อ๋ออ ตรงต้นไม้ต้นนู้นอ่ะ เมื่อกี้น่ะ สุดยอดเลยล่ะ ฉันดูอยู่ลุ้นมากๆ"


       " แล้วทำไมซากุระจังไม่มาดูด้วยกันในสนามล่ะ"


       " จริงสิ ลืมไปเลย5555 ว่าแต่ตำแหน่งเมเนเจอร์ในชมรมน่ะ ยังรับเพิ่มหรือเปล่า"


       " เอ๋! รุ่นพี่ก็จะเข้าชมรมนี้หรอคะ"


       " ใช่แล้วล่ะค่ะ"


       " ว่างนะ ถ้าซากุระจังจะมาก็มาได้เลย"


       " ขอบคุณนะ"


       จะได้เข้าชมรมฟุตบอลไรมงจริงๆแล้วว แต่ว่าคงต้องไปขอย้ายชมรมก่อนล่ะนะ แม่บอกฉันอยู่ชมรมศิลปะน่ะ แต่ฉันก็ไม่ได้วาดรูปสวยหรอก5555 แม่ฉันบอกแค่ว่าฉันคงจะเหมาะกับมันสุดแล้วล่ะนะ55555 เอาล่ะ พรุ่งนี้ก็เริ่มเป็นผู้จัดการให้กับทีมไรมงกันเถอะ เย้!!!!


       " ว่าแต่เย็นนี้ให้แม่สอนทำอาหารญี่ปุ่นดีไหมนะ?"






    ....................❤❤❤❤❤❤❤.................. 

    จบไปอีกตอนแล้วคับ ไม่ได้ลงสะที555555 

    ขอบคุณทุกคนที่กดติดตามนะครับ เราไม่รู้ว่ามันดูรายชื่อติดตามยังไง เศร้า แต่ว่าคอมเม้นต์ยังพอเห็น5555 ขอบคุณ คุณMeanminZa ,คุณNonamee ,คุณpornthipboonchit นะคะที่ชอบนิยายของเรา และก็ขอบคุณทุกคนที่อ่านนิยายของเรานะคะ



      





    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×