คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : สามเหลี่ยมสามประสาน
ตอนนี้เธอมาดูการแข่งขันของทีมเซอุสเพื่อเก็บข้อมูล แต่ระหว่างนั้นกลัยได้ยินเสียงของใครบางคนพุดขึ้นมาสะก่อน
" แต่ก่อนอื่นเราจะต้องบดขยี้ โกเอนจิ ชูยะสะก่อน"บดขยี้ชูยะอะไรกัน แล้ว3คนนี้ หรือว่าจะเป็นสามพี่น้องมุคาตะแห่งคิโดกาว่าเซชู รู้สึกว่า3 คนนี้จะไม่รู้เหตุผลที่ชูยะไม่ได้ลงแข่งครั้งนั้นสินะ
" กลับดีกว่า แค่นี้ก็น่าจะรู้ผลแล้วล่ะ"
" เอ๊ะ! เธอน่ะ"
" ห้ะ?"
" เธอคือ นักเรียนของไรมงสินะ"
" อ่า ก็ใช่"
" ฮึ งั้นก็คงรู้จักโกเอนจิ ชูยะสินะ ฝากไปบอกหมอนั่นด้วยล่ะว่าพวกเราจะบดขยี้แกเอง"
" เฮ้อ ไปก่อนล่ะนะ" ทำไมฉันต้องมาเสียเวลากับสามคนนี้ด้วยเนี่ย
" เดี๋ยวสิ!!"
" บาย"
การซ้อมเป็นไปได้ด้วยดี แถมอิจิโนเสะก็เข้ากับทุกคนได้ดีมากขึ้น
" ดีจังเลยนะคะ เข้ากับทุกคนได้อย่างดีเลยคุณอิจิโนเสะเนี่ย"
" ก็ทุกคนน่ะแบ่งปันกันด้วยบอลนี่นา ถ้าต่อบอลกันได้ก็เชื่อมจิตใจกันได้ "
" เชื่อมจิตใจกันด้วยบอลสินะคะ"
" น่าอิจฉาจังเลยนะ"
" นี่จ้ะ"
" ขอบใจนะ"
" ทุกคนฟังฉันก่อนนะ ผลรอบรองชนะเลิศของสายA ออกมาแล้ว ทีมที่ผ่านเข้ารอบคือ เซอุส"
" เซอุสหรอ"
" มาจริงๆสินะ"
" คิโด จะได้แข่งกับพวกนั้นในรอบชิง เพราะงั้นจะมาแพ้รอบรองไม่ได้เด็ดขาดเลย"
" อืม แน่นอนอยู่แล้ว"
" เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นก็ต้องสู้ตายเลย!!"
" โอ้อออ!!!"
ตอนนี้เธออยู่ในร้านขายหนังสือ กำลัวเบือกดูนิยายเล่มใหม่ แต่สายตาก็ดันไปเห็นคนรู้จักเข้าสะก่อน
" อืมม จะซื้อเล่มไหนดีนะ ฮือออ อยากซื้อมันทุกเล่มเลย แต่มีตังซื้อเล่มเดียวเองอะ เอาเล่มนี้ก็ได้"
อ้าว นั่นมันชูยะนี่น่า ยูโตะกับเอนโดก็อยู่ด้วย มาทำอะไรกันนะ
เธอก็เลยเดินเจ้าไปทักสะเลย
" นี่ มาทำอะไรกันอะ"
" ซากุระ ทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะ"
" มาซื้อหนังสือน่ะ อยู่ร้านข้างๆนี่เอง เห็นพวกนายเดินผ่านมา ก็เลยเดินมาทัก"
" เอนโดพามาน่ะ พวกเราก็พึ่งเคยมาครั้งแรกนี่ล่ะ"
" อย่างงั้นหรอ"
ระหว่างนั้นก็มีเสียงดังจากในร้านค้า
" ถอยไป!!"
" มาแทรกแบบนี้ได้ยังไงอะ"
" พวกนายน่ะ ต่อแถวก่อนสิ"
" นิสัยไม่ดีๆ"
" เกิดอะไรขึ้นน่ะ เอนโด!"
" หนวกหู 3 ต่อ 1 พวกเราต้องชนะ เหมือนอย่างนั้น"
" มันเกี่ยวกับจำนวนที่ไหนกัน!!"
พอพวกเราวิ่งไปดูคนพวกนั้นก็หันมา อ้าวนั้นมันกลุ่มที่บอกจะขยี้ชูยะที่เจอกันตอนนัดแข่งของเซอุส
" ทำไมจะไม่เกี่ยวล่ะ พวกเราสามรวมเป็นหนึ่ง อ้าว โกเอนจิ ไม่เจอกันนานเลยนะ พ่อหนีการแข่งขันหัวซุกหัวซุน!"
" นี่พวกนายน่ะ ไม่รู้อะไรอย่ามาพูดดีกว่านะ!" แม่จะเถียงกลับเอง
" อย่าซากุระ"
" แต่.."
" ใครน่ะ รู้จักกันหรอ"
" พวกเราคือ มุคาตะ มาซารุ"
" โทโมะ"
" สึโทโมะ"
" สามรวมเป็นหนึ่งพวกเราก็คือสามพี่น้องมุคาตะ!!!!!"
" เอ่ออ ต้องเล่นใหญ่ขนาดนี้เลยหรอ"
" พวกนี้เป็นใครกันน่ะ"
" พวกนี้คือคนที่ลงสนามแทนโกเอนจิเมื่อปีที่แล้วน่ะ ทรีทัพจากคิโดกาว่าเซชู"
" เอ๋!! งั้นก็เป็นเพื่อนร่วมทีมของโกเอนจิสิ"
" สมกับเป็นคิโด ยูโตะ บันทึกข้อมูลของผู้เล่นเก่งๆเอาไว้แล้วสินะ"
" ศูนย์หน้าท่าทางประหลาดแบบนี้มันก็จำง่ายอยู่แล้วล่ะ" ดีมากยูโตะ นายพูดถูกใจมากกก
" อะไรนะ ไม่ได้ดูการเล่นของพวกเราตลอดหนึ่งปีเลยหรอ"
" อุตส่าห์แสดงให้เห็นแล้วว่าไม่มีโกเอนจิ เราก็ชนะได้"
" ตอนนี้น่ะ คิโดกาว่าเซชูของพวกเราถือว่าเป็นทีมที่แข่งแกร่งที่สุด เพราะมีสไตรเกอร์ที่เก่งกว่าโกเอนจิ อยู่ตั้ง3คน"
" ก็แค่เห็นว่าจะต้องแข่งกับไรมงเลยเข้ามาทักทายแบบชิวๆน่ะ"
" และก็จะบอกเอาไว้ด้วยว่า พวกเราสามพี่น้องมุคาตะ จะบดขยี้แกเองโกเอนจิ ชูยะ!!"
" ฮึ!"
ตอนนี้พวกเราออกมานอกร้านกันแล้วล่ะ เถียงในร้านไปมันจะรบกวนเปล่าๆ
" หมายความว่ายังไง แล้วทำไม"
" บดขยี้โกเอนจิ ชูยะ เพื่อคิโดกาว่าเซชู ไม่สิเพื่อการล้างแค้นของพวกเรา3คน ก็เพราะว่า!! โกเอนจิรู้ดีที่สุด!!!!"
" เอ๋!! โกเอนจิหรอ"
" การแข่งฟุตบอลฟรอนเทียร์ปีที่แล้ว ที่คิโดกาว่าผ่านเข้ารอบมาได้ก็เพราะนายคงไม่ผิดเลยใช่ไหม จริงอยู่ที่ความสามารถของนายมันสุดยอด จนทำให้พวกเราได้แต่นั่งเป็นตัวสำรอง ไม่เคยได้ลงแข่งเลย!"
" มันเจ็บใจ แต่ว่ามันก็ทำอะไรไม่ได้ พวกเราจึงได้ฝากความหวังไว้ที่นาย"
" คิดว่าถ้ามีนายอยู่เราต้องชนะได้แน่"
" แต่ว่านายก็หายหัวไปในวันแข่งรอบชิง!!!"
" ไม่ใช่อย่างนั้นนะ!!" เธอที่รู้เรื่องอยู่แล้วยอมไม่ได้ ปกติที่เป็นคนเงียบๆ พอมาแบบนี้เธอคงจะเงียบไม่ได้แล้วล่ะ
" นายน่ะคิดว่าตัวเองเป็นฮีโร่ แต่พอโดนกดดันก็หนีการแข่ง นายน่ะมันขี้ขลาด"
" ไม่ใช่นะ โกเอนจิน่ะ.." เอนโดที่พยามจะช่วยพูดก็โดนเธอพูดออกไปก่อน
" พวกนายน่ะสิที่ขี้ขลาด!! จมอยู่แต่กับเรื่องเดิมๆ คอยแต่จะแก้แค้น ทั้งๆที่เป็นพวกนายต่างหากที่หวังแต่จะพึ่งคนอื่นจนไม่พัฒนาตัวเอง พอทีมแพ้ก็มาพาลใส่แบบนี้ ไม่ใช่เรื่องหรอห้ะ!!!"
" ซากุระ พอแล้ว" โกเอนจิจึงรีบเข้ามาห้ามเธอ เขาคงไม่อยากให้เธอมีเรื่อง
" แต่พวกนั้นมันว่านายนะ ใครจะยอมได้ไม่รู้เรื่องแล้วมาว่าคนอื่นแบบนี้น่ะ แย่ที่สุด!!"
" หนอยย เป็นผู้หญิงกล้ามาว่าเรางั้นหรอ ได้พวกฉันจะแสดงให้ดูว่าพวกฉันเก่งกว่าโกเอนจิ!! มาแข่งกันโกเอนจิ ชูยะ!!"
" ขอปฏิเสธ ฉันไม่มีอารมณ์จะแข่ง"
" อะไร จะหนีอีกหรอ!! นี่!!!" ตอนที่โกเอนจิกำลังพยายามพาเธอแยกออกมาก็โดนหนึ่งในนั้นเตะฟุตบอลใส่ แต่เอนโดเข้ามารับแทน
" ชูยะ!! อ๊ะ เอนโด!"
" เอนโด!"
" ได้ งั้นฉันแข่งแทนโกเอนจิเอง!!"
" อะไรของนาย"
" พวกนายเป็นสไตรเกอร์นี่ ส่วนเอนโดก็เป็นผู้รักษาประตู งั้นก็โชว์ลูกเตะของพวกนายให้เราดูสิ"
" ยูโตะ จะดีหรอ"
" เอนโดคงไม่ยอมแพ้หรอก ห้ามไปก็ไม่มีประโยชน์"
" เฮ้ออ"
ตอนนี้เธอ คิโด และโกเอนจิกำลังยืนอยู่ข้างสนามเพื่อดูการแข่งของสามพี่น้องนั่นกับเอนโด
" ชิ!"
" โกรธพวกนั้นมากเลยหรอ"
" ฉันล่ะเกลียดคนแบบนี้ที่สุดเลยล่ะ เหอะ"
" ใจเย็นน่า"
" ใจเย็นได้ที่ไหนเล่า!"
" ..." ชูยะนี่ก็เงียบไปแล้วนะ พูดอะไรบ้างสิ
" นี่ ชูยะ! ยูโตะ!"
" อะไร"
" ห้ะ??"
" การแข่งกับคิโดกาว่าเซชูน่ะ พวกนายจะต้องชนะให้ได้นะ!! เอาให้พวกนั้นหน้าแตกไปเลย!!!"
" เอ่ออ ซากุระ เธอใจเย็นนะ เธอดูโมโหมากกว่าโกเอนจิอีกนะ" ถึงยูโตะจะห้ามเธอก็ไม่ฟังหรอก
" แม่จะหัวเราะให้ลั่นบ้านเลยย ฮึๆๆๆๆ"
" เฮ้อออ ฟังกันบ้างไหมเนี่ย"
" ยูโตะ พูดว่าอะไรหรอ"
" ไม่ได้ฟังจริงๆสินะ"
"..."
" นี่ เธอบอกให้ฉันแข่งให้ชนะใช่ไหม แล้วไม่มีอะไรให้หน่อยหรือไง"
" ห้ะ?? ทำไมอะ" ยังไงไรมงก็ต้องชนะอยู่แล้ว พวกนายเป็นพระเอกนะ ฉันก็เสียเปรียบสิอย่างนี้น่ะ
" ก็เธอขอให้ฉันแข่งชนะนี่ ฉันก็อยากได้ของตอบแทนบ้าง "
" เอ่อออ" แต่ ถ้าเราซื้อของให้พวกเขา พวกเขาก็จะมีกำลังใจในการเล่นเพิ่มขึ้น เอาไงดีนะ ฮือออ เงินในกระเป๋าฉันมีอยู่กี่บาทเนี่ยยยย
" โอเครยูโตะ แต่ต้องชนะนะ แล้วอยากได้อะไรอะ แต่อย่ามากเกินนะ เงินค่าขนมฉันใช้ซื้อหนังสือไปแล้วอะ แหะๆๆ"
" อืมมมม งั้นเธอต้องทำตามที่ฉันสั่งทุกอย่าง ตกลงไหม"
" เอ๋! ไม่มากไปหน่อยเหรอ ทุกอย่างเนี่ยนะ"
" เอาไง"
" ก็ด้ายยย"
" อะไรกัน"
" เปล่า อ่อ ชูยะถ้าแข่งชนะอยากได้อะไรไหม ฉันให้ขอได้ 1 อย่างนะ"
" นั่นสิ ว่าไงโกเอนจิ แค่นิดเดียวก็ได้"
" เดี๋ยวขอคิดดูก่อนละกัน"
" โอเค"
สลาตันผันแปร!!!
" โถ่เอ้ยย เอนโด ทำไมรับไม่ได้เนี่ยยย"
ระหว่างที่เอนโดกำลังแข่งนั้น พวกคาเซมารุที่ได้ข่าวก็รีบวิ่งมาห้ามทันที
" หยุดนะ เอนโด!!"
" อ้าวทุกคน"
" ห้ามทะเลาะวิวาทกันนะ"
" เอ๋ หมายถึงอะไร ไม่ได้ทะเลาะกันนะ"
" อ้าว ก็ได้ยินว่าจะสู้ตัดสินกันนี่"
" ใครเขาจะทำกันเล่า"
" ก็ได้ยินพวกกัปตันพูดว่า จะเอาใช่ไหม ตามมาสิ ก็นึกว่าจะทะเลาะกัน"
" แค่แข่งฟุตบอลต่างหากเล่า"
" เอ๋ แข่งฟุตบอลหรอ"
" ทำคนอื่นตกใจหมดเลย"
" ขอโทษครับ"
" จริงด้วย ทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้ แต่ก็ปกติแหละนะ"
" เอ๋ "
" ก็ฉันดูแลโรงเรียนอยู่นี่นา ถ้าเกิดปัญหาขึ้นก็แย่สิ พวกนายอาจจะไม่ได้เล่นฟุตบอลที่รักอีกก็ได้ คิโดกาว่าเซชูก็เหมือนกัน คงไม่อยากเจอแบบนั้นหรอกนะ"
" อะไรกัน พวกเราน่ะแค่มาทักทาย แต่ทางคุณต่างหากที่ท้าแข่งน่ะ"
" อย่ามาพูดโกหกนะ! พวกนายต่างหากที่เริ่มก่อน ถ้านายจะไม่เตะบอลใส่ชูยะ เอนโดก็ไม่ท้าแข่งหรอก กล้าพูดนะทักทาย ใครเขาจะอยากรู้จักพวกนายกัน!!"
" นี่เธอ หลายรอบแล้วนะที่ว่าพวกเราเนี่ย กลัวว่าไรมงจะแพ้ล่ะสิ ถึงได้เดือดร้อนแบบนี้"
" ไม่มีทางหรอกยะ ไรมงต้องชนะอยู่แล้ว!!"
" ซากุระ พอแล้ว"
" หนอยยย ถ้างั้นก็มาดูลูกเตะของพวกเรากัน จะได้รู้ไง ว่าใครจะชนะ"
" เหอะ ถึงนายจะทำประตูได้ แต่ทีมฉันก็ทำได้เหมือนกันนั่นล่ะยะ!"
" หนอยย"
สามเหลี่ยมสามประสาน!!!!!
" หมัดเพลิงเลือดเดือด!!! โอ้ยย"
" ลูกเตะอะไรกัน"
" ดูรุนแรงมากเลย"
" เป็นยังไงล่ะ เห็นลูกเตะของเราหรือยัง"
" ที่นี่คงรู้แล้วสินะ ว่าใครจะชนะ"
" เราก็พิสูจน์ให้ดูแล้วนี่ เราจะเอาชนะไรมงที่โกเอนจิ ชูยะอยู่"
" และเอาชนะเซอุส ขึ้นเป็นที่หนึ่งของประเทศ"
" สามพี่น้องมุคาตะ!!!!"
และตอนนั้นรู้สึกว่าโค้ชของทีมคิโดกาว่าเซชูจะเข้ามาพอดี
" พวกนายทำอะไรกัน!!"
" โค้ช!!"
" พวกนายสามคนน่ะ ถ้าเป็นนักกีฬาจริง ก็ต้องแข่งอย่างสมศักดิ์ศรีในสนามสิ!!"
" เข้าใจแล้วครับ"
" นายล่ะ เข้าใจหรือยัง"
" ครับ ขอโทษครับ"
" พวกนายสามคนน่ะ กลับได้แล้ว!"
" ครับ!"
" โค้ชนิโคได"
" ไม่เจอกันนานเลยนะ โกเอนจิ ฉันได้เห็นผลงานของนายในการแข่งแล้วล่ะ ดีใจนะที่นายยังเล่นฟุตบอลอย่างมีความสุข พยายามเข้าล่ะ"
" ขอบคุณครับ!"
และแถมยังมีคนรู้จักของอิจิโนเสะคุงมาด้วย
" นิชิงาคิ!!"
" อ๊ะ!! อิจิโนเสะหรอ!!!"
และโกเอนจิก็ได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้พวกเราฟัง ว่าทำไมสามพี่น้องมุคาตะจึงโกรธเขา
" ไม่จริงหรอก"
" ไม่หรอก ถึงยังไงฉันก็หนีการแข่งขัน ไม่แปลกที่สามพี่น้องนั่นจะโกรธ"
" โกเอนจิ"
" ไม่จริงสักหน่อย นายน่ะไม่ได้หนีการแข่งขัน ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องมาโกรธแค้นกันเลย จริงไหมล่ะ โกเอนจิ"
" เอนโด"
ระหว่างที่เรากลับบ้าน โอเกนจิก็หันมาพูดกับเธอเกี่ยวกับเรื่องในวันนี้
" วันนี้ดูไม่เหมือนเธอเลยนะ"
" เอ๊ะ! ยังไงอะ"
" ปกติเธอเคยเถียงใครแบบนั้นที่ไหนกัน เธอน่ะถ้าไม่เดินหนีก็จะนั่งเงียบ เพราะเธอไม่อยากมีปัญหา"
" ก็จริงที่ฉันเป็นแบบนั้น เพราะฉันไม่อยากมีปัญหา แต่ครั้งนี้มันยอมไม่ได้ พวกนั้นมาว่าชูยะ และยังจะมาดูถูกไรมงอีก มันก็เลยระเบิดบู้มออกมา ฉันก็เลยเถียงสะยับเลย แหะๆๆ ไม่คิดเหมือนกันว่าฉันจะเถียงใครได้"
" เฮ้ออ ทีหลังอย่าทำแบบนี้นะมันอันตราย เธอเป็นผู้หญิง มีเรื่องแบบนี้ไม่ดีเลย"
" ขอโทษที"
" เหนื่อยหรือยัง"
" เหนื่อยสิ วันนี้ใช้พลังเถียงกับพวกนั้นสะเยอะเลย"
" อยากกินอะไร ฉันเลี้ยง"
" ชาเขียวนมปั่นนนนนน"
" ไปสิ ร้านสะดวกซื้ออยู่นั่น"
" เลี้ยงจริงๆนะ"
" เคยโกหกหรอ"
" เย้!!! ชูยะเอาอะไรไหม"
" เหมือนเธอก็ได้"
" โอเคเลยย"
...........❤❤❤❤❤..........
ขอบคุณทุกคอมเมนต์ ทุกการติดตาม
และขอบคุณคนอ่านทุกคนครับ
ความคิดเห็น