[SF] Christmas Gift (Ace x A.J.)

เนื้อเรื่อง

SF: Christmas Gift  (Ace x A.J.)

Author: R[y]u_P|o[y]z

สวัสดีครับคุณผู้อ่านทุกๆท่าน ผม‘เอเจ’เองนะครับ ^^

ที่ผมมาวันนี้ ผมจะมาบอกทุกว่า...วันนี้เป็นวันสำคัญของชาวคริสต์และของผมอีกวันหนึ่งล่ะครับ

วันที่ 25 ธันวาคมของทุกๆปี คุณผู้อ่านก็คงจะรู้จักกันดีนั้นแหละครับ

ใช่แล้วครับ! วันนี้เป็นวันขอบคุณพระเจ้า หรือวันคริสต์มาสนั้นเอง มันเป็นวันที่ทำให้ผมรู้สึกสนุก และดูคึกคักขึ้นมาทันที เพราะวันนี้ผมจะต้องได้ของขวัญจากเพื่อนๆ แฟนคลับ แล้วก็ครอบครัว ไหนจะเรื่องปาร์ตี้อีกล่ะครับ

แต่...ทั้งๆที่วันนี้มันเป็นวันที่แสนสุขแท้ๆ แล้วทำไมพวกผม “พารัน” ถึงไม่ได้หยุดงานเพื่อที่จะฉลองเหมือนคนอื่นๆเขาล่ะครับ แต่ไม่เป็นไรครับ พวกผมยินดีและเต็มใจที่จะทำเพื่อพวกคุณ ^o^

-- บ้านพักของพารัน --

“เอสสสส!!” เสียงของหนุ่มน้อยหน้าใสอย่างผมเรียกชายหนุ่มที่ตอนนี้นั่งอยู่หน้าจอโทรทัศน์

“หือ? ว่าไง” พี่เอสตอบกลับโดยที่ไม่คิดที่จะหันมามองผมสักนิด อะไรกันเนี่ย? พี่เอสไม่สนใจผมเลย

“พรุ่งนี้ก็วันคริสต์มาสแล้วนะ พี่ไม่มีอะไรจะให้ผมเหรอ?” ผมถามเขาออกไป

“อะไรกัน ของขวัญจากแฟนคลับก็ตั้งเยอะ นายอยากได้กล่องไหนก็แกะเอาสิ ฉันยกส่วนของฉันให้ด้วยก็ได้อ้ะ” เขาพูดพลางพยักเพยิดไปทางกล่องของขวัญจากแฟนคลับที่กองกันเป็นภูเขาไฟฟูจิ

“ก็อยากได้จากพี่นี่นา” ผมพูดเสียงอ่อย หวังจะให้เขาเห็นใจ .. แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลแฮะ

“ไหนๆก็จะปีใหม่แล้ว ค่อยเอาตอนปีใหม่ทีเดียวเลยก็แล้วกัน” เขากลับตอบผมอย่างไม่ใยดี ทำอย่างนี้ได้ไง? โกรธแล้วนะ ผมทำเสียงจิจ๊ะในลำคออย่างไม่พอใจ พร้อมกับเดินกระแทกเท้าเข้าไปในห้องครัว เชอะ! ไปหาพี่พีโอก็ได้

“พี่พีโอทำอะไรอยู่ครับ” ผมถามชายร่างใหญ่ที่ทำหน้าเครียดอยู่ ดูจะเครียดมากด้วยสิ

“อ๊ะ เอเจมาพอดีเลย พี่กำลังคิดว่า คริสต์มาสนี้เราทำอะไรกินกันดี ช่วยพี่คิดหน่อยสิ” อ่อ เรื่องกินนั้นเอง =”=

“นี่! พี่ไม่ได้เห็นแก่กินนะ แค่อยากให้เราได้ฉลองเหมือนคนอื่นๆก็เท่านั้นเอง” เหมือนพี่พีโอจะอ่านความคิดผมออก

“ครับพี่ ผมก็ยังไม่ได้ว่าอะไรพี่ซะหน่อย ไม่เห็นจะต้องร้อนตัวขนาดนั้นเลยนี่นา” ผมพูดแกมขำเล็กๆ

“แล้วนายอยากกินอะไรล่ะ” เอ... กินอะไรดีน๊า... อ๊า วันขอบคุณพระเจ้าทั้งที ก็ต้องมีไก่งวงสิ ใช่แล้ว! ไก่งวงอบตัวใหญ่ๆ

“พี่ครับผมอยากกิ...” ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบ พี่พีโอก็ขัดขึ้นมาซะก่อน

“คิดออกแล้ว! ผัดไทไงล่ะ เหมือนที่เรากินตอนไปเมืองไทยไง นายจำได้มั้ย? พี่ยังจำรสชาติของมันได้ดีเลยนะ รสชาติของมันกลมกล่อมสุดๆ อ๊า... พูดแล้วน้ำลายจะไหล” พี่พีโอเริ่มบรรยายสรรพคุณของอาหารไทย แต่ผมว่ามันแปลกๆนะ

“เอ่อ... พี่ครับ พี่จะทำผัดไทในวันคริสต์มาสเหรอครับ? มันดูแปลกๆอยู่นะพี่” ก็มันจริงนี่นา ทำผัดไทฉลองวันคริสต์มาสเนี่ยนะ

“โธ่เอ๊ย ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย แปลกแหวกแนวดีออก” แก้ตัวได้น้ำขุ่นๆ อยากกินอาหารไทยก็บอกมาเถ๊อะ

“ถ้าพี่อยากกินอาหารไทยก็สั่งจากร้านของแม่พี่เอสก็ได้นี่ครับ ยังไงก็ตามใจพี่ก็แล้วกัน” ผมบอกพี่พีโอออกไป แต่ตอนนี้ผมรู้สึกอยากกินไก่งวงมากกว่าอะ

“ดีมากน้องชาย หัดเปลี่ยนแปลงซะบ้าง ไม่ใช่ว่าคริสต์มาสที่ไรก็กินแต่ไก่งวง อะไรๆก็ไก่งวง เอะอะๆก็ไก่งวง” แล้วก็เป็นอีกครั้งหนึ่งที่พี่ดูเหมือนจะอ่านใจผมออก เขาจงใจว่าผมรึปล่าวนะ?

“เออนี่เอเจ นายเดินไปหยิบแก้วกาแฟใหญ่ๆที่วางอยู่บนเคาร์ทเตอร์ให้พี่หน่อยสิ ระวังด้วยล่ะ มันร้อนน่ะ” พี่พีโอวานผมให้หยิบแก้วกาแฟให้ จากนั้นก็กลับไปลิสรายการอาหารต่อ

เอ๊.... อยู่ไหนน๊า.... อ๊ะ  เจอแล้ว   แก้วกาแฟใบใหญ่ๆสำหรับคนตัวใหญ่ๆ  คิกคิก

เพล้ง!!!!!

“เอเจ! เป็นอะไรรึปล่าว” เสียงของพี่พีโอดังขึ้นเมื่อได้ยินเสียงของแก้วที่ผมทำหล่น พร้อมกับพี่ไรอัน และ เนโอที่เข้ามาดูเหตูการณ์ในครัว แต่แทนที่จะเป็นพี่พีโอที่เข้ามาดูผม กลับกลายเป็นไอ่พี่บ้าที่ก่อนหน้านี้นั่งดูโทรทัศน์อยู่ข้างนอก

“ทำอะไรระวังๆหน่อยสิ” เขาดุผมเข้าให้ ขณะที่นั่งเก็บเศษแก้วที่แตกกระจัดกระจายอยู่บนพื้นห้องครัว ชิ! จะถามแบบพี่พีโอสักคำก็ไม่มี ใจร้ายจริงๆตาคนนี่

“ก็แก้วมันร้อนนี่นา ผมไม่คิดว่ามันจะร้อนขนาดนี้” ผมพูดเสียงอ่อยๆ อย่างสำนึกผิด

“ก็น่าจะระวังมากกว่านี้ นายไม่ใช่เด็กแล้วนะ ทำตัวเป็นเด็กไม่รู้จักโตไปได้ ไม่ได้เรื่องเลยเรา”

“ใช่สิ!! ผมมันเป็นเด็ก ทำอะไรไม่เคยดีเลยสักอย่าง งั้นพี่ก็อย่ามายุ่งกับเด็กไม่รู้จักโตอย่างผมเลย” เดือดครับคุณผู้อ่าน  ตอนนี้ผมเดือดมากๆ พูดจบผมก็วิ่งขึ้นห้องไปอย่างรวดเร็ว งอนแล้วๆๆๆๆ

“พีโอ นายโดนแก้วบาดบ้างรึปล่าว” เอสถามพีโอที่นั่งดูเหตุการณ์ทั้งหมดที่เพิ่งเกิดขึ้นไปสดๆร้อนๆ

“ปล่าวนี่ ฉันยังไม่ได้จับเศษแก้วพวกนั้นเลย” พีโอตอบร่างที่เล็กกว่า

“แล้วตรงนี้เลือดใครกันล่ะ” เอสชี้ไปที่หยดเลือดบริเวณเศษแก้วที่กระจัดกระจายอยู่

“ก็เลือดคนที่ทำแตกไงล่ะเจ้างั่ง ไปว่าแต่น้องมัน นายก็ไม่ได้เรื่องเหมือนกันนั่นแหละ” ไรอันว่า ก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องครัวพร้อมๆกับเนโอ

-- ห้องของเอเจ --

“อู้ยยยย .. เจ็บชะมัดเลยอะ” ผมนั่งโอดครวญอยู่บนที่นอน ตอนนี้ผมจะทำไงดี เลือดมันไม่ยอมหยุดไหลเลยง่า... ใครก็ได้ช่วยผมที  TT[]TT

แอ๊ดดดด ~

“พี่เข้ามาทำไม?” ผมถามชายหนุ่มที่เดินเข้ามาในห้องผมพร้อมกับกล่องปฐมพยาบาล

“เข้ามาดูเด็กดื้อ” เขาพูดพร้อมกับเดินตรงมาที่ผม ผมพยายามซ่อนแผลที่เกิดจากการกระทำของเศษแก้วที่ผมเพิ่งทำแตกไป ชิ! เด็กอีกแล้ว

“จะซ่อนทำไม? พี่เห็นหมดแล้ว” พี่เอสพูดพร้อมกับดึงมือผมออกมาดู พร้อมกับเริ่มลงมือทำแผลให้ผม

“โอ้ยยยย!!” ผมร้องเสียงหลงเมื่อของเหลวสีฟ้าที่เรียกว่าแอลกอฮอล์กระทบโดนบาดแผลของผม

“เจ็บมากเลยเหรอ?” เขาถามผม ผมไม่ได้พูดอะไรนอกจากพยักหน้าเป็นเชิงบอกให้เขารู้ พี่เอสบรรเทาอาการเจ็บของบาดแผลบนมือผมด้วยการเป่าเบาๆ

“หายเจ็บรึยัง?” เขาถามพร้อมกับก้มลงเป่าแผลผมต่อไปเรื่อยๆ

“อืม ตอนนี้มันรู้สึกเย็นๆแล้วล่ะ” หลังจากที่ผมตอบเขา เขาก็เริ่มทำแผลให้ผมต่อ

“อ๊า... ขอไม่ใส่ยาได้มั้ย มันแสบอะ” ผมทำหน้ามุ้ยหลังจากเห็นพี่เอสหยิบยาออกมา

“ไม่ได้! ไม่ใส่ยาแล้วเมื่อไหร่มันจะหาย” แล้วก็เป็นอีกหนึ่งครั้งที่เขาดุผม

หลังจากนั้นไม่นาน แผลของผมก็ดูดีขึ้นโดยฝีมือการใส่ยาของพี่เอส

“นายงอนพี่เรื่องอะไรงั้นเหรอ?” เขาถามผมขณะที่กำลังเก็บอุปกรณ์ทำแผล

เออใช่! ผมเพิ่งนึกออก ผมงอนเขาอยู่นี่ ลืมสนิทเลย ไม่ได้ๆๆ ต้องงอนๆๆๆๆ คิดได้ดังนั้นผมก็หันหลังให้เขา พร้อมกับทำเป็นหูทวนลม ไม่สนใจในคำถาม

“นี่ งอนพี่เรื่องอะไร?”

“ปล่อย .. ไม่ต้องมากอด ผมหายใจไม่ออก” แทนที่เขาจะยอมทำตามที่ผมพูด เขายิ่งกอดผมแน่นขึ้นไปอีก

“ก็บอกมาก่อนสิว่างอนเรื่องอะไร”

“.....” ผมเลือกที่จะเงียบ มากกว่าตอบคำถามของพี่เอส ชิ! น่าเบื่อที่สุด ตางั่ง

“นี่เด็กดื้อ ตอบคำถามพี่หน่อยสิ”

“เด็กอีกแล้ว คำก็เด็ก สองคำก็เด็ก” ผมโตแล้วนะ ยังจะว่าผมอยู่นั้นแหละ

“ไม่เห็นเป็นอะไรเลย เป็นเด็กน่ารักดีออก”

“เชอะ!”

“ถ้างอนพี่เรื่องของขวัญคริสต์มาส พี่ก็ขอโทษละกัน” พี่เอสพูดพร้อมกับเอาคางเกยกับไหลของผม

“จริงๆก็ไม่ได้งอนหรอก แค่น้อยใจเฉยๆ” ผมบอก

“ไม่งอนก็ดีแล้ว เพราะพี่ไม่มีของขวัญให้นายจริงๆ” พี่เอสพูด

อะไรกัน! ไม่มีของขวัญให้ผมจริงๆเหรอเนี่ย พรุ่งนี้ก็วันคริสต์มาสแล้วนะ ใจร้ายที่สุด

ผมแกะมือของพี่เอสที่อยู่บริเวณรอบเอวออก พร้อมกับไล่ให้เขาออกไปข้างนอก เขาดูงงๆเมื่อผมไล่เขาออกไป งอนแล้วด้วย คราวนี้งอนจริงๆแล้วนะ

“ออกไปเลยนะ! จะไปไหนก็ไปเลย!! คืนนี้ห้ามเข้ามานอนในห้องด้วย!!!”

-- คืนนั้น --

“เอเจ”

ใครกันมาเรียกผมดึกๆแบบนี้ คนจะหลับจะนอน

“นี่เอเจ ตื่นเร็วสิ” เสียงเหมือนพี่เอสเลย แต่ว่าผมไล่เขาออกไปแล้วนี่

“หือ?” ผมสะลึมสะลือตอบโดยไม่ได้ลืมตา

“ลืมตาหน่อยนะครับคนเก่ง”

“(- - )( - -)  (- - )( - -)” ผมไม่ได้ตอบอะไรนอกจากส่ายหน้าไปมา

ไม่นานนัก ผมก็รู้สึกเหมือนตัวลอยขึ้นจากการกระทำของใครบางคน ฝีมือพี่เอสแน่ๆ แต่ตอนนี้ผมไม่มีแรงที่จะลุกขึ้นมาทะเลาะกับพี่เอสแล้วล่ะ ผมจึงเอาแขนคล้องคอพี่เอส พร้อมกับเอาใบหน้าซบลงที่อกแกร่งๆ

“เอเจ ตื่นได้แล้วนะ” พี่เอสกระซิบบอกผมที่ตอนนี้อยู่ในอ้อมกอดของเขา

“.....” ผมก็ยังคงเงียบเหมือนเดิม

“ถ้าไม่ตื่นพี่จับกดตรงนี้ไม่รู้ด้วยนะ”

“O_O” และด้วยคำขู่ของพี่เอส ทำให้ผมตื่นอย่างเต็มตา

“ต้องให้ใช้ไม้นี่ทุกทีเลย” พี่เอสส่ายหน้าหน่อยๆ

“ปลุกผมขึ้นมาทำไม แล้วใครอนุญาตให้เข้ามาในห้อง” ผมถาม แต่เขาไม่ยอมตอบ กลับหันให้ผมมองตัวเองในกระจกที่เขาและผมนั่งอยู่ข้างหน้า

“ชอบมั้ย??” เขาถามผมพร้อมกับจับสร้อยคอสีเงินที่คอของผม เฮ้ย! สร้อยคอของใคร ทำไมมันมาอยู่ที่คอผมล่ะ

“สร้อยของใครน่ะ แล้วทำไมมันมาอยู่ที่คอผม”

“อยู่ที่คอใคร ก็สร้อยของคนนั้นนั่นแหละ”

“เอ๋??”

ผมหันไปดูตัวเองในกระจกอีกครั้ง พร้อมกับดูสร้อยสีเงินเส้นเล็กๆที่มีจี้เขียนไว้ว่า ‘Eternity AA’

“อะไรคือ AA” ผมถามพี่เอส เขาไม่ยอมพูดแต่กลับชื่อไปที่ตัวเขา จากนั้นจึงชี้มาที่ผม

.

.

.

Eternity Ace + A.J.

.

.

.

“ชอบมั้ย?” คำถามเดิมที่ผมยังไม่ได้ตอบเขา

“อื้ม ชอบที่สุดเลยล่ะ” ผมตอบพร้อมกับหอมแก้มเขาเบาๆหนึ่งที่เพื่อเป็นรางวัล

“อ๊า... ค่อยโล่งอกหน่อย พี่นึกว่าเราจะไม่ชอบซะแล้ว” พี่เอสพูดพร้อมกับลูบหัวผมเบาๆ

“อะไรที่พี่ให้ผมก็ชอบหมดแหละครับ  ว่าแต่.... ไหนตอนแรกพี่บอกว่าไม่มีของขวัญให้ผมไง” ผมถามพี่เขาออกไป ก็ตอนแรกบอกว่าไม่มีของขวัญนี่นา

“พี่ว่าจะ Surprise นายซะหน่อย .. แต่ว่านายดันมางอนพี่ซะได้ เฮ้อออ”

“ก็ผมไม่รู้นี่นา คริสต์มาสทั้งที พี่บอกว่าไม่มีของขวัญจะให้ผม ผมก็ต้องน้อยใจเป็นธรรมดา”

“จะไม่มีให้ได้ไงล่ะครับ ก็นายเป็นคนสำคัญของพี่นี่” พูดจบพี่เอสก็ก้มลงหอมแก้มผมเบาๆหนึ่งที

...

..

.

“สุขสันต์วันคริสต์มาสครับ เด็กดื้อของพี่”

END