คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 นางเอกฟิค "น้ำหวาน"
ใบสมัครนางเอก
ชื่อจริง :: วิลาวัณย์ เฮเลอร์
ชื่อเล่น :: น้ำหวาน
อายุ // วันเดือนปี เกิด :: 12 ธันวาคม 2529
ลักษณะภายนอก :: หญิงสาวที่จัดได้ว่า หน้าตาดีระดับดารานางแบบ ผมยาวดำขลับ ผิวสวยเรียบเนียนที่ไม่รู้ว่าได้มาจากใคร เพราะดูจากทางบิดาแล้ว ก็ไม่น่าจะใช่ รอยยี้มสดใสแต่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ทั้งหลาย คำพูดที่เต็มไปด้วยความหลอกลวงเชื่อไม่ได้ ...
ลักษณะนิสัย ::
ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มาซื่งสี่งที่ตัวเองต้องการ โกหกหลอกลวงคือสี่งที่เธอต้องทำเพื่ออยู่รอด แต่หากสี่งที่เธอทำไป ก็เพียงเพราะการอยู่รอด และ ค่าเทอมที่สูงลี่วของมหาวิทยาลัยชื่อดังของประเทศ เหตุผลหลักก็เพื่อจับลูกคนรวยหน้าโง่ทั้งหลาย
ประวัติครอบครัว ::
แต่งตัวดี ดูมีฐานะร่ำรวย เข้างานสังคมเป็นว่าเล่น แต่หารู้ไม่ ตัวจริงของเธอนั้นกลับตรงข้ามทุกอย่าง ถานะที่เรียกได้ว่า แทบจะไม่มีที่ซุกหัวนอน หนี้สินที่พ่อเลี้ยง ชาวอเมริกัน ที้งไว้ให้ ก่อนที่จะโดนฆ่า จากพวกทวงหนี้พนันโต๊ะบอล .. พี่ชายคนเดียวที่ยังเหลืออยู่ก็โดนจับเข้าคุกเพราะข้อหาค้ายาเสพติด เป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่มีใครรู้ได้ เพราะทั้งสองไม่ได้ติดกันมานานนับหลายปี ... ส่วนแม่ก็หายสาบสูญตั้งแต่เธอจำความได้ ไม่เคยแม้แต่เจอกันซักครั้ง
สิ่งชอบ :: เงิน และ ทุกอย่างที่ทำให้เธอมีชีวิตที่สุขสบาย
สิ่งที่เกลียด ::
เกลียดความพ่ายแพ้ เกลียดคนที่คอยดูถูกความจนของเธอ และ เกลียดที่สุดผู้ชายที่ทำเหมือนตัวเองฉลาดอย่าง..กรวีร์ ...
งานอดิเรก :: หลอกผู้ชายรวย ๆ เพื่อให้พวกเขาซื้อของแพงให้ ๆ
ชนวนความแค้นของคุณที่มีต่อเขา ((สาเหตุที่ทำให้คุณแค้นเขา)) ::
เขารู้ความลับของเธอ เขาดูถูกเธอ การที่เธอจน เขาเป็นคนที่ทำให้เธอได้รับรู้ซื้งคำว่า ...ความเจ็บปวด... เมื่อหัวใจที่บอกว่ารักเขา มันกลับทำให้เขาทำกับเธอเหมือนคนไร้ค่าคนหนื่ง และด้วยความรักที่กลายเป็นความแค้น เธอจื่งทำทุกอย่าง เพื่อให้เขาสูญเสียทุกอย่าง ทุกสี่งที่จะทำให้เขาเจ็บปวด เธอก็พร้อมที่จะทำ เพื่อให้เขารู้ซื้งถึงความรู้สึกของเธอในครั้งก่อน
ในงานสังคมงานหนื่ง ชายหนุ่มที่มองไปรอบ ๆ เพื่อค้นหาคนรู้จัก แต่พรันสายตาเหลือบไปเห็นผู้หญิงคนหนื่ง สาวน้อยในชุดราตรีสีแดงร้อนแรง กำลังควงแขนอยู่กับไฮไซหนุ่มหล่อท่านหนื่ง แต่เขาดูเธออีกครั้ง ...เธอคนนั้น... เขาจำเธอได้เพียงแค่เศษเสี้ยววินาทีเดียวที่เขามองไป ใบหน้าสะสวยเด่นบนเครื่องสำอางราคาแพง แต่เขาจำเธอได้ เธอเป็นคนที่เดีนขายของอยู่ตามตลาดนัด และ สาวเสริฟที่ร้านอาหารแห่งหนื่ง เมื่อครั้งที่เขาไปทานข้าวกับญาติของเขา
“ฉันจำเธอได้”
คำพูดที่หลุดออกมาจากปากของชายหนุ่มนั้น ทำหญิงสาวมองหน้าเขาด้วยความฉงนนัก แต่พอเธอถามกลับไป เขาก็ตอบเธอด้วยเสียงเรียบเฉยกลับมา
“ยัยคนจน ฉันจำได้ว่างานนี้เขาเชิญแต่ผู้ดีเข้ามาน่ะ ฉันว่าเธอควรจะไปอยู่ในที่ ๆ ของเธอจะดีกว่าน่ะ”
หลังจากนั้น ชื่อของวิลาวัณย์ก็ถูกไฮไซทั้งหลายเหยียดหยาม ไม่ว่าเธอจะเดีนไปส่วนไหนของมหาลัย เพื่อนร่วมห้อง เพื่อนร่วมชมรม หรือว่า แม้แต่อาจารย์ที่มหาวิทยาลัย ต่างก็ด่าทอต่อว่าเธออย่างไม่จักจบสี้นเสียที
ตอนจบ คุณต้องการแบบไหน ::
ขอแบบน้ำเน่าละครไทยนิดหนื่งน่ะ แบบว่า สุดท้ายนางเอกก็กลายเป็นลูกเศรษฐีไรงี้อ่า ... แล้วเหมือนกับ ยุนก็กลายเป็นคนไม่มีอะไรเหลือไรงี้ แต่สุดท้ายก็ขอจบแบบแฮปปี้น่ะจ๊ะ
แล้วทำไมต้องเป็นเขาคนนี้ ::
ชอบค่ะ ... อยากเป็นนางเอกยุนมาก ๆ แล้วก็บทน่าสนใจมากด้วย ไม่ค่อยเห็นยุนในบทแบบนี้บ่อย ๆ น่ะ แต่เป็นบทที่ท้าทายมาก ๆ แถมนางเอกเนี้ยพยายามให้ดูร้ายน่ะ คือ พยายามแล้วอ่า พิจารณาเราด้วยน่ะค่ะ
อิมเมจของคุณ 3 รูป ::
/>อิมเมจคู่ของคุณ 3 รูป ::
ความคิดเห็น