รักไม่ได้ถ้าไม่ร้ายแบบนี้(มี Ebook)

คืนนั้นเตียงแทบลุกเป็นไฟเกินใครจะห้ามได้ เมื่อทั้งคู่ต่างโรมรันเข้าหากันอย่างถึงพริกถึงขิง

เขา : ผมไม่คิดว่าผู้หญิงที่ผมลากขึ้นเตียงจะไม่ใช่เด็กไซด์ไลน์ที่ผู้ช่วยผมหามาให้ ผมไม่รู้ว่าเธอคือใคร เพราะเมื่อผมออกมาจากห้องน้ำเธอก็จากไป ทิ้งไว้เพียงแบงก์พันสามใบกับกางเกงในซีทรูไว้ให้ดูต่างหน้า

เธอ : ด้วยความเมาเธอฝันว่าเธอลากผู้ชายขึ้นเตียงแล้วแซบกับเขาอย่างถึงพริกถึงขิง ตื่นขึ้นมาเธอจึงรู้ว่ามันไม่ใช่แค่ฝันแต่เธอลากผู้ชายขึ้นเตียงมาจริง ๆ เธอตัดสินใจรีบออกจากห้องไปโดยคิดว่าให้ทิปเป็นแบงก์พันสามใบก็คงน่าจะพอ

“กูไม่เคยเจอเขา กูจะจำได้ยังไงวะ กูจำไม่ได้จริง ๆ ว่ะ กูนึกไม่ออก มึงช่วยบอกกูที” 

เตชิณยังยืนยันคำเดิม ถ้าเคยเจอกันทำไมเขาจะจำไม่ได้ เขาแค่สามสิบสี่ไม่ได้แก่จนสติเลอะเลือน กระทั่งจะจำอะไรไม่ได้ขนาดนั้น

“น๊าย แต่นั่นมันน้องปิ๊งนะครับนาย นายทำกับเธอได้ลงคอได้ยังไงกันครับ” 

อาทิตย์เอ่ยออกมาเสียงหลง ราวกับว่าต้องการจะดุคนที่นั่งกุมขมับอยู่เบื้องหน้า แววตาของอาทิตย์มีแวววิตกกังวลเป็นอย่างมาก เตชิณเห็นหน้าผู้ช่วยก็ได้แต่กลืนน้ำลายลงคออึกแล้วอึกเล่า นี่เขาไปพรากพรหมจรรย์ใครเข้าให้วะ!!!

“แล้วมันปิ๊งไหนกันวะ มึงจะมาคาดคั้นให้กูจำเค้าให้ได้ได้ยังไง ก็กูบอกว่ากูจำไม่ได้ กูไม่รู้จักจริง ๆ มึงอย่ามาพูดราวกับว่ากูไปข่มขืนเขาได้ไหมวะไอ้ซัน แค่นี้กูก็รู้สึกผิดจะแย่อยู่แล้ว ถ้ากูจำได้หรือรู้จักเขาสักนิด มึงว่ากูจะทำไหม กูยังคิดจะมาด่ามึงอยู่เนี่ยว่าทำไมหาเด็กไซด์ไลน์เมา ๆ มาให้กู” 

น้ำเสียงของอาทิตย์ยิ่งทำให้เตชิณรู้สึกผิดเอามาก ๆ แต่เขายังไม่รู้เลยว่าเธอคือใคร แล้วที่บอกว่าปิ๊งนี่มันปิ๊งไหนวะ?

**** 

แวะมาส่งน้องปิ๊งคนดีของไรท์ค่ะ ไรท์หายไปสักพักเพราะไปผ่าตัดมาเลยมาส่งน้องช้าไปสักนิด หวังว่าทุกคนจะยังแวะมาอ่านกันนะคะ เริ่มลงตอนแรกวันพรุ่งนี้ค่ะ