ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3 อยากไปดูทะเลครับ
แรน่าพา
ผมมอหน้าพ่อนิ่ๆ ผมฮีทหรอ แสว่าผมเป็นโอเม้าินะ
"ุลอน รอบอบีันะรับ"ผู้ายที่น่าะเป็นแอพ่อ ที่อยู่ฝั่ร้ามพู
"รับ ผมมีลูนเียว"พ่อพูแล้วลูบหัวผม ผม็เอาหัวผิอหนาๆอพ่อ สบายั
ผมมอผู้ายนนั้นอย่าสำรวออนอหน้า ผมปะบไม่เป็น แสรๆ็แล้วัน
มอูแล้ว็เป็นนที่หล่อมา ร่าายำยำ ูแ็แร ฮึ ไหว่น้ำ้ามมหาสมุทรไ้เลยมั้ สำรวเสร็็หัไปมอรอบๆ เบื่อ
ผมึเสื้อพ่อเบาๆ แล้วหันไปหา
"มีอะไรฮึ"พ่อ้มหน้ามาไล้ๆ
"อยาไปูทะเล้านอรับ"ผมระิบบอ้าหูพ่อ
พ่อพยัหน้า
"ผมะพาแรน่าออไปสูอาาศ้านอ ะไป้วยไหมรับ"พ่อถามายนนั้น
"ไปรับ"ายผมนั้นรีบอบทันที
พวเราลุึ้น เินไปทาระเบีย บอี้าร์ทั้อพ่อและอผู้ายนนั้น็เรียร์ทาให้
พอบอี้าร์เปิประูให้ผม็ปล่อยแนพ่อแล้ววิ่ไปเาะรั้วทันที บอี้าร์ปิประู ันั้น้อนี้ึมีแ่ผม พ่อและผู้ายนนั้น
อนนี้ท้อฟ้ามัน็มืแล้ว เห็นวันทร์วโ ับหมู่าวมามายระยิบระยับเ็มท้อฟ้า และน้ำทะเลสีเ้มสวยมา
"สวยมาเลยรับพ่-"ผมหันไปพูับพ่อแล้วรีบเอามือเปิปาัวเอทันทีเมื่อเห็นผู้ายนนั้นอยู่
นผมเินไปหาพ่อาทา้านหลัอ เพราะทำผิสัาว่าะไ้พู พ่อะไม่ให้ผมไปเที่ยวอีแน่
"ไม่เป็นไร"พ่อพูแล้วเอามือลูบหัวผม
ผมยิ้มว้าึ้นมาทันที เมื่อพ่อพูแล้วยิ้มให้ ไม่โรธผม
ส่วนผู้ายนนั้น็มอผมนิ่ๆ ผมมอับสายาบ่บอว่ามีอะไร แล้วเอียอให้รู้ว่าสสัย
ายนนั้นรีบหันหน้าออไปมอทาอื่นทันที อ่าวววทำไม
๊อ ๊อ ๊อ
"เ้ามา"พ่อผมสั่
"ุลอนรับ มีนอยาพบรับ"บอี้าร์ที่อยู่้านอเปิประูบอ
"ใร"พ่อผมถาม
"ุเท็น รับ"บอี้าร์บอ
"อืม ไป้วยไหม"พ่อหันมาถามผม ผมส่ายหัว ไม่อยาไปผู้ใหุ่ยันน่าเบื่อ
"เียวผมูน้อให้รับ"ผู้ายนนั้นที่อยู่้าๆผมพู พ่อหันมามอผม ผม็พยัหน้าทันที ีว่านั่เบื่อผูู้ใหุ่ยัน
"ฝา้วยนะรับ"พ่อพูแล้วเินไปไล้ๆ แล้วระิบ้าหูผู้ายนนั้น"ูแลีๆและันนะรับ"
"ไว้ใไ้รับ" พอพ่อผมระิบอะไรัอย่าเสร็ ายนนั้น็พูอะไรไม่รู้ พร้อมะุยิ้มมุมปา
"พ่อุยาน่อน เป็นเ็ีละ เียวพ่อให้ิมับวินอยู่้วย"พ่อบอับผม
"รับ"อาาา ผมเผลอพูออไปอีแล้ว
พ่อผมยิ้มให้แล้ว็เินออไป เหลือแ่ผมับผู้ายนนั้น
ผมหันมาสนใน้ำทะเลที่มีแสพระันทร์สะท้อนับผิวน้ำ มอึ้นไป็เห็นาวเ็มฟ้าไปหม
วามรู้สึอนอยู่บนเรือแล้วมอมันเหมือนที่ผมิไว้เลย ่าับอนมอให้ทะเลมา แ่ผม็อบสอแบบนะ มอาในทะเล็ะไ้ว่ายน้ำนอนหายไ้้วย
"เียบัเลยนะรับ"ผู้ายนนั้นเินมาไล้ๆผม
"...."ผมมอนิๆ ไม่อบพ่อบอห้ามพู!
"พี่ื่อโอน นะรับ"ายนนั้นว่า
"....อโทษ้วยอย่าุยันผมเลย พ่อบอห้ามพูับใร"ผมทำท่าิ ่อนะพู.
"ทำไมละรับ"ผมายนนั้นถามพร้อมสสัย
"...เพราะเสียผมรับ ไพเราะนอยาไ้ยินอี"ผมพูออมาามวามริที่พ่อแม่บอ
"็ไพเราะริๆนั้นแหละรับ"ผู้ายนนั้นพูับผม
"ุฟัแล้วไม่เป็นไร ั้นผมุยไ้"ผมบอพร้อมยิ้มให้ ไม่เยแหำสั่พ่อเลย ูื่อั
"รับ พี่ไม่เยเห็นแรน่ามา่อนเลยนะ"ายรหน้าพู า็มอมาทาผม
"รับปิไม่ไปไหนรับ"ผมบอ นอาทะเลับเาะอพ่อผม็ไม่เยไปที่ไหนเลย
"ถึว่าละ พ่อแรน่าห่วแรน่าน่าู"ผมมอผู้ายนนั้น
"รับผมเป็นลูนเียว"ผมบอ
"หรอ ันมีน้อายนนึ ไม่่อยไ้เรื่อยเท่าไรแ่พ่อแม่ามใมา"ายนนั้นพูแล้วหน้าบูนิๆ
นผมยิ้มออมา ผมไม่เยสัมผัสเรื่อแบบนั้นแ่เยเห็นในหนัอยู่บ่อยๆ แ่นรหน้าผมน่าะอายุ20้นๆ ละนะ
"ุ้อเป็นพี่ที่ีแน่ๆรับ"ผมยิ้มอบ
"ริหรอ"ายนนั้นเอาหน้าเ้าไล้
"รับ"ผมบอ เป็นพี่ะ้อมีวามเป็นผู้ให่ว่าน้อ และมีวามรับผิอบมาว่า้วย เท่าทีู่หนัมานะ
โินพา
อ้า
ผมละอยาับนรลืนลอริๆ อะไระน่ารัเบอร์นั้นน
โทษนะรับพอีสนในน่ารัมาไป
ผมื่อโอน ปวรรัลศัิ์ อายุ 27 ปี านือเ้าพ่อมาเฟียแห่ยุโรป และประธานบริษัทให่ระับให่อโล มีหุ้นส่วนมามาย และลูน้อยอยิามลอ
และพ่ออแรน่า็เป็นมาเฟียรายให่ในเอเีย ถือว่าเป็นเรื่อที่ีมาถ้าผมไ้แ่ับแรน่า ปิผมับุลอน็เป็นู่้าันอยู่แล้ว แถมผมยับอวาม้อารอผมไปแล้ว้วยึ่อีฝ่ายอบว่า ีบให้ิ่อน ยัไม่ิห้ามทำอะไรลูเา
ผมไม่อยาะสาธยายนิสัยเ่าอัวเอมา เอาแบบว่าผมอยาไ้อะไระ้อไ้!
แ่สำหรับนนี้ผมไม่ไ้อยาบัับเ้าเลย อยาให้รัผม้วยใ
"นายอบทะเลหรอ"ผมถาม น้อ
"รับ สวยและูสบ"น้ออบแล้วหันมายิ้มให้
"สวยและูสบริๆ"ผมพูแล้มอหน้าน้อไป าน้ำาลที่ระทบแสเรือ ับลอยยิ้มหวานพร้อมับสีปาแอบมพู
น้ออบทำหน้าาใสๆื่อๆ แ่มีวามื่อในใบหน้านั้นในัว ูาที่เถียับบอี้าร์อนนั้น น่ารัั
พลึบบ
"อะ อบุรับ"น้อพูอบุหลัาที่ผมถอเสื้อนอออุมให้น้อ
"ไม่เป็นไรรับ ้านอ้อนั่หนาว"ผมบอ แล้วยิ้มให้พร้อมเอาหน้าเ้าไปไล้ๆ ไล้นไ้ยินเสียลมหายใ
น้อเ้าหน้าึ้นสีระรื่น แล้วรีบหันหน้าหนี เินพี่หรอ เ็น้อย
ผมมอหน้าพ่อนิ่ๆ ผมฮีทหรอ แสว่าผมเป็นโอเม้าินะ
"ุลอน รอบอบีันะรับ"ผู้ายที่น่าะเป็นแอพ่อ ที่อยู่ฝั่ร้ามพู
"รับ ผมมีลูนเียว"พ่อพูแล้วลูบหัวผม ผม็เอาหัวผิอหนาๆอพ่อ สบายั
ผมมอผู้ายนนั้นอย่าสำรวออนอหน้า ผมปะบไม่เป็น แสรๆ็แล้วัน
มอูแล้ว็เป็นนที่หล่อมา ร่าายำยำ ูแ็แร ฮึ ไหว่น้ำ้ามมหาสมุทรไ้เลยมั้ สำรวเสร็็หัไปมอรอบๆ เบื่อ
ผมึเสื้อพ่อเบาๆ แล้วหันไปหา
"มีอะไรฮึ"พ่อ้มหน้ามาไล้ๆ
"อยาไปูทะเล้านอรับ"ผมระิบบอ้าหูพ่อ
พ่อพยัหน้า
"ผมะพาแรน่าออไปสูอาาศ้านอ ะไป้วยไหมรับ"พ่อถามายนนั้น
"ไปรับ"ายผมนั้นรีบอบทันที
พวเราลุึ้น เินไปทาระเบีย บอี้าร์ทั้อพ่อและอผู้ายนนั้น็เรียร์ทาให้
พอบอี้าร์เปิประูให้ผม็ปล่อยแนพ่อแล้ววิ่ไปเาะรั้วทันที บอี้าร์ปิประู ันั้น้อนี้ึมีแ่ผม พ่อและผู้ายนนั้น
อนนี้ท้อฟ้ามัน็มืแล้ว เห็นวันทร์วโ ับหมู่าวมามายระยิบระยับเ็มท้อฟ้า และน้ำทะเลสีเ้มสวยมา
"สวยมาเลยรับพ่-"ผมหันไปพูับพ่อแล้วรีบเอามือเปิปาัวเอทันทีเมื่อเห็นผู้ายนนั้นอยู่
นผมเินไปหาพ่อาทา้านหลัอ เพราะทำผิสัาว่าะไ้พู พ่อะไม่ให้ผมไปเที่ยวอีแน่
"ไม่เป็นไร"พ่อพูแล้วเอามือลูบหัวผม
ผมยิ้มว้าึ้นมาทันที เมื่อพ่อพูแล้วยิ้มให้ ไม่โรธผม
ส่วนผู้ายนนั้น็มอผมนิ่ๆ ผมมอับสายาบ่บอว่ามีอะไร แล้วเอียอให้รู้ว่าสสัย
ายนนั้นรีบหันหน้าออไปมอทาอื่นทันที อ่าวววทำไม
๊อ ๊อ ๊อ
"เ้ามา"พ่อผมสั่
"ุลอนรับ มีนอยาพบรับ"บอี้าร์ที่อยู่้านอเปิประูบอ
"ใร"พ่อผมถาม
"ุเท็น รับ"บอี้าร์บอ
"อืม ไป้วยไหม"พ่อหันมาถามผม ผมส่ายหัว ไม่อยาไปผู้ใหุ่ยันน่าเบื่อ
"เียวผมูน้อให้รับ"ผู้ายนนั้นที่อยู่้าๆผมพู พ่อหันมามอผม ผม็พยัหน้าทันที ีว่านั่เบื่อผูู้ใหุ่ยัน
"ฝา้วยนะรับ"พ่อพูแล้วเินไปไล้ๆ แล้วระิบ้าหูผู้ายนนั้น"ูแลีๆและันนะรับ"
"ไว้ใไ้รับ" พอพ่อผมระิบอะไรัอย่าเสร็ ายนนั้น็พูอะไรไม่รู้ พร้อมะุยิ้มมุมปา
"พ่อุยาน่อน เป็นเ็ีละ เียวพ่อให้ิมับวินอยู่้วย"พ่อบอับผม
"รับ"อาาา ผมเผลอพูออไปอีแล้ว
พ่อผมยิ้มให้แล้ว็เินออไป เหลือแ่ผมับผู้ายนนั้น
ผมหันมาสนใน้ำทะเลที่มีแสพระันทร์สะท้อนับผิวน้ำ มอึ้นไป็เห็นาวเ็มฟ้าไปหม
วามรู้สึอนอยู่บนเรือแล้วมอมันเหมือนที่ผมิไว้เลย ่าับอนมอให้ทะเลมา แ่ผม็อบสอแบบนะ มอาในทะเล็ะไ้ว่ายน้ำนอนหายไ้้วย
"เียบัเลยนะรับ"ผู้ายนนั้นเินมาไล้ๆผม
"...."ผมมอนิๆ ไม่อบพ่อบอห้ามพู!
"พี่ื่อโอน นะรับ"ายนนั้นว่า
"....อโทษ้วยอย่าุยันผมเลย พ่อบอห้ามพูับใร"ผมทำท่าิ ่อนะพู.
"ทำไมละรับ"ผมายนนั้นถามพร้อมสสัย
"...เพราะเสียผมรับ ไพเราะนอยาไ้ยินอี"ผมพูออมาามวามริที่พ่อแม่บอ
"็ไพเราะริๆนั้นแหละรับ"ผู้ายนนั้นพูับผม
"ุฟัแล้วไม่เป็นไร ั้นผมุยไ้"ผมบอพร้อมยิ้มให้ ไม่เยแหำสั่พ่อเลย ูื่อั
"รับ พี่ไม่เยเห็นแรน่ามา่อนเลยนะ"ายรหน้าพู า็มอมาทาผม
"รับปิไม่ไปไหนรับ"ผมบอ นอาทะเลับเาะอพ่อผม็ไม่เยไปที่ไหนเลย
"ถึว่าละ พ่อแรน่าห่วแรน่าน่าู"ผมมอผู้ายนนั้น
"รับผมเป็นลูนเียว"ผมบอ
"หรอ ันมีน้อายนนึ ไม่่อยไ้เรื่อยเท่าไรแ่พ่อแม่ามใมา"ายนนั้นพูแล้วหน้าบูนิๆ
นผมยิ้มออมา ผมไม่เยสัมผัสเรื่อแบบนั้นแ่เยเห็นในหนัอยู่บ่อยๆ แ่นรหน้าผมน่าะอายุ20้นๆ ละนะ
"ุ้อเป็นพี่ที่ีแน่ๆรับ"ผมยิ้มอบ
"ริหรอ"ายนนั้นเอาหน้าเ้าไล้
"รับ"ผมบอ เป็นพี่ะ้อมีวามเป็นผู้ให่ว่าน้อ และมีวามรับผิอบมาว่า้วย เท่าทีู่หนัมานะ
โินพา
อ้า
ผมละอยาับนรลืนลอริๆ อะไระน่ารัเบอร์นั้นน
โทษนะรับพอีสนในน่ารัมาไป
ผมื่อโอน ปวรรัลศัิ์ อายุ 27 ปี านือเ้าพ่อมาเฟียแห่ยุโรป และประธานบริษัทให่ระับให่อโล มีหุ้นส่วนมามาย และลูน้อยอยิามลอ
และพ่ออแรน่า็เป็นมาเฟียรายให่ในเอเีย ถือว่าเป็นเรื่อที่ีมาถ้าผมไ้แ่ับแรน่า ปิผมับุลอน็เป็นู่้าันอยู่แล้ว แถมผมยับอวาม้อารอผมไปแล้ว้วยึ่อีฝ่ายอบว่า ีบให้ิ่อน ยัไม่ิห้ามทำอะไรลูเา
ผมไม่อยาะสาธยายนิสัยเ่าอัวเอมา เอาแบบว่าผมอยาไ้อะไระ้อไ้!
แ่สำหรับนนี้ผมไม่ไ้อยาบัับเ้าเลย อยาให้รัผม้วยใ
"นายอบทะเลหรอ"ผมถาม น้อ
"รับ สวยและูสบ"น้ออบแล้วหันมายิ้มให้
"สวยและูสบริๆ"ผมพูแล้มอหน้าน้อไป าน้ำาลที่ระทบแสเรือ ับลอยยิ้มหวานพร้อมับสีปาแอบมพู
น้ออบทำหน้าาใสๆื่อๆ แ่มีวามื่อในใบหน้านั้นในัว ูาที่เถียับบอี้าร์อนนั้น น่ารัั
พลึบบ
"อะ อบุรับ"น้อพูอบุหลัาที่ผมถอเสื้อนอออุมให้น้อ
"ไม่เป็นไรรับ ้านอ้อนั่หนาว"ผมบอ แล้วยิ้มให้พร้อมเอาหน้าเ้าไปไล้ๆ ไล้นไ้ยินเสียลมหายใ
น้อเ้าหน้าึ้นสีระรื่น แล้วรีบหันหน้าหนี เินพี่หรอ เ็น้อย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น