ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : 12.ชีวิต
ิลิวพา
อนนี้ผมับวา็มาถึาวเลเลันแล้ว าวอผมเป็นาวที่้าวไลทาเทโนโลยี มี้นไม้และออิเน มนุษย์สามารถที่ะหายใไ้ แ่าววนี้ห่าไลาาวโลมาันั้นึไม่มีใรไ้พบเห็น ถึะพบเห็นแ่็ะเ้าาวพวเรามีไ้ ถ้าฝ่าฝืน็ายสถานเียว
ผมเป็นผู้สืบทอที่ะรอาววนี้ และาวอื่นๆที่เป็นบริวาร และาวที่พวเราไปยึมา ระหว่าพวเรามีหน้าที่รัษาวามสบอาวอื่นๆ และาวอเรานั้นะผลิเทโนโลยี่าๆที่ทำให้สะวสบายึ้น ในีวิ
ผมเป็นผู้นำอทัพยึาวนู้นาวนี้ไปทั่วัรวาลมาหลาย่อหลายรั้ ทำับเพื่อนและลูน้ออัวเอ ึ่นั่นมัน็เป็นวามบ้าอำนาอผมแ่่อน ผมเยิที่อยาะไ้าวโล มาเป็นอัวเอ แ่วามินั้น็สูไปเพราะาวโลมีนที่บริสุทธิ์และไม่บริสุทธิ์อยู่มา ที่พูมา็ือนิสัยนะรับ และาววนั้น็เป็นาวที่สบที่สุอาวทุวที่มีประารอยู่เยอะนานั้นและยัมีสมอล้ายพวเรา แ่แน่นอนว่าสมออพวเราเรียนรู้ไ้ีว่ามา
เพื่อนผมเยไปเล่นที่าวโลอยู่บ้า แ่็แ่ไปเที่ยวเท่านั้น มนุษย์บานมีิใ่ำ ส่วนบาน็มีิใที่ีมา เรื่อนั้นผม็รู้ แ่มัน็แล้วแ่นเหมือนัน ั้แ่ไปาวโลผม็เอับหลายๆเรื่อ แ่ผมไม่เสียใเลยที่ไปแล้วไ้พบับวา
"าววนี้สวยั"วาพูแล้วยิ้มมาให้ผม น่ารััเวลายิ้ม
"ีัที่อบ "ผมยิ้มให้วา
พวเราึ้นยานที่ะพาไปบ้านอผมถ้าะพูถึยานที่พวเราะนำมาใ้เินทานั้นมัน็ล้ายๆับรถแ่สามารถบินไ้็แ่นั้น วาูื่นเ้นมาที่ไ้เห็น
"มานั่นี้รับ"ผมับเอววาให้มานั่ที่ัอผม เ้าัวิ้นไปบ้าแ่ทำอะไรไม่ไ้ หันมามอผมเือๆแทน ั้แ่ลายานให่มา ็มีแ่เอเลี่ยนมอวา ิว่าผมไม่รู้หรือยัไน่ะ สายาแบบนั้นเี๋ยว็ับ่าะให้หม อผมผมหว
"ะถึยั แล้ว็ปล่อยผมไ้แล้ว ผมะนั่เอีๆ"วาบอ ผมทำไปไม่ไ้ยิน ส่วนวา็เอามือีผมไม่หยุ
ถ้าใรมาเห็นะิว่าวา้อไม่รรอแน่ๆเพราะผมเป็นนที่มีอำนาในาววนี้มา แ่ผมไม่ทำอะไรวาแน่นอนเพราะผมรัวามามมมมมมมม ใรที่ล้าแะเมียผม ผมไม่เอาไว้แน่
ผมว่าะทำให้วาสามารถลายร่าเป็นเอเลี่ยนไ้ เพราะว่าอนพวเรามีอะไรันมันยัไม่ถึใผมเลย แ่นิเียว(?) ็ป่วยแล้ว ึ่ะหัห้ามใไม่ให้รุนแรลับวามัน็ยามา แ่้วยที่ไม่อยาที่ะทำให้วาเ็บมาผม็พยายามทำเบาๆแล้วนะ(?)
มนุษย์มีร่าายที่บอบบาเินไป เพราะั้นผม้อระวั โนอะไรนิหน่อย็เป็นแผลแล้ว แ่ถ้าแผลาภายนอผม็สามารถรัษาไ้ แ่ถ้าป่วยหรือว่าแผลาภายในมัน็รัษายาเหมือนันสำหรับเอเลี่ยนที่มีร่าายที่แ็แรอย่าพวเรา
วามแ็แร่นั้นแล้วแ่ว่าใระฝึฝนมาน้อยแ่ไหนและ็แล้วแ่วามพยายามอทุนผมไ้รับารฝึั้แ่เ็นโและอบที่ะสู้รบหรือใ้ำลัึ่นั่นมันอยู่ในสายเลืออผมอยู่แล้ว
แ่ผมไม่เยิที่ะใ้ำลัลับวาเลยสัรั้ ใระใ้ไ้ ็น่ารั น่าินะนานั้น
"มออะไร"วาถามผม สสัยผมะมอนานไป
"มอเมียรับ"ผมพูแล้วอวาแน่นๆ วาหน้าแึ้นมาทันทีที่ผมพู ่อนะหันหน้าหนีผม แถมยัเห็นแ้มึ้นสีแๆ้วย
หน้าาา...ถ้าเป็นที่โลเลียว่าอะไรน่าาาา
ฟอ
หอมั
"นี้!!"วาหัมาิ้วมวใส่ผม น่ารััเลยยยย
"อะไรรับบบ"ผมอวาแน่น แล้วพูเสียอ้อนๆ
"ทำเป็นไม่รู้ !!"วาว่า ่อนะีที่แนผม
"โอ้ยยย เ็บน่าาา"อันที่ริผมไม่เ็บหรอ 555 อ้อนไว้่อน
"...."อีฝ่ายไม่พูอะไร มอผมนิ่ๆ่อนะหันไปนั่นิ่ๆ โนอนะแล้วอะ ั้แ่อยู่ับวามาวาเป็นนที่ยิ้มยามารับ
"อย่าอนน่าาาาา เียวพาเที่ยวน่าาา"ผมอวาแน่นๆแล้วเอาหน้าุไว้้าหลั ลิ่นัวหอมั อยาับินัเลยยยย
"็ไ้"วาเอามือมาลูบผมอผมเบาๆ รู้สึีั อืมมมมม
"วารับบบบ"ผมเอาหน้าุับไหล่วา
"อืม?"วาหันมาทาผม และทำให้หน้าอพวเราอยู่ไล้ันมา ผมเอาหน้าเ้าไปไล้ๆวา นวาถอยหน้าออนิหน่อย
"อูบหน่อยน่าาา"ผมพูเพราะเอาหน้าเ้าไล้ๆ
"นี้"วาผัหน้าผมออ ผมใ้แพ็แมนับแนทัสอ้าอวาไว้ แพ็แมนือหนวที่ะออาหลัอเอเลี่ยนอย่าพวเรา ะมีลัษะแ่าแล้วแ่เ้าออมัน และำนวนวามแ็แร่วามสามารถ้วย
ผมยิ้มให้่อนะให้มือับท้ายทอยอวา
"อืมมม!!"ผมปล่อยแพ็แมนออาแนวา วาใ้มือผลัผมทันที หวานั
"อืมม หนามัเลยนะรับ"ารผลัอวาไม่เป็นผลับผม นผมถอูบออ
"หันอายะบ้า"วาบอเอามือมาถูปาัวเอ แล้วหันหน้าหนี
"อายทำไมรับ ไม่เห็น้ออายเลย เราเป็นผัวเมียันนะ"ผมพูแล้วอเอววาไว้แน่น
วาไม่พูอะไร่อ หันับมานั่นิ่ๆแทน
"อย่าอนน่าาาา"ผมเอาหน้าถูับไหล่อวาวา
"นั่ีๆรับ"วาบอพร้อมเอามือันหัวผมออ
"อโทษรับบบบ วันหลัะไม่ทำอีแล้ว"ผมบอแล้วส่สายาอ้อนๆไปให้
"็ไ้รับ"วาอบแล้วหันมายิ้มอ่อนๆให้ น่ารััเลยยยย
"วารับ"ผมพู
"รับ"วาอบ
"ลัวพ่อแม่ผมไหม"ผมถาม
"ไม่อะ ถามทำไม"ูาถ้าทาไม่ลัวริๆ
"ทำไมถึไม่ลัวรับ"ผมเอาหน้าุับไหล่ แล้วถาม ผมอบลิ่นัวอวามาโยเพาะรออ
"็มีิลิวอยู่ไรับ"วาหันมายิ้มให้อ่อนๆ อ้าาาาน่ารัั
เินั วาไม่ลัวเพราะมีผมอยู่ น่ารั
ฟอ
"นี้!"วาหันมามอ้อนใส่
"หอมัรับ"ผมยิ้มให้ ะบอว่าผมไม่่อยยิ้มหรือไม่ยิ้มเลย็ว่าไ้แ่อยู่ับวาทำให้ผมยิ้มไ้ลอเวลาเลย
เห็นท่านแม่บอถ้ายิ้มแสว่ามีวามสุ มันริอย่าที่ท่านแม่บอริๆ้วย ผมมีวามสุที่ไ้อยู่ับว่า
"วารับ รันะรับ"ผมบอ
"รับ"วาหัมมายิ้มให้
"รัผมไหม"ผมถามลัวำอบั
"รัและมีวามสุรับ"วาอบ านั้นพวเราะูบัน
วาน่ารัั ไม่่อยแสออแ่น่ารัมา(ไหนบอะไม่ทำอี
อบุที่หลมาอ่าน
อนนี้ผมับวา็มาถึาวเลเลันแล้ว าวอผมเป็นาวที่้าวไลทาเทโนโลยี มี้นไม้และออิเน มนุษย์สามารถที่ะหายใไ้ แ่าววนี้ห่าไลาาวโลมาันั้นึไม่มีใรไ้พบเห็น ถึะพบเห็นแ่็ะเ้าาวพวเรามีไ้ ถ้าฝ่าฝืน็ายสถานเียว
ผมเป็นผู้สืบทอที่ะรอาววนี้ และาวอื่นๆที่เป็นบริวาร และาวที่พวเราไปยึมา ระหว่าพวเรามีหน้าที่รัษาวามสบอาวอื่นๆ และาวอเรานั้นะผลิเทโนโลยี่าๆที่ทำให้สะวสบายึ้น ในีวิ
ผมเป็นผู้นำอทัพยึาวนู้นาวนี้ไปทั่วัรวาลมาหลาย่อหลายรั้ ทำับเพื่อนและลูน้ออัวเอ ึ่นั่นมัน็เป็นวามบ้าอำนาอผมแ่่อน ผมเยิที่อยาะไ้าวโล มาเป็นอัวเอ แ่วามินั้น็สูไปเพราะาวโลมีนที่บริสุทธิ์และไม่บริสุทธิ์อยู่มา ที่พูมา็ือนิสัยนะรับ และาววนั้น็เป็นาวที่สบที่สุอาวทุวที่มีประารอยู่เยอะนานั้นและยัมีสมอล้ายพวเรา แ่แน่นอนว่าสมออพวเราเรียนรู้ไ้ีว่ามา
เพื่อนผมเยไปเล่นที่าวโลอยู่บ้า แ่็แ่ไปเที่ยวเท่านั้น มนุษย์บานมีิใ่ำ ส่วนบาน็มีิใที่ีมา เรื่อนั้นผม็รู้ แ่มัน็แล้วแ่นเหมือนัน ั้แ่ไปาวโลผม็เอับหลายๆเรื่อ แ่ผมไม่เสียใเลยที่ไปแล้วไ้พบับวา
"าววนี้สวยั"วาพูแล้วยิ้มมาให้ผม น่ารััเวลายิ้ม
"ีัที่อบ "ผมยิ้มให้วา
พวเราึ้นยานที่ะพาไปบ้านอผมถ้าะพูถึยานที่พวเราะนำมาใ้เินทานั้นมัน็ล้ายๆับรถแ่สามารถบินไ้็แ่นั้น วาูื่นเ้นมาที่ไ้เห็น
"มานั่นี้รับ"ผมับเอววาให้มานั่ที่ัอผม เ้าัวิ้นไปบ้าแ่ทำอะไรไม่ไ้ หันมามอผมเือๆแทน ั้แ่ลายานให่มา ็มีแ่เอเลี่ยนมอวา ิว่าผมไม่รู้หรือยัไน่ะ สายาแบบนั้นเี๋ยว็ับ่าะให้หม อผมผมหว
"ะถึยั แล้ว็ปล่อยผมไ้แล้ว ผมะนั่เอีๆ"วาบอ ผมทำไปไม่ไ้ยิน ส่วนวา็เอามือีผมไม่หยุ
ถ้าใรมาเห็นะิว่าวา้อไม่รรอแน่ๆเพราะผมเป็นนที่มีอำนาในาววนี้มา แ่ผมไม่ทำอะไรวาแน่นอนเพราะผมรัวามามมมมมมมม ใรที่ล้าแะเมียผม ผมไม่เอาไว้แน่
ผมว่าะทำให้วาสามารถลายร่าเป็นเอเลี่ยนไ้ เพราะว่าอนพวเรามีอะไรันมันยัไม่ถึใผมเลย แ่นิเียว(?) ็ป่วยแล้ว ึ่ะหัห้ามใไม่ให้รุนแรลับวามัน็ยามา แ่้วยที่ไม่อยาที่ะทำให้วาเ็บมาผม็พยายามทำเบาๆแล้วนะ(?)
มนุษย์มีร่าายที่บอบบาเินไป เพราะั้นผม้อระวั โนอะไรนิหน่อย็เป็นแผลแล้ว แ่ถ้าแผลาภายนอผม็สามารถรัษาไ้ แ่ถ้าป่วยหรือว่าแผลาภายในมัน็รัษายาเหมือนันสำหรับเอเลี่ยนที่มีร่าายที่แ็แรอย่าพวเรา
วามแ็แร่นั้นแล้วแ่ว่าใระฝึฝนมาน้อยแ่ไหนและ็แล้วแ่วามพยายามอทุนผมไ้รับารฝึั้แ่เ็นโและอบที่ะสู้รบหรือใ้ำลัึ่นั่นมันอยู่ในสายเลืออผมอยู่แล้ว
แ่ผมไม่เยิที่ะใ้ำลัลับวาเลยสัรั้ ใระใ้ไ้ ็น่ารั น่าินะนานั้น
"มออะไร"วาถามผม สสัยผมะมอนานไป
"มอเมียรับ"ผมพูแล้วอวาแน่นๆ วาหน้าแึ้นมาทันทีที่ผมพู ่อนะหันหน้าหนีผม แถมยัเห็นแ้มึ้นสีแๆ้วย
หน้าาา...ถ้าเป็นที่โลเลียว่าอะไรน่าาาา
ฟอ
หอมั
"นี้!!"วาหัมาิ้วมวใส่ผม น่ารััเลยยยย
"อะไรรับบบ"ผมอวาแน่น แล้วพูเสียอ้อนๆ
"ทำเป็นไม่รู้ !!"วาว่า ่อนะีที่แนผม
"โอ้ยยย เ็บน่าาา"อันที่ริผมไม่เ็บหรอ 555 อ้อนไว้่อน
"...."อีฝ่ายไม่พูอะไร มอผมนิ่ๆ่อนะหันไปนั่นิ่ๆ โนอนะแล้วอะ ั้แ่อยู่ับวามาวาเป็นนที่ยิ้มยามารับ
"อย่าอนน่าาาาา เียวพาเที่ยวน่าาา"ผมอวาแน่นๆแล้วเอาหน้าุไว้้าหลั ลิ่นัวหอมั อยาับินัเลยยยย
"็ไ้"วาเอามือมาลูบผมอผมเบาๆ รู้สึีั อืมมมมม
"วารับบบบ"ผมเอาหน้าุับไหล่วา
"อืม?"วาหันมาทาผม และทำให้หน้าอพวเราอยู่ไล้ันมา ผมเอาหน้าเ้าไปไล้ๆวา นวาถอยหน้าออนิหน่อย
"อูบหน่อยน่าาา"ผมพูเพราะเอาหน้าเ้าไล้ๆ
"นี้"วาผัหน้าผมออ ผมใ้แพ็แมนับแนทัสอ้าอวาไว้ แพ็แมนือหนวที่ะออาหลัอเอเลี่ยนอย่าพวเรา ะมีลัษะแ่าแล้วแ่เ้าออมัน และำนวนวามแ็แร่วามสามารถ้วย
ผมยิ้มให้่อนะให้มือับท้ายทอยอวา
"อืมมม!!"ผมปล่อยแพ็แมนออาแนวา วาใ้มือผลัผมทันที หวานั
"อืมม หนามัเลยนะรับ"ารผลัอวาไม่เป็นผลับผม นผมถอูบออ
"หันอายะบ้า"วาบอเอามือมาถูปาัวเอ แล้วหันหน้าหนี
"อายทำไมรับ ไม่เห็น้ออายเลย เราเป็นผัวเมียันนะ"ผมพูแล้วอเอววาไว้แน่น
วาไม่พูอะไร่อ หันับมานั่นิ่ๆแทน
"อย่าอนน่าาาา"ผมเอาหน้าถูับไหล่อวาวา
"นั่ีๆรับ"วาบอพร้อมเอามือันหัวผมออ
"อโทษรับบบบ วันหลัะไม่ทำอีแล้ว"ผมบอแล้วส่สายาอ้อนๆไปให้
"็ไ้รับ"วาอบแล้วหันมายิ้มอ่อนๆให้ น่ารััเลยยยย
"วารับ"ผมพู
"รับ"วาอบ
"ลัวพ่อแม่ผมไหม"ผมถาม
"ไม่อะ ถามทำไม"ูาถ้าทาไม่ลัวริๆ
"ทำไมถึไม่ลัวรับ"ผมเอาหน้าุับไหล่ แล้วถาม ผมอบลิ่นัวอวามาโยเพาะรออ
"็มีิลิวอยู่ไรับ"วาหันมายิ้มให้อ่อนๆ อ้าาาาน่ารัั
เินั วาไม่ลัวเพราะมีผมอยู่ น่ารั
ฟอ
"นี้!"วาหันมามอ้อนใส่
"หอมัรับ"ผมยิ้มให้ ะบอว่าผมไม่่อยยิ้มหรือไม่ยิ้มเลย็ว่าไ้แ่อยู่ับวาทำให้ผมยิ้มไ้ลอเวลาเลย
เห็นท่านแม่บอถ้ายิ้มแสว่ามีวามสุ มันริอย่าที่ท่านแม่บอริๆ้วย ผมมีวามสุที่ไ้อยู่ับว่า
"วารับ รันะรับ"ผมบอ
"รับ"วาหัมมายิ้มให้
"รัผมไหม"ผมถามลัวำอบั
"รัและมีวามสุรับ"วาอบ านั้นพวเราะูบัน
วาน่ารัั ไม่่อยแสออแ่น่ารัมา(ไหนบอะไม่ทำอี
อบุที่หลมาอ่าน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น