ลิขิตรักผนึกมาร

*** อัพเดตวันละหนึ่งตอน ตอนล่วงหน้ามีติดเหรียญนะจ๊ะ ขอเป็นค่าน้ำร้อน น้ำชา กาแฟ ***

นับอสงขัยที่เหล่าเทพและมารสู้รบกันอย่างต่อเนื่อง เป็นเหตุให้เกิดการสูญเสียแก่ทั้งสองฝ่าย ต่างต้องแตกดับเริ่มต้นบำเพ็ญใหม่อย่างไม่รู้จบ ดังนั้นจักรพรรดินีเซียนเทียนซวี่จึงนัดจักรพรรดิมารหลัวอวิ๋น เพื่อทำการสู้รบครั้งใหญ่โดยใช้กระดานหมากล้อมเป็นสนามรบแทนการใช้อาวุธ ดังนั้นเพื่อชัยชนะของเหล่าเซียนนางจึงทุ่มพลังทั้งหมดเบิกเนตรสวรรค์เพื่อหยั่งรู้การเดินหมากของหลัวอวิ๋นล่วงหน้า แต่ไม่ทันที่นางจะได้ลงหมากตัวสุดท้ายที่นำไปสู่ชัยชนะของเหล่าเทพ ร่างของนางได้ค่อยๆ ดับสูญ เหลือเพียงหมากที่นางถือร่วงหล่นสู่กระดาน ...

เคร้ง! คึ่กๆ 

จักรพรรดิมารหลัวอวิ๋นแทนที่จะดีใจ กลับเศร้าหมอง และหลั่งน้ำตาเป็นครั้งแรก จึงได้ร่างโองการมารขึ้นมาหนึ่งฉบับเพื่ออุทิศให้กับจักรพรรดินีเซียนเทียนซวี่ ‘โดยห้ามมารก่อสงครามกับเซียนอีกเป็นเวลาหนึ่งพันปี’

หลังจากนั้นเขาก็หายตัวไปจากการเป็นผู้ปกครองมารทั่วหล้า ปล่อยให้พญามารของแต่ละสำนักปกครองกันเอง

บ้างก็ว่าเขาได้ดับสูญไปแล้ว

บ้างก็ว่าเขาเปิดประตูไปยังพิภพอื่น

บ้างก็ว่า...ต่างๆ นานา

แต่ในความเป็นจริงนั้น...