คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ความหวัง (จบ)
หลายวันผ่านไปโครงการของทั้งสามสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี บัดนี้พวกเค้าได้พืช GMO พร้อมปลูกแล้ว ขาดก็เพียงแต่ขั้นตอนการปลูกลงดินเท่านั้น
“ หวังว่าพืช GMO นี้คงไม่ทำให้ผิดหวังนะ ”
ชายหนุ่มเจ้าของนัยน์ตาสีเพลิงเอ่ยพร้อมชูต้นกล้า GMO ขึ้นเหนือศีรษะ พร้อมด้วยรอยยิ้มกวนบาทาของใครหลายต่อหลายคนที่อยู่ ณ ที่แห่งนั้น
“ ตราบใดที่มนุษย์ยังมีหวัง พระเจ้าก็ประทานให้โอกาสเสมอละ ”
บุรุษเจ้าของเรือนผมสีบอนเงินกล่าวพร้อมดึงพืช GMO ในมือชายหนุ่มจอมกวน ไปบรรจุใส่กล่องอย่าง ประณีบ
“ จุดหมายแรก ไปที่ ภูเขามิตาเกะ ใช่ไหม๊ครับ ”
ร่างหนาเจ้าของโครงหน้ากำยำตาสีครามและเรือนผมสีฟ้า ถามขึ้นอย่างไม่หวังคำตอบพร้อมกดปุ่ม ทามเมด(3) เพื่อเลือกจุดหมายปลายทาง
“ เรียบร้อยครับ ออกเดินทางกันเลย ”
สิ้นเสียงบอกกล่าวของร่างหนา ชายหนุ่มและบุรุษก็กระโจนขึ้นนั่งประจำที่เตียมออกเดินทางทันที
เพียงเวลาไม่กี่วินาที ทามเมดที่บรรทุกบุรุษทั้ง สาม พร้อมความหวังของดาวดวงนี้ก็มันถึงจุดมุ่งหมาย
“ มากี่ทีกี่ที ที่นี่ก็ยังคงแจ่มใสสมเป็นแหล่งท่องเที่ยวเหมือนเดิม แม้ว่าตอนนี้จะไม่มีคนมาเที่ยวก็เถอะนะ ”
เบตายืนรับสายวาโยที่พลิ้วไหวยอกล้อกับต้นไม้ใบหญ้า พร้อมด้วยเส้นผมสีฟ้าขาวที่ปลิวเล่นสายลมอ่อนๆซึ่งพัดผ่านมา
“ เวลานี้ใครมันจะมาเที่ยวให้ป่าวประโยชน์อยู่ล่ะ สู้เอาเวลาไปวางแผนชีวิตที่ WORLD ใหม่จะดีกว่า ( ^๐^ ) ”
เอลฟาที่ยืนให้สายลมโบกสะบัดเส้นผมสีเบทให้ลู่ใหวอย่างอ่อนละมุน อยู่ข้างๆเบตา แสดงความเห็นอย่างไม่แยแสจิตใจคนฟังแม้แต่นิดเดียว
“ โดยลืมโลกทีเป็นผู้ให้กำเนิด งั้นเหรอ ”
เสียงของชายผมบอนเงินเรียกแววตาขัดใจจากผู้ซึ่งมียอยยิ้มตลอดให้หันมาจ้องผู้พูดอย่างอาฆาต
“ -๐-* ” เอลฟา
“ -_- ” แกมมา
“ เออ ….. ผมว่าเรามาเริ่มกันเลยดีกว่านะครับเวลายิ่งมีจำกัดๆอยู่ ถ้าไม่รีบเดี๋ยวจะไม่ทันการเอานะครับ ”
เบตากล่าวตัดบทพร้อมยื่นต้นไม้ GMO ให้ทั้งคู่ลงมือปลูก ก่อนที่จะเกิดสงครามขนาดย่อมขึ้นกลางเขามิตาเกะแห่งนี้
“ ผมว่าแทนที่เราจะมานั่งปลูกทีละต้น สู้เราใช้นี่!!! ไม่ดีกว่าเหรอครับ ? ”
เจ้าของเรือนผมสีเบทเอ่ยขึ้น เรียกความสนใจจากบุคคลทั้งสอง ที่กำลังวุ้นอยู่กับการใช้ จาโก(4) ขุดหลุดเพื่อปลูกพืช GMO ของตน ผู้กล่าวไม่กล่าวป่าว ยังใช้มือของตน หยิบอุปกรณ์ที่มีลักษณะ คล้ายรถกระบะเด็กเล่น ออกมาจากช่องเก็บอุปกรณ์ของทามเมด
“ เจ้านี่มีนามว่า จาโบจาโก เพียงแค่เรานำสิ่งที่ต้องการปลูก ใส่ลงไปในกระบะนี้ แล้วกดปุ่มสีเขียว เครื่องจะทำการปลูกเองโดยอัตโนมัติ ไม่ต้องปลูกทีละต้นๆ และยังไม่ต้องลงมือปลูกเองด้วย ”
“ มันก็แค่เอา จาโก กับ จาโบ(5) มารวมกันไม่ใช่เหรอไงครับ ”
เบตาเอ่ยพร้อมใช้มือเกาศีรษะด้วยท่าทีมึนงง ส่งผลให้เจ้าของผลงานอันยอดเยี่ยม โยนค้อนอันใหญ่มาให้ชะงั้น
“ -_-* ”
“ >_< ”
ทันใดนั้นเองขนาดที่ทั้ง สาม กำลังลงมือปลูกพืช GMO อย่างขมัดเขม้น ได้เกิดลมพายุโหมกระหน่ำ พัดพาปุ๋ยนุ้นสีขาวเย็นซาบซานสุดขั้วหัวใจ มากองสุมอย่างรวดเร็วโดยหามีใครตั้งตัวทันไม่ และยิ่งเวลาผ่านไปเจ้าพายุเหมัน นั้นก็ยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้น จนทั้งสามต้องรีบหาอุปกรณ์ป้องกันอย่างจ้าละหวั่น
“ นี่มันเกิดอะไรขึ้น ขนาด วอล์เปด(6) ยังกันไม่อยู่เลย ”
เบตาตะโกนแข่งกับแรงลมพร้อมดึง ทิปวอม(7) ขึ้นมาเพื่อป้องกันตัว จากอุณหภูมิที่ลดลงเรื่อยๆ
“ สิ่งที่ทำขึ้นจากน้ำมือมนุษย์ รึ จะต่อกรกับธรรมชาติได้ ”
แกมมาตะโกนต้านลมตอบกลับเบตาพร้อมดึง ทิปวอม ออกมาเช่นกัน
ขุนพลเหมันยังคงกระหน่ำหนักขึ้นเรื่อยๆ พัดพาเอาความงดงาม ฝีมือมนุษย์ บนเขามิตาเกะ ให้กลายเป็นเพียงซากหิมะสีขาวบริสุทธิ์ ไร้ซึ่งสิ่งปลูกสร้างและต้นไม้สังเคราะห์ ที่มันเคยเป็นอยู่ อย่างไร้ความปรานีใดๆ เท่านั้นยังไม่พอ มันยังโหมกระหน่ำพัดพาเอาความหวัง สุดท้าย ของบุคคลทั้งสาม ที่จะชุบชีวาให้กับโลกนี้ให้จางหายไปกับสายวาโย และถูกฝังจมอยู่ภายใต้กองหิมะสีขาวที่เยือกเย็นหนาวเหน็บ
บุรุษผู้บุกเบิกทั้งสาม บัดนี้ มานั่งดูความสูญสิ้นของสิ่งที่พวกเค้าพยายามสร้าง และเป็นสิ่งที่เรียกว่า ความหวัง ของพวกเค้า ด้วยหัวใจที่เย็นยะเยือก ดุจดั่งหิมะที่โหมกระหน่ำภายนอก ได้เข้ามาเกาะกุมจิตใจของพวกเค้าไปกว่าครึ่ง
“ หึ หึ หึ ( -3-) จบสิ้นกัน สิ่งที่อุส่าทุ้มเทสร้าง มันกลับพังยับไม่เป้นท่า ภายในไม่กี่วินาที ( T๐T ) ”
แกมมาเอ่ยพร้อมกับน้ำตาลูกผู้ชายที่หลั่งไหลด้วยความเจ็บปวดและสิ้นหวังในชีวิต
“ มันชั่งน่ากลัวจริงๆ ไอสิ่งที่เรียกว่า ภัยธรรมชาติ เนี่ย ( 0๐0) ”
เบตากล่าวขึ้น ด้วยสายตาที่หาได้ล่ะจากภาพเหตุการณ์เบืองนอกไม่ โดยหามีใครทราบไม่ว่า เหตุที่เค้าไม่ล่ะภาพเบืองหน้าเพราะอาลัยกับสิ่งที่ตนอุส่าทุมเท หรือเพราะต้องการซ้อนแววตาที่สั่นและคลอไปด้วยน้ำใสๆของตนกันแน่…
“ ไอภัยธรรมชาติ ที่มีเหตุมาจาก ความเห็นแก่ตัวของมนุษย์ นี่มันชั่งน่ากลัวจริงๆ ”
เบตาเอ่ยย้ำด้วยน้ำเสียงที่บัดนี้ สั่นคลอไปหมด พร้อมกับมือที่กำแน่นจนเห็นเส้นเลือดปูด แสดงถึงความเจ็บปวดรวดร้าวยิ่งนัก
“ โธ่ พวกคุณ จะมัวเศร้าทำไมกันล่ะครับ มันพังก็เริ่มใหม่สิครับ ตราบใดที่ใจคุณยังมีความหวัง คุณก็ใช้มันลุกขึ้นยืนใหม่สิครับ (>๐<) …”
เอลฟาเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม แต่ภายในแววตากลับคลอไปด้วยน้ำใสเนืองนอง จึงทำให้มิอาจทราบได้ว่า ที่เค้าเอ่ยขึ้นมานั้น มีจุดประสงค์เพื่อให้กำลังใจเพื่อนทั้งสอง หรือเพื่อปลอบใจตนเองกันแน่
หากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันเป็นเพียงแค่ความฝัน… มันก็คงไม่อาจทำให้ ผู้ที่ทุ้มเทให้กับมัน ต้องรู้สึกสูญสิ้นเช่นนี้
หากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันเป็นแค่เพียงเรื่องเล็กๆ… ที่ไม่ส่งผลกระทบต่อผู้คนทั้งโลก มันคงไม่อาจทำให้พวกเค้าเจ็บปวดเช่นนี้
หากเพียงแต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมัน… มันไม่ได้มีเหตุมาจากความเห็นแก่ตัวของมวลมนุษย์ มันคงมิอาจสร้างความรวดร้าวให้พวกเค้าถึงเพียงนี้
ลาก่อน…ดาวโลก ลาก่อน…ดาวผู้ให้กำเนิด
ลาก่อน…ดวงดาวเจ้าของผืนธรนีที่หล่อเลี้ยงชีวิน ลาก่อน…ดาวแม่ผู้เสียสละ
ลาก่อน… THE WORLD ของมวลมนุษย์ผู้เห็นแก่ตัว
(3) ทามเมด คือ พาหนะคล้ายรถยนต์ แต่สามารถเดินทางไปบนท้องฟ้าด้วยความเร็วแสงได้
(4) จาโก คือ อุปกรณ์คล้ายจอบขุด ต่างกันตรงที่มีปุ่มปรับระดับความลึกของหลุมที่ต้องการขุด เมื่อปรับระดับแล้วเพียงแค่นำ จาโก ไปจิ้มลงดินก็จะได้หลุมขนาดที่ต้องการ
(5) จาโบ คือ อุปกรณ์ที่มีลักษณะเป็นกระบะ ใช้สำหรับปลูกต้นไม้ลงหลุมที่ขุดไว้แล้ว
(6) วอล์เปด คือ อุปกรณ์ควบคุมอุณหภูมิ และสร้างบรรยากาศ บริเวณพื้นที่ต่างๆเพื่อเรียนแบบธรรมชาติ
(7) ทิปวอม คือ อุปกรณ์ที่ใช้สำหรับเปลี่ยนชุดตามต้องการ โดยไม่ต้องถอดชุดเก่าออก
ความคิดเห็น