ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : แฟนกัน(ตรงไหน!)
เพราะ่าวบ้าๆ นั่นทำให้ัน้อบุมายับ้านแบฮยอน นายายแน่ๆ บยอน แบฮยอน!
“แบ! ออมาเี๋ยวนี้นะไอ้บ้า!” ันพูพร้อมะโนอยู่หน้าบ้านเา
“รับๆ ผมมาแล้วรับ…ที่รั :)” แบฮยอนเปิประูออมาแล้วมอหน้าันแล้วยิ้ม
“ายะไอ้บ้า! นายปบอนั่าวอย่านั้นทำไมมมม!!!” ันระโไปเาะอแล้วึผมสวยๆ อแบฮยอน
“อ๊า! มันเ็บนะยัยบ้า! ใรใ้ให้เธอทำับแฟนัวเอเนี้ย!”
“แฟนบ้าอะไรล่ะ! ันบอแล้วใ่ไหมว่าไม่-ไ้-อยา-เป็น-แฟน-นายยย!” ันพูพร้อมยัึผมเาอยู่
“โอ๊ยๆ ทำไมเธอถึไม่อยาเป็นแฟนันล่ะ…ทั้ที่ัน็หล่อ รวย ันานี้!”
“ันไม่ไ้บนที่านะหรือหน้าานะย่ะ!” ันพูพร้อมระโลาหลัเาทันที ิ!~ อยู่ับหมอนี้่อไปมีหวัไ้บีบอเาายันพอี-_-!
“แ่อนนี้เธอ็เป็นแฟนันแล้วนะ?”
“รไหนมิทราบ!?” ันพูพร้อมหันไปมอหน้าเา
“ทุร! เพราะอนนี้เธออยู่บ้านันนะ…ถ้าันะทำอะไรเธอไม่ยา” แบฮยอนพูพร้อมเินเ้ามาใล้เรื่อยๆ ันถอยหลันิผนัห้อ วยแล้วไ! ถ้าหมอนี้เิหื่นึ้นมาอนนี้ันะรอไหมเนี้ย!?
“นอย่านายมัน…” ันเรียมัวะ่าเาแ่เา็ัึ้นมา่อน
“อะไรันที่ทำให้เธอิว่าผู้ายอย่าันเป็นผู้หิ!” แบฮยอนพูพร้อมมอหน้าัน
“หน้า…หน้านาย”
“เออมัน็ริ…” แบฮยอนพูพร้อมมอหน้าันอีรอบ “แ่…ันะทำให้เธอรู้ว่าันมันแมนทั้ ‘แท่' ริๆ”
“อะไรอนาย! อย่าิทำอะไรบ้าๆ เ็านะ! ไม่ั้นนายาย” แ่ำู่อันเหมือนะไมไ้ผลับนอย่าเาสันิ
“ไ้! ถ้าอยาาย็ายาเียพร้อมันีไหม!?” แบฮยอนพูและใส่แนทั้สอ้าัันไว้ ันลอบลืนน้ำลายหลายรอบ
“ไม่ลนะแบ! นายว่าทำอะไรลามับันเ็า!”
“เป็นแฟนันนี้็้อเป็นหนึ่เียวันสิ?” แบฮยอนพูพร้อมทำหน้าาใสื่อ แ่เ็มไป้วยวามร้ายา
“ันเป็นแฟนนายอนไหนมิทราบ!? ันบอเหรอว่าลเป็นแฟนนะ-_-!”
“อีเี๋ยว็เป็นแล้ว…ไม่ใ่แ่แฟนนะแ่เป็น ‘เมีย' เลยล่ะ” แบฮยอนพูพร้อมมอัน้วยสายาหื่นระหาย
“ถ้านายยัอยามอหน้าันิ็ออไปห่าๆ ันเี๋ยวนี้!” ำพูอันทำให้เาะัไปนิหน่อย
“แบันรู้ว่านายรู้สึยัไแ่ัน…” ันำลัะพู็โนแบฮยอนประบูบ่อนประมาว่า ‘ันไม่อยาไ้ยินมัน’ เา่อยๆ ผละริมฝีปาอออย่าอ้อยอิ่ และรีบันันออมานอบ้านทันที
“ันยัอยามอหน้าเธอิอยู่…ันั้นรีบลับไปอย่าหาว่าันไม่เือน” แบฮยอนพูเสร็็ปิประูันรู้สึว่าเา็ไม่ไ้เลวร้ายอะไรอย่าน้อยเา็ยัมีวามลัวารที่ันะไม่มอหน้าเา
แ่ใ่ว่าันยอมเป็นแฟนเาสะหน่อย!
Baekhyun
ฟู่ว์~
เือบไปแล้วไหมล่ะ…แล้วทำไมผมพูเรื่อหื่นๆ แบบนั้นออไปไ้นะ-///-
โอ๊ย! หัวสมอผมไปหมแล้ว…อย่าิอะไรหื่นนะแบฮยอนไม่ั้นนายะเสียเธอไปแน่นอน
. Rrrrr
>>พีู่โฮ<<
“ฮะโหลรับฮยอ?”
‘เออแบ! ยอนฮีลับมายั?’
“พึ่ออไปเมื่อสามนาทีที่แล้วอ่ะรับ”
‘อ้อ…พี่นึว่าเิอะไรึ้นับยอนฮีะอี’
“ผมว่าผมไปส่เธอเอีว่านะรับ”
‘ีเลย…นาย้อเอานะใยัยนั้นให้ไ้นะ น้อสาวันมันหัวื้อนะ'
“ผมรู้รับฮยอ :)”
. ‘ั้น็ฝายอนฮี้วยนะ'
ิ๊!
ผมหยิบุแรถออมาแล้วับออไป็พบยอนฮีที่ำลัเินอยู่นเียว
ปริ๊นๆ
เธอหันมามอแล้วเมื่อเห็นเป็นรถผมเธอสะบัหน้าหนีทันที เออให้มันไ้อย่านี้เ่!
“ยอนฮีึ้นรถ! พีู่โฮบอให้ันไปส่เธอ” ผมะโนบอเธอแ่เธอทำเป็นเมิน
ผมลรถไปแล้วอุ้มเธอมาทันที เธอโวยวายและทุบผมรัวๆ ผมยัเธอใส่รถแล้วรีบับไปส่บ้านเธอ
“นายอย่ามายุ่ับัน!”
“ไม่มีทา…ันไม่มีทาวเลิยุ่ับเธอแน่ เพราะเธอเป็นแฟนันนะ?”
“มโน!”
“ไม่ไ้มโน…อีไม่นานหรอ”
“หึ! ไม่มีทา…เปิประูให้ันสิ! ถึบ้านแล้ว!!”
ไรวะ…ุยยัไม่ถึสามประโยถึบ้านเธอเร็วมา ผมับเร็วไปรึไ!?
“เ้าบ้านีๆ ละ ฝันี…ฝันเห็นัน้วยยิ่ี:)”
. “เหอะ! ฝันไปนเียวเถอะย่ะ” เธอพูพร้อมเินเ้าในบ้านทันที ผู้หิอะไรน่ารัเป็นบ้า-///-
เธอ้อเป็นอันแน่ๆ ิม ยอนฮี!
--------------------
แหม…แบฮยอนทำไมไม่ทำับเราบ้านะ-///- ฝาิาม้วยนะ่ะ อาะไม่สนุ็ออภัย่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น