ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : การปะทะที่เทือกเขาราซู4
ผมระโนพรวพราไปหมอบอยู่้าร่าแ๊ m16ในมืออผมถูยึ้นประทับที่บ่า นิ้วโป้้าวาปลเฟี้ไปรารยิแบบอัโนมัิเ็มระบบ ผมไปืนปล่อยระสุนพิานา5.56 ไปยัแนวป่าเบื้อหน้า ไม่ี่วินาทีที่ผมไ ระสุน18นัในแม็าีน็เรียบวุไปในพริบา ผมปลแม็าีนออ มือ้ายปลระุมแป๊าสาย้าบ่าึแม็าีนใหม่ มายัใส่ปืนอย่าเร่รีบ เสียปืนอฝ่ายเรารายิอย่าบ้าลั่ไปทาแนวป่าที่ระสุนปริศนาวิ่มา ผมเปลี่ยนแม็าีนเสร็็หมอบพร้อมยิราออไป1ุ ผันหันไปมอพร้อมับ้มูเพื่อนที่บาเ็บ
แผลลึเ้าหน้าอใ้ลาวนม้าวา ระสุนแว้านแผลอาารสาหัส ระูี่โรหั2ท่อน้วยอำนาอระสุนปืน "แ๊ๆ!เป็นไบ้าว่ะ" ผมถามเพื่อนที่หายใถี่ปา็ร้อโอโอย้วยวามเ็บปว ผมมอไป้าหลัพร้อมับะโนเรียนมา่วย "หมอ!หมอ!ไอ้เหี้ยหมอ!" ผมะโนเรียนายสิบพยาบาลหรือหมอสนาม้วยน้ำเสียแหบาใ ทันในั้นินรหน้าอผม็ระเ็นปลิวว่อน้นห้าเบื้อหน้าา้วยอำนาอารสุนปืนามือสัหารไร้นามนนั้น ผมหมอบลอย่าทันที วาปืนเอ็ม16ยิสวนไป้วยวามลัวาย ปั! ปั! ปั! ปั! ปั! แ็! ผมมอูที่อาวุธปืน เ้ารรมันมาัลำล้ออนนี้ิปหายเอ้ย ผมลาร่าเพื่อน้วยวามทุลัทุเลไปยั บ.ส่วนหลัที่พึ่ั้มาะี้หมาๆ ผมลาเพื่อนไปลหลุมที่พึุ่สๆร้อนๆ หลุมบุลนาเส้นผ่าศูนย์ลา1เมร ผมนั้ในหลุมประอหัวอเพื่อนรั แล้วพูับมัน้วยวามเป็นห่ว
"แ๊ไม่้อลัว อนนี้ ฮ.ำลัมาแล้วเพื่อนอทนอีนินะ" ผมโหไปเพื่อให้วามหวัเพื่อนเพราะไม่อยาให้มันายลายเป็นผีเฝ้าหุบเาแห่นี้
"~`ทีฟา~ูเ็บ~ูิถึบ้าน~ิถึหลวพ่อ~~~" เสียอันแผ่วเบาอแ๊พูออมาอย่าน่าสสาร ทำให้ผมรู้สึสสารเพื่อนเนายนนี้ับใ "ทนอีนิเียว!เี๋ยวเรา็ไ้ลับบ้านันแล้ว!" ผมพูให้ำลัใแ๊ที่นอนปาีอยู่บนัอผม
หมอสนามลานลมาให้หลุมพร้อมับบอผมให้ลับไปปนะำแนว ส่วนแ๊เี๋ยวหมอัารเอ ผมถอสายระสุนที่พันัวอแ็2สายออมา มอไปที่เพื่อนที่หน้าเป็นห่วนนั้น หมอถลแนเสื้อีมอฟันให้แ็อย่าเร่่วน
~รึ่ม! รึ่ม! ~ เสียฟ้าร้อแยามเที่ยที่สาส่อหายไปอย่าถนัถนี ะนี้ท้อฟ้าไ้ปลุมไป้วยเมสีเทาำไปทั่วบริเว หยน้ำฝนเริ่มโปรยปรายลมาอีรั้ ผมหันหน้าะไปเอาปืน m60 อแ็ที่ทิ้ใว้รนั้น
"ทีฟา~~" ผมหันไปามเสีย็ปราใบหน้าที่ีเผืออแ็ แววาู่นั้น้อมาทาผมเหมือนไม่อยาให้ผมไป ผมยิ้มให้พร้อมับลานไป่อ ทันใที่ผมออัวลานไปนั้น เสียอปืนฝ่ายเราพาันยิถล่มเพื่อหัวศรูเพื่อให้ผมไปเอาปืนไ้อย่าไม่ถูยิะลานไป
ผมรีบับปืนระบอให่อันนั้นแล้วรีบวิ่ึ่หมอบมารวมแนวับทหารนอื่นๆ
แร็! เสียผมัารับปืนที่ัลำอผมเสียอเหล็ลูเลือนระทบัน
ฝนมาปัหาให่อปืนเ้าสำอา์นี้เริ่มปราในเห็นอย่าเ่นัแล้ว ผมผละวาปืนm16ประำายใว้้าัว ปืนลm60 ถูยมาั้ใว้เบื้อหน้า เปิฝายัสายระสุนลไปแล้วปิพร้อมับทุบไปหนึ่ที แ็!ริ้! ผมึันลั้ปืนมัุราระบอนั้น เสียันั้นบาหัวใอทหารอย่าเราๆเป็นอย่ามา สายระสุนยาวเฟื้อยสีทอเหลือ ผมนอนอยู่ในท่าเรียมยิ วาัวแนบับิน าอ้าเป็นัวV สายาเล็ที่ศูนย์ปืน้วยิใที่สั่นละรัว
แผลลึเ้าหน้าอใ้ลาวนม้าวา ระสุนแว้านแผลอาารสาหัส ระูี่โรหั2ท่อน้วยอำนาอระสุนปืน "แ๊ๆ!เป็นไบ้าว่ะ" ผมถามเพื่อนที่หายใถี่ปา็ร้อโอโอย้วยวามเ็บปว ผมมอไป้าหลัพร้อมับะโนเรียนมา่วย "หมอ!หมอ!ไอ้เหี้ยหมอ!" ผมะโนเรียนายสิบพยาบาลหรือหมอสนาม้วยน้ำเสียแหบาใ ทันในั้นินรหน้าอผม็ระเ็นปลิวว่อน้นห้าเบื้อหน้าา้วยอำนาอารสุนปืนามือสัหารไร้นามนนั้น ผมหมอบลอย่าทันที วาปืนเอ็ม16ยิสวนไป้วยวามลัวาย ปั! ปั! ปั! ปั! ปั! แ็! ผมมอูที่อาวุธปืน เ้ารรมันมาัลำล้ออนนี้ิปหายเอ้ย ผมลาร่าเพื่อน้วยวามทุลัทุเลไปยั บ.ส่วนหลัที่พึ่ั้มาะี้หมาๆ ผมลาเพื่อนไปลหลุมที่พึุ่สๆร้อนๆ หลุมบุลนาเส้นผ่าศูนย์ลา1เมร ผมนั้ในหลุมประอหัวอเพื่อนรั แล้วพูับมัน้วยวามเป็นห่ว
"แ๊ไม่้อลัว อนนี้ ฮ.ำลัมาแล้วเพื่อนอทนอีนินะ" ผมโหไปเพื่อให้วามหวัเพื่อนเพราะไม่อยาให้มันายลายเป็นผีเฝ้าหุบเาแห่นี้
"~`ทีฟา~ูเ็บ~ูิถึบ้าน~ิถึหลวพ่อ~~~" เสียอันแผ่วเบาอแ๊พูออมาอย่าน่าสสาร ทำให้ผมรู้สึสสารเพื่อนเนายนนี้ับใ "ทนอีนิเียว!เี๋ยวเรา็ไ้ลับบ้านันแล้ว!" ผมพูให้ำลัใแ๊ที่นอนปาีอยู่บนัอผม
หมอสนามลานลมาให้หลุมพร้อมับบอผมให้ลับไปปนะำแนว ส่วนแ๊เี๋ยวหมอัารเอ ผมถอสายระสุนที่พันัวอแ็2สายออมา มอไปที่เพื่อนที่หน้าเป็นห่วนนั้น หมอถลแนเสื้อีมอฟันให้แ็อย่าเร่่วน
~รึ่ม! รึ่ม! ~ เสียฟ้าร้อแยามเที่ยที่สาส่อหายไปอย่าถนัถนี ะนี้ท้อฟ้าไ้ปลุมไป้วยเมสีเทาำไปทั่วบริเว หยน้ำฝนเริ่มโปรยปรายลมาอีรั้ ผมหันหน้าะไปเอาปืน m60 อแ็ที่ทิ้ใว้รนั้น
"ทีฟา~~" ผมหันไปามเสีย็ปราใบหน้าที่ีเผืออแ็ แววาู่นั้น้อมาทาผมเหมือนไม่อยาให้ผมไป ผมยิ้มให้พร้อมับลานไป่อ ทันใที่ผมออัวลานไปนั้น เสียอปืนฝ่ายเราพาันยิถล่มเพื่อหัวศรูเพื่อให้ผมไปเอาปืนไ้อย่าไม่ถูยิะลานไป
ผมรีบับปืนระบอให่อันนั้นแล้วรีบวิ่ึ่หมอบมารวมแนวับทหารนอื่นๆ
แร็! เสียผมัารับปืนที่ัลำอผมเสียอเหล็ลูเลือนระทบัน
ฝนมาปัหาให่อปืนเ้าสำอา์นี้เริ่มปราในเห็นอย่าเ่นัแล้ว ผมผละวาปืนm16ประำายใว้้าัว ปืนลm60 ถูยมาั้ใว้เบื้อหน้า เปิฝายัสายระสุนลไปแล้วปิพร้อมับทุบไปหนึ่ที แ็!ริ้! ผมึันลั้ปืนมัุราระบอนั้น เสียันั้นบาหัวใอทหารอย่าเราๆเป็นอย่ามา สายระสุนยาวเฟื้อยสีทอเหลือ ผมนอนอยู่ในท่าเรียมยิ วาัวแนบับิน าอ้าเป็นัวV สายาเล็ที่ศูนย์ปืน้วยิใที่สั่นละรัว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น