ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : เติบโต
ผมไ้ลับมาอพัน ใ้ีวิเอ้อระเหยไม่มีบ้านให้ลับไม่มีุหมายใ้เินไปับารื้อฝิ่นมาเสพในอพัน ผมใ่ีวิแบบนี้นย่าเ้าอายุ 13ปี ัา และฟิ่น เป็นอที่ผมรัมันยิ่ว่าอะไรในะนั้น ้วยวามสุที่เพลิเพลินใไปับสารเสพิพวนี้ ทำให้ผมมีสภาพผอมแห้ัวเหลือ
วันหนึ่ผมนอนอยู่ในโรนอน ไม่รู้อะไรลใให้ผมิถึเธอนนั้น ิว สาวไทยให่ สาวสุิ้วผิวาวเนียนนนั้นไ้ ผมิมโนภาพว่าผมไ้ับมือับเธอุยันริมแม่น้ำ พาเธอเินเล่นในสวนอไม้ เ็อไม้สีมพูอ่อน มาทัหูให้เธอ ผมยิ้มออมาเหมือนนบ้า นโโที่ลับมาาารัผ้าเินมาเห็นผมเ้า "หนัแล้วนะมึ" โพูแรมำ มาทาผม ผมลุึ้นนั่แล้วเอ่ยออไป " ูว่าูอบสาวหว่ะ" ผมเล่าเรื่ออิว สาวน้อยนนั้นให้โโเพื่อนรัเื่อเมียนมา อผมฟัอย่าละเอียถี่ถ้วน "าที่มึเล่ามาูว่าสาวนนี้น่ารัเอาาลเลอยนะ แล้วมึะทำอย่าไร่อทีฟา ามหาเธอหรอ เหมือนามหาะรอเผือในป่าเลยหว่ะ555 "~ เสียไอ่โโพวแมเยอะเย้นมิหนำำยัหัวเราะใส่ผมอี ผมยิ้มที่มุมปา "เอาน่าเี๋ยวูะทำใหู้ แล้วะวเธอมาโว์พวมึ้วย" พวพูออไป
"อให้มันริเถอะ" โโเอ่ยพร้อลับเินผละออไปที่ประู ผมโน้มัวล นอน่อ ในวันนั้นผมิถึแ่เธอนนั้น ผมในะนั้นะเ้าสู่วัยรุ่นอน้นแล้วสิรับ วามอยารู้อยาเห็น วามที่อยาสัมผัสถึวามรั รวมถึอยารู้เรื่อร่าายอเพศร้าม ร่าายอผมในะนั้น เริ่มมีลิ่นัว นัแร้ึ้นอ่อนๆ แถมเสีย็แอออย่าน่าประหลาใ
หลัาวันนั้น2อาทิย์ ผม็ไ้มีภาริลาระเวนามายแนระหว่าลอย่อรัานับรัะเหรี่ย ึ่เป็นุยุทธศาสร์สำัทาทหาร ร้อยเอ ่อ่อโพ เป็นผู้บัับหมวอเรา ำลัพลประอบไป้วย พลวิทยุ2น พลอาพีี 4น พลยิm79 ทั้หม4น แล้ว็พบปืนล m60 4น นอนั้นอี25น เป็นพลปืนเล็ รวมถึผม้วย ทั้หม40 น อนเ้าเวลา
08:30 น.พว เ้าแถวรอ ระสุนปืนm16 ในัวผมทั้หม280 นัามโว้าอทหารแ่ละน ระเบิมือนิm27 หนึ่ลูถูเหน็บใว้รเ็มัสนามอผม ผมรวเ็สภาพวามพร้อมในัว็ปราว่าไม่าเหลืออะไร ารลาระเวนในรั้นี้ำหนใว้5วัน4ืน โยเินึ้นเาพร้อมับั้านลอย รวราพื้นที่โยรอบ ให้แน่ใว่าไม่มีอำลัใ เ้ามาในเอพวเรา ผมเริ่มมีน้ำมีนวลึ้นร่าายหลัเลิสารเสพิ ทำให้ผมีึ้นมา ในระเป๋าเสื้อ้าวาอผม ใส่อบุหรี่ อแ็สีฟ้า ยี่ห้อเท็ั 1อำนวยี้สิบมวน ผมไ้ื้อมาาร้านายอในอพันมาอย่าสๆร้อนๆ หวัว่าารลาระเวนในรั้นี้ ผมะรมวันให้สบายใบอทา บุหรี่อละ20บาท ไทย ถูเ็บอย่ามิิ พวเรายืนฟั ผู้บัับบัาอพวเราเล่าำสั่และแนะนำเี่ยวับภาริในรั้นี้
ผมฟับ้าไม่ฟับ้าเพราะในใอผม็ิใว้อยู่แล้วว่า มัน็เหมือนภาริทั่วๆไป ไม่มีอะไรหรอ เสียหึ่มๆาท้อฟ้า ผมมอู็เห็นุำๆ5ุำลัเลื่อนที่เ้ามาทาอพันอพวเรา
ฮอลิปอปเอร์ นิฮิวอี้ อเ่าาสรามเวียนาม สหรัายให้ในราาถู นับินาวะเหรี่ย่าถูฝึสอนโยนไทยทั้สิ้น ฮ.ทั้5ลำ ลแะพื้นอย่าเป็นระเบียบ เสียใบพััระหึ่มไปทั่วอาะบริเว เรา่ายมือึ้นับหมวแ๊ปสีเียวลายพราใว้ เพราะลมาใบพั ฮ.เ่าๆพวนี้มันแรเหมือนพายุโนร้อน
พวเรา่าแยัวึ้นไปนั่บน ฮ. ผมยเท้าึ้นเหยียบแล้วพยุัวึ้นไปบน แมลปอยันั้น ผมึ้นไปนั่นิ่ๆ ใผมสั่น ุ๊บๆ ให้ายสิรับท่านผู้อ่าน ผมในะนั้นไม่เยึ้น ฮ.มา่อน
สัพั ฮ เริ่มเทัวึ้นสูึ้น หัวใผมเ้นราวับลอเพล วามรู้สึอผม มันหวิวๆ รู้สึว่าในท้ออผมมันแปลๆ มันืออาารเสียวใส้นั้นเอ ผมนั้ไปสัพั ถ้าให้บอถึวามรู้สึ ผมในอนนี้ะเปรียบเทียบให้ท่านผู้อ่านแบบ่ายๆ ผมแน่ใว่าท่านผู้อ่านาวไทยทุน ะเยึ้นลิฟท์ันมาแล้ว นั้นแหละรับ วามรู้สึเหมือนเราึ้นลิฟท์ ั้น1แล้วำลัไปที่ั้นบนๆ วามรู้สึผมอนนั้นมัน็ะเหมือนับอนผมึ้นลิฟท์ในโรพยาบาลอย่ามา
วันหนึ่ผมนอนอยู่ในโรนอน ไม่รู้อะไรลใให้ผมิถึเธอนนั้น ิว สาวไทยให่ สาวสุิ้วผิวาวเนียนนนั้นไ้ ผมิมโนภาพว่าผมไ้ับมือับเธอุยันริมแม่น้ำ พาเธอเินเล่นในสวนอไม้ เ็อไม้สีมพูอ่อน มาทัหูให้เธอ ผมยิ้มออมาเหมือนนบ้า นโโที่ลับมาาารัผ้าเินมาเห็นผมเ้า "หนัแล้วนะมึ" โพูแรมำ มาทาผม ผมลุึ้นนั่แล้วเอ่ยออไป " ูว่าูอบสาวหว่ะ" ผมเล่าเรื่ออิว สาวน้อยนนั้นให้โโเพื่อนรัเื่อเมียนมา อผมฟัอย่าละเอียถี่ถ้วน "าที่มึเล่ามาูว่าสาวนนี้น่ารัเอาาลเลอยนะ แล้วมึะทำอย่าไร่อทีฟา ามหาเธอหรอ เหมือนามหาะรอเผือในป่าเลยหว่ะ555 "~ เสียไอ่โโพวแมเยอะเย้นมิหนำำยัหัวเราะใส่ผมอี ผมยิ้มที่มุมปา "เอาน่าเี๋ยวูะทำใหู้ แล้วะวเธอมาโว์พวมึ้วย" พวพูออไป
"อให้มันริเถอะ" โโเอ่ยพร้อลับเินผละออไปที่ประู ผมโน้มัวล นอน่อ ในวันนั้นผมิถึแ่เธอนนั้น ผมในะนั้นะเ้าสู่วัยรุ่นอน้นแล้วสิรับ วามอยารู้อยาเห็น วามที่อยาสัมผัสถึวามรั รวมถึอยารู้เรื่อร่าายอเพศร้าม ร่าายอผมในะนั้น เริ่มมีลิ่นัว นัแร้ึ้นอ่อนๆ แถมเสีย็แอออย่าน่าประหลาใ
หลัาวันนั้น2อาทิย์ ผม็ไ้มีภาริลาระเวนามายแนระหว่าลอย่อรัานับรัะเหรี่ย ึ่เป็นุยุทธศาสร์สำัทาทหาร ร้อยเอ ่อ่อโพ เป็นผู้บัับหมวอเรา ำลัพลประอบไป้วย พลวิทยุ2น พลอาพีี 4น พลยิm79 ทั้หม4น แล้ว็พบปืนล m60 4น นอนั้นอี25น เป็นพลปืนเล็ รวมถึผม้วย ทั้หม40 น อนเ้าเวลา
08:30 น.พว เ้าแถวรอ ระสุนปืนm16 ในัวผมทั้หม280 นัามโว้าอทหารแ่ละน ระเบิมือนิm27 หนึ่ลูถูเหน็บใว้รเ็มัสนามอผม ผมรวเ็สภาพวามพร้อมในัว็ปราว่าไม่าเหลืออะไร ารลาระเวนในรั้นี้ำหนใว้5วัน4ืน โยเินึ้นเาพร้อมับั้านลอย รวราพื้นที่โยรอบ ให้แน่ใว่าไม่มีอำลัใ เ้ามาในเอพวเรา ผมเริ่มมีน้ำมีนวลึ้นร่าายหลัเลิสารเสพิ ทำให้ผมีึ้นมา ในระเป๋าเสื้อ้าวาอผม ใส่อบุหรี่ อแ็สีฟ้า ยี่ห้อเท็ั 1อำนวยี้สิบมวน ผมไ้ื้อมาาร้านายอในอพันมาอย่าสๆร้อนๆ หวัว่าารลาระเวนในรั้นี้ ผมะรมวันให้สบายใบอทา บุหรี่อละ20บาท ไทย ถูเ็บอย่ามิิ พวเรายืนฟั ผู้บัับบัาอพวเราเล่าำสั่และแนะนำเี่ยวับภาริในรั้นี้
ผมฟับ้าไม่ฟับ้าเพราะในใอผม็ิใว้อยู่แล้วว่า มัน็เหมือนภาริทั่วๆไป ไม่มีอะไรหรอ เสียหึ่มๆาท้อฟ้า ผมมอู็เห็นุำๆ5ุำลัเลื่อนที่เ้ามาทาอพันอพวเรา
ฮอลิปอปเอร์ นิฮิวอี้ อเ่าาสรามเวียนาม สหรัายให้ในราาถู นับินาวะเหรี่ย่าถูฝึสอนโยนไทยทั้สิ้น ฮ.ทั้5ลำ ลแะพื้นอย่าเป็นระเบียบ เสียใบพััระหึ่มไปทั่วอาะบริเว เรา่ายมือึ้นับหมวแ๊ปสีเียวลายพราใว้ เพราะลมาใบพั ฮ.เ่าๆพวนี้มันแรเหมือนพายุโนร้อน
พวเรา่าแยัวึ้นไปนั่บน ฮ. ผมยเท้าึ้นเหยียบแล้วพยุัวึ้นไปบน แมลปอยันั้น ผมึ้นไปนั่นิ่ๆ ใผมสั่น ุ๊บๆ ให้ายสิรับท่านผู้อ่าน ผมในะนั้นไม่เยึ้น ฮ.มา่อน
สัพั ฮ เริ่มเทัวึ้นสูึ้น หัวใผมเ้นราวับลอเพล วามรู้สึอผม มันหวิวๆ รู้สึว่าในท้ออผมมันแปลๆ มันืออาารเสียวใส้นั้นเอ ผมนั้ไปสัพั ถ้าให้บอถึวามรู้สึ ผมในอนนี้ะเปรียบเทียบให้ท่านผู้อ่านแบบ่ายๆ ผมแน่ใว่าท่านผู้อ่านาวไทยทุน ะเยึ้นลิฟท์ันมาแล้ว นั้นแหละรับ วามรู้สึเหมือนเราึ้นลิฟท์ ั้น1แล้วำลัไปที่ั้นบนๆ วามรู้สึผมอนนั้นมัน็ะเหมือนับอนผมึ้นลิฟท์ในโรพยาบาลอย่ามา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น