ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ความตาย
หลัาที่เราหามศพอเพื่อน ึ้นมาอยู่บนเนินทุนรวมัวันอยู่ที่นั้นอย่าพร้อมหน้าพร้อมา รายานารบาเ็บทั้หมอฝ่ายเราือ าย6 บาเ็บ12น
ผมอาเียนไปหลายรั้ ภาพนที่ายในารปะทะยั้่าในหัวอผมอย่าไม่มีวันเลือนหาย เพื่อนผม็ไม่่าัน เพราะว่าเราพึ่ะเห็นนายเป็นรั้แร แ่โีที่เพื่อนๆและ็ผมไม่มีนบาเ็บหรือเสียีวิ พวเรานศพทหารพม่ามาวาเรียรายรวมันนับไ้14ศพ เราาว่าฝ่ายศัรูน่าะเ็บันเยอะเพราะเราเล่นยิอาวุธหนัเ้าไปอย่าไม่ให้หายใหายอ ปืนปรส ทับบ่า ปืน ปรส ิรถี๊ป รวมถึรวRPG
แล้ว็เรื่อยิลูระเบินา 40mm หรือที่เรียันว่าM79 "พวมันเ็บเยอะแน่ๆ " เสียรุ่นพี่ อพวเรานหนึ่เอ่ยึ้นมาลอยๆ ทำให้พวเราสนใในำพูนั้น
"พี่รู้ไ้อย่าไหรือรับ" ผมถามออไป้วยวามสสัย "เอ็พึ่เยรบรั้แรินะ มานี้พี่ะพาไปูอ่ะไร" เสียอรุ่นพี่ผู้มีร่าายาวใสนนั้น เินพาพวเราทั้5ไปทา ทิศเหนือประมา60เมร ผมมอไปโยรอบ ้อนหินให่ รวมถึ้นไม้มีลอยระสุน เ็มไปหม ้นไม้้นเท่าา ถูอำนาอรวอพวเราบา สภาพเหมือนโนพายุถล่ม รุ่นพี่ี้มือไปทา้าร่า "ูแล้วำะ"รุ่นพี่เอ่ยออมา้วยสีหน้าเยเมย พวผมเินเ้าไปูไล้ๆปราเห็นลอยลาเป็นทาอยู่2ลอย ห้าแหวเป็นทาเหมือนนลานเ้าไปไล เ้าไปในป่าลึ
"นี่ือลอยลาผู้บาเ็บอพวไอ้หมอมัน(ทหารพม่า) ูัM60 ไปร้อยว่านั เป็นไปไม่ไ้ที่มันะไม่เ็บ ทั้ rpg m79 ระเบิมือm27อี ถ้ามันไม่เป็นอะไรเลยูอยมือไหว้มันเลย" รุ่นพี่พูออมาพร้อมลอยยิ้ม ทันใที่พูบ พวเราหัวเราะออมาันอย่าบันนลืมวามเรียเมื่อไม่นานมานี้ันสนิท
พอเสร็ิเผาศพผม็ถือปืนเินไปร บัเอร์ระสอบทราย เวลานะนั้น 03:20 เห็นะไ้ พวเราทุนยั วาแนวระวัป้อัน ไม่วาใับสถานาร์ แปรวไฟที่แผเผาร่าไร้วิาอทหารพม่า ยัรัโน น้ำมันที่เผาิ้นเนื้อมนุษย์บัเิเป็นวันโพยพุ่ึ้นไป ลิ่นเหม็นนผมแล้วเพื่อนๆอีหลายนอยาอาเียนออมา หันไปทาวาประมาไม่ถึ2เมร เห็นโโนั้หายใถี่ๆ ในมือถือระิน้ำสนาม ผมเห็นอาารแปลๆอโโเลยถาม "เป็นอะไรว่ะ." โโหันหน้ามาพร้อมับบอับผมว่า :
"ไม่ไหวว่ะ...เหม็น..ูอยาลับบ้าน"
รึบ..รึบ..รึบ.. เสียรอเท้าหนัระทบินเินมาทาผม ผมหันไปทา้นเสียเห็น ่อวีเินถอเสื้อบิ้นอย่าับเินแบบ อย่าไอย่าั้น ผ้าพันอสีแถูนำมามัใส่ปิมูอ่อวี พอเ้ามาไล้ ผมเห็นร่าายอันาวเนียนอ่อวี ล้ามิแพ ึ้นเป็นทรอย่าับเล่นเวท ผมผะไปั่วนะ นี่มันหุ่นแมนนานี้เลยหรอนี่
:"ยัไม่นอนันหรอ้ะหนุ่มๆ~ เสียายที่แอปเสียให้เหมือนับสี ออาปา่อวี
:"ูบอว่าอย่าทำเสียแบบนั้น มึนิ"! เสียโโ ่า่อวี ัแึ้นมา ผมห้ามพวมันทัู้่ไม่ให้ทะเลาะัน่อนผมะถาม "อาผิว ับ บ่า่อ ับผ๊ะเ๊ะ ไปไหน"'
่อวี: ็เห็นมันอยู่ทาฝั่นู้นำลันั่ินอาหารอทหารพม่าที่มันยึไ้าศพอ่ะ
ผม: มี้วยอออาหารพวไอ่หม่ออะ
่อวี:มีสิหล่อน แ่ไม่่อยะอร่อยสัเท่าไหร่อย่าแเลย????
ผมถามเรื่ออ่อวี เพราะอยารู้ว่าทำไมนอย่ามันถึเ้ามาเป็นทหาร "นี่่อวี ทำไมมึถึเ้ามาเป็นทหารว่ะ" ผมยิำถามพร้อมับมอหน้าอมัน "เห้อ~"เสียวถอนหายใอ่อวี "ริๆูไม่ไ้อยาเป็นหรอทหารอะ แ่พ่ออูเาไม่อบทีู่เป็นแบบนี้ เาเลยับูส่มา่ายทหาร"
ผมไ้ฟัแบบนั้น็ิสสารอยู่เหมือนัน ทันในั้นเสียโโ็พูึ้น ""ทำไมมึไม่หนีไปเลยว่ะเนี้ยอนนี้็หนีไ้" ่อวียิ้มมุมปาพร้อมับพูว่า ""ูมันระเทยรัาิเว้ย ไอ่หม่อ""????
ผม็ประหลาใับำพูอมัน แ่พอิูแล้วหมอนี้มันผ่านอะไรมามาพอสมวร ิใอมันเป็นผู้ให่ว่าทุนในลุ่มะอี
"อย่าประมาท!พวมันอาึ้นมาอีเมื่อไหร่็ไ้!!" เสียผู้ออเราะอเสียมา ผมสะุ้สุัว "รับผม" เหุาร์ลอ2วันไม่มีอะไร พวเราาว่าทหารพม่าไม่ิะียึเนินืน
ผมอาเียนไปหลายรั้ ภาพนที่ายในารปะทะยั้่าในหัวอผมอย่าไม่มีวันเลือนหาย เพื่อนผม็ไม่่าัน เพราะว่าเราพึ่ะเห็นนายเป็นรั้แร แ่โีที่เพื่อนๆและ็ผมไม่มีนบาเ็บหรือเสียีวิ พวเรานศพทหารพม่ามาวาเรียรายรวมันนับไ้14ศพ เราาว่าฝ่ายศัรูน่าะเ็บันเยอะเพราะเราเล่นยิอาวุธหนัเ้าไปอย่าไม่ให้หายใหายอ ปืนปรส ทับบ่า ปืน ปรส ิรถี๊ป รวมถึรวRPG
แล้ว็เรื่อยิลูระเบินา 40mm หรือที่เรียันว่าM79 "พวมันเ็บเยอะแน่ๆ " เสียรุ่นพี่ อพวเรานหนึ่เอ่ยึ้นมาลอยๆ ทำให้พวเราสนใในำพูนั้น
"พี่รู้ไ้อย่าไหรือรับ" ผมถามออไป้วยวามสสัย "เอ็พึ่เยรบรั้แรินะ มานี้พี่ะพาไปูอ่ะไร" เสียอรุ่นพี่ผู้มีร่าายาวใสนนั้น เินพาพวเราทั้5ไปทา ทิศเหนือประมา60เมร ผมมอไปโยรอบ ้อนหินให่ รวมถึ้นไม้มีลอยระสุน เ็มไปหม ้นไม้้นเท่าา ถูอำนาอรวอพวเราบา สภาพเหมือนโนพายุถล่ม รุ่นพี่ี้มือไปทา้าร่า "ูแล้วำะ"รุ่นพี่เอ่ยออมา้วยสีหน้าเยเมย พวผมเินเ้าไปูไล้ๆปราเห็นลอยลาเป็นทาอยู่2ลอย ห้าแหวเป็นทาเหมือนนลานเ้าไปไล เ้าไปในป่าลึ
"นี่ือลอยลาผู้บาเ็บอพวไอ้หมอมัน(ทหารพม่า) ูัM60 ไปร้อยว่านั เป็นไปไม่ไ้ที่มันะไม่เ็บ ทั้ rpg m79 ระเบิมือm27อี ถ้ามันไม่เป็นอะไรเลยูอยมือไหว้มันเลย" รุ่นพี่พูออมาพร้อมลอยยิ้ม ทันใที่พูบ พวเราหัวเราะออมาันอย่าบันนลืมวามเรียเมื่อไม่นานมานี้ันสนิท
พอเสร็ิเผาศพผม็ถือปืนเินไปร บัเอร์ระสอบทราย เวลานะนั้น 03:20 เห็นะไ้ พวเราทุนยั วาแนวระวัป้อัน ไม่วาใับสถานาร์ แปรวไฟที่แผเผาร่าไร้วิาอทหารพม่า ยัรัโน น้ำมันที่เผาิ้นเนื้อมนุษย์บัเิเป็นวันโพยพุ่ึ้นไป ลิ่นเหม็นนผมแล้วเพื่อนๆอีหลายนอยาอาเียนออมา หันไปทาวาประมาไม่ถึ2เมร เห็นโโนั้หายใถี่ๆ ในมือถือระิน้ำสนาม ผมเห็นอาารแปลๆอโโเลยถาม "เป็นอะไรว่ะ." โโหันหน้ามาพร้อมับบอับผมว่า :
"ไม่ไหวว่ะ...เหม็น..ูอยาลับบ้าน"
รึบ..รึบ..รึบ.. เสียรอเท้าหนัระทบินเินมาทาผม ผมหันไปทา้นเสียเห็น ่อวีเินถอเสื้อบิ้นอย่าับเินแบบ อย่าไอย่าั้น ผ้าพันอสีแถูนำมามัใส่ปิมูอ่อวี พอเ้ามาไล้ ผมเห็นร่าายอันาวเนียนอ่อวี ล้ามิแพ ึ้นเป็นทรอย่าับเล่นเวท ผมผะไปั่วนะ นี่มันหุ่นแมนนานี้เลยหรอนี่
:"ยัไม่นอนันหรอ้ะหนุ่มๆ~ เสียายที่แอปเสียให้เหมือนับสี ออาปา่อวี
:"ูบอว่าอย่าทำเสียแบบนั้น มึนิ"! เสียโโ ่า่อวี ัแึ้นมา ผมห้ามพวมันทัู้่ไม่ให้ทะเลาะัน่อนผมะถาม "อาผิว ับ บ่า่อ ับผ๊ะเ๊ะ ไปไหน"'
่อวี: ็เห็นมันอยู่ทาฝั่นู้นำลันั่ินอาหารอทหารพม่าที่มันยึไ้าศพอ่ะ
ผม: มี้วยอออาหารพวไอ่หม่ออะ
่อวี:มีสิหล่อน แ่ไม่่อยะอร่อยสัเท่าไหร่อย่าแเลย????
ผมถามเรื่ออ่อวี เพราะอยารู้ว่าทำไมนอย่ามันถึเ้ามาเป็นทหาร "นี่่อวี ทำไมมึถึเ้ามาเป็นทหารว่ะ" ผมยิำถามพร้อมับมอหน้าอมัน "เห้อ~"เสียวถอนหายใอ่อวี "ริๆูไม่ไ้อยาเป็นหรอทหารอะ แ่พ่ออูเาไม่อบทีู่เป็นแบบนี้ เาเลยับูส่มา่ายทหาร"
ผมไ้ฟัแบบนั้น็ิสสารอยู่เหมือนัน ทันในั้นเสียโโ็พูึ้น ""ทำไมมึไม่หนีไปเลยว่ะเนี้ยอนนี้็หนีไ้" ่อวียิ้มมุมปาพร้อมับพูว่า ""ูมันระเทยรัาิเว้ย ไอ่หม่อ""????
ผม็ประหลาใับำพูอมัน แ่พอิูแล้วหมอนี้มันผ่านอะไรมามาพอสมวร ิใอมันเป็นผู้ให่ว่าทุนในลุ่มะอี
"อย่าประมาท!พวมันอาึ้นมาอีเมื่อไหร่็ไ้!!" เสียผู้ออเราะอเสียมา ผมสะุ้สุัว "รับผม" เหุาร์ลอ2วันไม่มีอะไร พวเราาว่าทหารพม่าไม่ิะียึเนินืน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น