คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : แรกพบ # 1
ผมอแนะนำัวรับ
ผมื่อ ริว (เรียแ่นี้ล่ะรับ)
อายุ 19 เพศ าย (แหอยู่แล้ว)
สู 182 น้ำหนั 76
ประวัิโยย่อ ที่ล่าวมา้านบน (แอบทำไมวะแ่นี้)
ารศึษา ปีหนึ่ มหาวิยาลัย St.Jonas ะ เศรศาสร์ (ะแปลใไปทำไม)
โอเว่ารู้ัผมแล้วนะ ยัเหรอ โอเ ผมบออีนิ นแ่เรื่อนี้ิะให้ผมเป็นนายเอ แ่าารลันโยารใ้ำลับัับ ทำให้ แนมันหั(ริๆ) ทำให้เรื่อนี้เป็นภาระให้ผู้อ่านไป ผมเป็นนุมโรเรียนนี้รับ ำแหน่รอา เ้าอมหาลัย(พ่อผม)
ลูน้อ เอ๊ย ะทำานอผม็ มี อันธพาล เอ่อ ไม่ใ่รับ ลุ่มอิทธิพลในมหาลัยนี้แหละ นี่ือเรื่อที่พูให้ฟัูีแ่พูันรๆ พวมันทำานันโยมีผมเป็นหัวโ
ผมเินมาเรื่อยๆ ไม่รีบร้อน เพราะวันนี้ผมหมวิาเรียนแล้ว ปิผมะเินมาับ ปุ๊ี้
ไม่ใ่สาวที่ไหนหรอรับ แ่เป็นหมา เน์เบอร์นาร์แสนสวยัวนึ แ่ น่าเศร้า เธอายแล้วรับ(ผมไม่เยอนุาิให้ใรแทนหมาผมว่ามัน) ผมิถึเธอัเลย อนนี้เินมาถึลานอรถ มีไอ้เบื๊อสอัวออมาวาผมรับ (้อวามอาไม่สุภาพ)
"ไ ไอ้ริว ูรอมึั้นาน วันนีู้้อเอาเลือมึมาล้าีนให้ไ้" ไอ้เบื๊อ ที่ผมำื่อไม่ไ้ทัทาย มันไม่สุภาพเลยที่ะพูแบบนี้นะ ผมยัมอหน้าเน่าๆอมันแ่ไม่ไ้พูอะไร
"ลัวี้ึ้นสมอเป็นใบ้ไปแล้วรึไวะ"ไอ้เบื๊อสอ ที่หน้าเน่าไม่แพ้ไอ้นแรเปิปาเหม็นๆพูึ้นมาอีน
"ทีู่ไม่พู เพราะูไม่อบเสวนาับแมะั๊วะ ว่ะ" โนวนมา้อวนับรับ ผมยืนมอพวมันัฟันรอ แล้วไอ้เบื๊อหนึ่มัน็ระโนเ้าหา โ่เอ๊ยเปิลำัวโล่นานั้นเี๋ยว็โนเะลิ้หรอ ไวเท่าวามิ าผม็ทำามำสั่สมอเะไปลาลำัวอมันเ็มแร มันลิ้หลุนๆไปามแรแล้วนอนุมท้อนอนโอโอย
"แล้วมึล่ะ" ผมหันไปถามไอ้เบื๊อสอ มันทำหน้าาแหย แล้วเื้อหมัเ้ามา นี่็โ่
เปิาร์ มาเียว ผมเสยหมัเ้าที่าเน่าๆอมัน น็อรับ มันหลับไปแล้ว
ายาวๆ อผมพาผมเินเ้าไปหาแมสาบัวแร
"มึทำใหู้เหื่อออ มึ้อใ้" ผมลาัวมันึ้นมา้อม่อ นมันสลบามไอ้สอไป แ่ทำไมมันทำหน้าเลิ้มวะ อ้อ ผมลืมไป ผมเป็นนที่ผิวาวัมาเวลาที่โรธ รึ ว่าออแรัวผมะออมพู ไปทั้ัวเลยรับ พอะรู้สาเหุที่มันเลิ้ม พอะนึภาพภาพผู้ายหน้าหวาน ออแๆ มีเหื่อเาะพราวออมั๊ยรับนั่นล่ะผมอนนี้
ผมับรภออมาามหาลัย ้วยวามเร็วที่ถนนอนบ่ายสอะอำนวย ือ ราวๆ100 ิโลเมร่อั่วโม อ่ะนะรับ ถนนออะโล่ หุหิมารับ มาๆเลย ็ไอ้พวเวรนั่นมันมาทำลายภาพที่ผมำลัินนาารว่าไ้อยู่ับเธอัวนั้น ปุ๊ี้อผม
ิแล้วยิ่โมโห เฮ้ย !!! ไอ้เวรนั่นมัน้ามถนนยััยวะ
ผมเหยียบเบรมิหัวแทบะมำ นแน่ น น เวรเอ๊ย
"มันน่าเศร้าเหลือเิน" ผมเินพึมพำแบบนี้มารึ่ั่วโมแล้วรับ ผมำลัเศร้ามา ็ไอ้นัเียนนิยายเรื่อนี้มันโอนเอียว่าะให้ผมเป็นนายเอ โยมี้ออ้าแนหัมาอ้อนวอนอวามเห็นใาผม มันะให้ผมึ่ สู 189 หนั 90 ไปเป็นนายเอ ทุเรศมั๊ยรับุผู้อ่าน ่าอมาไ้ แ่สิ่ที่ทำให้ผมเศร้าหนัึ้นไปอีือ ร้านเ้ที่ผมไปินประำันปิ เลยอินเ้วนิลาแสนอร่อยเลยอ้ะ (แนี่ปัาอ่อนว่ะ)
ผมเินหมอาลัยายอยาอยู่ีี เสียเรื่อยน์ับเสีบล้อเสียสีับถนน็ัทะลุโสประสาทเ้ามา ผมเยหน้าึ้นมอ แว๊
ไอ้รถบ้านั่นำลัะนผมแล้วร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย เ้ายัไม่ไ้ินเ้เลยนะ
ไม่ อย่า พระเ้าอให้ลูไ้ินเ้่อนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
"เอี๊ย"
เสียรถยน์ราาแพ เบรลามาามถนน และภาพายหนุ่มร่าสู ที่ยืนหลับาปี๋ ยมือทำท่าอ้อนวอน่อพระเ้า รถนามใล้เ้ามา พอๆ ับที่ร่าสูสั่นสะท้านร่าอ่อนเปลี้ย และ "พลั่"
พ่อแ้วแม่แ้ว ผมเือบนไอ้เวรนั่นแล้วรับวามรู้สึอผมอนนี้ือ เหมือนยประาธิปไยออาอ (ว่าไปนั่น) ผมไม่ไ้นมัน แ่ทำไมมันล้มพับไปแบบนั้นล่ะรับ เฮ้ยยยยยยย เป็นอะไรรึเปล่าวะ
ผมใ้เท้าเี่ย มันเบาๆ ไม่ยับแฮะ อืมมมมมมม ไม่มีเลือออ ผมเอาเท้าพลิัวถึๆอมันอย่าอยาลำบา เ้าโรหน้าไม่ใ่นไทย และ ไม่เหมือนนาิเอเีย
ผมยัใ้เท้าเี่ยนไอ้ถึนี่นอนหาย โยไม่สนใเสียวิพาวิาร์าลุ่มมนุษย์มุ หน้าาีใ้ไ้นี่ แ่ยัน้อยว่าผมอยู่ี+55 โอ๊ะ!!!! มันยับัวแล้วรับ ่อยยัั่ว มันยัไม่าย หนัามันยับยุยิ แล้ววาสีเียวหรี่ปรือ ็่อยๆ ลืมึ้นราวับ เพิ่ื่นาที่นอนอันอบอุ่น
อา............ นี่ผมายแล้วใ่มั๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แ่ทำไมสวรร์ถึไ้มีเทวาที่สวยามนานี้นะ ผมเพ่มอเทวาสุสวยาภาพพร่าเลือน อนนี้ เทวาที่สวม เสื้อเิ๊าว ับาเสีำำลมลมอผม้วยใบหน้าบูบึ้ โรธที่ผมรบวนให้้อมารับวิาสินะ แ่เทวา๖อนโรธนี่็น่ารัไม่เบานะ แ้มแๆป่อๆนั่น อา น่าุ๊บัเลย
โอ๊ยยยยยยย แ๊ๆๆๆ เทวาระทืบผมรับ ทำไมล่ะ อ๋อ รู้ทันวามิอผมแน่ๆเลย อิอิ ไม่เป็นไร เทวาเ้าเินน่ะรับ (ล้าิเนอะ)
ผมอยาอร้อุเทวา ้อนึ ่อนที่ะึ้นสวรร์ผมอยาินเ้วนิลาอ่ะ
ผมส่สายาอ้อนวอนุเทวา าว่าท่านใอ่อน อิอิ
"ผมอินเ้วนิลาไ้มั๊ยรับ"
ไอ้นี่วอนีนรับ พอมันลืมามัน็้อผมเม็แล้วยัมาทำหน้าหื่นใส่ผมอี ผมสมนาุ้วยารระทีบมันไปทีนึ แ่ไอ้เวรนี่มันยัมามอผม้วยสายาอ้อนวอนอี
"ผมอินเ้วนิลาไ้มั๊ยรับ" น่านรับมันยัวนีน่อ เอ๊ะ ! ภาษาอัฤษ
่ามัน ุอระทืบมึแ้เรีย่อน -- ทำูใแล้วยัมาวนส้นีนอี(ทำไมแเริ่มหยาบายึ้นวะ - ออลลี่ <-->โมโห รึแะเอา -ริว)
"อย่าน๊า!!!! ุเทวาใร้ายยยยย ่อนายอินเ้ ่อนสิ เ้าอบินเ้นี่นา"
โอ้ !!!! ไอ้ถึมันลุึ้นมาโวยวายรับ
อะไรนะ !! ุเทวา !! ไอ้นี่บ้าแน่ๆ รับ รึว่ามันในี้ึ้นสมอไปแล้ว็ไม่รู้รับ
"นะ นะ นะ เ้าอินเ้่อน ไ้โปรนะรับุเทวา" ูมันอ้อน ูมัน ัวยัับึเสือึะแอ๊บแบ๊ว วายเอ๊ย.....-_-
"มึแหาูสิ พ่อมึสิเทวา ุเป็นนเว้ย เ-ยนี่ อย่ามาปัาอ่อน อยาายนัมึ็ไปโทา่วนโน่น แม่เสือเินัหน้ารถ ออีทีเถอะวะ"(ผม่ามันเป็นภาษาอัฤษ) ผมถีบมันเ้าที่ท้อรับ เห็นแล้วอยาเ้าไป้ำ มันนั่้น้ำเบ้า มอผมน้ำาลอ แม่เอ๊ย มนุษย์มุเริ่ส่เสียวิพาวิาร์ัึ้นรับ แว่วๆมาว่า่าผมที่ไปทำร้ายนปัาอ่อน
"ฮึ่ยยย!!! อย่าใหุ้เอมึที่ไหนอีนะ " ผมี้หน้ามันส่ท้ายแล้วเินึ้นรถ่อนะระทืบันเร่แล้วับหนีออมา เวรเอ๊ยถ้าเออีทีูเอามึายแน่
เสียล้อรถบถนนปลุผมให้ื่นาภวั์ ุเทวาแสนสวยาไปับน้อโรเมโอแล้ว (อัลลฟ่าโรเมโอ) ผมยัไม่ายรับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
เรื่อทีุ่เทวาบอทำให้ผมึ้ในน้ำาลอ
โอ้ !!!!! ผมยัอยู่ินเ้ไ้อีนาน รุสึุเทวาะบออย่านี้นะ (อนไหนวะ)
อบุพระเ้ารับที่ให้ผมอยู่่อ อบุที่ ให้ผมไ้เอุเทวา และเหนืออื่นใอบุ ุเทวาที่ไม่เอาววิาผมไป้วย(=_= เทวาเว้ยยย ไม่ใ่ยมทู)
ผมประทับใรอยเท้าุเทวาที่ถีบผมั อ๊า ! ผมอยาเอเ้าอีัเลยอ่ะ (ลแอยาเป็นนายเอแล้วใ่มั๊ย ? ี ี ั๊นะไ้รอาีนไอ้โหนั่น)<No !! I just wanna meet him again !!!!..> (ไม่แน่รินี่หว่า)
...................................................................................................
................................................................................................................................
เรื่อแร่ะ
อ่านๆ อยู่็อยาแ่บ้าอ่ะ
ไม่บัเอิไปเหมือนใรเ้านะ
่วยแนะนำ้วย่ะ
ความคิดเห็น