คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : จิตใจ
“นาบี ื่อเหมือนน”รั”อผมเลยรับ^^”
นาบีเียบไปัพั
็มีเสียมินฮยอัึ้นมา
“นาบี~..าแฟ..”
มินฮยอเห็นายหนุ่มนรหน้า
มินฮยออึ้ไปัพั่อนที่ะมอบาแฟให้นาบี
“อ่ะมึ..าแฟ..เอ่อ ุ..”
มินฮยอพูิั
่อนที่ไอเอ็มะพูแทรึ้นมา
“ไอเอ็มรับ^^”
ไอเอ็มหยิบาแฟมาามือมินฮยอแล้วหันไปถามนาบีว่า
“เท่าไรรับ?”
ายหนุ่มถาม
นาบีเลยรีบอบไป
“เอ่อ 580 วอน่ะ”
นาบี้มหน้าล
พร้อมับำหมัแน่นเพื่อเ็บอาารเอาไว้
“นี่รับเิน พอีนะรับ^^”
ไอเอ็มยื่นั์ให้อีน
นาบีรีบรับั์เพื่อะไปเอาไปเ็บ แ่ไอเอ็ม็ไ้ับมืออีนไว้
“ปล่อย่ะ เี๋ยวมีใรมาเห็นเ้า”
นาบีพยายามะเอามือออ
แ่อีน็ับไว้แน่น
“ทำไมหล่ะ..ลืมไอเอ็มนนี้ไปแล้วเหรอ?”
ไอเอ็มับมืออีนไว้แน่นเ่นเิม
มินฮยอผู้สัเาร์สอนนี้มานาน มินฮยอเลยแล้พูแทรึ้น
“นาบี..เ้านายให่มา!”
มินฮยอพูแทรึ้น
นาบีเลยรีบปล่อยมือไอเอ็มและรีบไปเรียมาแฟให้เ้านายให่
แ่นาบีไม่รู้ว่ามินฮยอแล้เพื่อให้ไอเอ็มปล่อยมือนาบี
“นี่ไอเอ็ม นายลับไป่อนเหอะ
เ้านายให่ที่นี่มานาบีไม่มีเวลามาุยับนายหรอ”
มินฮยอล่าวพร้อมเินไปหานาบี
ไอเอ็มเลยยอมเินออาร้านไปพร้อมทิ้เบอร์โทรอนไว้หน้าเาน์เอร์
.
.
.
YOU Part: ุเห็นแล้วใ่ไหม ว่าเาลับมาแล้ว
เาลับมาแล้ว!! ุว่าันวรทำยัไีหล่ะ? ันะให้เารู้ไม่ไ้ว่าันมีลูับเา ุว่าเาะรู้วามริ้วยัวเอไหม? แล้วถ้าเารู้ันวรทำยัไ ?
I.M Part:ผมพึ่ลับา่าประเทศไ้สามวัน
ผมามหาเธอมาลอสอวัน เธอพยายามหลบหน้าผมอยู่ แ่ผมแ่ไม่พู
ผมำเธอไ้ั้แ่ผมเ้ามาในร้านแล้วหล่ะถ้าผมำไม่ไ้ผมะับมือเธอทำไมหล่ะ? ุิว่าผมวรทำยัไให้เธอำผมไ้หล่ะ
วิธีไหนที่ทำให้เธอเหมือนเิม ่วยอบผมหน่อยนะรับ..
.
.
.
ในระหว่าที่นาบีเรียมาแฟอยู่นั้น
มินฮยอ็ไ้เินมาบอวามริ
“นี่ ไม่้อเรียมแล้ว นายให่ไม่เ้า ฮ่าฮ่า”
มินฮยอำที่นาบีำลัเร่รีบเรียมาแฟ
นาบีไ้ยินที่มินฮยอพู นาบีเลยฟาไปที่แนมินฮยออย่าแร
ป๊าบบบบบบ!!
“โอ๊ยยย อิไอรอนแมน มาีันทำไมเนี่ยย!!”
มินฮยอลูบแนัวเอ
นาบีเลยล่าวึ้นมา
“็แทำให้ันใทำไมเล่า!!”
นาบีแว๊ใส่มินฮยอทันที
มินฮยอเลยถามนาบีว่า
“แ ันถามริๆเหอะ นั่นพ่ออลูแใ่ไหม?”
มินฮยอถามำถามนี้้วยน้ำเสียที่ั
ันไปถึหูอวอนโฮและูฮอน ูฮอนเลยพูแทรึ้นมาอีว่า
“แเยบับมันไม่ใ่เหรอวะ แมีแฟนแ่นเียวทำไมันะไม่รู้”
ูฮอนเินมาหานาบีพร้อมแะไปที่ไหล่อนาบี
วอนโฮเลยเสริมึ้นมาอีว่า
“ระวัไว้เหอะ ัวันลูะถามเธอว่าพ่อไปไหน “
วอนโฮเินมายืน้าๆมินฮยอ
มินฮยอเลยเสริมึ้นมาอี
“เออ เี๋ยวลูมัน็ถามว่าพ่อมันไปไหน
แไม่สสารลูเหรอวะที่้อเิมาลืมาูโลโยที่ไม่เห็นหน้าพ่อหน่ะ ลับไปิูีๆละัน”
มินฮยอล่าวเสร็แล้วับไปที่มืออนาบี
นาบีไ้แ่ยืน้มหน้าฟัสามนนี้พู แล้ว็ลายึ้นมาอีว่า
“ันะยัไม่บอ ันะให้แโว่านี้่อน”
นาบีล่าวทำใหู้ฮอน
มินฮยอ วอนโฮถึับส่ายหัว วอนโฮไ้แะไหล่นาบีอีรั้
“ใเย็นเว้ย”
นาบียิ้มให้วอนโฮและนาบีรีบเินไปที่หลัร้าน
พอนาบีเินไปที่หลัร้านปราว่าเอไอเอ็มยืนอยู่ นาบีำลัะวิ่หนีแ่ถูไอเอ็มว้ามือเอาไว้
“เรามีเรื่อ้อุยัน”
ไอเอ็มทำน้ำเสียริั
และไ้ับแนนาบีไว้แน่น นาบีเลยสะบัแนออแล้วล่าวว่า
“ันบอแล้วไะ ว่าันไม่ใ่นาบีนทีุ่รั!!”
นาบีปิเสธเสียแ็แล้วไ้้อหน้าไอเอ็ม
ไอเอ็มเลยล่าวึ้นมาอี
“ไ้ ในเมื่อเธอพูแบบนี้ เธอไม่มีทาไ้มีวามสุับายอื่นแน่
ันะทำให้เธอลับมาเป็นอันเหมือนเิมไ้ อยู!!”
ไอเอ็มล่าวเสร็็เินที่รถอนทันที นาบีมอหลัไอเอ็ม พยายามลั้นน้ำา แ่สุท้ายน้ำามัน็เริ่มไหลออมา นาบีเ็น้ำาและไ้สูลมหายใเ้าไปลึๆ
้านมินฮยอ
ูฮอน วอนโฮ
“อิไอรอนแมนไปไหนวะ?”
มินฮยอถามูฮอน
ูฮอนเลยอบลับว่า
“เมื่อี้เห็นเินไปหลัร้านหว่ะ
ปิมันไม่เินไปหลัร้านนานนานี้”
ูฮอนล่าวในะทีู่ฮอนล้าแ้วาแฟ
วอนโฮเลยพูเสริมึ้นมา
“อนเนี่ย
อย่าพูถึไอเอ็มันนะเว้ยิใยัยนาบีมันยัไม่โอเ แล้วมาเสือป๊ะหน้าันวันนี้”
วอนโฮล่าวในะที่นับั์อยู่
มินฮยอเลยพูึ้นมาอีว่า
“แ่มัน็เ่นะ มันเลี้ยลูไ้นเียวหน่ะ
แถมลูมันหน่ะน่ารัสุๆเลยหล่ะ> <”
มินฮยอล่าว
ูฮอนเลยพูึ้นมาว่า
“เออนั่นิ ลูโรน่ารัเลยหว่ะ แ่เสียาย
พ่อแม่ไม่รับผิอบ”
วอนโฮเลยพูแทรึ้นมา
“ถ้าพ่อแม่รับผิอบะีมา
ือแบบแม่หายเียบไปสอปีเ็มเป็นพี่นะเว้ยพี่ะบอลูเลยว่าพ่อแม่ทิ้”
ูฮอนและมินฮยอพูพร้อมันทันที
“เออหว่ะ ฮยอแม่นริ”
ในระหว่าที่สามนนี้ำลัุยันอยู่
ีฮยอน็ไ้เินผ่านมาพอี
“เห้ยๆๆ เ็บร้านเสร็ยั”
ียอนล่าวพร้อมไปรวเ็วามเรียบร้อยอร้าน
“เสร็แล้วร้าบบบ”
ทั้สามนไ้พูพร้อมัน
แล้วียอน็ถามทั้สามนว่า
“แล้วนาบีหล่ะ?”
ียอนหัน้ายวามอหานาบี
ูฮอนำลัะอบแ่นาบีเินมาพอี
“อิไอรอนแมนน มึไปไหนมาห๊ะ
ูิว่ามึายแล้วะอี”
มินฮยอล่าวพร้อมับึนาบีให้มาอยู่้าน
“ไปหลัร้านมา
ูไปวรเ็หลัร้านว่ามีอะไรหายรึเปล่า”
นาบีแถไปเรื่อย
ียอนเลยถามนาบี
“สรุปเย็นนี้ะไปิน้าวับพวเราไหม
เย็นนี้ันเลี้ย้าว”
สามนนี้ไ้ยินึพูแทรึ้นมา
“ห๊ะ วันนี้ผู้ัารเลี้ย้าว เย้~!!”
ียอนไ้ส่ายหัวให้ับสามนนี้
ริๆนาบี็อยาไปนะแ่นาบี็ห่วลูอยู่ีเลยัสินใปิเสธ
“อบุมานะะแ่ไว้วันหลัีว่า^^”
นาบีปิเสธียอนเลยล่าวึ้นมาว่า
“เอาี้ีไหม เพื่อให้นาบีูลู้วย
ั้นเราไปิน้าวที่บ้านนาบีัน!!”
ียอนล่าวมินฮยอเลยเสริมว่า
“ีเลยๆๆ ะไ้ไปเล่นับัู้วย> <”
ในะที่มินฮยอล่าววอนโฮสัเหน้าูฮอนที่ำลัหน้าแ
หูแ เพราะอะไรหน่ะเหรอ เพราะว่าูฮอนอบพี่นายอน พี่สาวอนาบีไหล่ะ- -
“ไป็ีนะรับ ใ่ไหมูฮอน”วอนโฮแลู้ฮอนที่ำลัหน้าแูฮอนเลยรีบอบทันที
“เออใ่ๆ ั้นไปันเลยไหม-//////////////-“ ูฮอนล่าวพร้อมับี้ประู
“วันนี้พี่นายอนอยู่บ้านะ้วยสิ 55555555555” นาบีแลู้ฮอน่อมินฮยอเลยเสริมึ้นมาว่า
“่อววววววววววว 55555”
วอนโฮ ียอน
มิฮยอและนาบี หัวเราะ ทำใหู้ฮอนหน้าแึ้นไปอีนูฮอนรีบเินหนีไปรอหน้าร้าน
“ไปันไ้ยั~”
วอนโฮถามียอน
“เออๆๆ ไปันไ้แล้ว ปะพวเรา”
ียอนล่าวเสร็พร้อมับับมือนาบีออไป
วอนโฮและมินฮยอสัเุที่มือียอน สอนนี้เลยมออหน้าันและพยัหน้าพร้อมัน
ไรท์
ว้าววววววววววว
สอนนี้ะทำไร55555555555
บอแล้วนะะว่าไรท์มโนเท่าที่ไ้5555555555
เี๋ยวอินโทระอนร้านาแฟนะะะไ้รับารแ้บทวามใหม่นะะ555555
เอาอันนี้ไปหนุๆ่อน(?) #หนุหรออ5555
อบุที่เ้ามาอ่านันนะะ^^
ความคิดเห็น