ice man ยอดรัก

ผมเดินไปเดินมาอยู่ในตลาดใกล้ชุมชนที่ผมอยูในเวลาหลังเลิกงาน เพราะไม่กล้าเข้าบ้าน ช่วงนี้ผมทำงานทุกวัน เหนื่อยก็เหนื่อยแต่เงินไม่เคยเหลือติดตัว ผมทำงานรับเงินทุกวันแต่ก่อนออกจากที่ทำงานก็จะมีเจ้าหนี้คอยดักรออยู่ทุกวันมีทั้งขาโหดและขาเอื่อย ขาโหดคือยังไงก็ต้องจ่าย แต่ขาเอื่อยคือถ้าไม่มีเขาก็ไม่มาบังคับเอาเงินกับเราแต่ต่อไปก็อาจจะเอาเงินกับเขาไม่ได้อีกเพราะเขาขี้เกลียดมาตามจี้

ตั้งแต่ผมเริ่มงานผมก็เป็นหนี้แล้ว ผมก็เลยต้องเป็นหนี้ต่อไป แต่ในความเป็นหนี้ของผมก็ยังโชคดีที่ทำให้ผมได้มาเดินโต๋เต๋ในตลาดเพื่อฆ่าเวลา จนผมได้บังเอิญมาเจอมนุษย์น้ำแข็งสุดน่ารัก เสียงของเขานุ่มและสุภาพมาก จนทำให้ผมต้องหันไปมองตามเสียงนั่น "ขอโทษครับ" ผมยืนขวางทางเขาอยู่แต่เสียงของเขาทำให้ผมตกใจและหันไปตอบคำเดียวกันว่า "ขอโทษครับ" และผมก็ก้มคำนับเขาถึงสามครั้งสามครา เขาเดินผ่านผมไปอย่างว่องไวโดยไม่ได้สนใจใยดีกับคำขอโทษขอโพยของผมเลย แต่ผมเองที่เป็นฝ่ายมองตามหลังเขาไปจนเขาลับสายตาไป แต่ผมก็ยังคงเดินตามหาเขาไปทั่วตลาดเพราะผมเห็นว่าเขาเป็นคนส่งน้ำแข็งดังนั้นผมจึงเดินตามหาเขาไปทั่วว่าเขากำลังเดินส่งน้ำแข็งไปทางไหนบ้าง และผมก็ได้เห็นเขาอย่างที่หวัง ผมแอบเดินตามและมองเขาอยู่ห่างๆเหมือนเขาจะหันมามองอยู่หลายครั้ง แต่ผมก็แกล้งหันหน้าไปมองทางอื่น แม่ค้าพ่อค้าในตลาดก็หันมามองผมแบบงงๆ เขาคงจะคิดว่าผมมายืนแอบมองอะไรอยู่ตรงนี้ละกระมัง ผมมองตอบและยิ้มแหยๆเดินถอยออกมาแล้วไปหาโต๊ะนั่งแอบมองอยู่ไกลๆ แล้วก็นั่งละเมอเพ้อพบอยู่คนเดียว