ร้านน้ำชาจำนรรจา ★ รับวิจารณ์นิยาย

ลำดับตอนที่ #5 : ออร์เดอร์ที่ 002 ★ TrickyMagician

ชื่อ : แบงค์
ชื่อผลงาน : TrickyMagician
ลิ้งค์ : http://writer.dek-d.com/second-/story/view.php?id=599726

                สวัสดีค่ะแบงค์

ตกลงว่าการวิจารณ์ครั้งนี้เป็นงานช้างอย่างที่หน่อยคิดจริงๆด้วยค่ะ ฮ่าๆ ส่วนหนึ่งเพราะงานนี้เจ้าปาปา(ที่ช่วยวิจารณ์เสมอๆ) ขอโบกมือลา และอย่างที่สอง เราคิดว่างานของแบงค์ค่อนข้างจะดีแล้วค่ะ : ) แต่ยังไงเราก็ต้องวิจารณ์ล่ะเนอะ เพราะฉะนั้น ฮึบ รวบรวมลมปราณแล้วไปกันเลยค่ะ

ก่อนอื่นเรื่องชื่อเรื่อง อย่างที่ใครหลายคนน่าจะเคยบอกแล้วนะคะ คือชื่อเรื่องกับคำบรรยายเรื่องดูธรรมดาเกินไป (ชื่อเรื่องน่าจะเว้นสักหนึ่งเคาะด้วยนะคะ) ลองไปคิดคำบรรยายใหม่ดู หรือไม่ก็ปรับชื่อเรื่องดูก็ดีค่ะ ไม่งั้นก็น่าเสียดายที่คนที่มองชื่อเรื่องนี้ผ่านๆจะไม่ได้อ่านนิยายดีๆค่ะ ^^

จะว่าไปอ่านนิยายของแบงค์แล้วเราคิดถึงตัวเองแปลกๆแฮะ คิดว่าสไตล์การแต่งเราสองคนคล้ายกันเลยค่ะ เราคิดว่าแบงค์ค่อยๆปูข้อมูลพื้นฐานให้เรื่องนี้อย่างใจเย็น เห็นได้จากการที่มีเสนาธิการมาที่ร้านพระเอกเพื่อเป็นการเล่าข้อมูลว่าจะมีขบวนเสด็จมา แทนที่อยู่ๆขบวนเสด็จจะโผล่มาเลย อืม หน่อยคิดว่าเป็นเทคนิกที่ดีค่ะ แถมนี่เป็นสไตล์การเล่าเรื่องที่ภาษาไม่หรูเว่อร์ เป็นภาษาธรรมดาๆ คือไม่ใช่แบบ ข้า ท่าน หรืออะไรอย่างนั้น ไม่ได้บรรยายเยอะเกิน แต่ก็ไม่ได้มีอะไรขาดตกบกพร่องจนเกินไป คล้ายตอนหน่อยแต่งแฟนตาซีเหมือนกันค่ะ ฮ่าๆ หน่อยชอบนะ หน่อยอ่านหมดทั้งสี่ตอนค่ะ แต่จะขอวิจารณ์เรื่องการใช้ภาษาแค่เฉพาะตอนแรก เพราะคิดว่าเป็นตอนที่น่าจะปรับมากที่สุด ส่วนเนื้อเรื่องจะวิจารณ์ทั้งหมดเท่าที่ได้อ่านนะคะ

การใช้ภาษา

เดาว่าแบงค์ชอบอ่านนิยายแปลรึเปล่าคะ? หรือไม่ก็น่าจะติดสำนวนภาษาต่างประเทศมาบ้าง ดูจากสไตล์การบรรยายแล้ว สิ่งหนึ่งที่อยากจะติงก็คือเรื่องการใช้คำค่ะ จะยกตัวอย่างให้ดู (ทุกอย่างมาจากบทที่หนึ่งนะคะ ลองไปดู)

- "ทั้งๆที่ตัวเขาออกจะงานยุ่งรัดตัวบิดไปไหนมาไหนไม่ได้"

ตรงจุดนี้ ไม่น่าจะใช้ทั้งที่นะคะ คือหน่อยเข้าใจความหมายนะ แต่มันทะแม่งๆน่ะค่ะ บอกไม่ถูกเหมือนกัน (อะไรของแกวะเนี่ย) ส่วนบิดไปไหนมาไหนไม่ได้ คิดว่าใช้คำว่า กระดิก น่าจะดีกว่าค่ะ ความหมายชัดกว่า

- ผู้หญิงคนนี้ไม่น่าจะใช้บ่นกระปอดกระแปด รู้สึกเหมือนคำพูดออกแนวขอร้องๆมากกว่านะคะ ถ้าเปลี่ยนให้ขึงขังกว่านี้หน่อยน่าจะพอใช้บ่นกระปอดกระแปดได้ค่ะ แล้วก็ "ได้ราคาดีแน่ๆ" ดีกว่ามีราคาดีแน่ๆนะ

- "ทับนัยน์ตาจิ้งจอกสีดำ" มันคือ? อ่านแล้วงงๆนิดหน่อยค่ะ "ทำให้ร่างกายเขาไม่ดูแย่" ใช้คำอื่นดีกว่า เช่น หุ่นดี หรืออะไรอย่างนี้ค่ะ (เรื่องบรรยายตัวละครชายให้มีเสน่ห์นี่ลองถามผู้หญิงดูก็ดีนะคะว่าเค้าชอบกันแบบไหน น่าจะพอช่วยได้ค่ะ ฮ่าๆ)

- "โซฟายาวๆที่ควรจะนั่งได้หลายคน" ระบุคนไปเลยดีกว่า เช่น ห้าคน เพราะมันจะช่วยให้มีน้ำหนักขึ้นค่ะว่า โห อิตานี่ยึดโซฟาที่ควรนั่งกันได้ตั้งห้าคนไว้คนเดียว มีนัยแฝงก็คือพระเอกรูปร่างสูง อันนี้รสนิยมส่วนตัวเราเองค่ะ ฮ่าๆ เอาเข้าไปอิหน่อย

- "ชายหนุ่มสวมแว่นกรอบเหลี่ยมที่หลายๆคนในย่านวารีอัส..รู้จักกันดีในนาม... เพราะ"

แยกประโยคดีๆ เรียงประโยคดีๆค่ะ เพราะจะกลายว่า ชายหนุ่มเป็นประธาน ที่หลายคนรู้จัก เป็นเพียงส่วนขยายเท่านั้น หมายความว่าไง? หมายความว่าต้องมีกริยาต่อท้ายเพื่อบอกว่า ชายหนุ่มที่หลายคนรู้จักเนี่ย ทำอะไร แนะนำว่าควรเรียงประโยคนี้ใหม่ค่ะ เอาเป็น ชายหนุ่มเป็นที่รู้จักดีสำหรับหลายๆคนเพราะ... บลาๆๆ ประมาณนี้ดีกว่าค่ะ

- "อะไรเทือกนี้" ตัดคำนี้ทิ้งดีกว่านะคะ จะทำให้ดูเป็นแฟนตาซีมากขึ้นค่ะ

- "เขยิบมาโชว์ตัว" ใช้ว่าผลัดกันจะดีกว่านะคะ ความหมายชัดกว่าค่ะ

- "เช่น.. หล่อนเป็นต้น" กับ "เจ้าของแว่นกรอบเหลี่ยม.." เว้นคนละย่อหน้ารึเปล่าคะ ถ้ายังก็แนะนำว่าควรเว้น แต่ถ้าเว้นแล้วก็น่าจะให้มีสเปซระหว่างกันมากกว่านี้หน่อยค่ะ เพราะพระเอกนอนอยู่ แต่อยู่ดีๆก็มาเดิน ออกจะเปลี่ยนฉากเร็วไปหน่อย แล้วก็ไม่ "ต้อง" ชักสีหน้าเบื่อหน่ายดีกว่า เพราะมันยังไม่ได้มีอะไรเหนือความคาดหมายนี่นา แค่ไปเดินตรวจตราความเรียบร้อยธรรมดาๆเอง

- คิดว่าน่าจะมีคำอื่นดีกว่า "ระหว่างการหาผู้ซื้อ" ไม่รู้สิคะ คิดว่าน่าจะมีคำเท่ๆมากกว่านี้ เช่น ระหว่างการจัดจำหน่าย มันดูทำเหมือนกับคนเป็นสิ่งของดีน่ะ หน่อยว่างั้นนะ

- "เหมือนอย่างหนังจีน" อย่าใช้ดีกว่า อย่าระบุประเทศเลยค่ะในนิยายแฟนตาซี เพราะมันเหมือนเราสร้างโลกใหม่ขึ้นมา แล้วในโลกใหม่ของเรามันไม่มีประเทศจีนนี่นา ใช้แค่ว่ากรงขังก็พอแล้วค่ะ อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัวหน่อยมากๆค่ะ

- "ว่าสิ่งที่ ดาโนวาล หวังไว้" ไม่ต้องเว้นระหว่างชื่อหรอก ดูเหมือนแบงค์ติดนิสัยตรงนี้นะคะ ถ้าตอนพูดชื่อนามสกุลแล้วเว้นหลังนามสกุล อันนั้นหน่อยว่าโอเค แต่อันนี้เราน่าจะสร้างความคุ้นเคยกับชื่อให้คนอ่าน ถ้ายังเว้นอยู่มันจะรู้สึกติดขัดๆน่ะค่ะ น่าจะสร้างความรู้สึกว่า คนอ่านอ่านไปเรื่อยๆ รับรู้ชื่อตัวละครอยู่ในประโยคที่เรียบเรียงอย่างสละสลวย ไม่รู้สิคะ หน่อยว่ามันเป็นจิตวิทยาอย่างนึงน่ะ

- อันนี้เสนอเฉยๆนะคะ คือแบงค์น่าจะพูดถึงขั้นตอนการซื้อขายหน่อย เช่น ดูในแคตตาล็อกก่อนไรงี้

- ตอนพูดกับซาซารีน่า ไม่น่าจะใช้ พูดลอยๆ นะ มันเหมือนครางแบบหงุดหงิดๆมากกว่า พูดลอยๆมันออกแนวเพ้อน่ะค่ะ มันไม่น่าจะใช้ในอารมณ์นั้น

- สายตาของเธอออกจากหนังสือนิยายเป็นครั้งแรก น่าจะเพิ่มคำว่า ละ นะ มันเหมือนขาดอะไรไปหน่อยค่ะ

- "ปวดหัวที่สุดในวันนี้เลยนะ" แนะให้ตัด นะ ทิ้ง แล้วใช้ว่า ในรอบวัน ก็ดีค่ะ คือมันดูเหมือนยังไม่ได้ปวดหัวอะไรขนาดนั้นเลยในความรู้สึก คิดว่าแบงค์น่าจะทำให้มีความรู้สึกเป็น บุคคลที่สาม มากกว่านี้หน่อย คือเราไม่น่าจะใส่ความคิดที่อยู่ในใจของตัวละคร(ในเรื่องที่ใช้การเล่าสไตล์บุรุษที่สามแบบนี้)ออกมาตรงๆ น่าจะปรับให้ดูมีความเป็นภาษาบรรยายอีกหน่อยจะดีกว่าค่ะ ดูเป็นแฟนตาซีกว่าด้วย

- "ยังงั้น" อย่างนั้นดีกว่า เช่นเดียวกับ "ยังงี้" อย่างนี้ดีกว่าค่ะ แต่ถ้ายังไงยังงั้น อันนี้พอไหวนะคะ

- "คำบ่นยังออกมาไม่หมด" ใช้ว่า ยังบ่นไม่ทันจบ ประมาณนี้ดีกว่า

- เสียงคุ้นหูที่ทำให้เขาต้องทำตัวนอบน้อม ไม่ต้องมี ที่ เหตุผลเดียวกันกับข้างบนค่ะ แยกประโยคดีๆ ตัดที่ทิ้งจะกลายเป็นประโยคที่สมบูรณ์ค่ะ

- "น้ำเสียงหวานสุดฤทธิ์" น่ากลัวแปลกๆนะคะสำหรับผู้ชาย ฮ่าๆ เอาเป็นนุ่ม หรือนอบน้อม อย่างอื่นดีกว่า

- ตอนเสนาบดีมา ไม่น่าจะหงุดหงิดนะ น่าจะรู้สึกคล้ายกับว่ารู้สึกผิดที่ไม่ได้ต้อนรับอะไรอย่างนี้มากกว่า

- ตรงประโยค หนึ่งในเสนาบดีของพระราชวังสเตอร์เคนเบิร์ก ตัด พระราชวังสเตอร์เคนเบิร์ก ทิ้งเลยค่ะ

คำว่าสแตนเบิร์กอยู่ในประโยคเดียวกันตั้งสองคำ

-  จะมีนิสัยเป็นเฒ่าหัวงู ไม่ต้องมีนิสัย เป็นเฒ่าหัวงูไปเลย คำฟุ่มเฟือยค่ะ

- "พร้อมกับผมหงอก.." เปลี่ยนเป็น "หนวดเคราสีขาวรุงรังเช่นเดียวกับเส้นผม ราวกับจงใจย้อม" ใช้คำว่าสีขาวในประโยคเดียวกันตั้งสามครั้งแน่ะ

- พยักพเยิด เราคิดว่าเขียนอย่างนี้นะคะ

- "มันคงจะสวยกว่านี้เยอะ.." ตัด มัน ทิ้ง ค่ะ เป็นสำนวนฝรั่ง It must have been much more beautiful แปลได้ตรงตัวเลยค่ะ ต้องระวังนะ ประโยคที่ไม่เป็นภาษาฝรั่งต้องไม่สามารถแปลได้ตรงตัวค่ะ

- "ที่มีหนังสือชวนปวดหัว" ใช้ ตัวหนังสือ ดีกว่า

- คนจะจีบสาวไม่น่าใช้คำว่าเหี้ยมเกรียม คำนี้มันเหมือนจะฆ่าคนมากกว่า ใช้คำว่ากรุ้มกริ่มดีกว่าค่ะ

- เขาเองก็ยังไม่เคยเห็นสักที ใช้ว่า เห็นตัวจริง ดีกว่า ประโยคเดิมมันเหมือนเห็นผีน่ะค่ะ ฮ่าๆ ไม่ค่อยเหมือนเห็นสาวงามเท่าไหร่

- กระแด๊ะกระแด๋ อย่าใช้คำนี้เลยค่ะสำหรับดาโนวาล ฮ่าๆ เสียอิมเมจหมด ประจบประแจง อะไรอย่างนี้น่าจะดี

- "รถม้าที่ลุยดินลุยโคลนมาหลายกิโลเมตร และมันต้องมาเหยียบพรม" เปลี่ยนเป็น จะต้องมาเหยียบพรม ดีกว่า เหตุผลเดิมค่ะ สำนวนฝรั่ง ยุบประโยคไปเลย ไม่ฟุ่มเฟือยด้วย

- รถม้าลากเกวียน ใช้ เทียมเกวียน ดีกว่า

ต่อจากนี้ไปก็จะเป็นข้อสงสัยเล็กๆน้อยๆแล้วก็รายละเอียดปลีกย่อยค่ะ ถ้าเกิดเป็นปริศนาในเรื่อง ไม่สามารถใส่ลงไปตอนนั้นได้ก็ไม่เป็นไรค่ะ แต่ถ้าใส่ได้ก็แนะนำว่าควรใส่นะคะ

- สงสัยเรื่องระบบร้านเหล้า รู้สึกเหมือนกับว่าคนที่เป็นสินค้าไม่ต้องอยู่ในร้านตลอดเวลาถูกรึเปล่าคะ

- บทที่สอง ใช้คำว่าชายหนุ่มตรงที่มีแก๊งสี่คนนั้นบ่อยเกินไป ทำให้ไม่ค่อยแน่ใจน่ะค่ะว่าหนุ่มไหนกันแน่ น่าจะมีคำชี้เฉพาะมากกว่านี้ เช่น คนขี้เล่น คนเคร่งขรึม อะไรประมาณนี้

- ตอนพูดถึงทวีปที่สอง ไม่ต้องบรรยายเยอะขนาดนั้นก็ได้ คิดว่านี่เป็นหน่วยลับ น่าจะมีคำพูดคำจาที่เป็นปริศนาหน่อย บรรยายแค่ว่าคนจากทวีปที่สองมีพลังพิเศษก็พอค่ะ ดูน่าติดตามกว่า มันทำให้ดูซิกมีเครดิตขึ้นทันทีเลยนะ แล้วค่อยหาโอกาสอื่นที่บรรยากาศในเรื่องเรียบๆพูดถึงดีกว่า ตอนนั้นคำพูดมันกำลังน่าสนใจ บรรยายยาวๆมันจะขัดอารมณ์ค่ะ เหมือนคนกำลังโกรธ ด่ากันอยู่ อยู่ดีๆเอาพระมาเทศน์ก่อนแล้วค่อยให้ด่ากันต่อ คนฟังก็จะแบบ อารมณ์ขึ้น แล้วก็อารมณ์หมด พอจะมาอารมณ์ขึ้นอีกทีมันก็ขึ้นได้สุดไม่เท่าเก่าแล้วน่ะค่ะ

- ตรงที่บอกว่า โอกาสสำเร็จน่าจะมีสูง ให้พูดต่อมาเลยว่าสำเร็จร้อยเปอร์เซ็นต์ ไม่ต้องบรรยายตรงคนที่กำลังนอนหลับบนโซฟาก็ได้ เหตุผลเดียวกันกับข้างบนค่ะ

- ชมว่าบรรยายฉากต่อสู้เก่งดีค่ะ สงสัยคงต้องขอเรียนรู้จากแบงค์บ้างแล้ว ^^

- ตอนที่เพิ่งแปลงร่างเป็นออร์ค ยังไม่ต้องบรรยายถึงออร์คเลยก็ได้ค่ะ เพราะตอหลังซาซารีน่าก็พูดให้อยู่แล้ว

เรื่องสุดท้ายแล้วค่ะ พอดีส่วนตัวหน่อยติดใจกับเรื่องนี้มาก ก็คือเรื่องตัวละครค่ะ

อันนี้ความลำเอียงส่วนตัวล้วนๆ พอดีหน่อยชอบผู้ชายผมดำใส่แว่นน่ะค่ะ ยิ่งมีอาชีพแปลกๆอย่างพ่อเล้า นิสัยขี้หงุดหงิดขี้รำคาญหน่อยๆมันสเป็กเลยน่ะค่ะ ฮ่าๆ หน่อยเลยอยากจะให้พัฒนานิสัยตัวละครนี้ต่อไป สิ่งที่หน่อยคิดว่าแบงค์ยังขาดคือการบรรยายท่าทางตัวละครที่หลากหลายและบ่งบอกถึงอุปนิสัยของตัวละครนั้นๆ เอาง่ายๆก็เช่นฉากนี้

- "ถึงได้แบกหน้าสิวเขรอะมาให้เขาพิจารณาถึงที่นี่" น่าจะเพิ่ม กล้า เพราะมันเน้นนิสัยพระเอกดีค่ะ ...แบงค์น่าจะลองพยายามเขียนให้ตัวละครนี้ดูกวนส้น เจ้าเล่ห์ ขี้หงุดหงิดมากกว่านี้ผ่านทางการบรรยายการกระทำและบรรยายอารมณ์ค่ะ การเลือกใช้คำมีผลกับเรื่องนี้มาก โดยส่วนตัวชอบคำพูดของตาคนนี้ทุกคำเลยค่ะ ได้ใจเต็มๆ >_< ที่อยากลองปรับให้น่าจะเป็นฉากนี้ค่ะ

“ก็สวยดี... ค่อนข้างสวยมากด้วยซ้ำ” ร่างสูงว่าขึ้น เขาส่งรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ให้เด็กสาวอยู่แว่บหนึ่ง ก่อนจะเบือนหน้ากลับ เราลองปรับให้เป็นแบบนี้ดูค่ะ

“ก็สวยดี..” เสียงเปรยลอยๆดังลอดออกมาเบาๆเหมือนไม่ใส่ใจ แต่ดวงตาสีดำเจ้าเล่ห์หลังแว่นกรอบเหลี่ยมจ้องมองร่างระหงนั้นไม่วางตา ...มือข้างขวาเผลอลูบปลายคางอย่างติดเป็นนิสัยประจำเวลาประเมินราคา“สินค้า” รอยยิ้มมีเลศนัยปรากฏขึ้นบนเรียวปาก “ไม่สิ ต้องเป็นสวยมากด้วยซ้ำ.. เป็นแรร์ไอเท็มประจำร้านได้เลย”

ไม่ว่าเปล่า เขายังดีดนิ้วอย่างถูกใจอีกด้วย

อะไรประมาณนี้ค่ะ อาจจะไม่ต้องทำตามเราเป๊ะๆก็ได้ แต่เท่าที่สังเกตจะเห็นดาโนวาลเลิกคิ้วซ้ายขึ้นกับไหวไหล่บ่อยมากค่ะ ลองหากิริยาท่าทางที่บ่งบอกนิสัยอื่นๆมาใส่ดู อย่าลืมทำแบบนี้กับตัวละครอื่นด้วยนะคะ อ้อ.. อีกนิดนึง เราไม่ค่อยอยากให้ดาโนวาลสะดุดหกล้มเลยแฮะ เสียมู้ดหมด อุตส่าห์วางมาดมาเท่ๆ ^^” ไม่รู้คนเขียนคิดจะจับคู่ดาโนวาลกับใครในเรื่องรึเปล่าคะ แหะๆ แอบกรี๊ดพ่อคนนี้อยู่ค่ะ

อู้ย เป็นบทวิจารณ์ที่ยาวมากค่ะ ก็วิจารณ์ให้สบายๆเนอะ อย่าเครียดนะคะ ลองอ่านดู ถ้าเห็นด้วยก็ขอบคุณค่ะ แต่ถ้าไม่เห็นด้วยก็ไม่เป็นไร เราแค่แนะนำเฉยๆ ถ้าจู้จี้จุกจิกเกินก็ขอโทษด้วยนะคะ เราคิดว่าแบงค์แต่งดีแล้ว ใช้ได้เลยค่ะสำหรับแฟนตาซี ถ้ายังไงลองปรับใหม่แล้วอยากจะให้หน่อยวิจารณ์อีกรอบก็ยินดีเสมอนะคะ ขอบคุณค่ะ J