[Fic Naruto] สิ่งเล็กๆ SasuNaru

ข้อมูลเบื้องต้น

ท่ามกลางความมืดที่แสนน่ากลัวได้มี อะไรเล่าฉันเล่าเองอะไรของยัยไรท์เชอะ เล่าเองนี่แหละ

ตอนนี้เป็นตอนกลางคืนครับอ๋อผมอุซึบากิ นารูโตะเองนะครับผมแล้วตอนนี้ก็เที่ยวเล่นตอนกลางคืนตามปกติมันก็จะปกติถ้า...

"นารูโตะท่านซึนาเดะเรียก" ซาสึเกะเรียกผม ทุกคนคงสงสัยทำไมซาสึเกะถึงได้มาอยู่ที่โคโดฮะก็หลังจากจบสงครามซาสึเกะก็กลับตัวทุกคนก็ให้อภัยตอนนี้ซาสึเกะเลยมาอยู่ที่หมู่บ้านในฐานะนินจาคนนึง แต่สำหรับผมอยู่ในฐานะแฟนหรือผัวตัวเป็นๆนั่นเอง แต่ว่านะผมไม่ได้บอกใครหรอกนะ จะให้ใครรู้ได้ไงล่ะว่า อุซึบากิ นารูโตะคนนี้โดนเสียบอะไม่มีทางๆๆๆๆ

"อืม" ผมตอบก่อนจะตามซาสึเกะไปทันที ป้าเรียกมีไรรึเปล่านะ

"วันนี้ฉันจะให้พวกนายไปสอดส่องแคว้นคาจิ(สมมุตติเอา)ว่าพวกนั้นคิดจะทำอะไรกันแน่ถ้ารู้อะไรให้รีบมาบอกฉันทันที" ป้าพูดเสร็จผมกับซาสึเกะก็รีบไปทันที เห้อ วันๆทำแต่ภารกิจแหะ

ตอนนี้พวกเราอยุ่ใจกลางป่าแล้ว กลางป่าอะไรก็ไม่รู้ เดี๋ยวไม่รู้นี่คือหลงใช่ป่ะ ไม่ๆๆ

"ซะ..ซาสึเกะ ตะ..ตอนนี้เราอยู่ที่ไหนหรอ" ฉันหันไปถามซาสึเกะที่ยืนอยู่ข้างๆ เดี๋ยวดิเห้ยถามแล้วก็ตอบดิอย่าเงียบแบบนี้ใจไม่ดีอะ

"ไม่รู้" คำเดียวรู้เรื่อง หลงแล้ว ฮือไอซาสึเกะบ้าเก็กอยู่คั้งนานไอ้เราก็เดินตามสรุปหลง

"เป็นไร" ซาสึเกะหันมาถามผมจะเป็นไรเล่าแม่งหลงอยู่เนี่ย

"....."ผมไม่ตอบอะไรได้แต่เงียบไม่ให้เงียบได้ไงเล่าหาวิธีกลับบ้าน หนอยไอ้บ้าซาสึเกะ

"เอาเถอะ นอนก่อนแล้วกันมืดแล้วด้วย" ซาสึเกะพูดพร้อมกีบล้มตัวลงนอนใต้ต้นไม้สบายจังนะ

"อืม" ผมตอบก่อนจะล้มลงนอนข้างไอ้บ้าขี้เก็ก ความจริงผมรู้หรอกว่าซาสึเกะน่ะรู้ทางก็มีเนตรสังสาระนี่นาแต่ทำตามไปเถอะ

"ทุกคนก็ต้องตาย รวมถึงคนที่เจ้ารักด้วย" ผู้ชายตัวใหญ่ร่างกายกำยำพูด อะไรทำไมทุกคนซากุระจัง ฮินาตะ โจจิ ชิกามารุ ทุกคนทำไมหนอยทำอะไรไม่ได้เลยร่างกายไม่ยอมขยับ

"โธ่เว้ย!!!" ร้องตะโกนออกไปทำไมเราทำอะไรไม่ได้เลยได้แต่มองดูทุกคนต้องตายไป ทำไมเวลาแบบนี้ร่างกายถึงไม่ขยับ ขยับสิ 

"55555 ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเจ้าก็ต้องมองดูเพื่อนๆของเจ้าตายไปอยู่ดีนั่นแหละ อุซึบากิ นารูโตะ"

"ซะ..ซาสึเกะ"

อ๊อก ตัวของซาสึเกะถูกหักออกครึ่งนึงเป็นไปไม่ได้ซาสึเกะไม่แพ้คนอื่นง่ายๆหรอก ใช่ไหมซาฮึก สึเกะ ตอบฉันมาสิขอร้องแหละ ทุกคนยังไม่ตายใช่ไหมฮึก ข้อร้องตอบมาทีฮึกใครก็ได้

"พอสักที!!!!!!!!!"

"เห่อ แฮ่กๆๆๆ" หายใจรัวๆ ฝันงั้นหรอทำไมถึงได้ฝันแบบนั้นกันนะ 

"เฮ้อ" ถอนหายใจไปทีนึงก่อนจะลุกออกไปนั่งริมสระน้ำขนาดใหญ่แล้วหยิบก้อนหินปาลงน้ำไปตามประสาคนเบื่อ ฝันแบบนั้นขัดใจชะมัด

"นอนไม่หลับหรอ" หันควับสิครับ พอหันไปก็พบกับร่างควายๆของซาสึเกะที่ยืนอยู่ข้างหลัง แล้วมองผมตาไม่กระพริบ อะไรมิทราบ

"อืม" ถึงจะเถียงยังไงก็ตอบแค่นี้แหละ เห้อ

"ฝันร้ายรอ" รู้ได้ไงฟระ อ่านใจได้ ไอ้บ้าซาสึเกะไงรู้สึกเหมือนคนบ้ามากเลยพูดคนเดียวเนี่ย

"่อืม" ผมพูดออกไปบางทีมีคนมาคอยอยู่ด้วยตอนแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ ถ้าเทียบกับตอนที่อยู่คนเดียวมาตลอดอืม นี่ดีกว่าเยอะเลยล่ะ

"เอะ" อยู่ๆซาสึเกะก็เอามือมาคว้าหัวผมแล้วก็เอาหัวผมไปซบกับไหล่ของตัวเอง แล้วเป็นไงล่ะก็ช็อตน่ะสิช็อต

"ไม่เป็นไรยังมีฉันอยู่" ซาสึเกะพูด รู้หรอกนะว่าเป็นแค่ลมปากแต่ทำไมพอเป็นซาสึเกะพูดแล้วมันน่าเชื่อชะมัด

"อืม" ผมตอบกลับไปง่ายๆ 

นานเท่าไหร่แล้วที่ผมพิงไหล่ซาสึเกะอยู่แบบนี้ท้องฟ้าก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะสว่างด้วย

"ไปนอนเถอะ" ผมพูดก่อนจะลุกแล้วไม่นานซาสึเกะก็ลุกตามมา ผมล้มตัวลงนอนในที่เดิมแล้ว...

"อะไร" ผมถามออกไปเมื่ออยู่ดีๆซาสึเกะก็ล้มลงนอนตรงหน้าผมแล้วก็กอดผมด้วยความที่ซาสึเกะตัวใหญ่กว่าผมนิดหน่อยเลยทำให้หน้าของผมอยู่ตรงอกของซาสึเกะพอดี อะไรของหมอนี่เนี่ย

"นอนไปเถอะน่า"  หมอนั่นพูด เออนอนก็นอนวะ นี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วนะที่ได้กอดซาสึเกะ ได้กลิ่นตัวของซาสึเกะ แล้วไม่ว่าจะกี่ครั้งก็

..อบอุ่น....

เช้าวันต่อมาตื่นขึ้นมาก็เจอกับหน้าหล่อๆของซาสึเกะ ขอยอมรับเลยนะว่าซาสึเกะน่ะหล่อ แต่ว่าหล่อน้อยกว่าผมนะ ต้องมีความหมั้นหน้า

"มองอีกนานไหม" ซาสึเกะถามแต่ก็ยังไม่คลายกอด แล้วถ้าไม่มองหน้าจะให้ก้มหน้าไปมองตีนรึไง

"ก็ออกไปสิ" ผมพูดก่อนจะพยายามเอามือทุบอกซาสึเกะ แต่มันก็ไม่เป็นผล ไม่ได้สะทกสะท้านเลยสักนิด

"ไม่ออก" ว่าไงนะงั้นก็มองหน้าอยู่แบบนี้แหละ อย่าบอกให้เลิกมองนะจูบจริงๆด้วยหึ๋ย

"ออกก็ได้ ไปอาบน้ำ" ซาสึเกะพูดก่อนจะค่อยๆถอยออกไปแล้วสั่งให้ผมไปอาบน้ำอะไรเล่า 

"เหม็นรอ" ผมถามออกไปพร้อมกับดมฟึดฟัดที่แขนแล้วก็ส่วนที่ดมถึง แอะๆอย่าคิดลึกนะ

"เปล่า หอมเกินจนขึ้นเลยล่ะ" ซาสึเกะกระซิบข้างหูผม ผมก็ไม่ได้ใสถึงขนาดไม่รู้ว่าที่พูดนั่นหมายความว่าไง แต่ไม่เอา

"พะ..พอเลยไป อะ..อาบก็ได้" ผมพูดก่อนจะหันไปผลักซาสึเกะออกแล้วเดินไปทางทะเลสาบทันที หึ๋ย อะไรก็ไม่รู้

"อาบด้วย" หลังจากอาบน้ำอยู่ในทะเลสาบนานซาสึเกะก็ลงมาอาบด้วย อะ..อาบด้วย

"ละ..ลงมาทำไม" ไม่ได้อายเลยนะ ไม่ได้เขินเลยนะ

"ก็อยากอาบด้วย" ซาสึเกะพูดแล้วก็เดินมาทางผมเรื่อยๆ

"มะ..ไม่ต้องลงมา" ผมพูดแล้วก็ถอยหลังไปเรื่อยๆ อย่าเข้ามานะ ถ้าเข้ามามากกว่านี้ มันอันตรายต่อผมอะ

"เป็นไร" จู่ๆซาสึเกะจากที่เคยยืนอยู่ข้างหน้าตอนนี้กลับมากอดผมจากข้างหลัง โอ้ยออกไป ขอร้องมันทิ่มตูดฮือ

"อยากอะ" ซาสึเกะพูดก่อนจะค่อยๆโน้มหน้าเข้ามาใกล้ต้นคอผมขึ้นเรื่อยๆ

"อะ..ออกไปน้าาา" ผมตะโกนออกไปอย่างสุดเสียงไม่ใช่อะไรยังเจ็บอยู่เลยคราวที่แล้วยังไม่หายเลยจะมาทำอีกแล้วหรอหะ หนูไม่อาววววว

"แฮ่กๆๆๆ" ฝันอะไรเหมือนจริงจังวะเหมือนจะโดนกดจริงๆเลย อ้าว

"เป็นไร" ซาสึเกะเอียงหน้าถาม อะไรไม่ใช่ฝันหรอกหรอ เห้ยฝันดิฝันฮือ 

"หึ ไม่ทำหรอกน่า แกล้งนายแล้วสนุกชะมัด" ซาสึเกะพูดก่อนจะกอดผมจากทางด้านหลัง ฮือมันทิ่งก้นผมอ่ะใครก็ได้ช่วยที

"ขะ..ขึ้นแล้ว" ผมพูดก่อนจะพยายามออกมาแล้วก็ออกมาได้ หนีสิครับอยู่ทำไมล่ะ แล้วก่อนจะวิ่งออกมาได้ยิ้นไอ้ซาสึเกะหัวเราะด้วย หึ๋ย น่าโมโหชะมัด

ไม่นานซาสึเกะแล้วก็ผมก็แต่งตัวเสร็จแล้วก็เดินทางต่อบอกแล้วว่าซาสึเกะน่ะรู้ทาง ระหว่างเดินทางก็ไม่มีการสนทนาใดๆเกิดขึ้น แต่มันก็ไม่ได้อึดอัดอะไรจนมาถึงแคว้นคาจิที่ต้องการตะสืบ เอาล่ะได้เวลาอาระวาด

"รู้นะว่าคิดไร แค่มาสืบความไม่ได้มาถล่ม" ซาสึเกะพูดดักทางผมไว้ อะไรไม่น่าสนุกเลยหึ 

"รู้แล้วล่ะน่า" ผมพูดออกไปก่อนจะสบัดหน้าไปอีกทางแล้วกอดอก

"เห้ยผู้บุกรุก" อยู่ๆก็มีเสียงของใครก็ไม่รู้พูดขึ้น อะไรใครผู้บุกรุก ไหนๆๆ

"แย่ล่ะ" อ้าวเรารอผู้บุกรุกน่ะแหมหลงคิดว่าไม่ใช่อยู่ตั้งนานแล้วแหมในเมื่อรู้แล้วก็ ผมหันไปมองหน้าซาสึเกะแล้วดูหมือนหมอนั่นจะรู้ว่าหมายความว่ายังไงก็เลย

"อย่าให้เหลือ" แบบนี้แหละ แหมแฟนใครน้าารู้ดีจัง ได้จัดไม่ให้เหลือเลยแล้วกัน

"เห้ย ทำไรอะ" อยู่ดีๆซาสึเกะก็มาถอดผ้าคาดหน้าผากผมทำอะไรเนี่ย

"อย่าให้รู้ว่าเป็นคนของโคโดฮะ" ซาสึเกะพูดก่อนจะเก็บผ้าคาดหน้าผากไว้ ก็ได้เก็บกวาดให้เสร็จก่อนก็แล้วกัน

"คถาแยกเงาพันร่าง" แล้วร่างของผมก็แยกออกเป็นพันๆร่างแล้วก็สู้กับคนของหมู่บ้านคาจิ สู้อยู่นานคนก็เริ่มหายไปทีล่ะคนจนเหลือเพียงคนคนเดียว อะไรอ่าที่สู้เมื่อกี้ร่างแยกหรอ หึ๋ยขี้โกง

"บู่" ผมเป่าลมก่อนจะเห็นว่าหมอนั่นตั้งใจจะหนีผมตั้งใจจะตามไปแต่

ปั่ก อั่ก

ซาสึเกะกระโดดไปสับหลังคอของโจรบ้านั่นก่อนมันจะสลบไปเลย 

"กลับกันเถอะ" ซาสึเกะพูดพร้อมกับแบกเด็กนั่นขึ้นมา หึ๋ยเด็กผู้หญิงด้วยอะ เชอะ

"อืม" ผมตอบก่อนจะรีบกระโดดออกมาแล้วมุ่งหน้าไปทางโคโดฮะทันที งอลเชอะ

ไม่นานก็มาถึงโคโดฮะโดยสวัสดิภาพ

"งานของพวกเธอเสร็จแล้วล่ะ ไปพักได้ที่เหลือจะให้หน่วยอื่นรับช่วงต่อก็แล้วกัน" พอได้ยินแบบนั้นเหมือนขึ้นสวรรค์เลยล่ะรีบกลีบบ้านสิรอไร บ้านที่รักจ้าาา

"นารูโตะรอด้วย" ไม่รอหรอก จะไปนอน

แล้วผมก็มาถึงบ้านพอมาถึงก็ถอดเสื้อผ้าแล้วอาบน้ำทันที 

20 นาที่ผ่านไปผมก็ออกมาพร้อมกับผ้าขุนหนูปิดช่วงล่างอยู่อย่างเดียว แล้วก็เจอกับซาสึเกะที่นั่งอยู่ปลายเตียง หึต้องทำให้รักจนโงหัวไม่ขึ้นหน่อยแล้วล่ะ จะได้ไม่นอกใจไปหาใครอีก หึ

"นี่ซาสึเกะ" ผมพูดเสียงอ้อนๆพร้อมกับเดินไปนั่งค่อมตักซาสึเกะ โอ้ยรู้สึกตัวเองแรดมาก

"อะ..อะไร" ซาสึเกะพูดติดขัดก่อนจะรีบปรับสีหน้าให้นิ่งแล้วเอามือมาดึงเอวผมให้เข้าไปหาตัวเองอีกจน ผมโดนไอ้นั่นทิ่มตูดแล้ว

"ซะ..ซาสึเกะ" โอ้ยมันทิ่มตูดอะ ร็สึกไม่อยากแล้วแล้วไอ้ที่ทิ่มอยู่ก็รู้เลยถึงแค่โดนตูดแต่ก็รู้ว่ามันใหญ่มาก

"นายทำให้มันตื่นเองนะนารูโตะ รับผิดชอบเลย" ซาสึเกะพูดก่อนจะทุ่มผมลงกับเตียง โอ้ยเจ็บนะ

"มะ..ไม่เอาแล้ว" อือหือ พอเห็นขนาดมันก็ไม่เอาแล้วไม่อยากแล้ว

"รับผิดชอบเลยนะ นารุจัง" หึ๋ยไอ้นารุจังเนี่ยอะไร ตรูชื่อนารูโตะ แต่ตอนนี้มันใช่เวลามาห่วงเรื่องชื่อไหมเนี่ยจะโดนเสียบอยู่แล้ว

"มะ..อื้มมม" ยังไม่ทันได้พูดอะไรคำพูดทั้งหมดก็ถูกกลืนลงไปในคออีกฝ่าย จูบอยู่ไม่นานซาสึเกะก็สอดแทรกลิ้นเข้ามาหยอกล้อเกี่ยวพันกับลิ้นของผม 

"อื้อออ" ปึกๆ ผมรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออกก็ร้องประท้วงในลำคอพร้อมกับทุบหลังซาสึเกะไปด้วย

"แฮ่กๆๆ" ปากได้เป็นอิสระก็รีบกอบโกยเอาอากาศเข้าปอดทันที

"เอาล่ะนะ" เฮ้ยเดี๋ยวดิเสื้อผ้ามันหายไปตอนไหนมิทราบ ซาสึเกะนายถอดของฉันไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไวจริงเลยนะเรื่องแบบเนี้ย

"ดะ..เดี๋ยว! อ๊า" ครางออกมาจนได้ ก็อยู่ดีซาสึเกะก็.......

-cut-

"อ๊างง"

-cut-

ซาสึเกะ

ผมตื่นมาก็เจอกับร่างของนารูโตะที่นอนอยู่ข้างๆ หึน่ารักสะไม่มีอะ แล้วก็นะเมื่อคืนนี้น่ะมายั่วผมแท้แต่พอผมตื่นก็ไม่เอาเห้อ เด็กน้อย

แต่ว่านะเมื่อคืนนี้นารูโตะเซ็กซี่ชะมัด เห็นแบบนี้แล้วชาตินี้ก็จะไม่ปล่อยให้ใครได้เห็นแน่ ผิวขาวๆนั่นเป็นของผมคนเดียว 

จุ๊บ แล้วผมก็ก้มลงไปจุ๊บที่หน้าผากของนารูโตะ หึ 

"ฝันดีนะลูกแมวน้อยของฉัน" 

ผมน่ะพออยู่กับนารูโตะก็เหมือนเป็นอีกคนเลยล่ะอยากจะปกป้องนาย จริงสินะ ลืมสิ่งที่สำคัญไปเลย...

นารูโตะ

ผมไม่รู้มันคืออะไรแต่ว่าพอได้นอนกับซาสึเกะร่างกายมันก็พานไม่ระวังตัวเลยเหมือนพออยู่กับซาสึเกะทุกอย่างจะปลอดภัย นั่นสินะ ลืมทุกอย่างไปเลยลืมสิ่งที่มันมีมาตั้งแต่แรก หึ

"ฉันรักนายนะซาสึเกะ"

"ฉันรักนายนะนารูโตะ"

"มาดูซาสึนารุจู๋จี๋กันหน่อยดีกว่า"

แต่นี้แหะเด้อ บายเรื่องนี้มันรู้สึกคันม้ายคันมือก็เลยลุดขึ้นมาแต่งสะ55 เอาเถอะยังไงก็บ้ายบาย