สาววิศวกรเกิดใหม่ชีวิตไอดอล

ลำดับตอนที่ #5 : มาเยี่ยม

     “วันนี้คุณปู่กับคุณย่าจะมาที่บ้านเราด้วยนะ” ซองอึนเมื่อวานเธอรับโทรศัพท์จากคุณแม่ของชิลกี้ คุณย่าของมีโซจะมาเยี่ยมหลังจากเกษียณตัวเองออกไปท่องเที่ยวพักผ่อนกับคุณปู่หลายปี



     “จริงด้วยสิ ลูกยังไม่เคยเห็นคุณปู่คุณย่าเลยนี่นา” ลองนึกดูแล้วหลังจากวันที่ภรรยาของเขาคลอดลูกสาวคุณพ่อคุณแม่ของเขามาเยี่ยมได้อาทิตย์หนึ่งแล้วก็ออกไปท่องเที่ยวฮันนีมูนเพิ่มความหวานหลังจากทำงานมาหลายปี นานๆถึงจะติดต่อกลับมาทีเท่านั้น



     “นั่นสินะ เจอกันตั้งแต่มีโซยังเป็นทารก เพิ่งเกิดเอง”


     “คุณปู่กับคุณย่าท่านเป็นยังไงเหรอคะ”


     มือลูบคางใช้ความคิด จากความทรงจำแล้ว “จะว่ายังไงดีล่ะ คุณปู่เป็นคนที่ดุนะ สำหรับพ่อตอนเด็ก สมัยนั้นพ่อโดดเรียนหนีเที่ยวคุณปู่ตามพ่อถึงที่ แล้วก็ทำโทษพ่อด้วยการกักบริเวณพ่อเป็นเดือนไปได้แค่โรงเรียนแล้วก็ต้องรีบกลับบ้านเลย” พ่อของเขาช่างเป็นคนโหดร้าย ชอบมองเขาด้วยสาตาดุดัน แต่กลับมองภรรยาตนเองด้วยแววตาหวานเยิ้มแถมระหว่างที่สวีทหวานกันคุณพ่อชอบยิ้มเยาะเขาอยู่เรื่อย

     “ส่วนคุณย่าท่านเป็นคนใจดี ชอบทำขนมให้พ่อกินประจำ ขนมที่ทำอร่อยอย่าบอกใครเชียว ลูกต้องชอบแน่เพราะลูกพ่อกินเก่งนี่หมูอ้วน ฮ่าฮ่าฮ่า!”

     คุณพ่อก็ไม่วายชอบแวะมาแซวเธออยู่นั่น วัยกำลังโตต่างหากพ่อต้องเข้าใจ=_=



     “พ่อเองก็กินเก่งเหมือนกันนั่นแหละค่ะ พุงยื่นเเล้ว” พ่อลูกไม่มีใครยอมใครกันเลยมีโซใช้นิ้วจิ้มท้องคุณพ่อที่ยื่นออกมาเล็กน้อย ช่วงนี้พ่อของเธอเหมือนจะกินเยอะขึ้นแล้วก็ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายเลยมีพุง

จิ้มพุง จิ้มพุง

     “ย๊าาา!!โกหกแน่ๆ ซองอึนที่ลูกพูดไม่จริงใช่ไหมครับ” คุณพ่อไปเกาะขาคุณแม่แถมทำหน้าอ้อนวอนหน้าตาหน้าสงสารพร้อมบีบน้ำตา 

'น่าจะไปเป็นนักแสดงแทนนักธุรกิจนะดูท่าจะรุ่ง' มีโซ

     “คุณยอมรับเถอะค่ะ” ผลจากคำพูดคุณแม่ซองอึนกระแทกเข้าไปในจิตใจของคุณพ่อจากที่เกาะขา ท่านไหลไปนอนกองที่พื้น พร้อมแสดงบทเป็นคนที่กำลังจะหมดลมเพราะคำพูดปักใจ



     “ฮ่าฮ่า!/ฮ่าฮ่า!” สองแม่ลูกหัวเราพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย

ห้องนอนโช มีโซ

     มีโซกำลังแกะคอล์ดกีตาร์เพลงใหม่ที่กำลังเป็นที่นิยมอยู่ในเวลานี้ เธอรู้สึกเหมือนมีคนจ้องอยู่ เงยหน้าขึ้นสบตากับผู้หญิงมีอายุคนหนึ่ง ยืนอยู่หน้าประตูห้อง ‘ใครอ่ะ?ใช่คุณย่าหรือเปล่าแลดูท่าทางใจดี’ ระหว่างที่กำลังคิดอยู่นั้นอีกฝ่ายก็เรียกตน



     “มีโซ ใช่มีโซรึเปล่า”


     “คุณย่าใช่มั้ยคะ” ถามกลับเพื่อความแน่ใจ เมื่อได้รับคำตอบคือการพยักหน้ารับ มีโซวางกีตาร์ตัวโปรดวิ่งไปยืนข้างหน้าหญิงมีอายุทันทีเหมือนติดเทอร์โบรถแข่ง



     “คุณย่าสบายดีหรือเปล่าคะ มีโซอยากเจอคุณย่ามากมากเลยค่ะ” แสดงภาพประกอบด้วยการชูแขนทั้งสองข้างให้รู้ว่าอยากเจอคุณย่ามากแค่ไหน



     มยอนฮวาเมื่อเห็นความน่ารักจากหลานสาวตัวน้อยเธอกอดมีโซน้อยทันที ทำเอาเจ้าตัวที่อยู่ในอ้อมกอดติดสตั้นไปนิดหนึ่ง พอมีสติเธอกอดตอบคุณย่าด้วยรอยยิ้ม อ๊า~อ้อมกอดของคุณย่าอุ่นจัง 



     “มีโซน้อยเราไปข้างล่างกันดีกว่า” นึกได้ว่าเธอและสามีซื้อของมาฝากหลายสาวตัวน้อยจากทุกที่ที่เธอไปเที่ยว ของที่ซื้อกลับมามันมากไปสักหน่อยเมื่อเอาทุกอย่างมารวมกัน 

คุณย่าเดินจูงมือหลานลงบันไดมาข้างล่าง

     ตอนนี้ดูเหมือนคนอื่นยกเว้นมีโซและคุณย่ามยอนฮวากำลังช่วยกันขนของฝากมาวางไว้กลางบ้าน เปลือกตาของเด็กน้อยเบิกกว้างเมื่อเห็นรถจัรยานของเด็กที่ยังคงมีล้อช่วยพยุงหลังติดอยู่ แต่ทว่าตอนนี้มุมปากกระตุกยิกๆ เมื่อเห็นว่าจักรยานทั้งคันเป็นสีชมพู!! ให้ตายทั้งๆ ที่ทุกอย่างในห้องเธอเปลี่ยนเป็นสีอื่นหมดแล้วแท้ๆแต่ไม่วายเจอกลับได้สีชมพูเพิ่มอีก สีชมพูตามหลอกหลอนให้ได้เลยใช่มั้ย ทำไมหลายคนชอบคิดว่าเด็กผู้หญิงชอบของสีชมพูไปเอาวัฒนธรรมนี้มาจากไหน? ความจริงเธอชอบสีเขียวนะ

     “เจ้าตัวเล็กของปู่มาให้ปู่กอดทีมา” โช ดงอุค เขาและภรรยาเดินทางไปท่องเที่ยวมาหลายประเทศจนเต็มอิ่มอยากกลับมาหาหลานที่ไม่ได้เจอกันมานาน ดูเหมือนหลานของเขาจะสบายดีแต่ตัวเล็กไปหรือเปล่า? เจ้าลูกชายตัวเหม็นเลี้ยงหลานสาวของเขามายังไงเนี่ย ไม่ได้การเขาจะต้องขุนหลานให้มีน้ำมีนวลกว่านี้ เด็กกำลังโตเป็นวัยที่สำคัญจะขาดการบำรุงดูแลไม่ได้ หลานสาวจะต้องมีแก้มยุ้ยสิ!

     “ชิลกี!”

     “อะไรครับคุณพ่อ?”

     “ชิลกี้ลูกเลี้ยงหลานของพ่อยังไงถึงได้ตัวเล็กขนาดนี้?” ถามลูกชายเสียงเเข็ง ตาจ้องลูกชายอย่างคาดโทษ

     “ตอนนี้มีโซก็จัดได้ว่าค่อนข้างสูงนะครับในเกณฑ์ของเด็กอายุเท่านี้” อะไรกันตอนนี้มีโซก็กินมากขึ้นทุกวันแล้วก็สูงขึ้นมาก พ่อของเขาเอาอะไรวัดว่าลูกเขาตัวเล็ก ไม่เห็นแก้มน้อยๆนั่นหรือไง



     “ตัวเล็กอันนี้ปู่ซื้อมาฝากจากอิตาลีอร่อยมากเลย” นั่น พ่อของเขาแทบจะไม่ฟังอะไรเลยแถมยังเอาขนมให้ลูกสสาวของเขาไปหลายกล่องดูท่าคุณปู่คนนี้คงจะทำให้มีโซอ้วนแน่



     นี่แหละนะ ลูกออกจะดูอวบด้วยซ้ำแต่ในสายตาปู่ย่าหลานเป็นเด็กผอม? ต้องกินมากมากเข้าไว้ ตัวจะอวบอ้วนแค่ไหนปู่ย่าพร้อมประคบประหงมประเคนอาหารขนมขบเคี้ยวเต็มที่ (*_*) เขาเริ่มเหนื่อยใจรอแล้วสิ ดูท่าพ่อกับแม่ของเขาจะขุนหลานจนอ้วนเป็นหมูจริงๆ



โต๊ะอาหาร


“มีโซหลานกินอันนี้สิอร่อยนะ” คุณย่า


“ตัวเล็กกินเยอะๆ นะหลานจะได้โตไวๆ และแข็งแรง” คุณย่าตักโน่นนี่ให้จนล้นจาน

มีโซได้แต่ยิ้มแห้งให้กับการเอาใจหลานของสองปู่ย่าที่ดูจะเกินไป เธอจะกินหมดได้ยังไงทั้งสองกะจะให้กินจุกจนตายหรือเปล่า?


“คุณพ่อ คุณแม่ครับไม่เห็นตักให้ผมกับลูกสะใภ้บ้างเลย” คุณพ่อทำหน้างอแล้วโดยมีคุณแม่แอบยิ้มอยู่ข้างๆ



     “อะไรกันลูก อิจฉาหลานรึไง” คุณปู่แซวเจ้าลูกชายที่ทำท่าทางเหมือนเด็กทั้งๆ ที่ก็โตมากแล้วมีลูกเป็นของตัวเองแล้วด้วย แล้วดูทำตัว



     “เอ้านี่ไงกินสิ กิน” คุณย่าตักอาหารใส่จานให้คุณพ่อ ทำให้ตอนนี้ชิลกีที่แต่เดิมทำหน้าบูดบึ้นกลับยิ้มไปทานข้าวไป ไม่เคยเห็นมุมนี้ของพ่อเธอเลยดูเหมือนจะเป็นคนติดแม่ใช่มั้ย?เหมือนเด็กเลย




     ตอนนี้เรากำลังอยู่ที่สนามแบดมินตัน ???? โดยมีคู่ที่กำลังแข่งก็กันอยู่ก็คือคุณพ่อและคุณปู่ที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเเล้ว คุณพ่อเป็นชุดเสื้อยืดสีขาวกางเกงผ้าร่มขาสั้นสีดำ คุณปู่ใส่เสื้อยืดสีเขียวอ่อนกางเกงขาสั้นสีเขียว

     ส่วนพวกเราคุณแม่คุณย่าและมีโซเองอยู่ขอบสนามกำลังนับคะแนน โดยมีคุณย่าสวมเสื้อกีฬาสีเขียว กางเกงเลคกิ้งสีเขียวที่เหมือนจะใส่ชุดมาคู่กับคุณปู่ คุณแม่ใส่สปอร์ตบราทับด้วยเสื้อแขนกุดสีดำ กางเกงขาสั้น (สำหรับวิ่ง) เพื่อความคล่องตัวที่ดี ของเจ้าตัวเล็กของบ้านเป็นชุดเสื้อกีฬากางเกงกีฬาขาสั้นชุดเป็นสีน้ำเงิน



     “ฝีมือตกลงนะครับ”


     “ถึงฉันจะอายุมากขึ้นแต่ฉันยังแข็งแรงอยู่อย่าหวังว่าจะชนะ” นั่นแหละมีการพูดข่มกันอีกโดยก่อนหน้านี้คุณปู่มาเล่าให้เธอฟังว่าสมัยที่คุณปู่ยังหนุ่มเกือบจะได้ติดทีมชาติแบดมินตันชายแถมยังสาธยายความเก่งกาจของตนเองทำให้โดนคุณย่าแซวว่าขี้โม้


คุณพ่อที่ผ่านมาได้ยินไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ดันท้าคูณปู่แข่งแบดมินตั้นเป็นเหตุให้พวกเรามาอยู่ที่สนามแบดเวลานี้

ผลการแข่งขันปรากฏว่าคุณปู่ชนะไปได้อย่างฉิวเฉียด ‘โอ้ววคุณปู่เล่นเก่งไม่ได้โม้’




แมทช์แรกคุณพ่อนำไปด้วยคะแนน23:21

สองคุณปู่ตามมาด้วยคะแนน21:18

รอบนี้คุณปู่ชนจะได้คะแนน21:19

คุณพ่อชนะ25:23

และรอบสุดท้ายคุณปู่ที่21:15




คะแนนสามในห้าเซตเรียกได้ว่ากว่าจะชนะกันได้หอบขึ้นคอเลยทีเดียว ส่วนคนที่คอยดูแลอย่างคุณแม่คุณย่าก็คอยซับเหงื่อถือยาดมที่ซื้อมาจากไทยดูแลเรื่องน้ำดื่มส่วนมีโซก็คอยโบกเพิ่มความเย็นให้กับสองคนเหนื่อย



ระหว่างการแข่งขันของปู่เเละพ่อของตนมีโซพยายามมองการเล่นของคุณปู่เพราะไม่เคยเล่นด้วยกันมาก่อนกำลังวิเคราะห์การเล่นของคุณปู่หาจุดอ่อนจุดเเข็งจะได้หาทางเอาชนะเพื่อจะได้เล่นได้โดยไม่ใช้พลังงานในร่างกายอย่างเปล่าประโยชน์ เพราะคิดว่าตัวเองยังเด็กอยู่ถึงจะมีร่างกายที่แข็งแรงแล้วแต่ว่าคุณปู่เองก็ดูออกกำลังกายมาเยอะเหมือนกัน เพื่อความไม่ประมาท จะต้องไม่แพ้



จบจากการดูแลศึกแห่งสายเลือดต่อมาคือศึกแม่ยายลูกสะใภ้ที่ดูท่าเเล้วไม่มีใครยอมใครคุณย่าที่ดูใจดีกับคุณแม่ที่คอยตามใจจ้องตากันมีโซสัมผัสได้ถึงกระแสไฟฟ้าจากสายตาของทั้งสอง ทำเอาขนแขนลุกเลยทีเดียวต้องลูบแขนตัวเองปอยๆ



คนที่นำไปก่อนหนึ่งเซตคือแม่ผู้ตามใจ


เซตสองเป็นของคุณแม่อีกเเล้ว เซตสามเป็นของคุณย่า การแข่งจบลงด้วยเซตสุดท้ายของแม่ซองอึนที่สามารถชนะคุณย่ามาได้ด้วยสกอสามต่อหนึ่งเซต



การแข่งขันยังไม่จบผู้ชนะรอบแรกต้องมาแข่งกับผู้ชนะในรอบสองเป็นการแข่งขันที่ดูน่าสนุกในสายตามีโซตัวเล็ก



“พ่อไม่อ่อนข้อให้หรอกนะ” คุณปู่



“เต็มที่เลยค่ะ” ซองอึนยิ้ม นี่เป็นครั้งแรกที่จะได้แข่งขันกับพ่อสามีของเธอแน่นอนเธอแข่งอย่างเต็มที่



การแข่งขันเต็มไปด้วยความดุเดือดทั้งสองคนเล่นตอบโต้กันได้ดีมากต่างคนต่างวิ่งทั่วรอบพื้นที่ของตัวเอง



เซตแรกเป็นของคุณปู่ 21:15 เซตที่สองของคุณแม่ 21:19 เซตที่สามของคุณปู่ 23:21และเซตสุดท้ายคุณปู่ก็ได้ไปครอง 21:12



คุณปู่ชนะมาด้วยสามต่อหนึ่งเซตมาเจอกับมีโซตัวเล็กของบ้าน ยิ้มเมื่อนึกได้ว่าคงจะสามารถชนะมีโซได้อย่างง่ายดายเพราะหลานยังเด็กถึงจะรู้มาว่ามีโซเล่นกีฬาอยู่เป็นประจำจากการโทรถามเจ้าลูกชายตอนที่ยังเที่ยวต่างประเทศกับภรรยา




     ส่วนทางมีโซเธอเล่นแบดมินตันตั้งเเต่เมื่อก่อนแล้วและเธอเกือบจะได้มีโอกาสติดเยาวชนย์ทีมชาติเหมือนกันแต่เธอก็สละสิทธิ์กลับมาตั้งใจเรียนสะก่อนบวกกับปัญหาทางการเงินของบ้านที่ไม่ค่อยดีนักแต่ก็ยังเล่นแบดมินตันมาตลอด



แป๊ก! แป๊ก! 

     เสียงการตีตอบโต้กันไปมาอย่างดุเดือดของสองปู่หลานที่ดูจะดุเดือดกว่าที่ควรจะเป็น ลูกแรก ดงอุคที่ประมาทฝีมือของหลานก็ชะล่าใจเลยโดนนำไปสามลูกติดเมื่อเห็นว่าที่ตีตอบโต้ไปถูกมีโซตีกลับแล้วตนรับไม่ทันก็เริ่มเอาจริงขึ้นสายตาที่ตอนแรกเล่นๆ เปลี่ยนมาเป็นสายตาที่จริงจัง

     มีโซเสิร์ฟไปคุณปู่ตีตอบโต้ทั้งสองเริ่มขยับร่างกายเร็วขึ้นแต่ลูกต่อมาก็เป็นมีโซที่ได้คะแนน



     ถึงฉันจะใช้แต้มแรกสกิลเเต่ว่าทักษะการเล่นแบดมินตั้น ฉันฝึกมาตั้งแต่ตัวกะเปี๊ยกมันเป็นสิ่งในไม่กี่อย่างที่ฉันทำได้เเละดีด้วย เพราะฉะนั้นคุณปู่ฉันขอนะชัยชนะนี้ (｡•̀ᴗ-) ✧



     ส่วนฝั่งคนเชียร์ที่นั่งอยู่ของสนามก็ต่างตกตะลึงให้กับแมตช์หยุดโลกที่อยู่ตรงหน้า ซองอึนเธอมาเล่นแบดเป็นเพื่อนกับลูกหลายครั้งแต่มันคือการเล่นกันแบบปกติไม่ได้แข่งกันเธอพึ่งจะรู้ว่าลูกของเธอจะเล่นได้เก่งขนาดนี้



     ชิลกี มีโซลูกนี่ทั้งหมดคือการแสดงรึไงตอนที่มาเล่นแบดด้วยกันหลังจากที่มีโซเล่นบาสแพ้ตน เขาไม่เคยเห็นมีโซเล่นได้ดีขนาดนี้มาก่อนนึกชื่นชมว่าสเต็ปเท้าดีมากการพลิกตัวการวิ่งทำได้ดีมากเลยจริงๆ เเละลูกตบก็แรงมากอีกด้วย



     มยอนฮวา มีโซหลานย่าเก่งจริงๆ เป็นไงล่ะ สามีของเธอชอบพูดอวดดีนักแพ้หลานมาจะหัวเราะเยาะให้ (◡ ω ◡)



แป๊ก! แป๊ก!

     โช ดงอุคเมื่อเห็นช่องว่างซ้ายหลังติดขอบสนามเขาพยายามตีบีบให้มีโซเริ่มไล่มาข้างหน้า เขาจะได้หาโอกาสตีตกหลังซ้ายได้แต่ผิดคาดเมื่อเห็นหลานสาวเควี่ยงไม้แบดมินตันออกไปรับลูกตบของเขาถึงแม้ว่าลูกไม่สามารถข้ามมาถึงเขตของเขาเพราะติดตาข่าย

     แปะ! แปะ!” ทุกคนต่างลุกขึ้นยืนตบมือให้กับสปิริตนักกีฬา นับถือในหัวใจของมีโซที่เล่นเต็มความสามารถทุกลูกไม่มีลูกไหนที่จะเสียง่ายๆ

     เมื่อตบมือให้กับเด็กน้อยหัวใจนักสู้เสร็จก็กลับเข้าสู่การแข่งขันที่ดุเดือดต่อ เขาพยายามอย่างหนักที่จะทำแต้มเพื่อไล่ตามคะแนนของหลานให้ทันแต่กว่าจะได้มาแต่ละคะแนนมันยากลำบาก มีโซเรียกได้ว่าเหนียวมากไม่มีท่าว่าจะหมดแรงเลย ส่วนเขาเสียแรงมาแล้วจาก การแข่งกับลูกชายและลูกสะใภ้พอมาเจอมีโซที่เล่นดีอีกเขาละอยากจะร้อง (╥﹏╥)


สรุปเเล้วคนชนะก็คือมีโซที่เอาชนะมาได้ด้วยคะแนนสามต่อหนึ่งเซท

เซตที่มีโซนำ 27:25
ดงอุค 28:26
มีโซ 21:18
มีโซ21:19




“แฮก แฮก เหนื่อย ม มาก” คุณปู่นั่งดมยาดมโดยมีคุณย่าคอยซับเหงื่อให้ส่วนทางมีโซคุณพ่อกับคุณแม่ก็รีบเข้ามาดูแลเช่นกันแต่สภาพดีกว่าคุณปู่อยู่มาก คนอายุน้อยยังไม่วายคิดถึงกิจกรรมพรุ่งนี้ที่จะทำ


พรุ่งนี้ปั่นจักรยานดีกว่ามีโซคิดอยู่ในใจ (✯ᴗ✯)





ตอนเย็น

ตอนนี้พวกเรากำลังเเกะของฝากที่คุณปู่คุณย่าซื้อมาฝากจากสถานที่ที่ท่านไปเที่ยว ของที่มีโซสงสัยว่ามันคืออะไรคงไม่พ้นกล่องที่ถูกห่อมาด้วยกระดาษห่อของขวัญและติดโบข้างกล่องพ่อถามคุณปู่คุณย่าท่านก็บอกว่าลองแกะดูสิ



พ่อแกะออกมาปรากฏว่ามันคืออะคูเลเล่สีน้ำตาล ตัวเล็กของบ้านดูเหมือนจะชอบมากเลย(｡♡‿♡｡)



“ขอบคุณค่ะ” ยิ้มตาปิด



“ส่วนนี่ช็อกโกแลตที่ปู่ซื้อมาฝากร้านดังเลยนะ ขอบอกว่าอร่อยสุดๆ” หยิบกล่องช็อกโกแลตยื่นให้มีโซน้อยที่ยังง่วนอยู่กับการลองอะคูเลเล่ตัวใหม่ที่ได้มา กลายเป็นว่ามือไม่ว่างคุณย่าเลยป้อนช็อกโกแลตให้กินซะเลย



“คุณปู่คุณย่ารู้จักกันได้ยังไงหรอคะ” พอมีโซถามเท่านั้นแหละคุณย่าก็ออกอาการขัดเขิน ส่วนคุณปู่ยิ้มชอบใจเเละก็เล่าว่าตัวเองเจอกับคุณย่าที่ร้านอาหารเผอิญว่าเดินชนกันก่อนออกจากร้านคุณย่าอาจไม่ได้สนใจนักเพราะแค่เป็นการเดินชนของคนทั่วไปที่มันเป็นอุบัติเหตุแต่คุณปู่ยังจดจำความงามของคุณย่าได้คุณปู่เล่าไปยิ้มไป



เฮ้อออ พ่อของเขานี่ครั้งรักแม่จริงๆ (◜‿◝)