คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8
“ตายแล้ว น่ารักน่าชังมากเลยค่ะพี่ควีน ดั้งเอย คิ้วเอย จมูก ปากเอย นี่ลูกรักพระเจ้าชัดๆ เลยนะคะเนี่ย”
“ใช่ สมบูรณ์แบบสุดๆ”
“ไอกัน แกอย่าเอานิ้วไปจิ้มแรงแบบนั้นสิ เดี๋ยวแก้มขาวๆ แดงหมด”
“ไม่ได้ทำแรงสักหน่อย แกเถอะหอมแก้มน้องครามจนผื่นขึ้นเต็มแก้มแล้วนั่นน่ะ”
“อย่ามาเวอร์”
สองคนนี้หยอกกันแบบนี้ตลอด ทั้งกี้แล้วก็กันต่างก็เป็นเด็กที่ทำงานให้กับร้านอาหารของเธอ สองคนนี้มักจะแวะมาเล่นกับหลานแบบนี้ประจำเวลาที่ว่างๆ ไม่มีลูกค้าหรือออเดอร์เข้ามา
ลูกชายที่น่ารักของฉัน ฉันตั้งชื่อให้เขาว่าคราม ตั้งแต่คลอด ทั้งพ่อ เพื่อนสนิท รวมไปถึงคนในบ้านเองต่างก็พากันมารับขวัญหลานยกใหญ่ ทั้งกำไลข้อมือ ข้อเท้า รวมไปถึงชุดกับของเล่นที่เยอะเป็นกองจนเล่นได้ยันโตเลย ได้ข่าวจากพ่อเหมือนกันว่าลูกสาวของพี่กวินเองก็คลอดแล้ว ซึ่งฉันก็ไม่ได้สนใจแค่รับฟังผ่านๆ เพราะไม่มีทางที่พวกเราจะได้เจอกันอีก
“เอ่อ พี่ควีนคะเห็นว่าใกล้ๆ นี้มีงานเปิดตัวรีสอร์ตใหม่ แล้วเขาก็อยากให้เราจัดชุดขนมไทยสักสามสี่อย่าง พี่คิดไว้หรือยังว่าจะทำอะไรบ้าง”
“คิดไว้แล้วแหละ แต่ไม่รู้ว่าจะทำได้ดีไหมนะ งั้นพรุ่งนี้เรามาลองทำกินเองกันดีไหม ปิดร้านสักวันแต่ไม่ต้องห่วงพี่จ่ายค่าแรงพิเศษเหมือนเดิม”
“จริงๆ ไม่ต้องมีค่าแรงพิเศษก็ได้นะพี่ ปกติเงินเดือนที่พี่ให้ก็มากกว่าหนูรับจ้างเกี่ยวข้าวทั้งปีอีก”
“จริง อันนี้กันเห็นด้วยกะไอกี้”
“ไม่ได้หรอก เพราะพวกเธอต้องเสียเวลามาช่วยพี่ทั้งวัน เหนื่อยนะทำขนมไทยพี่บอกก่อนว่าขั้นตอนเยอะมาก”
“จะแค่ไหนเชียวเนอะกัน”
“ถ้างั้นเดี๋ยวพี่จดรายการของที่ต้องซื้อก่อน แล้วเดี๋ยวเย็นๆ เราปิดร้านไวก็ไปห้างกัน”
ตกเย็นก็พากันไปเดินห้างเพื่อเลือกซื้อของสำหรับทำขนม ในพักหลังมานี้เธอรู้สึกได้ว่ามีคนคอยแอบตามเธอหรือเธออาจจะรู้สึกไปเอง ความรู้สึกเหมือนว่ามีคนคอยตามเธอนี้เป็นมาตั้งแต่ท้องใกล้คลอด จนตอนนี้คลอดลูกแล้วก็ยังมีความรู้สึกนี้อยู่ แต่ความรู้สึกแบบนี้จะมีเฉพาะตอนเธอออกมาจากบ้านเท่านั้น
“คงไม่มีอะไรหรอกน่า”
“อะไรนะคะพี่?”
“อ้อเปล่าๆ เดี๋ยวพี่ไปเดินดูของตรงนู้นก่อน เราสองคนอยากกินอะไรก็หยิบๆ มาได้เลยนะ เดี๋ยวพี่จ่ายให้เอง”
-ด้านของกวิน-
กวินใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ที่บริษัทและไม่นานมานี้เขาก็ได้รู้ข่าวคราวบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับอดีตของภรรยา พักหลังมานี้เขาเริ่มคิดสงสัยว่าทำไมอดีตภรรยาของเขาถึงต้องหนีหายหน้าไป ถามครอบครัวของเธอทีไรก็ได้เพียงแค่คำตอบว่าไม่ทราบกลับมา
มันก็จริงอย่างที่พ่อของเธอว่า ในเมื่อตกลงหย่ากันไปแล้วก็ควรเลิกยุ่ง เลิกแล้วต่อกัน ซึ่งจริงๆ เขาควรจะทำแบบนั้น แต่ก็อดที่จะเป็นห่วงไม่ได้ เพราะเธอเล่นหายไปแบบไร้ร่องรอย
ภาพถ่ายที่ถูกจัดใส่ซองสีน้ำตาลถูกนำส่งมาให้กวินโดยผ่านเลขาของเขาโดยตรง ไม่นานมานี้กวินได้จัางนักสืบเอกชนอย่างลับๆ สืบตามหาตัวของอดีตภรรยาว่ามีชีวิตความเป็นอยู่อย่างไร พักอยู่ที่ไหน
แต่เดิมแล้วกวินก็ตามหาตัวอดีตภรรยามาตลอด แต่เหมือนยิ่งตามหาก็ยิ่งเจอแต่ความว่างเปล่าอาจจะเป็นเพราะครอบครัวของฝ่ายอดีตภรรยาต้องการปิดเรื่องที่อยู่ของลูกสาวไว้เป็นความลับจากเขาก็ได้ เขาเลยจ้างนักสืบเอกชนฝีมือดี
ภาพถ่ายของอดีตภรรยาสาวสวยที่กำลังอุ้มเด็กทารกทำเอาหัวใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะ ในตอนนั้นที่เขาได้ฉุกคิดคำพูดของเพื่อนสนิทที่พูดขึ้นมาเรื่องที่มันเคยเตือนเขา ถ้าเขารู้ตั้งแต่เนิ่นๆ ว่าเธอตั้งท้องอยู่ละก็….เขาไม่มีทางจรดปลายปากกาลงบนใบหย่าแน่นอน
“คุณนิ้ง ช่วยผมจัดการเรื่องเอกสารหน่อย พอดีผมต้องไปต่างจังหวัดสักสองสามวัน”
“ได้ค่ะท่านประธาน เอ่อ….ท่านประธานคะแล้วก็นี่เป็นสเตทเม้นท์ของคุณปรางค่ะ ทั้งช่วงก่อนหน้ารวมไปถึงปัจจุบันคุณปรางมักจะโอนเงินจำนวนมาก ฉันคิดว่าควรมาแจ้งให้ท่านประธานทราบ”
เขาเป็นคนขอให้เลขาคอยตรวจเช็คบัญชีที่เขาให้ไว้กับปรางเอง เพราะพักหลังเธอมักจะมาขอวงเงินเพิ่มจากบัตร แต่เขาก็ไม่เห็นว่าเธอจะเอาไปซื้ออะไร เสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า สิ่งของต่างๆ พวกนั้นเขาก็ไม่เห็นมันเพิ่มขึ้น ซึ่งมันขัดกับจำนวนเงินที่เธอใช้จ่ายมากเกินไป
เขาแค่เป็นห่วงกลัวว่าเธออาจจะถูกพวกมิจฉาชีพหลอกเอาเงินไปมากกว่า ถ้าเป็นแบบนั้น เขาจะได้จัดการให้
“ขอบใจมาก”
เขารับเอกสารมาก่อนจะเปิดและตรวจสอบดู ซึ่งจำนวนเงินมันก็มากจริงๆ นั่นแหละ ขนาดเขาที่เป็นเจ้าของบริษัทยังใช้เงินไม่มากเท่าเธอเลย หรือเธออาจจะถูกหลอกเอาเงินจริงๆ
ไม่รอช้ารีบเซ็นเอกสารสำคัญก่อนจะรีบขับรถกลับบ้านในทันที
“คุณผู้ชายทำไมวันนี้ถึงกลับมาไวละคะ?”
“พอดีผมมีเรื่องต้องคุยกับปรางหน่อยน่ะครับ ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน?”
“เห็นบอกกับป้าว่าจะออกไปข้างนอกกับเพื่อนค่ะ”
“แล้ววิเวียนล่ะ?”
“ป้ากล่อมนอนไปเมื่อกี้เองค่ะ หลับไปก่อนคุณผู้ชายกลับมาไม่นาน”
เขาไม่มีทางเลือกต้องโทรหาเด็กสาวเพื่อที่จะพูดคุยกับเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้โดยเร็ว อีกทั้งเขาก็ยังมีเวลาไม่มาก เขาเพิ่งได้รับแจ้งว่าจะมีการประชุมสำคัญในอีกสองวันนี้ เท่ากับว่าเขามีเวลาอยู่ที่เชียงใหม่ได้ไม่นาน
“ถ้าปรางกลับมาก็บอกให้โทรหาผมด้วยนะครับ แล้วก็ผมมีงานต่างจังหวัดอาจจะไม่ได้กลับมาสักสองวัน ฝากดูวิเวียนทีนะครับ”
“ค่ะคุณผู้ชาย”
ท่าทีรีบร้อนทำให้แม่บ้านแปลกใจ อีกอย่างยังถามหายัยปรางอีก ไม่รู้ว่าไปแอบทำอะไรไม่ดีเอาไว้อีกหรือเปล่า
เสียงโทรศัพท์ที่ดังรบกวนหญิงสาวกับชายหนุ่ม ทั้งคู่ที่เพิ่งเสร็จกิจกรรมบนเตียงต่างพากันหลับไปเพราะความเหนื่อยล้า แต่ก็ต้องตื่นมาเพราะได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่ดังต่อเนื่องไม่หยุด
“โอ๊ยย ฮัลโหล จะโทรมาทำไมนักหนาเนี่ย”
กดรับโทรศัพท์ด้วยเสียงที่งัวเงียปนหงุดหงิด
“แกอยู่ไหนเนี่ยทำไมยังไม่กลับมาอีกนี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว”
เมื่อได้ยินเสียงของแม่เธอพูดก็รีบดูนาฬิกาทันที บอกเวลาเกือบสองทุ่มแล้ว
“ปรางกำลังกลับแค่นี้แหละ”
หลังจากวางสายก็รีบลุกไปอาบน้ำอาบท่ารีบแต่งตัวให้เรียบร้อย
“รีบไปไหน”
“ดูเวลาบ้างเถอะพี่ไม้ จะสองทุ่มแล้ว ถ้าพี่กวินกลับบ้านมาไม่เจอปรางจะทำยังไง”
“ไหนเธอว่ามันไม่ค่อยกลับมาบ้านไง”
“ก็กลับมาดูลูกนะสิ เร็วรีบลุกเข้า ไปใส่เสื้อผ้าแล้วไปส่งปรางที่บ้านหน่อย”
ชายหนุ่มทำตามอย่างว่าง่ายเพราะเขายังต้องใช้ประโยชน์จากหญิงสาวอีกเยอะ ถึงยอมทำตามคำสั่งของเธอ
พอกลับมาถึงบ้านก็เห็นแม่ของตัวเองนั่งอุ้มเด็กอยู่ในอ้อมแขน ระหว่างทางกลับมาบ้านเธอก็เห็นข้อความและสายโทรเข้าจากพี่กวินมากมาย เธอจึงไม่แปลกใจทำไมแม่ถึงโทรศัพท์ตามให้เธอกลับบ้าน
“พี่กวินล่ะแม่”
“เห็นบอกจะไปทำงานต่างจังหวัดสองวัน”
“โอ๊ย! แล้วแม่จะรีบตามปรางกลับมาทำไมเนี่ย”
“ก็ตามให้มาดูลูกของแกไง นี่ยัยปรางทำตัวดีๆ หน่อย ลูกของแกควรดูแลเองบ้าง นี่อะไร ออกจากบ้านตั้งแต่เช้ากลับมาอีกทีก็ค่ำ ถ้าฉันไม่โทรตาม แกก็ไม่คิดจะกลับมาบ้านเลยละสิ”
“เลิกบ่นเถอะน่า ก็กลับมาแล้วนี่ไงส่งวิเวียนมาให้ปรางสิ”
พออุ้มได้ไม่นานเด็กในอ้อมแขนก็ร้องไห้เหมือนจะขาดใจ ทำให้ต้องส่งเด็กกลับไปให้แม่ของเธออุ้มเหมือนเดิม เพราะแบบนี้เธอถึงไม่อยากอุ้มนะสิ อุ้มทีไรก็ร้องกรี๊ดจนแสบแก้วหูไปหมด
ความคิดเห็น