สามี ความโสดคืนให้แล้ว

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4

“ตาวิน เรื่องหนูปรางจะเอายังไง คุณปู่จะกลับมาเดือนหน้าแล้วนะ”

“ไม่ยังไงครับแม่ ไหนๆ คุณปู่เองก็อยากได้หลานอยู่แล้ว ก็สมใจเขาแล้วนี่ครับ”

“เฮ้อ ฉันละเหนื่อยใจกับลูกอย่างแกจริงๆ แกน่าจะรู้ว่าคุณปู่น่ากลัวแค่ไหน ขนาดฉันเองก็ยังไม่อยากยอมรับหลานที่เกิดมาแบบนี้เลย”

“พ่อครับ อย่าพูดแบบนั้น ปรางเองตอนนี้ก็เป็นเมียผม”

“เออ เอาเข้าไป ปกป้องยกยอกันเข้าไป ถ้าปู่แกกลับมา อย่ามาเอาฉันไปเอี่ยวกับแกแล้วกัน”

แม้แต่พ่อของเขาเองก็เป็นไปอีกคน การที่เขาเอามีลูกกับลูกสาวแม่บ้านมันผิดตรงไหน ทั้งๆ ที่ในท้องเธอก็มีสายเลือดเขาอยู่

ตอนนี้ไม่แน่ว่าข่าวคราวของเขาอาจไปถึงหูคุณปู่แล้วก็ได้ ถึงได้รีบบินกลับมาขนาดนี้ อย่างน้อยเขาก็ต้องเตรียมหาข้อแก้ตัวที่ฟังขึ้นหน่อยแล้วล่ะ

สาเหตุการหย่าเพราะเขาไม่อยากให้คนอื่นมองควีนไม่ดี อันที่จริงเขาคิดอยากจะปกป้องควีนด้วยการที่รอเด็กคลอดออกมาเขาจะเซ็นรับรองบุตรจากนั้นก็จะให้เด็กคนนั้นมาเป็นลูกของเรา แต่ว่า…

“พี่กวินไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยเหรอคะ? ลูกของพี่กับคนอื่นแต่จะมาโยนให้ควีนเลี้ยงงั้นเหรอ?”

“แล้วจะเอายังไง?”

“ถ้าพี่ต้องการแบบนั้น พี่ก็หย่ากับควีนเถอะค่ะ ควีนรับไม่ได้หรอกที่จะต้องมาเลี้ยงลูกของพี่กับคนอื่น แถมแม่ของเด็กก็ยังจะอยู่ในบ้านในฐานะเมียของพี่อีกคน…”

“เมื่อเด็กคลอด พี่จะให้ปรางไปอยู่ที่อื่น ระหว่างนี้พี่ต้องดูแลจนกว่าเด็กจะคลอดออกมา”

“แล้วพี่คิดว่าเด็กคนนั้นจะยอมเหรอคะ ถ้าจะให้อยู่กันแบบสามคนผัวเมีย ควีนยอมเป็นฝ่ายถอยออกมาดีกว่า”

“แล้วจะให้พี่ทำยังไง อันนั้นก็ไม่ดี อันนี้ก็ไม่เอา งั้นอาทิตย์หน้าก็หย่าให้มันแล้วกันไปเถอะ”

“ก็ตกลงตามนั้นแหละค่ะ อาทิตย์หน้าสิบโมงเช้า”

“เหอะ!”

ตั้งแต่ตอนนั้นเขาก็เอาใจใส่ปรางมากขึ้น แล้วก็เมินเฉยต่อควีน คงเพราะคิดว่าเธออาจจะแค่โมโหเลยพูดคำว่าหย่าออกมาได้ง่ายๆ เพราะยังไงธุรกิจของเราก็ต้องพึ่งพาอาศัยกัน

แต่พอถึงเวลาควีนกลับทำตามความต้องการของเขา แถมยังไม่ลืมที่จะหาพยานมา และนัดหมายอีกครั้งก่อนถึงเวลาและสุดท้ายจบด้วยการหย่าอย่างถูกต้องโดยมีพยานทั้งสองฝ่ายรับรู้

หลังจากหย่าเขาก็ไม่ได้รับการติดต่อจากหญิงสาวอีกเลย

“พี่กวิน วันนี้ปรางขอไปเดินเลือกชุดของลูกได้ไหมคะ พอดีว่าช่วงนี้ปรางเบื่อค่ะไม่อยากอยู่บ้าน”

หลังจากออกมาจากห้องตรวจหญิงสาวก็ออดอ้อนเขาเหมือนเคย ในทีแรกที่เขาเจอเธอ ความน่ารัก ความสดใสของเธอทำให้เขารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก แต่กับควีนมันไม่ใช่แบบนั้น เขารู้ว่าเธอทำดีกับเขาเพราะผลประโยชน์ มันไม่ได้มาจากความรู้สึกของเธอจริงๆ

“ได้ไหมคะพี่กวิน”

“อืม ได้สิ อยากซื้ออะไรก็ซื้อเลย แต่พี่มีธุระต้องจัดการนิดหน่อย”

“ชิ อีกแล้วนะคะ ทำไมคะ เดินห้างกับปรางมันน่าอายมากหรือไง ปรางชวนไปทีไรก็ปฏิเสธกันตลอดเลย”

“เปล่าไม่ใช่แบบนั้น คือพี่มีนัดคุยงาน”

“ตามใจเถอะค่ะ ปรางไปเองกับเพื่อนก็ได้ค่ะ”

“เฮ้อ นี่บัตร จะซื้ออะไรก็ซื้อเลย”

เขายื่นบัตรเครดิตหนึ่งใบให้หญิงสาวก่อนจะเดินทางไปที่บริษัทเพื่อจัดการเอกสารสำคัญและออกไปคุยงานอีกสองที่ พักหลังปรางเริ่มมีอารมณ์ฉุนเฉียวเริ่มพูดจาโผงผาง แต่เขาคิดว่าอาจจะเป็นอารมณ์ของคนที่กำลังท้องกำลังไส้ เขาถึงยอมอ่อนและตามใจเธอ

ตั้งแต่หย่ากันเขาเริ่มรู้สึกว่าตัวเองขาดอะไรบางอย่างไป เหมือนว่าตั้งแต่ควีนไม่อยู่ที่บ้าน เขาเริ่มไม่อยากกลับบ้าน ไม่อยากทานอาหาร หรือแม้แต่หลับนอน ในทุกๆ วัน เขามักจะนอนที่บริษัทหรือไม่ก็ออกไปดื่มกับเพื่อนและนอนที่คลับ ให้สารภาพตามตรงก็คือเขาคิดถึงควีนนั่นแหละ

เวลากลับบ้านทีไรเขามักจะเห็นภาพเธอยืนรอเขาที่หน้าประตู กินข้าวก็หวนคิดถึงรสชาติอาหารของเธอถึงแม้จะเพิ่งรู้ว่าอาหารส่วนใหญ่เธอเป็นคนทำเมื่อไม่นานมานี้ เข้าห้องนอนก็ได้กลิ่นหอมของตัวเธอ มันไม่ใช่กลิ่นของน้ำหอมราคาแพงแต่มันเป็นกลิ่นที่หอมหวานและเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของเธอเอง พูดง่ายๆ กลับบ้านทีไรก็เห็นแต่ควีนตลอด

พูดก็พูดเถอะ เมื่อก่อนเขาก็กลับบ้านนับครั้งได้เหมือนกัน แต่อย่างน้อยก็กลับไปบ่อยกว่าตอนนี้…