ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    สามี ความโสดคืนให้แล้ว

    ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3

    • อัปเดตล่าสุด 14 ต.ค. 67


    -หลายเดือนต่อมา-

    “คุณหนู วันนี้ก็อาเจียนอีกแล้ว ไปหาหมอกันดีไหมคะ?”

    “ไม่เป็นไรค่ะป้านิ่ม ควีนไม่ได้เป็นอะไร”

    “โถ่ คุณหนูของป้า หน้าซีดเซียวขนาดนี้จะบอกว่าไม่เป็นอะไรได้ยังไงคะ ไปหาหมอกันเถอะค่ะ”

    “ควีนไม่เป็นอะไรจริงๆ ค่ะ”

    นับวันอาการแพ้ท้องของเธอก็เริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ ได้กลิ่นอาหารบางครั้งก็อาเจียนออกมาจนหมด สองสามวันมานี้ทานอาหารได้เพียงมื้อเดียวคือมื้อเย็น ส่วนมื้อเช้ากับมื้อกลางวันอย่าว่าแต่กินเลย แค่ได้กลิ่นก็อาเจียนจนหมดไส้หมดพุง

    “อย่าใจร้ายกับแม่แบบนี้สิลูก”

    พูดพลางลูบท้องที่เริ่มนูนช้าๆ อายุครรภ์ตอนนี้ก็คงจะเกือบห้าเดือนแล้ว เพราะท้องแรกหรือเปล่านะ ถึงได้ดูเล็กมากจนมองไม่ออกเลยว่าท้องอยู่

    “ป้านิ่มจ๊ะ วันนี้ควีนอยากไปเดินตลาดเหมือนกัน ป้านิ่มจะไปกี่โมงเหรอ”

    “อีกเดี๋ยวตลาดก็ตั้งแล้วค่ะ แล้วอาการดีขึ้นแล้วหรือคะ?”

    “ค่ะ กินโจ๊กกุ้งไป อร่อยมากเลยค่ะไม่เหม็นด้วย”

    “งั้นไปกันเลยไหมคะ เดี๋ยวป้าไปเรียกตาสมก่อน”

    ตาสมก็คือสามีของป้านิ่ม ตอนที่ย้ายเข้ามาที่บ้านหลังนี้พ่อก็ยืนกรานว่าต้องมีคนช่วยดูแล ถึงจะยอมปล่อยให้ฉันมาที่นี่

    “ตาสม ตาสมเอ้ย ไป ไปเอารถออกไปตลาดกันเร็ว”

    “เอ้อ ข้าไปล้างไม้ล้างมือก่อน เสร็จแล้วเดี๋ยวข้าออกไป”

    บ้านสวนที่ไม่ใหญ่โตมาก แต่มีความสุข ฉันเลือกที่นี่เพราะมันสะดวกหลายๆ อย่าง ใกล้ตลาด ใกล้โรงพยาบาล ใกล้โรงเรียน แล้วก็มีสถานที่มากมาย ถึงแม้จะอยู่ต่างจังหวัดแต่ก็ค่อนข้างเจริญ

    “คุณหนูอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมคะ”

    “เอาเป็นข้าวต้มกุ้งก็ได้ค่ะ”

    เพราะเป็นเมนูเดียวที่สามารถกินได้ในตอนนี้ ป้านิ่มกับลุงสมเองก็ยังไม่มีใครรู้เรื่องที่ฉันท้องเลย แต่ฉันคิดว่าคงต้องบอกพวกเขาเร็วๆ นี้ เพราะท้องของฉันเองก็เริ่มนูนออกทุกวัน

    “มะม่วงน้ำปลาหวานไหมจ๊ะแม่หนู วันนี้เก็บสดๆ จากต้นเลยจ๊ะ น้ำปลาหวานก็กวนเองเลยนะจ๊ะ รับประกันความอร่อยจ้า”

    “เอ่อ… เอาสองชุดจ๊ะ”

    “ได้จ้า สองชุดหกสิบบาท”

    “นี่ค่ะ ขอบคุณค่ะ”

    “ไว้มาอุดหนุนใหม่นะจ๊ะ”

    นี่แหละ เป้าหมายการมาตลาดวันนี้ มะม่วงน้ำปลาหวานอยากกินมาหลายวันแล้ว เห็นในทีวีก็อดน้ำลายแตกไม่ได้ แต่ต้นมะม่วงที่บ้านกำลังโตยังไม่พร้อมเก็บดี

    “คุณหนูได้อะไรมากินคะเนี่ย”

    “หลายอย่างเลยค่ะ เดี๋ยวป้านิ่มก็เข้ามากินด้วยกันสิคะ”

    มะม่วง ขนมเบื้อง ข้าวโพด แล้วก็ผลไม้อื่นๆ ถูกเรียงรายอยู่บนโต๊ะ

    “เดี๋ยวป้าจัดใส่จานให้เอง คุณหนูไปนั่งรอเถอะค่ะ”

    “ขอบคุณนะคะ”

     

    “เอ่อ… ป้านิ่มคะ ควีนมีเรื่องที่จะต้องบอกป้านิ่ม”

    “ค่ะ”

    “คือว่า…คือ… คือควีน… ทะ…ท้องค่ะ”

    “ค่ะ”

    “ป้านิ่มจะไม่ถามอะไรควีนเหรอคะ?”

    “ป้าก็คิดอยู่ว่าเมื่อไหร่คุณหนูจะพร้อมบอกป้า ป้ากับตาสมรู้กันมาสักพักแล้วค่ะ เพราะอาการของคุณหนูเหมือนป้าสมัยสาวๆ เลย”

    “ขอโทษนะคะที่ไม่ได้บอก”

    “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถึงคุณหนูไม่บอก ป้าก็จะคอยดูแลคุณหนูแบบนี้อยู่ดี”

    “ป้านิ่มอย่าเพิ่งบอกคุณพ่อนะคะ ควีนไม่อยากให้เรื่องมันแย่ไปกว่านี้”

    “แต่ว่าคุณหนูคะ เรื่องนี้เราควรบอกให้คุณท่านรู้นะคะ เพราะบางทีคุณท่านอาจจะดีใจที่จะได้เป็นตาก็ได้”

    “ควีนกลัวคุณพ่อจะไปบอกบ้านนั้น ควีนไม่อยากให้ลูกของควีนไปยุ่งเกี่ยวกับครอบครัวนั้นอีกค่ะ”

    “โถ คุณหนูของป้า อย่าคิดมากเลยค่ะ คุณท่านเองคงไม่อยากให้คุณหนูเจ็บไปมากกว่านี้แล้วล่ะ เอาแบบนี้ ไว้คุณท่านมาเที่ยวหาครั้งหน้า ลองบอกคุณท่านดูไหมคะ?”

    “ค่ะ”

    “ทานเถอะค่ะ ดูสิมีแต่ของน่าอร่อยทั้งนั้นเลย”

    โชคดีที่รอบตัวของเธอยังมีคนที่รักและเป็นห่วงเธอมากขนาดนี้อยู่

     

    อีกด้าน

    “แล้วเมียเก่าพี่กวินล่ะ รู้ข่าวอะไรเกี่ยวกับมันบ้างไหม?”

    “นี่ยัยปราง พูดจาให้มันดีๆ หน่อย”

    “ทำไมล่ะ?”

    “เขาอายุมากกว่าแก จะมาเรียกคุณควีนว่ามันได้ยังไง”

    “แล้วจะให้เรียกว่าอะไร แม่เองก็เถอะ เลิกเรียกมันว่าคุณได้ละ ฟังแล้วอยากจะอ้วก แหวะ”

    “ไม่มีข่าวอะไรหรอก แกจะถามถึงคุณเขาทำไม?”

    “ก็ไม่มีอะไร แค่อยากรู้ให้ชัวร์ว่ามันเลิกกับพี่กวินจริงๆ”

    “ให้มันน้อยๆ หน่อยเถอะยัยปราง ใบหย่าก็เห็นอยู่ทนโท่ ฉันล่ะอยากจะรู้นัก แกไปได้นิสัยสันดานนี้มาจากใครเนี่ย”

    “ก็จะจากใคร ถ้าไม่ใช่จากแม่”

    “เดี๋ยวเถอะยัยนี่”

    “เสียงดังอะไรกัน”

    “เปล่าค่ะ พี่กวินคะ พี่ควีนเขาเป็นยังไงบ้างเหรอคะ?”

    “จะอยากรู้เรื่องนั้นไปทำไม?”

    “เปล่าคะ ปรางก็แค่สงสัยว่าพี่ไม่ได้ติดต่อพี่เขาใช่ไหมคะ?”

    “อือ” ถึงแม้เขาจะอยากติดต่อ แต่ก็โดนบล็อกทุกช่องทางอยู่ดี รวมไปถึงครอบครัวของเธอไม่แม้แต่จะโวยวายเขาเลยแม้แต่นิด เจอที่บริษัทก็กลับคุยกับปกติไม่มีการโวยวายเขาที่หย่ากับลูกสาวตัวเองแม้แต่น้อย

    “วันนี้พี่กวินจะพาปรางไปหาหมอไหมคะ ตอนนี้อายุครรภ์ปรางก็เจ็ดเดือนแล้ว อีกสองเดือนเองก็จะได้เจอลูกแล้วนะคะ”

    “อือ เดี๋ยวพี่พาไป”

    “เย้ พี่กวินน่ารักที่สุดเลยค่ะ”

    “กินข้าวเถอะ เดี๋ยวพี่จะไปอาบน้ำอาบท่า แล้วเดี๋ยวเตรียมตัวไปโรงพยาบาลกัน”

    “ค่า”

     

    ข้อความ

    (ไปสืบเรื่องของผู้หญิงคนนี้มาที ฉันอยากรู้ว่ามันทำอะไร อยู่ที่ไหน)

    (เท่าไหร่?)

    (โอ๊ย นี่แกจะไถแต่เงินฉันหรือไง ไปสืบมา ถ้าได้เรื่องฉันจะโอนให้เอง)

    (จะบอกให้นะว่าฉันต้องได้เงินเพิ่ม ไม่อย่างนั้นความลับมันจะไม่เป็นความลับอีกต่อไป)

    (เออรู้แล้ว ไปสืบมา)

    ชิ ไอ้คนเอาแต่ได้ เห็นแก่ตัวจริงๆ ถ้าไม่ติดว่ามันยังมีประโยชน์อยู่บ้าง ฉันคงกำจัดมันทิ้งไปแล้ว



     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    ดูอีบุ๊ก

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนเปิดให้แสดงความคิดเห็น “เฉพาะสมาชิก” เท่านั้น
    ×