สามี ความโสดคืนให้แล้ว

ลำดับตอนที่ #16 : ตอนที่ 16

ในวันรุ่งขึ้น ควีนกลับไปที่โรงเรียนอีกครั้งเพราะว่าลูกชายของเธอร้องไห้ถึงขั้นเอ่ยปากว่าไม่อยากไปโรงเรียน

คราวนี้เธอขอเข้าพบกับอลัน ที่เป็นผู้อำนวยการโรงเรียนซึ่งกลายเป็นเพื่อนสนิทของเธอในระยะหลัง เพราะอลันกำลังตามจีบเพื่อนสนิทของควีนอยู่ ทั้งสองจึงมีโอกาสได้คุยกันบ่อยๆ เมื่อควีนพาลูกชายมาเรียนที่นี่

“อลัน ควีนอยากคุยเรื่องสำคัญกับอลันหน่อยค่ะ” ควีนพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด

“ครามบอกควีนว่าเพื่อนๆ ล้อเลียนเรื่องที่เขาไม่มีพ่อแล้วมีการกลั่นแกล้งกัน และครูประจำชั้นก็ไม่ยอมช่วย ตอนนี้ลูกชายควีนถึงกับบอกว่าไม่อยากไปโรงเรียนเลย อลันช่วยตรวจสอบให้ควีนหน่อยได้ไหม?”

ควีนเล่าให้อลันฟังว่าก่อนหน้านี้เธอได้ขอโทษแม่ของเด็กคนนั้นแล้วแต่ผ่านมาไม่กี่วันก็มีเรื่องแบบเดียวกันอีก เธอถึงขั้นยอมลงทุนหยุดพักงานที่ร้านอาหารเพราะว่าลูกชายบอกไม่อยากไปเรียน จนเธอบอกว่าถ้าไปเรียนวันนี้เธอจะตามไปเฝ้า และเธอก็ทำแบบนั้นจริงๆ เธอเฝ้ามองดูลูกชายอยู่ห่างๆ แต่ก็เห็นว่าเด็กคนนั้นเข้ามาทำร้ายลูกของเธอก่อนจริง แถมยังล้อเลียนเรื่องของพ่อลูกเธอด้วย

แต่เหมือนว่าครั้งนี้จะเห็นลูกชายสู้กลับและบอกว่าตัวเองก็มีพ่อเหมือนกันแค่พ่อต้องไปทำงานต่างประเทศ แต่คุณครูที่ดูแลเด็กกลับเข้าข้างเด็กอีกคนที่เป็นคนผิด

อลันฟังเรื่องราวทั้งหมดด้วยความตั้งใจ คิ้วของเขาขมวดด้วยความสงสัยและไม่พอใจ

“ผมขอโทษแทนบุคลากรของโรงเรียนด้วยครับ มันไม่ควรมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเลยจริงๆ ผมจะจัดการเรื่องนี้ทันที”

อลันเรียกครูประจำชั้นของครามเข้ามาพูดคุย ในตอนแรกครูคนนั้นปฏิเสธอย่างหนักแน่นว่า ลูกชายของควีนเป็นคนเริ่มแกล้งเพื่อนก่อน แต่ควีนที่อยู่ในเหตุการณ์ครั้งล่าสุดและได้เห็นทุกอย่างกับตาของตัวเอง รู้ว่าความจริงไม่ได้เป็นแบบที่ครูสาวคนนั้นพูด

“วันนี้ฉันเห็นทุกอย่างกับตานะคะคุณครู ครามไม่ได้เริ่มก่อน เด็กคนนั้นเข้ามาแกล้งลูกฉันก่อน และล้อเลียนเรื่องพ่อของเขา แต่คุณกลับเข้าข้างเด็กที่แกล้งคนอื่นทั้งๆ ที่คุณอยู่ตรงนั้น สามารถว่ากล่าวตักเตือนได้นี่คะ”

ครูประจำชั้นเงียบไป ท่าทางร้อนรนเหมือนถูกจับได้ ก่อนจะสารภาพความจริงว่า…เธอรู้สึกอิจฉาที่เห็นควีนสนิทสนมกับอลันที่เป็นคนที่เธอชอบ เธอไม่พอใจที่ทำอะไรไม่ได้กับเรื่องนี้ จึงเลือกที่จะแกล้งครามแทน

อลันถึงกับอึ้งเมื่อได้ยินคำสารภาพ เขาไม่คิดว่าครูที่เขาจ้างมาเพราะคำแนะนำจากแม่ของเขาเอง จะทำตัวไร้ความรับผิดชอบแบบนี้ อลันพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ผมว่าคุณไม่มีวุฒิภาวะเพียงพอสำหรับการสอนเด็กเลยนะครับ ผมคงจะต้องให้คุณออกจากงานนี้ และจะพิจารณาถอดถอนใบบรรจุวิชาชีพด้วย”

ครูประจำชั้นพยายามขอโทษ แต่อลันไม่ยอมให้เรื่องนี้ผ่านไปง่ายๆ เขาเรียกผู้ปกครองของเด็กที่แกล้งครามเข้ามา และขอให้พวกเขาขอโทษต่อหน้าครามและควีน ผู้ปกครองของเด็กคนนั้นขอโทษอย่างจริงจัง และยอมรับว่าเรื่องนี้ไม่ควรเกิดขึ้นจริงๆ เธอได้ยินจากครูประจำชั้นแค่ว่าลูกชายของเธอถูกกลั่นแกล้ง มันทำให้เธอโมโหเลยเรียกร้องให้ควีนขอโทษแทนลูกชายตัวเอง

ควีนกลับมาที่บ้านพร้อมลูกชาย ครามดูสดใสร่าเริงขึ้นมาก หลังจากที่เขาได้รับคำขอโทษและเห็นว่าแม่ของเขาพยายามปกป้องเขาเต็มที่

“แม่ขอโทษนะลูก ที่ไม่เข้าใจลูกตั้งแต่แรก” ควีนพูดพลางกอดลูกชายอย่างอ่อนโยน

“ต่อไปนี้ลูกมีอะไรต้องบอกแม่ อย่าปิดบังแม่อีกนะครับ” ควีนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ส่วนครามพยักหน้ารับคำ

“ครับแม่”

ในที่สุด ลูกชายของควีนก็กลับมาสดใสร่าเริงเหมือนเดิม รอยยิ้มของเขาทำให้ควีนรู้สึกโล่งใจ เหมือนได้ยกภูเขาก้อนโตออกจากอก เธอรู้ว่าต่อจากนี้ ชีวิตของพวกเขาคงจะง่ายขึ้นบ้าง

ตกเย็น ควีนเล่าเรื่องนี้ให้กวินฟังทางโทรศัพท์ เมื่อกวินได้ยิน เขาโกรธมากจนถึงขั้นบอกว่าเขาจะบินกลับมาจัดการเรื่องนี้เองทันที

“ฉันไม่ยอมให้ใครมาแกล้งลูกของเราแบบนี้หรอกนะ เดี๋ยวฉันรีบจองตั๋วจะบินกลับไปพรุ่งนี้เลย”

“ไม่ต้องหรอกค่ะ ควีนจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว และที่ควีนไม่บอกเรื่องนี้ก็เพราะรู้ว่าพี่จะหุนหันพันแล่นแบบนี้ไง”

ทุกครั้งที่ลูกมีปัญหาเขามักจะเดือดเนื้อร้อนใจเสมอ ขนาดตอนที่ลูกวิ่งและหกล้มได้แผลนิดหน่อย เขาก็โทรตามหมออย่างตินให้เข้ามาช่วยดูแล คิดเอาเถอะว่าเป็นคนเห่อลูกแค่ไหน ขนาดถึงที่ว่าให้พี่ตินบินมาจากกรุงเทพเพื่อให้มาดูแผลเท่าลูกมะกอกที่หัวเข่าลูกชาย

กวินถอนหายใจ

“พี่แค่อยากปกป้องลูก… แต่ถ้าทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว พี่ก็สบายใจแล้ว”

หลังจากวางสาย ควีนรู้สึกว่าชีวิตของเธอเริ่มกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง แม้จะมีเรื่องท้าทายอยู่บ้าง แต่เธอก็เชื่อว่าตอนนี้เธอแข็งแกร่งพอที่จะเผชิญกับทุกสิ่งได้ด้วยตัวของตัวเอง

ความสัมพันธ์ของควีนกับกวินตอนนี้ก็เป็นได้แค่พ่อกับแม่ของลูกเท่านั้น ควีนไม่เคยคิดที่จะกลับไปเพราะตลอดระยะเวลาห้าปีก่อนหน้านี้เธอทนมามากพอแล้ว ถ้าจะให้กลับไปทนระแวงแบบนั้นเธอยอมอยู่แบบนี้ไปตลอดชีวิตเสียยังดีกว่า

ผู้ชายในชีวิตเธอมีแค่ลูกชายคนเดียวก็เพียงพอแล้ว

พักหลังๆ ครอบครัวของพี่กวินดูจะแฮปปี้มากที่ฉันยอมให้ครามไปเล่นที่กรุงเทพ ในสองอาทิตย์ครามก็จะไปสักครั้ง เพื่อให้ครามได้คุ้นชินกับที่นั่นบ้างและตัวฉันเองก็อยากจะมีเวลาอยู่กับลูกบ้าง

สาเหตุที่ครามถูกล้อเลียนและถูกแกล้งแบบนั้นก็คงเป็นเพราะทุกครั้งที่มีกิจกรรมวันพ่อของโรงเรียน ครามไม่เคยพาพ่อไปเลยสักปี พี่กวินเองก็สัญญาเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าปีนี้ยังไงเขาก็จะกลับมาให้ได้ เพื่อที่ลูกจะได้ไม่อายใคร

เสียงเตือนข้อความจากกลุ่มเพื่อน

วาว - (อยากไปหาหลานชายที่เชียงใหม่จังเลย คิดถึงน้องครามสุดหล่อ)

น้ำแข็ง - (ไปหาหลานหรือไปหาใครกันแน่)

วาว - (ไปหาหลานสิคะ ไม่ได้เจอหน้าหลายชายมาเป็นเดือนแล้ว)

น้ำแข็ง - (ก็แล้วไปถ้าไปหาหลาน นึกว่าจะไปหา ผอ. โรงเรียนหลาน)

ควีน - (มาสิ หลานบอกอยากจะเล่นกับป้าวาวจะแย่)

วาว - (ช่วงนี้ฉันลางานยากมากแกเอ๊ยยย!! ทำงานวันละสิบชั่วโมง ใช้แรงงานฉันเยี่ยงทาสที่สุด)

ควีน - (ก็บอกแล้วให้มาทำงานกับฉัน นี่ฉันกำลังคิดอยู่นะ ว่าจะไปเปิดร้านที่กรุงเทพด้วย)

วาว - (ก็ดีนะ ถ้าแกจะมาเปิดร้านที่นี่จริงๆ ฉันก็มีที่แนะนำพอดี แล้วก็เราไปเปิดที่พัทยาด้วยไหมละ ฉันว่าอาหารแกอร่อยเป็นร้านดังได้เลย)

น้ำแข็ง - (จริง ขนาดเชียงใหม่ยังเป็นร้านอาหารที่ขึ้นชื่อมาแล้ว)

วาว - (ควีน ฉันไปหาแกอาทิตย์หน้านะ ไปสักสองสามวัน)

ควีน - (มาสิ แต่จะมานอนที่บ้านฉันหรือไปนอนโรงแรมล่ะ?)

วาว - (นี่ควีนก็เอากับเขาด้วยเหรอ ฉันจะไปนอนโรงแรมให้เปลืองเงินทำไมล่ะ ต้องไปนอนบ้านแกอยู่แล้วสิ)

ควีน - (หยอกเล่นน๊า…ได้ จะมาเมื่อไหร่ก็บอกนะ ฉันจะไปรับที่สนามบิน)

เพื่อนของฉันทั้งสามคนก็เห่อหลานไม่แพ้กัน ตั้งแต่วันที่ฉันหย่ากับพี่กวิน อีกทั้งมารู้ว่าฉันท้องอีก แต่ละคนก็ด่าสาปพี่กวินไปเยอะมากถ้าฉันกลับไปหาพี่กวินอีกละก็เพื่อนทั้งสองคนคงได้กินอาหารหมาแทนข้าวกัน แล้วพอมารู้เรื่องของเมียใหม่พี่กวินอีกก็พากันสมน้ำหน้ากันอย่างไว

ตั้งแต่ท้องยันคลอด ก็มีเพื่อนนี่แหละที่ทำให้ฉันหายจากอาการซึมเศร้าได้ ถึงแม้ตอนนั้นพวกนี้จะมาหาไม่ได้เพราะติดเรื่องงาน แต่ก็ยังคอยส่งข้อความมาคุยเล่นตลอดทำให้ฉันไม่เหงาเลยสักวัน อีกอย่างเรื่องร้านอาหาร ก็เป็นคำแนะจำจากวาวนี่แหละ

ชีวิตของฉันอาจจะโชคร้ายเรื่องของชีวิตคู่ แต่ฉันก็ยังโชคดีที่มีเพื่อนที่ดีและครอบครัวที่รักฉันมาก และฉันจะไม่ทำให้คนพวกนี้ผิดหวัง

---

ตัวอย่างตอนต่อไป