สามี ความโสดคืนให้แล้ว

ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่ 13

ทางด้านของกวิน

กวินที่กำลังนั่งอยู่ในห้องทำงานส่วนตัวของตัวเอง ตอนนี้ร่างกายของเขารู้สึกเหมือนกับว่ากำลังถูกบีบเค้นอยู่ตลอดเวลา ส่วนสายตากำลังจดจ้องไปที่กระดาษตรงหน้า เขาได้แต่บ่นกับตัวเองใช้เวลามากเกินไปสำหรับการจัดการเรื่องนี้

ตั้งแต่ที่เขาตัดสินใจวางแผนร่วมมือกับตินเพื่อทำการตรวจดีเอ็นเอของวิเวียน ความสงสัย ความอยากรู้อยากเห็นที่ค้างคาใจมานานตอนนี้ทำให้เขากระจ่างขึ้นมาแล้ว

ตอนนี้… ผลตรวจดีเอ็นเอก็ได้รับการยืนยันแล้ว ว่าวิเวียนไม่ใช่ลูกของเขาอย่างแน่นอน ความจริงที่ว่านี้เหมือนหมัดที่กระหน่ำชกเข้ามากระแทกใจเขาอย่างรุนแรง เขาเอาแต่นั่งเงียบ หายใจช้าๆ และพยายามจัดการกับความรู้สึกมากมายที่ถาโถมเข้ามาในตอนนี้

“วิเวียน…ไม่ใช่ลูกของเราจริงๆ ด้วย”

เขากระซิบกับตัวเองเสียงแผ่ว กรนด่าตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ความเจ็บปวดท่วมท้นในอก กวินหลับตา พยายามยับยั้งน้ำตาที่เริ่มเอ่อขึ้น ความผิดหวัง และความรู้สึกผิดผสมปะปนกันไปหมด เขานึกถึงควีน ผู้หญิงที่เขาได้ทิ้งเอาไว้ข้างหลังกับลูกที่แท้จริงของเขา เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเพียงเพราะความผิดพลาดและความไม่รู้จักพอของตัวเอง

“ฉันมันโง่เอง ขอโทษนะ...ควีน…”

กวินคิดในใจ เขาทิ้งควีนและลูกไปก็เพราะปราง เขาทิ้งทุกอย่างไปเพื่อไปอยู่กับผู้หญิงที่หลอกเขา ไม่ว่าจะทำยังไง ความรู้สึกผิดในใจมันก็ไม่จางหายไป มีแต่ความรู้สึกผิดที่มันเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ กวินที่เพิ่งจะคิดได้ในตอนนี้คือควรจะแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาดให้มันถูกต้องสักที

เขาอยากขอโทษ อยากอธิบายทุกอย่างให้ควีนฟัง แม้รู้ว่าคำขอโทษคงไม่เพียงพอสำหรับความเสียหายที่เขาได้ทำลงไปก็ตาม

กวินรู้ดีว่าก่อนที่ตัวเขาจะกลับไปสู้หน้าควีนและลูกครั้งนี้เขาต้องจัดการเรื่องทุกอย่างให้เรียบร้อยเสียก่อน เขาตัดสินใจที่จะเผชิญหน้าพูดกับปรางอีกครั้ง

วันนี้ที่เขาเรียกปรางมาคุย ปรางก็ยังคงทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเหมือนเคย เธอนั่งอยู่ตรงหน้าเขาในห้องรับแขกของบ้าน สายตาของเธอยังคงแฝงความมั่นใจ ครั้งนี้กวินไม่ยอมปล่อยให้เธอหลบเลี่ยงความจริงได้อีกต่อไป

“ปราง พี่รู้ความจริงหมดแล้ว”

“ความจริงอะไรของพี่อีกคะ?”

“วิเวียนไม่ใช่ลูกของพี่ใช่ไหม?”

กวินพูดเสียงเข้ม สายตาจ้องมองปรางอย่างแน่วแน่ เขายื่นเอกสารผลตรวจดีเอ็นเอให้เธอ

ใบหน้าของปรางซีดเผือดทันทีที่เห็นเอกสาร เธอพยายามหลบสายตา และเมื่อกวินเห็นแบบนั้นเขาก็ไม่ได้เรียกร้องให้เธออธิบาย

เธอก็ได้แต่นั่งนิ่งไม่พูดอะไรออกมา สุดท้ายเธอก็ยอมรับในที่สุดว่า วิเวียนเป็นลูกของเธอกับไม้

“ใช่… วิเวียนเป็นลูกของปรางกับพี่ไม้”

ปรางเอ่ยเสียงเบา ราวกับลมหายใจเธอกำลังจางหาย กวินนิ่งอึ้งคิดว่าเขาจัดการความรู้สึกนี้ได้แล้วแต่เขาก็อดเสียใจไม่ได้ทุกที

เขาเคยหลงเชื่อปรางมาตลอด เชื่อว่าลูกสาวคนนี้เป็นสายเลือดของเขา แต่สุดท้ายมันกลับเป็นเพียงการหลอกลวงที่ถูกสร้างขึ้นมา

ป้าปริม แม่บ้านที่รับใช้ครอบครัวของกวินมานาน เดินผ่านมาได้ยินบทสนทนานั้นพอดี เมื่อได้ยินความจริงที่กระแทกใจ เธอก็เข่าทรุดลง ร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างไม่สามารถห้ามได้ เธอร้องขอให้กวินอย่าโกรธหรือเกลียดวิเวียน เพราะเด็กน้อยไม่รู้เรื่องอะไรเลย

“คุณกวินคะ ได้โปรดเถอะ อย่าโกรธน้องวิเวียนเลย เด็กไม่รู้เรื่องอะไรเลยนะคะ”

ป้าปริมร้องขอด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ กวินถอนหายใจยาว เขารู้ดีว่าเด็กคนนี้ไม่ผิด วิเวียนไม่ควรรับผลจากการกระทำที่ผู้ใหญ่สร้างขึ้นมา แม้เธอจะไม่ใช่ลูกของเขา แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมา กวินก็ได้ดูแลเด็กตั้งแต่เกิด ทั้งตั้งชื่อให้ ซื้อของให้ เช็ดขี้เช็ดเยี่ยวก็ทำมาแล้ว เขารักและผูกพันกับเด็กคนนี้เหมือนกับลูกแท้ๆ ของตัวเอง

“ผมไม่โกรธวิเวียนหรอกครับป้าปริม ถึงเรื่องมันจะกลายเป็นแบบนี้ไป ผมจะช่วยส่งเสียเลี้ยงดูค่าเล่าเรียนให้เธอต่อไป แต่เรื่องการรับรองบุตร ผมคงต้องถอดถอนทันที”

กวินพูดด้วยน้ำเสียงที่สะท้อนด้วยความหนักแน่น เขารู้ดีว่าต้องจัดการความสัมพันธ์ทางกฎหมายระหว่างเขากับวิเวียนด้วย

ปรางที่ยืนอยู่ข้างๆ ได้ยินคำพูดของกวินก็เริ่มรู้สึกถึงความไม่มั่นคงในอนาคตของตัวเอง เธอเข้าใจดีว่าถ้ากวินถอดถอนการรับรองบุตร วิเวียนจะไม่ได้รับมรดกหรือสิทธิใดๆ จากเขาอีกต่อไป การที่จะอาศัยอยู่ในบ้านกวินก็จะสิ้นสุดลงเช่นกัน ความตื่นตระหนกเริ่มเข้ามาเกาะกุมใจของปรางมากขึ้นจนเธอต้องหาทางเอาตัวรอด

“ปรางขอโทษนะพี่กวิน ปรางยอมรับผิดทุกอย่าง ปรางจะเดินออกไปจากชีวิตพี่ จะไม่เข้ามารบกวนหรือมาให้พี่เห็นหน้าอีก ปรางขอนะได้โปรดเถอะ… อย่าให้เรื่องนี้เลวร้ายไปกว่านี้เลย”

ปรางเอ่ยเสียงอ่อน สายตาอ้อนวอนขอความเมตตาจากเขา อย่างน้อยถึงแม้ว่าตัวเธอจะไม่ได้อยู่ที่นี่ เธอก็หวังว่าอย่างน้อยเขาจะยังเอ็นดูลูกของเธอบ้าง

กวินนิ่งไปสักพัก เขารู้สึกเบื่อหน่ายและเหนื่อยล้าเต็มที เขาอยากจะหลุดพ้นจากความเหนื่อยล้านี้และการหลอกลวงทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับชีวิตของเขา แต่เขาก็ต้องยุติเรื่องนี้ให้ได้

กวินตัดสินใจอย่างเด็ดขาดเพื่อจะได้ตัดปัญหาที่จะเกิดขึ้นในอนาคต กวินจัดการไล่แม่ของปรางออกจากการเป็นแม่บ้านทันทีและเขาได้ให้เงินชดเชยไปตามกฎหมาย เมื่อได้ยื่นคำขาดและจัดการเรื่องภายในบ้านทุกอย่างเสร็จสิ้น

ส่วนวิเวียนป้าปริมเองก็สัญญากับเขาว่าเธอจะดูแลเด็กเอง เธออับอายเกินกว่าจะให้เขามารับผิดชอบอะไรเพราะจัวเธอเองไม่คิดว่าลูกสาวจะกล้าทำเรื่องแบบนี้

ส่วนปรางก็ต้องเก็บข้าวของออกจากบ้านของกวินไปโดยที่ไม่มีทรัพย์สมบัติติดตัวเลยแม้แต่ชิ้นเดียว ปรางไม่มีทางเลือกจึงกลับไปหาไม้ ซึ่งเป็นพ่อแท้ๆ ของวิเวียน แต่ปรางกลับไม่ได้พาวิเวียนไปด้วย เธอทิ้งวิเวียนไว้กับแม่ของเธอให้ดูแล

หลังจากจัดการเรื่องในบ้านเสร็จ กวินก็จัดการส่งเอกสารถอดถอนการรับรองบุตรให้กับทนายของเขาทันที เมื่อเรื่องเข้าสู่กระบวนการศาล ศาลพิจารณาเห็นว่าฝ่ายกวินเป็นผู้ถูกหลอกลวงและไม่มีความเกี่ยวข้องทางสายเลือดกับวิเวียน ดังนั้นศาลจึงเห็นชอบให้ถอดถอนการรับรองบุตรตามที่กวินยื่นเรื่องไว้

เมื่อจบเรื่องแล้ว กวินรู้ดีว่าถึงเวลาที่เขาต้องพยายามทำสิ่งที่เขาคิดมาตลอด นั่นคือการกลับไปง้อควีน แม้ในใจลึกๆ เขารู้ว่ามันอาจจะเป็นไปไม่ได้ก็ตามที แต่ยังไงเขาก็ยังอยากขอโทษและชดเชยให้กับควีนอย่างสุดความสามารถ

กวินได้รับการสนับสนุนจากครอบครัวให้เดินหน้าไปขอโทษควีนอย่างจริงจัง โดยเฉพาะจากพี่สาวของเขาที่มองเห็นความสำนึกผิดในตัวน้องชาย เธอแนะนำให้กวินใช้เวลานี้เพื่อสร้างความสัมพันธ์ที่ดีอีกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นกับควีนหรือลูกของพวกเขาเอง

เมื่อควีนได้รับข่าวเรื่องการตรวจดีเอ็นเอของวิเวียนจากพี่สาวของกวิน เธอก็อดที่จะเห็นอกเห็นใจกวินไม่ได้ แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็รู้สึกสมเพชในความไม่รู้จักพอของเขาเอง ที่ทำให้ชีวิตตัวเองเป็นแบบนี้ ควีนรู้ดีว่ากวินต้องการกลับมาเพราะเขาคงไม่เหลือใครแล้ว แต่เธอไม่ยอมให้ความรู้สึกและตัวเขามามีอิทธิพลต่อชีวิตของเธออีก

ควีนเปิดโอกาสให้กวินมาเจอลูกชายได้เป็นครั้งคราว เพราะเธอเชื่อว่าพ่อก็ควรมีส่วนในชีวิตของลูก แต่เธอก็ยังคงขีดเส้นไว้ชัดเจน ไม่ยอมคืนดีกับกวิน แม้ในใจของเธอจะรู้สึกเห็นใจที่กวินพยายามแก้ไขความผิดพลาดของตัวเอง แต่เธอรู้ดีว่าตอนนี้เธอต้องปกป้องทั้งตัวเองและลูกจากความเจ็บปวดในอดีตที่อาจจะเกิดขึ้นซ้ำ