สามี ความโสดคืนให้แล้ว

ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 11

ปรางนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นที่บ้านของกวิน ขณะที่กำลังดูโทรศัพท์อยู่ จู่ๆ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาขัดจังหวะ ปรางมองชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอและรู้ทันทีว่าเป็นของไม้ เธอกรอกเสียงหงุดหงิดทันทีที่รับสาย

“มีอะไร?”

“พูดเพราะๆ หน่อยสิ ทำไมต้องทำเสียงหงุดหงิดด้วยล่ะ”

“จิ๊ มีอะไรก็รีบๆ พูดเข้า ไม่อย่างนั้นจะวางสายแล้วนะ”

เธอพูดอย่างเบื่อหน่าย ชีวิตนี้ให้เธอหงุดหงิดแค่กับเสียงลูกก็พอแล้ว

“กวินแอบไปหาควีนที่เชียงใหม่”

เสียงของไม้เย้ยหยันแฝงความไม่พอใจ ที่เขาอุตส่าห์ใจดีโทรมาบอกข่าวคราวแต่กลับโดนหญิงสาวหงุดหงิดใส่

“ว่าไงนะ?”

“แต่เขาไม่ได้เข้าไปคุยอะไรหรอก แค่แอบมองอยู่เฉยๆ”

ปรางรู้สึกได้ถึงกระแสความหงุดหงิดที่พลุ่งพล่านในใจ เธอไม่คิดว่ากวินจะรู้ที่อยู่ของควีน หลังจากที่เธอพยายามทุกทางเพื่อให้เขาไม่สามารถรู้เรื่องนั้น แต่ดูเหมือนว่าเธอจะคิดผิดไปเรื่องของพี่กวิน!

“ไหนว่าจัดการเรื่องนี้ได้ไง ไม่เห็นจัดการได้อย่างที่ปากพูด!”

“ก็ใครจะไปรู้ว่ามันจะจ้างนักสืบเอกชนลับหลังล่ะ”

“โอ๊ย! ไม่ได้ดั่งใจเลย แค่นี้แหละ”

สายตาจับจ้องไปที่โทรศัพท์มือถือ พลันความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมา เธอรู้สึกถึงความไม่มั่นคงบางอย่างในจิตใจ ความกลัวที่จะสูญเสียสิ่งที่เธอพยายามครอบครองไว้ มันเป็นความรู้สึกที่ทำให้เธอไม่สามารถนิ่งเฉยได้อีกต่อไป

เมื่อกวินกลับมาถึงกรุงเทพ เขามีเรื่องหนึ่งที่ต้องสะสาง เขาจำเป็นต้องจัดการเรื่องเงินที่เคยให้ปราง เขาเคยสั่งให้เลขาของเขาทำการตรวจสอบบัญชีทั้งหมดของปราง และจำได้ว่าผลที่ได้กลับทำให้เขาตกใจไม่เบา

เงินจำนวนมากถูกโอนไปให้ชายคนหนึ่ง เป็นชื่อที่ไม่คุ้นเคยนักแต่กลับปรากฏอยู่ในบันทึกการเงินหลายครั้ง เมื่อเลขาส่งรายงานให้เขา กวินไม่ใช่คนที่จะปล่อยเรื่องนี้ให้ผ่านไปโดยไม่รู้ความจริง เมื่อเขาตรวจสอบชื่อบัญชีที่ปรางโอนเงินไปก็รู้ในทันทีว่าชายคนนั้นคือใคร

เขาเริ่มต้นด้วยการเผชิญหน้าถามสิ่งที่อยากรู้กับปรางทันทีเมื่อกลับมาถึงบ้าน

“พี่กวินกลับมาแล้วเหรอคะ”

“ใช่”

“ไปทำงานมาเหนื่อยมากไหมคะ”

เป็นคำถามที่แอบแฝงไปด้วยความไม่พอใจ

“ก็ไม่เท่าไหร่ จำได้ไหมที่พี่บอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วยก่อนหน้านี้”

“มีอะไรคะ?”

“ทำไมเธอโอนเงินให้ไม้?”

เสียงของกวินดังขึ้นในห้องนั่งเล่น สายตาของเขาจับจ้องมาที่ปรางที่นั่งอยู่บนโซฟา

ปรางหลบตาเขาทันที ร่างของเธอแข็งทื่อ ในขณะที่ในใจของเธอกำลังสับสนว่าจะตอบอย่างไรดี เธอรู้ดีว่าคำถามนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก และพี่กวินคงไม่ปล่อยให้มันผ่านไปง่ายๆ

“ปรางไม่คิดว่ามันสำคัญ….”

ปรางตอบเสียงเบา พยายามควบคุมอารมณ์ของตนเอง

“ไม่สำคัญ? นี่เธอโอนเงินมากมายไปให้ใครบางคน แล้วบอกว่าไม่สำคัญ?”

ปรางพูดยังไม่ทันจบเสียงของกวินเริ่มเข้มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่เข้าใจว่าปรางกำลังปิดบังอะไร และทำไมเธอถึงต้องทำแบบนี้ ทีแรกเขาก็คิดว่าเธอถูกมิจฉาชีพหลอกให้โอนเงิน แต่ไม่ใช่!

ปรางยังคงนิ่งเงียบ ราวกับกำลังพยายามหาทางออก แต่กวินรู้ดีว่าการที่เธอเอาแต่เงียบนั่นไม่ใช่คำตอบที่เขาต้องการ ในเมื่อเธอไม่ตอบเขาจึงต้องหาคำตอบด้วยตัวเอง

“เอาเถอะ ถ้าเธอไม่พูด พี่ก็จะหาคำตอบด้วยตัวเอง”

“เดี๋ยวสิคะพี่กวิน คือจริงๆ แล้ว พี่ไม้เค้าก็แค่ยืมเงินปรางไปลงทุนธุรกิจเฉยๆ ปรางคิดไว้แล้วว่ายังไงถ้าธุรกิจพี่เขาสำเร็จไปได้ด้วยดี ปรางก็จะได้เงินก้อนนั้นกลับคืนมา ปรางเลยคิดว่ามันไม่สำคัญที่จะต้องบอกพี่….”

“แล้วเธอจะรู้ได้ยังไงว่าธุรกิจนั้นจะสำเร็จแล้วเธอจะได้เงินคืน เธอโอนเงินหลายแสนรวมกันแล้วเกือบสามล้าน เธอไม่คิดว่ามันมากเกินไปหน่อยเหรอ”

“ก็ปรางกับพี่ไม้ก็เหมือนญาติกันนี่คะ อีกอย่างพี่ไม้ก็ทำงานที่บริษัทพี่เขาไม่หนีไปไหนหรอกค่ะ” พูดไปด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

แง๊~~ แง๊~~~ เสียงเด็กทารกร้องขัดจังหวะการพูดคุย

“ปรางไปดูลูกก่อนนะคะ ไว้เราค่อยคุยเรื่องนี้กันทีหลังเถอะค่ะ” ปรางที่ได้ยินเสียงลูกก็รีบหาข้ออ้างทันที

เมื่อกวินเห็นท่าทางแบบนั้นก็ไม่รอช้า สั่งให้ลูกน้องคนสนิทของพ่อเขาเริ่มสืบสาวหาข้อมูลเพิ่มเติมทันที

และในระหว่างนั้นความสัมพันธ์ของเขากับปรางก็แย่ลงเรื่อยๆ เขาพยายามเข้าไปคุยกับเธอแต่เธอก็เลือกที่จะเลี่ยงเขาตลอด

หลังจากตามสืบดูแล้วเขาก็พบว่าความสัมพันธ์ระหว่างปรางกับไม้นั้นลึกซึ้งเกินกว่าที่เขาคิดไว้มาก ไม้ไม่ใช่แค่ลูกชายเพื่อนสนิทของแม่ปรางหรือคนรู้จักทั่วไป แต่เป็นแฟนเก่าของปราง

กวินรู้สึกโกรธขึ้นมาเมื่อรู้ความจริงนี้ แต่มันไม่ใช่เพราะความหึงหวงแต่อย่างใด ไม้ไม่เพียงแค่รับเงินจากปราง แต่ยังเอาเงินนั้นไปลงทุนในธุรกิจผิดกฎหมาย แอบยักยอกเงินบริษัท อีกทั้งยังพัวพันกับการพนัน ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถยอมรับได้

ความโกรธของกวินทวีคูณขึ้นเมื่อรู้ว่าไม้ก็อยู่เบื้องหลังการสืบหาตัวควีนด้วย ไม้ใช้เงินของเขาเพื่อตามสืบหาตัวควีนจริงแต่ไม้กลับปิดบังเรื่องนี้ตั้งแต่ควีนท้องได้ห้าเดือน เขาไม่สามารถทนเห็นคนแบบนี้ทำงานอยู่ในบริษัทของเขาได้อีกต่อไป

ในที่สุด กวินก็ลงมือไล่ไม้ออกจากบริษัททันทีโดยไม่ลังเล เขาต้องการปกป้องสิ่งที่เขาสร้างขึ้น และเขารู้ดีว่าการมีคนอย่างไม้อยู่ในบริษัทนั้นจะทำให้ธุรกิจของเขาเสี่ยงเกินไป

แต่ถึงแม้จะไล่ไม้ไปได้ กวินกลับไม่สามารถจัดการกับปรางได้อย่างเด็ดขาด เพราะเธอคือแม่ของวิเวียน ลูกสาวที่เขารัก เขาไม่ต้องการให้วิเวียนต้องเผชิญหน้ากับความขัดแย้งระหว่างเขากับปราง เขาคงต้องจัดการหาหลักฐานให้มากกว่านี้ ปรางเองก็ตระหนักถึงเรื่องนี้ดี เธอจึงสัญญาว่าจะเลิกยุ่งกับไม้และหันกลับมาดูแลครอบครัวของเธอเหมือนเดิม กวินที่หมดความเชื่อใจในตัวปรางแล้วก็ได้แต่ทนอยู่แบบนี้ต่อไป

เขาได้ปรึกษาเรื่องนี้กับเพื่อนสนิททั้งสี่คน แต่ก่อนที่จะได้ปรึกษา ก็ได้คำสมน้ำหน้าจากพวกมันมาก่อน

-เจเดน- “ดันทิ้งเพชรไปเอาก้อนกรวดของแท้”

เจเดนพูดแบบนี้เพราะตัวมันเองทำธุรกิจเกี่ยวกับเหมืองแร่

-เอเดน- “มึงไม่ได้แต่งงาน ไม่ได้จดทะเบียน ก็เลิกได้ง่ายๆ ไม่เห็นต้องไปใส่ใจเลยนี่หว่า ดีเสียอีกให้เงินไปตั้งตัวสักก้อน ส่วนมึงก็เลี้ยงลูกไป เพราะฝ่ายนั้นฟ้องร้องไม่ได้อยู่แล้ว”

-เจเดน- “จริงกูเห็นด้วยกับเอเดนมันนะ”

-เอเดน- “เออ ทีกับน้องควีนยังหย่าง่ายๆ แถมไม่ได้เสียเงินให้เขาสักบาท ทั้งๆ ที่น้องเขาจะฟ้องมึงกับเมียน้อยของมึงให้หมดตัวยังทำได้ อีกอย่างตอนนั้นน้องเขาก็ท้องอยู่ด้วย ขึ้นโรงขึ้นศาลน้องเขาชนะสวยๆ กูไม่อยากจะมานั่งเห็นอกเห็นใจมึงเลยจริงๆ นะ ทำตัวเองทั้งนั้น”

-ติน- “เอาเถอะ อย่าไปซ้ำเติมมันมากเลย ฟังจากที่มันเล่าเรื่องน้องควีนแล้วชาตินี้ลูกของน้องควีนคงไม่มีทางเรียกมันว่าพ่อ”

-เจเดน- “คำพูดหมอแบบมึงเจ็บที่สุดเลยไอติน”

-เอเดน- “จริง….พูดเหมือนจะเห็นใจนะ แต่ที่ไหนได้ ซ้ำเติม!”

-มีน- “ไม่ลองตรวจดีเอ็นเอลูกสาวมึงไปด้วยเลยล่ะ กูว่าต้องมีเงื่อนงำ หลอกให้มึงรับเข้าทำงานขนาดนี้ ปกติใครเขาจะญาติดีกับแฟนเก่าโอนเงินให้เป็นล้านขนาดนี้”

-เจเดน- “จริงของไอมีนมันนะ ลองดูไม่เสียหาย อีกอย่างมึงหละหลวมเกินไปนะเพื่อน รู้ว่ารักรู้ว่าหลง แต่นี้หลงอะไรถึงกับให้เขาไปทำงานตำแหน่งนั้นวะ”

-กวิน- “กูก็อยากเก็บไว้ใกล้ตัวนั่นแหละ ถึงให้ทำตำแหน่งนั้น แต่กูก็ไม่ได้ตรวจสอบอะไรจริงๆ นั่นแหละ ผิดที่กูเอง”

-เจเดน- “เลิกซ้ำเติมตัวเอง ถ้ามึงอยากถอดเขาออกจากหัวตัวเองก็ลองทำตามวิธีของไอมีนดู”

-กวิน- “อือ แต่กูคงต้องให้ไอตินช่วย”

-ติน- “กูพร้อมช่วยมึงถอดเขาออกจากหัวมานานแล้วเพื่อน พร้อมเมื่อไหร่ก็สะกิดกูมา”

เขาคิดว่าตัวเองฉลาดมาตลอด แต่ดันโง่ในการใช้ชีวิตแบบที่พี่สาวเขาบอกจริงๆ

ไม้ที่โดนกวินไล่ออกอย่างกะทันหันทำเอาเขาไปไม่เป็น

“นี่มันเรื่องอะไรวะแม่ง!!”

เขาไม่ใช่คนที่จะยอมปล่อยทุกอย่างไปง่ายๆ เขาถูกกวินไล่ออกจากบริษัทบังไม่พอยังถูกปรางตัดความสัมพันธ์อีก ทำให้เขารู้สึกโกรธและแค้นใจ

เขาเริ่มคุกคามปรางโดยขู่เธอว่า ถ้าเธอไม่ยอมให้เขาเงิน เขาจะแฉความลับที่เธอปกปิดมาตลอด…

ความลับที่วิเวียนไม่ใช่ลูกของกวิน แต่เป็นลูกของเขา

ปรางรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบของเธอกำลังพังทลาย ความลับนี้เป็นสิ่งที่เธอพยายามปกปิดมาตลอด และเธอไม่เคยคิดว่ามันจะถูกเปิดเผยออกมาในลักษณะนี้ ความกลัวที่แทรกซึมเข้ามาทำให้เธอตัดสินใจทำสิ่งที่เธอไม่ควรทำ

เธอแอบขโมยนาฬิกาของกวิน ซึ่งเป็นนาฬิกาที่มีมูลค่าสูงจากตู้เซฟส่วนตัวของเขาไปขาย เขามีนาฬิกามากมายอีกทั้งเรือนที่เธอหยิบไปขายเขาก็ไม่เคยใส่ แถมเธอลองเอาไปเช็คราคาดูแล้วก็มีราคามากพอ เธอต้องการเงินไปให้ไม้เพื่อปิดปากเขา และเพื่อรักษาความลับนี้ไว้ ไม่ให้มันทำลายชีวิตของเธอและลูก

“เอาไป หวังว่าจะไม่เข้ามายุ่งกับชีวิตของปรางกับลูกอีกนะ ถ้าพี่ยังอยากเห็นวิเวียนมีชีวิตที่สุขสบายละก็ หายไปจากชีวิตปรางได้ยิ่งดี”

ไม้เมื่อเห็นเงินเขาก็ยอมออกจากชีวิตของปรางไปสักพักใหญ่หลังจากที่ได้รับเงินจากเธอ แต่ความสงบสุขนี้ไม่ใช่สิ่งที่เธอคาดหวังว่ามันจะยืนยาว ความกลัวยังคงหลอกหลอนเธออยู่ทุกวัน ความจริงที่เธอปิดบังเอาไว้ รอวันที่จะถูกเปิดเผย… และเธอไม่รู้ว่าจะรับมือกับมันยังไงถ้าเรื่องนี้มันถูกเปิดเผยขึ้นมา