คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ผมต้องการคุณจริงๆนะ
เาโยนลบนที่นอนอย่าไม่ไยี ธันยมัยุเินว่าที่ะลุหนี ส่วนร่าสูให่ออีวาน็ถอเสื้อผ้าอัวเออออย่ารวเร็ว หิสาวเผลอมอร่าายที่แน่นไป้วยล้ามเนื้อ หน้าอแร่ไร้น หน้าท้อเป็นลอนสวย แล้ว็้อใเมื่อมอ่ำลไปรลาลำัวอเา วามเป็นายที่มันให่โอวสายา ไม่อยาิเลยว่าถ้ามันเ้ามาอยู่ในร่าายเธอนั้นะเ็บสัแ่ไหน เมื่อิไ้ธันยมัย็ยับัวะหนี แ่้าว่าอีวาน อนนี้เาโถมัวทับทาบมาบนร่าายบอบบาอเธอเรียบร้อยแล้ว
“ุเอ อย่า! อย่า!”
เสียนั้นฟัูหวาลัวแ่เาไม่สนใ
ธันยมัยรีร้อ้วยวามลัว เธอิ้นอย่าสุำลั อีวานเหมือนสัว์ป่าที่หิวระหาย เาีุนอนอเธอออ ่อนะุไร้ใบหน้าเาับออาวอย่าหื่นระหาย ปลายลิ้นร้อนสัมผัสผิวเนียน เาสูลิ่นสาวเ้าเ็มปอ ลิ่นายเธอระุ้นวามระสันในัวเาให้พุ่สู
“อย่าทำอะไริเลยนะะ” แล้วเา็ูบปิปาเธออีรั้ หิสาวรู้สึหัวใเ้นแรึ้น ใบหน้าามบิไปมา พยายามะหลุพ้นาเา แ่ายหนุ่ม็มอมเมาเธอ้วยรสูบ นธันยมัยแทบะาใับประสบาร์แปลใหม่ที่เามอบให้ เมื่อลิ้มรสาิหอมหวานาโพรปานพอใแล้ว มือให่็สอใ้ร่าบาปละอบราเียออ้วยวามำนา มือหนาประอเ้าามนาเหมาะมือเพียสัมผัสเา็รู้ว่ามันสวยามแ่ไหน ริมฝีปาผละาปาอวบอิ่มลมารอบรอทรวามทั้สอ้า ฟอนเฟ้นอย่าหลใหล นนใ้ร่าเผลอแอ่นอึ้น้วยวามเสียว่าน
“อืม หวานั”เสียแหบพร่า่ำพอใับเ้าาม
หิสาวหายใหอบแรเมื่อเาหยอล้อับ้อนเนื้ออย่าหิวระหาย ธันยมัยไม่มีเรี่ยวแรที่ะ่อว่าหรือัืน เพราะอนนี้ร่าายอเธอร้อนนแทบะเผาไหม้ วามรู้สึแบบนี้ไม่เยเิึ้นับเธอมา่อน ทุส่วนอร่าายอยู่เหนือารวบุม
“ุเอ พอเถอะ่ะ” เสียห้ามนั้นแผ่วเบาแ่ร่าายลับทำรัน้าม
“ิ ุหอมหวานไปทั้ัวเลยรู้ไหม”อีวานย้ำำพูอัวเอ้วยารระทำ อนนี้ลิ้นอเาปัป่ายไปทั่วทั้ร่า
ธันยมัยัริมฝีปาล่านมันบวมแเธอไม่อยาส่เสียออมาให้เารู้ว่า อนนี้เธอเอนั้นรู้สึเสียว่านแ่ไหน
“อ๊ะ อย่า่ะ” หิสาวใเมื่อมือให่ึาเั้นในัวิ๋วออ
“ิ ผม้อารุนะ” เสียเาระิบที่้าใบหู แล้วเลื่อนริมฝีปาูบบเบีย อีรั้ ธันยมัยเผลอูบลับอย่าลืมัว เสียออีวานราอยู่ในลำออย่าพอใ ที่สามารถทำให้เธออบสนอเ้าไ้
าที่เย่อ้านลับโอนอ่อน สูสิ้นารวบุมเพียแ่เานำพา เลือในายสูบีแร
ผู้หิไร้ประสบาร์อย่าธันยมัยหรือะ้านทานผู้ายที่่ำอเรื่อบนเียอย่าเา
“ุเอ่ะ ิ อืม”น้ำเสียระท่อนระแท่นเพราะวามเสียวู่โมเธออีรั้ เมื่ออีวานบเม้มไปบนเ้าทรวู่าม ่อนะูึปลายยออมันอย่านหิวระหาย
ธันยมัยพยายามเรียสิลับมาแ่มันไม่ไ้ผลเลยสันิ เมื่อเาูึเธอ็สอมือเ้าไปในเรือนผมสีน้ำาลเ้ม ิึผ่อนลายวามเสียว ฝ่ามือร้อนออีวานลูบไล้สำรวไปทั่วายสาว แม้มอไม่เห็นแ่เพียสัมผัสเา็รู้ว่าผู้หินนี้มีรูปร่าสวยามแ่ไหน เอวอสะโพผาย ผิวเธอเนียนเรียบนุ่มนิ่มไปทุส่วน ฝ่ามือให่ลูบไล้หน้าท้อแบบราบแล้วสอลึเ้าไปที่ลาเรียวา สัมผัสเนินเนื้อที่ไร้เส้นนอย่าหลใหล
“อย่า่ะ รนั้นไม่” เธอยัพูไม่บเา็มอบูบเร่าร้อนประหนึ่เิมเื้อไฟแห่ัหานหิสาวิ้นพล่านสิเลือนรา
ความคิดเห็น