one shot one picec[ALL X LUFFY]

ตอนที่ 12 : คนขี้ชิป [Law X Luffy]

Note : ตัวดำเนินหลักในตอนนี้คือตัวละครสมุมติค่ะ น้องเป็นร่างอวตารของเลาเองแหละคิกค้าก มาตีแผ่ความขี้ชิปของตัวเอง

แก๊กๆ......ตึกๆ

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่น่าเบื่อ ฉันใช้มือเท้าค้างแล้วเลื่อนหน้าจอคอมของตัวเองไปเรื่อยๆ ไถตัวเองไปกับโซเชียลมีเดียมากมาย แต่ไม่รู้ทำไม ถึงได้ไม่เจออะไรที่ถูกใจสักที

งั้นเข้าทวิตสักหน่อยแล้วกัน ฉันใช้เมาส์เลื้อนไปเปิดแทบใหม่แล้วเข้าระบบของทวิตเตอร์ หือ? ทวิตเตอร์คุณยูพึ่งอัพเมื่อกี้หรอ ไหนๆ มาดูซิว่าอัพเรื่องอะไร ฉันรีบกดไปดูโพสใหม่ของเพื่อนในทวิตเตอร์อย่างคาดหวัง

วันนี้ยูจังก็ยังเป็นเด็กดี @YUUUUUKUNG

 ตายแล้วววว ทำไมคนถึงได้น่ารักได้ขนาดนี้วะ ขอโทษนะคะ แต่ว่าแฟนอาร์ตต้องมาแร้วปร่ะ?

//แนบรูปสองรูป

“เฮ้ย น่ารักจริงด้วย”ฉันเลื่อยสายตาอ่านทวิตของคุณยูพร้อมกับจ้องมองภาพที่คุณเขาแนบมาด้วย เป็นสตรีมเมอร์เด็กผู้ชายคนหนึ่ง ดูท่าทางแล้วไม่น่าจะเกินม.ปลาย ดวงตากลมโต ผมสีดำสนิด และที่เด่นที่สุดก็คงจะไม่พนผิวๆและรอยแผลเป็นใต้ตานั้น ฉันหลุดอุทานทันที ต่อมาฉันจึงพิมพ์ตอบกลับทวิตของคุณยู

ไม่ได้ขี้ชิปแค่เขารักกัน @babananaa ทวิตตอบกลับ วันนี้ยูจังก็ยังเป็นเด็กดี @YUUUUUKUNG

            ตายแล้วคุณยูววววว ใครคะน่ะ บอกบุญกันที

วันนี้ยูจังก็ยังเป็นเด็กดี @YUUUUUKUNG ทวิตตอบกลับ ไม่ได้ขี้ชิปแค่เขารักกัน @babananaa

                คุณมีนนนน น้องเป็นสรีมเมอร์ของxxx! ชื่อช่องว่า ammakingpirate  ส่วนชื่อเขาคือลูฟี่! มาร่วมด้อมกันเร้ววววว สี่ทุ่มวันนี้เขาจะสตรีม!!!

“โห ทำไมเราไม่รู้วะ เป็นสตรีมเมอร์นี้เอง น่าสนใจดีว่ะ”ฉันแสยะยิ้มออกมา”สองทุ่มวันนี้......มีนไม่พลาดแน่นอนค่ะ!”

ในที่สุดก็มีเรื่องให้ทำ! ฉันเฮโลกับตัวเองภายในใจอย่างปิติยินดี ลูฟี่ ลูฟี่หยังงั้นสินะ? น่ารักจังเลยยยยย ฉันมองตัวเลขบอกเวลาอยู่มุมขวาล่าง ตอนนี้คือสองทุ่มครึ่ง อีกไม่กี่ชั่วโมงงั้นสินะ? ช่วยไม่ได้แฮะ ตั้งเวลาไว้แล้วไปนั่งเขียนนิยายต่อกันดีกว่า

“เห้อ ช่วงนี้ตันนิยายไปหมด ไร้ไอเดีย ไร้แรงบันดาลใจ ฟังเพลงก็ไม่ช่วย ส่วนคู่ชิปก็แห๊งแห้ง”ฉันบ่นไปปั่นนิยายไป นิยายของฉันในเว้บชื่อดังก็ไม่ได้มีคนติดตามมากมายอะไรเพราะเป็นคนอินดี้ในระดับหนึ่ง อารมณ์แบบอยู่ดีๆตัวละครก็ทำนู้นนี้ บอกตรงๆว่าคนเขียนอย่างฉันยังงงเลย

ฉันกดแป้นพิมเขียนนิยายไปเรื่อยๆก่อนที่จะสะดุ้งตกใจกับเสียงแจ้งเตือนของโทรศัพท์ตัวเอง รีบเอื้อมมือไปปิดแล้วกดเซฟเนื้อหานิยายไว้ ก่อนที่จะเข้าเว็บสตรีม หลังจากนั้นก็กดค้นหาชื่อช่อง.....นี่ไงเจอแล้ว! เพิ่งสตรีมเมื่อไม่กี้วิที่แล้วด้วย กดเข้าไปเลย

‘อ่ะ ยินดีต้อนรับทุกๆคนที่เข้ามานะ ชิชิชิ ฉันลูฟี่เอง!’พอกดเข้าไปสิ่งแรกที่ได้ยินก็คือเสียงหวานๆของเจ้าของสตรีม ฉันแอบกรี๊ดอยู่ในใจเบาๆ ต่อมาเมื่อเน็ตเสถียรดีแล้วจึงได้เห็นสรีมเมอร์น่ารัก จุดๆนั้นฉันแทบจะน้อคไปกับพื้น คือเขาน่ารักมากๆๆๆๆๆๆ โถ่เอ้ย! น่ารักจนใจเจ็บเลยให้ตายสิ!

เขาพูดคุยกับคนที่เข้ามาใหม่เรื่อยๆจนสิบนาทีต่อมาจึงได้เริ่มหาเรื่องมาคุยเล่น ฉันได้รับรู้เลยว่าเขาเป็นสตรีมเมอร์สายอินเตอร์เทรนที่น่ารักมาก เท่าที่ได้ดู เขาพยายามที่จะอ่านทุกคอมเม้นต์ให้ทันแล้วตอบกลับให้ได้ ซึ่งเวลาที่เจ้าตัวขมวดคิ้วเพราะอ่านไม่ทันนี่มันน่าหยิกมากอ่ะ ความเป็นแม่ในตัวของฉันมันถูกปลุกขึ้นมาแล้ว

‘วันนี้โซโลก็หลงทางอีกแล้ว ฉันบอกให้เขาไปทางขวาแล้วตรงไปนะ แต่เชื่อมั้ยทุกคน โซโลดันวิ่งไปทางซ้ายแล้วเลี้ยวขวาหายไปเฉยเลย’

บูตะคือหมู ส่วนกูคือหมา:วันนี้โซโลก็หลงทางอีกแล้วเร๊อะ555555555555

พิ้กกี้บูบู้คือชื่อกูค่ะ:จะมีวันไหนไหมที่เขาจะไม่หลงทางเนี่ย

MINNNNN:ตายล่ะ เอ็นดูค่ะ5555555

ทุกคนคือผัวพี่:น้องฟี่พอจะมีภาพของโซโลไหมคะ?คือพี่เอ็นดูเขามากเลยค่ะจากที่น้องเล่า จนอยากจะเห็นหน้า

‘ภาพของโซโล?’ลูฟี่ทำท่าครุ่นคิด’ก็น่าจะมีอยู่นะ.....รอแปปนะทุกคน’

หืมๆๆๆ ภาพของโซโลหรอ ฉันค่อนข้างสนใจเขาเลยนะ เพราะที่ได้ฟังจากที่ลูฟี่เล่า ดูเหมือนเขาจะเป็นคนที่เด๋อมากๆด้วย ต้องเป็นที่น่าเอ็นดูมากแน่ๆเลยอ่ะ งู้ยยย ต้องเป็นตะเร้กแน่ๆ

‘เจอแล้ว นี่ไงทุกคน คนหัวเขียวๆนี่ล่ะ โซโล’

น้ำลายแทบพุ่ง เชี่ย! ทำไมเขาหล่องี้วะชาวโลก ตาของฉันแทบจะถล่นออกมา มองคนในรูปด้วยสายตาไม่น่าเชื่อสุดๆ โซโลที่ลูฟี่เล่ามาดูน่ารักมาก ส่วนโซโลที่เราได้เห็นนั้น......โครตผัว!

ทุกคนคือผัวพี่:เชี่ย....

คนที่ร้องขอภาพของโซโลถึงกับหมดคำพูดจนพิมพ์มาได้แค่นี้เลย แต่ฉันเข้าใจมันค่ะ หลังจากนั้นคอมเม้นต์ก็เหมือนสงครามกลางเมือง ฟลัดกันเร็วสุดๆ ที่อ่านๆมามีแต่คำว่าผัวเต็มไปหมดเลยว่ะ......

แต่ก่อนที่เราจะได้ตกอกตกใจไปมากกว่านี้ ที่ด้านของลูฟี่หรือก็คือที่สุดสายตาอของภาพ ตรงส่วนประตูที่ปิดอยู่ วินาทีต่อมามันก็ค่อยๆถูกแง้ม ฉันเอะใจและสังเกตมันได้ตั้งแต่ที่มันค่อยๆเปิดออกนั้น ในใจเกิดความรู้สึกกังวัน กลัวว่าที่เปิดออกมานั้นจะเป็นโจรแล้วออกมาปล้มสรตีมเมอร์คนน่ารักของเรา

 มินจังคนขี้ชิปแห่งกะลาแลนด์:ลูฟี่ ข้างหลังนายเหมือนจะมีคนกำลังจะเข้ามานะ

ฉันรีบพิมพ์บอกไป คนในหน้าจอที่ได้อ่านข้อความจากฉันก็ร้องเอ๊ะออกมาทีนึง ก่อนที่เขาจะหันหลังไปมองคนที่กำลังจะเขามา

            ‘

หมวกฟางยะ...’

‘โทราโอะ!!!!!’

หลังจากนั้นฉันก็ได้ยินเสียงของลูฟี่ที่ดังขึ้นมา ดูเหมือนว่าพวกเขาจะรู้จักกันนะ ดีจังที่ไม่ใช่โจร---ใครวะหล่อชิบ!!!!

สำลักน้ำลายรอบที่สอง คนที่เขามาใหม่นั้นหล่อมาก! หล่อวัวตายความล้มเลยอีเหี้ย ผดำ ผิวแทน มีกล้าม ตัวโครตสูง ตรงแขนสักอีกต่างหาก หัวใจของฉันเต้นโดกิโดกิรัวมาก แม่ขา หนูเจอลูกเขยแม่แล้ว!!! รอยใต้ตาของพี่ท่านเหมือนไม่ได้นอนมาแรมปีเลยนะคะ แต่ไม่เป็นไรค่ะ น้องรับได้

ลูฟี่ลากคุณคนนั้นให้เข้ามาในเฟรมด้วย คนข้างหลังมีท่าทีต่อต้านเล็กน้อย แต่ก็ยังยอมเดินตามมา แหมคนซึน

บูตะคือหมู ส่วนกูคือหมา:ใครคะเนี่ยๆๆๆๆ ลูกเขยแม่เรารึเปล่า          

พิ้กกี้บูบู้คือชื่อกูค่ะ:หล่อเถื่อนกระชากใจมากค่ะ! ใครเนี่ยลูฟี่!!!

‘

โทราโอะเป็นเพื่อนฉันเอง!’

‘ก็บอกว่าไม่ใช่เพื่อนไง’

‘เอ๋ โทราโอะไม่อยากเป็นเพื่อฉันหรอ’

‘พูดให้ถูกคือไม่เคยอยากเป็นแค่เพื่อน....’

‘งั้นก็เพื่อนชุบแป้งทอด!’

ชุบแป้งทอดก็เหี้ยแล้ว.....

ฉันตกใจจนเผลออุทานออกมาภายในใจ ความรู้สึกเวทนาต่อผู้ชายผิวแทนตรงน้ำทำเอาน้ำตาแทบไหล ไม่นึกว่ามุกตั้งแต่สามชาติที่แล้วจะมาโผล่ในนี้ ที่นี่

แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือสถานการณ์แบบนั้นมันเล่นมุกนี้ได้ด้วยหรอวะคะ? สงสารพี่แกว่ะ นกในนก

แก๊ก!

‘เฮ้ยลูฟี่!.....นี่แกก็อยู่ด้วยเรอะ’

ความอีหยังวะยังไม่หายความว้อทเดอะฟัคก็เข้ามาแทรก ตัวละครใหม่ได้เข้าสู่เวทีแสดงแล้ว......ฉันจ้องมองผู้ชายร่างสูงอีกคนที่เข้ามาใหม่ อู้วหู้ว งานกล้ามก็คือเริสมากนะ ทุกคนที่กำลังดูสตรีมในตอนที่แทบจะปรากฏเครื่องหมายคำถามออกมา แน่นอน อีนี่ก็ด้วย

‘ไงกิซาโอะ!’

‘นี่สตรีมอยู่หรอ ดี ฉันไม่ชื่อกิซาโอะเฟ้ย! คิดต่างหาก คิดน่ะ!’

ฉันขมวดคิ้วแน่น งงๆนิดหน่อย แต่ก็น่าจะพอจับใจความอะไรได้อยู่บ้าง.....แต่ที่แน่ๆเลยคือตอนนี้ไอ้เจ้าพวกคนในจอเนี่ย มันไม่ได้สนใจพวกคนดูสตรีมอย่างเราๆแล้วเฮ้ย 

ตายล่ะ รู้สึกเหมือนเป็นไรฝุ่นอยู่ในห้องเขา

‘อ่อจริงสิ คนในสตรีม ฉันชื่อลอว์’

ในที่สุดก็เหมือนคนหล่อของฉันเขาจะระลึกได้ว่ายังสตรีมอยู่ เขาจึงหันหน้ามาและแนะนำตัว ฉันจดจำชื่อของทั้งสามคนไว้ในใจ ก่อนที่จะนั่งดูสตรีมต่อ หลังจากนั้นทั้งสามคนก็มานั่งทะเลาะกันให้พวกเราดู

‘ไอ้คุณยูสทัส ฉันบอกแกกี่รอบแล้วว่าให้เก็บห้องนั่งเล่นด้วย!’

‘ประเดี๋ยวก่อนทราฟัลก้า ฉันไม่ได้ทำมันรกโว้ย! ไอ้เจ้ามังกี้นู้น’

‘ฉันควรสนไหม?’

‘แกจะมาสองมารตฐานขนาดนี้ไม่ได้!’

‘ชิชิชิชิ โทราโอกับกิซาโอะอย่าทะเลาะกันซี่’

‘นั้นก็เพราะแกไหมล่ะ!!!เดี๋ยวพ่อโบกหัวให้หลุด’

‘ก็ลองทำดู ถ้าแกไม่อยากจะกินข้าวพรุ่งนี้น่ะ ไอ้คุณยูสทัส’

“เชี่ย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ โอ้ยยยย ทำไมขำขนาดนี้วะ”ฉันนั่งฟุบหน้าลงกับโต๊ะและหัวเราะออกมาเสียงดัง มันโบ๊ะบ๊ะไปหมดเลยไอ้บ้าเอ้ยยยย ลอว์ไม่ควรจะฮาขนาดนี้ไหมก่อน? ส่วนคิดก็สนามอารมณ์ดีๆนี่เอง น้องฟี่เราก็ล่ะไว้ในฐานที่เข้าใจ

ลอว์มักจะหาเรื่องอะไรก็ตามมาด่าคิด หน้านิ่งๆของเขานี่แหละตัวฮา ส่วนคิดก็ตอบกลับด้วยสีหน้าโมโห พร้อมกับน้ำเสียงกระโชกโฮกฮาก คนที่หัวเราะเป็นบ้าเป็นบออยู่ในห้องคนเดียวก็คือลูฟี่

ไปๆมาๆเราก็ได้รู้ว่าสามคนนี้เป็นรูมเมตกัน ซึ่ง เอ่อ.......ไม่น่าอยู่ด้วยกันได้อ่ะนะ

“สนุกชิบหาย....เอ๊ะๆๆๆ อะไรของนายน่ะลอว์คุง หื๊มมมมมม”ฉันที่สังเกตเห็นถึงมือที่มีรอยสักกำลังเลื้อยเข้าไปโอบที่เอวอีกคน แถมระยะห่างระหว่างทั้งสองก็ยังน้อยลงด้วย ฉันซี๊ดปากเบาๆอย่างตื่นเต้น อื้อหื้อ นายคนนี้นี่มันไม่ธรรมดาเลยจริงๆ

มินคนขี้ชิปแห่งกะลาแลนด์:ทุกคนเห็นไหมคะ เห็นไอ้หนุ่มคนนั้นไหมคะ????????????

พิกกี้บูบูคือชื่อกูค่ะ:แหมมมม ไม่น่าถัมนะคะ เด่นขนาดเน้!

ลั้นลาบ๋อย:ไอ้หนุ่มนี่มันว้อนจริงๆเลยค่ะ!

ทุกคนคือผัวพี่:บ้างทีถ้าเธอใจเย็นๆแล้วปิดสตรีมก่อนสักหน่อย

และก่อนที่ฉันจะได้เวิ้นอะไรต่ออีกสักหน่อย คิดก็เดินออกจากห้องไปปอย่างรวดเร็วหลังจากที่ลอว์กระซิบอะไรบ้างอย่างให้ฟัง และก่อนที่จะฉันจะได้ตกใจอะไร ลอว์ก็เดินเข้ามาใกล้จอมากขึ้นแล้วพูด

‘โทษทีนะ แต่ต่อจากนี้.....เราจะทำธุระส่วนตัวกันน่ะ’

แล้วหน้าจอสตรีมก็ขึ้นว่าหมดเวลาสตรีม งงตาแตกเลยค่ะคุณ ในคอมเมนต์ก็เจอแต่เครื่องหมายคำถาม จนมีแอคเคาต์หนึ่งมาตอบให้เราได้บรรลุธรรมกัน

เลเวลน้องหรือจะสู้ความขี้ชิปของพี่:......ส่งกำลังใจให้คุณเขาทำสำเร็จด้วยค่ะ อย่าไปกวนพวกเขาเลยเนอะ จุ๊ๆๆๆๆ

แหม รู้เลยค่ะ.....