ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : -;3
บาทีผมน่ะ...
อาะไม่รู้ัำว่ารั
แ่บาที
็อาะรู้ั
หรือเปล่านะ?
" ผมอโทษ..ผมอโทษ "
ผมมอนรหน้าที่ำลัร้อไห้และัวสั่นเทิ้ม้วยวามลัว
" ฮึ..ฮืออ "
ศีรษะที่ถูรอบ้วยถุำับลำัวที่ถูมัำลัร้อไห้ และเสียฟื้ๆ ที่พยายามหาออิเนเพื่อหายใมันัไปทั่วห้อนน่าลัว
" ... "
ผมเอื้อมมือทั้สอ้าไปที่ออนรหน้า้าๆ
" ฮืออ..แบ..แบ "
ผมหยุารระทำไว้ ไม่แน่ใว่าเพราะอะไร แ่ผมทำมันไม่ล เพาะับนนนี้
" ผม..อโทษ "
เปลี่ยนาลำอมาเป็นอ
" อ็อ..อื้อ "
นในอ้อมอิ้นรัวๆ เพื่อหาหนทารอ
" ทรมานสินะ ผม..ผมะ่วยุเอ "
" อึ..อ็อ "
แล้วร่าายในอ้อมออผม็หยุิ้น..
" หลับ..ให้สบายนะรับ "
ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไรน้ำาอผมถึไหลหลัาที่ร่าบาในอ้อมออผมนิ่
วามรู้สึที่อธิบายไม่ถูนี้ืออะไร มันีรวนันไปหม
ทั้ๆที่็เป็นแ่เหยื่ออีรายหนึ่..
" ทำไมุถึ่าพวเา! "
ึ!
เ้าหน้าที่ำรวรหน้าที่ื่อว่าปาร์ านยอลำลัหน้าาำแเหมือนโรธผมอยู่บโ๊ะสอบสวนอย่าหมวามอทน
" ผมแ่่วย.. "
พลานึถึเหยื่อนนั้น..
เหยื่อนสุท้าย
และายในอ้อมออผม..
" ุใ้ำว่า่วยหรอุแบฮยอน!? ุไม่มีสิทธิ์ที่ะไป่าเา้วย้ำ! "
เาพ่นำ่าออมารัวๆ
" ผม.."
" ุมัน็แ่เศษสวะสัม! เอาัวไปเรือนำ! "
ผมถูนายำรวอีสอนใสุ่แมือและุมัวไป ระหว่าที่ผมำลัเินผ่านปาร์ านยอลไปนั้นเาพูประโยหนึ่ับผม
"" พยอน แบฮยอน พ้นโทษ ออาเรือนำไ้ ""
ผมิุอยู่โยรวมๆ15ปี อ่า..ผมไม่ไ้ออมา้านอนี่15ปีสินะ
ทุอย่าูเปลี่ยนไปหม ึ สวน บ้าน แม้ระทั่ิใอารอย่าผม
พระอาทิย์ที่ำลัส่อแสเิ้านั้นทำให้ผมนึถึรอยยิ้มอใรบาน
" ผมิถึุ ิม แ.. "
ิม แ ือื่ออเหยื่อรายสุท้าย ที่ผม่าและื่อนี้ทำให้ผมิถึมานปวใ
อ่า.. น้ำาอผมไหลอีแล้ว..
มันทำให้ผมนึถึประโยอปาร์ านยอลเมื่อ15ปี่อน
' นายะ้อรู้สึแบบนี้ไปลอีวิแบฮยอน นอย่านายไม่สมวรรู้สึรัใร '
ปวในน้ำาไหลและปาายแบบนี้เรียว่า รั อย่านั้นหรอ?
" เาอาะหลรัเหยื่อนสุท้ายอเาเอ แ่เาไม่รู้เพราะว่าเาไม่เยถูสอนให้รู้ัวามรั "
" น่าสสารเหมือนันนะรับ "
" แ่ผมสมเพ สสารับาร่านมันนละเรื่อ แยย้ายไปทำานไ้แล้ว "
านยอลเมื่อ15ปี่อนล่าวเอาไว้แบบนี้
ใ่
แบฮยอนไม่รู้ัวามรั
แ่แบฮยอน หลรัเหยื่อที่เา่า ิม แ
'ุรับมีอะไรให้ผม่วยไหมรับ?'
เสียเล็ๆแหลมัึ้น มันแหลมนิที่ว่า ทุน้อหันไปมอ
ผมส่ายหน้าเล็น้อย เป็นนัยๆว่าไม่มีอะไรให้่วย
' ำลัไปเที่ยวหรอรับ ระเป๋าใบให่เียว '
ะให้ผมอบยัไีรับุปาแมว ะให้บอุหรอว่า้าในเป็นศพ
' รับ ำลัไปเที่ยว '
ใรมันะบ้าี้บอันวะ
' ผมแนะ ยินีที่ไ้รู้ัรับ บยอน แบฮยอน '
แ่นี้แหละที่ทำให้แบฮยอนรู้สึใสั่นับแ เพราะอะไรน่ะหรอ?
เพราะไม่เยมีใรรู้ัื่ออเาเลยยัไล่ะ
ทำไมถึ้อ่าแ นั่น็เพราะแันมาเห็นอนที่แบฮยอนำลัทิ้ศพไว้ใร้รารถไฟ
' แบ ปล่อยเรา เราะไม่บอใร ฮือ '
' อโทษนะ '
ถุำสวมเ้าที่ศีรษะอแ เสียฟี้ๆเพราะิถุทำให้ใแบฮยอนเ้นแร ินับาร่าหรือเพราะนที่เามีวามรู้สึแปลๆับนที่ำลัะายันนะที่ทำให้ใเาเ้นรัวๆ
' ผมอโทษ..ผมอโทษ '
ลา่อนรอยยิ้มว้าที่ทำให้ใสั่นั้แ่รั้แรที่เอ อนนี้ลายเป็นรอยยิ้มแห่วามทรำที่ทำร้ายแบฮยอนไปแล้ว.
็แ่เหยื่ออีรายที่ทำให้เามีสถิิ่านเพิ่มอีหนี่เท่านั้นเอ..
และอาะเป็นรัแรอี้วย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น